ถ้ามีคนมาพูดแแบบนี้จะรู้สึกอย่างไร (ระบาย)

[รอยพระจันทร์]

ปกติจะเป็นพวกชอบส่อง นานๆครั้งจะมาตั้งกระทู้สักที สืบเนื่องมาจากเมื่อวานไปงานแต่งงานญาติทางฝ่ายแม่ เป็นพิธีที่จัดขึ้นที่บ้าน ระหว่างพิธีเรากับแม่และญาติคนอื่นๆก็นั่งอยู่ด้านนอก ซึ่งมันก็เหมือนกับงานรวมญาติที่นานๆเจอกันที หลายคนมาจากต่างจังหวัด เราก็ถือนิยายไปด้วยสองเล่ม แม่บอกว่าให้เอาไปให้ป้าที่รู้ว่าเราเขียนนิยายแล้วอยากเห็นหนังสือหลาน พอมีคนถาม แม่ก็คอยตอบแทนเรา ยิ้มหน้าบานเลย (เราเข้าใจนะ อะไรก็ตามที่เป็นความสำเร็จของลูก แม้เล็กๆ น้อยๆ คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ภูมิใจ) เมื่อมานั่งรวมญาติกัน ส่วนใหญ่ก็จะแบบเก่งจัง เขียนยากไหม เราเองก็มีตอบบ้าง แต่ตอบเฉพาะที่เขาถาม ไม่ได้จะโอ้อวดอะไร เพราะเป็นนักเขียนโนเนมเขียนเพราะสนุกและมีความสุขเท่านั้น เราก็บอกนะว่าเดี๋ยวนี้มีนักเขียนเยอะ เราไม่ได้เก่งอะไร แต่มีอยู่คนหนึ่งนั่งโต๊ะเดียวกับแม่ นั่งหันหลังชนกับเรา เพราะญาติเยอะเลยนั่งสองโต๊ะ เขาก็พูดขึ้นมาเสียงดังว่า เป็นนักเขียนได้ ก็ต้องเป็นพวกที่ชอบเรื่องเพ้อฝันสิ แม่เราก็ไม่ได้ตอบอะไร เพราะหันไปเม้าเรื่องอื่นแล้ว แต่ดูเหมือนนางจะไม่ยอมจบ พูดเสียงดังกว่าเดิมคราวนี้หันหลังกลับมาทางเรา แสดงว่าชอบเพ้อฝันเลยเขียนหนังสือได้ ตัวเขาไม่อ่านนิยายหรอกเพราะไม่ชอบเพ้อฝัน -เราก็พยายามไม่คิดอะไรนะ (แต่นำ้เสียงและสีหน้านางหัวเราะเย้ยๆ ราวกับเป็นนางอิจฉาในนิยายอิฉันเลย ) ยังไม่ยอมจบ นางยังบอกว่านางคงทำไม่ได้เพราะไม่มีเวลามานั่งเพ้อพกเพ้อฝันอะไรประมาณนี้เวลานางมีค่า เราเลยพูดด้วยนำ้เสียงปกติว่าเดี๋ยวนี้เขาส่งสริมให้เด็กไทยรักการอ่าน เด็กนักเรียนเดี๋ยวนี้ ส่วนใหญ่ก็อ่านนิยายกันมาก บางคนก็เป็นนักเขียนเอง หนังสือแต่ละแบบ แต่ละเรื่องก็มีคุณค่าในตัวของมัน ถึงไม่ได้ให้ความรู้เท่าหนังสือวิชาการแต่ก็ช่วยให้ผ่อนคลายและบันเทิง บางอย่างก็อ้างอิงมาจากความเป็นจริง (อารมณ์ตอนนั้นคิดไรได้ก็พูดไปก่อน) นางก็ทำสีหน้าแบบไม่เชื่อถือ เพราะคงมองว่าตัวเองเป็นผู้ใหญ่เกือบวัยกลางคนแล้วล่ะ) ทำงานในอนามัยมีการงานมั่นคง แต่เราก็ไม่ใช่ว่าจะเด็กกว่าเขามาก งานหลักเราก็มี อีกอย่างแทบจะไม่ค่อยเจอกันเลย นางอวยพรทิ้งท้ายว่า ก็ให้ได้พิมพ์รอบสองก็แล้วกัน ญาติเราที่มาด้วยกันเลยบอกว่า ตีพิมพ์รอบสามแล้ว หน้านางดูเหวอๆไป แต่ยังอุตส่าห์บอกว่า แสดงว่ายังขายได้ เราเลยพยักหน้ายิ้มๆ บอกว่าก็พอขายได้ จริงๆถ้าเขาพูดหยอกๆเราคงไม่รู้สึกอะไร คงร่วมว่าตัวเองไปกับเขาด้วย แต่สีหน้าท่าทางไม่ได้ให้ความรู้สึกว่าหยอกล้อเลย แถมพยามพูดให้ญาติผู้ใหญ่คนอื่นในโต๊ะคล้อยตามไปกับเขา เพิ่งเคยเจอคนแบบนี้ บอกตรงๆ ว่าเพลีย ปกติเราก็ไม่ค่อยบอกเรื่องเขียนนิยายเท่าไหร่ ถ้าเขาไม่ถาม จนตอนนี้ยังคงติดใจคำว่า พวกชอบเพ้อฝัน ส่วนตัวไม่เคยคิดถึงคำๆ นี้เลย เมื่อกี้เปิดไปอ่านเจอกระทู้ด้านล่างที่เปรียบเทียบระหว่าง เพ้อฝัน กับการใช้จิตนาการ. (ขออภัยที่มีการพาดพิงถึงนะคะ ไม่ได้มีเจตนาไม่ดี เพียงแค่ยกตัวอย่างค่ะ) สำหรับนิยายคือการบอกเล่าเรื่องราวในแนวทางความคิดของเรา มันอาจจะจับจ้องไม่ได้ แต่ก็สร้างความสุขให้คนอ่านและคนเขียน ส่วนเรื่องเงินก็เป็นผลพลอยไดด เพราะถึงไม่ได้ตีพิมพ์เราก็เขียนต่อไป (แต่อาจจะช้าหน่อย ออกทะเลบ้าง ) สุดท้ายนี้เลยอยากรู้ว่าถ้าเพื่อนคนอื่นๆเจอแบบนี้จะรู้สึกอย่างไร ถ้าพิมพ์อะไรพาดไปก็ขออภัยค่ะพิมพ์ในแอฟไม่ค่อยถนัด ขอบคุณค่ะ

Comments

[รอยพระจันทร์]

ขออภัยค่ะ พิมพ์ในแอฟ เคาะเว้นแล้ว แต่พอส่ง ดันติดกันเป็นพืดเลยหาวิธีแก้อยู่ค่ะ

[Ciel En Roseジン]

เจอคำเดียวกับเราเลย แต่เราเป็นแค่นักอยากเขียน ยังไม่ถึงขั้นท่าน เป็นกำลังใจให้นะ แม้ไม่มีใครเห็นคุณค่าสิ่งที่เราทำ แต่เรามีความสุข คนใกล้ตัว คนสนิทเห็นก็เพียงพอ เราให้กำลังใจตนเองแบบนี้เสมออ่ะ จนบางครั้งก็เลยติดจะเป็นคนขี้เกียจใส่ใจใคร เพราะเจ็บจนชินมั้ง555 แต่บางทีถ้าโดนคำเดิมๆบ่อย เราก็มีสับสนเหมือนกันว่าเป็นแบบที่เขาพูดจริงรึเปล่า==!

[Earendel Gilmirath]

บางทีถ้ามีแต่สาระและวิชาการมากๆ
คนก็เครียดเป็นบ้าได้นะคะ
แล้วอะไรกันที่จะมาช่วยประโลมโลกให้กับคน
ก็ไม่ใช่จินตนาการและความเพ้อฝันหรอกหรือ?
ตัวคนๆนั้นถือดีจะพูดก็พูดได้ค่ะว่ามันแค่เรื่องเพ้อฝัน
แต่ตัวเขาเองก็ต้องมีช่วงเวลาเพ้อฝันเหมือนกัน
เพียงแต่จะเพ้อออกมาในทางไหนเท่านั้นแหละค่ะ
อย่าไปใส่ใจกับคนแบบนี้มากนักเลยค่ะ
เขาอาจชอบระบายความเครียดด้วยการจิกกัดคนอื่น
ทำให้คนอื่นดูต่ำลงเพื่อให้ตัวเองสูงขึ้น
แบบที่เราทำหรือเขาทำอันไหนสร้างสรรค์กว่าก็เห็นๆอยู่นะคะ
อย่าไปให้น้ำหนักกับมันมากนักเลยค่ะ

[Red-Poiison]

แม้แต่แม่ของเราก็ยังว่าเพ้อเลย ยังดีที่เรามีพี่สาวที่รักการอ่าน พูดถึงนิยายเรื่องไหนนางรู้หมด พอเราบอกว่าชอบเขียนนิยาย นางก็ดันเต็มที่ ทำให้เราฮึดที่จะสรรค์สร้างงานเขียนต่อได้ ดังนั้น จขกท ไม่ต้องไปคิดมากนะคะ อย่าไปสนใจคนอื่นนอกจากคนที่คอยให้กำลังใจเรา ความฝัน และความสุขที่ได้เขียนค่ะ

[รัตน์ภิญญาธร]

พิสูจน์ค่ะ ทิพย์เป็นเหมือนกันค่ะเพราะเมื่อก่อนเเม่ชอบที่คัดค้านไม่ให้อ่านนิยาย ยอมรับว่าอ่านเเบบหลบตลอดค่ะ มีครั้งหนึ่งที่ท่านเจอ ฉีกนิยายทิพย์ต่อหน้าถึงกลับซ็อคพูดไม่ออกเลยค่ะ 

เเต่ทิพย์โดยนิยายไม่ชอบให้คนดูถูกนะคะ ยิ่งถ้าเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่ตัวเองทำได้อยู่เเล้ว ทิพย์จะพิสูจน์ให้เห็นว่าที่พูดมาไม่ใช่ความจริงค่ะ


สู้ๆ ต่อไปค่ะ คนเรามีจุดยืนที่เเตกต่างกันค่ะ 

[Red-Poiison]

ถ้าเล่นในโทรศัพท์เข้าไปแก้ใน Chrome หรือเบราเซอร์ค่ะ

[รอยพระจันทร์]

เน็ตเต่ามากเลยค่ะ ถึงตอนนี้มันยังไม่ยอมโหลดข้อความแก้ไขให้ แต่จะพยายามต่อไป ขอบคุณค่ะ

[รอยพระจันทร์]

ึสู้ๆค่ะ ถ้ายังเขียนต่อไป วันนึงก็ต้องเป็นของท่านค่ะขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

[รอยพระจันทร์]

เห็นด้วยค่ะ อารมณ์แบบ คนแบบนี้มีด้วยเหรอไม่เคยเจอเลย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

[Earendel Gilmirath]

มันมีค่ะ เพราะการกดคนอื่นให้ต่ำด้วยลมปากมันง่ายกว่าการทำให้ตัวเองสูงส่งด้วยจิตใจที่ดีค่ะ

[รอยพระจันทร์]

ขอบคุณค่ะ ท่านก็สู้ต่อไปนะคะ

[ติ่งคิมแจผู้อิจฉาฮิเบิร์ด]

อย่าไปสนใจค่ะ
เราไม่ได้ระรานให้ใครเขาลำบากนี่ จะเพ้อฝันหรืออะไรก็ตามมันก็เรื่องของเรา
เป็นงานที่เรารัก เขาภูมิใจในงานของเขา เราก็ภูมิใจในงานของเรา
บางคนถือเกียรติและคิดว่างานข้าราชการเป็นอะไรที่ดีที่สุด(โดยเฉพาะคนโบราณ)
เพราะงั้นไม่แปลกหรอกค่ะที่เขาจะคิดในแง่นั้น
คนแก่ๆส่วนใหญ่เป็นกันเยอะ
อย่าไปแคร์ค่ะ

ที่เข้ามาตอบนี่ก็เพราะเราก็เป็นคนหนึ่งที่ซื้อหนังสือคุณนะคะ
เป็นกำลังใจให้ ปกติไม่ค่อยซื้อนิยายของนักเขียนที่ไม่รู้จักเก็บไว้
เพราะงั้นเราชอบงานคุณค่ะ ไม่ต้องนอยด์ไปกับคนที่เขาไม่เข้าใจนะคะ ^^

(เข้ามาตอบที่บอร์ดนี้เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย 555+)

[~น้ำค้าง~]

พออ่านแล้วทำไมนึกคุณถอดจิตไปดาวอังคารนะ... //ถ้าเจอแบบนี้ถ้าไม่ตอกด้วยเหตุผลให้หน้าหงาย ก็คงอยู่เฉยๆไม่สนใจมั้งคะ...

เราว่านิยายก็ดีออก ทั้งให้ความบันเทิง ได้เปิดมุมมองใหม่ๆ และก็อีกหลายๆอย่าง^^

[รอยพระจันทร์]

คนแบบนี้คงเลยคำว่าพิสูจน์แล้วค่ะ หนังสือก็เห็นแล้ว จำนวนตีพิมพ์ก็เห็นแล้ว คงต้องปล่อยผ่านไป ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ

[ไพลินภัทร]

เขาก็แค่อิจฉา หรือไม่ก็เก็บกดที่ทำอย่างคุณไม่ได้เท่านั้นแหละ
อาจเกิดจากในวัยเด็กถูกบังคับกะเกณณ์ ทำให้ไม่สามารถทำตามใจได้
โตขึ้นก็เลยฝังใจ คิดว่าสิ่งที่ฉันทำคือหลักที่คนทั้งโลกต้องทำ
ถ้าใครทำไม่เหมือนฉัน แสดงว่าเป็นคนที่แย่ อะไรประมาณนี้

ถ้าเป็นเรา เราจะไม่สนใจค่ะ
เชิดไว้ สวยๆ

[นายเต้าเจี้ยว]

ยังไม่เคยเจอเหตุการณ์นี้แฮะ  แต่ถ้าเจอกับตัวคงแอบไม่สบอารมณ์เบาๆ
ก็อาจจะคิดว่าถ้าเกิดดังเปรี้ยงปร้างขึ้นมาอย่ามาทำตีเนียนกับข้าพเจ้าก็แล้วกัน // หัวเราะก้องๆ แบบตัวร้าย

ล้อเล่นครับ =w= ผมคงทำเนียนๆ เปลี่ยนเรื่องคุยหรือปลีกตัวไปหาถ่ายรูปงานแทน  แล้วถือว่าปล่อยเขาคิดไปเถอะ  เรื่องของเขา  และนี่คงเป็นอุปสรรคอย่างหนึ่งในการเขียนนิยายนั่นแล

เป็นกำลังใจให้ครับท่าน

[รัตน์ภิญญาธร]

ค่า ยังไงก็สู้ๆ นะคะ

[.: ธิญโณ :. [K : Grand Duke]]

ผมเคยโดนนะ แต่ตอนวาดรูป

ทวดผมมีภรรยาหลายคน ผมอยู่สายหลวงตลอด
งานรวมญาติ ผมเอาภาพที่วาดไปให้คุณย่าเป็นของขวัญเพราะท่านชอบ
ญาติคนหนึ่งที่ผมไม่คุ้นหน้าและไม่คุ้นชื่อ(ทราบที่หลังว่าอยู่สายน้อย)
ก็พูดขึ้นมาว่า "นั่งขีด นั่งเขียนไปวัน ๆ ไม่รู้จักหยิบจักทำอะไรสินะ"
แล้วเขาก็เล่าลูกหลานเขาจบนุ่น นั่นนี่ ไปนอกไปอะไร
อาผมเลยสวนเข้าให้ว่า "ที่พูดๆมาเขากลับมาเยี่ยมเธอบ้างไหมล่ะ?"
รายนั้นก็เลิ่กลั่กไปอ้าง ก็เขาติดงาน...ไม่ว่าง นั่นนี่
คุณย่าผมยิ้มนิ่ง ๆ บอก
"อยากทำอะไรก็ทำเถอะลูก ทำแล้วมีความสุขไม่เบียบเบียนใคร หาเลี้ยงตัวได้ยิ่งดี ไม่ต้องสนว่าใครจะมองหรือคิดอย่างไร"

สรุป...งานรวมญาติ = วันอวดความสามารถของลูกตัวเอง

ใครรักใครชังช่างเถิด ใครเชิดใครชูช่างเขา
ใครเบื่อใครบ่นทนเอา ใจเราร่มเย็นเป็นพอ

CR ท่านพุทธทาส

[R053]

ริสเคยโดนแม่ดุเรื่องอ่านนิยายค่ะ
ตอนนั้นติดงอมแงมแม่บอกให้นอนก็ยังแอบส่องไฟฉายอ่าน
ท่านมาเจอเลยจับเล่มนั้นไปเผาไฟต่อหน้าเลย //นอนร้องไห้ไปสามวัน...แล้วก็แอบไปซื้อมาเก็บไว้
....ตั้งแต่วันนั้นไม่ดื้ออีกเลย T^T (สงสารนิยายตัวเอง)

[รอยพระจันทร์]

ปลื้มใจกับคอมเม้นท์ท่านมากค่ะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความเข้าใจค่ะ