[อาจจะรก]ขออนุญาตกล่าวคำในใจนะคะ Byคนนอก
ตอนแรกลังเลใจอยู่ว่าจะตั้งกระทู้แบบนี้ ในช่วงเวลาแบบนี้ดีหรือไหม หรือเคยมีท่านใดเคยกล่าว
แบบนี้ไปแล้วหรือปล่าว แต่ยิ่งเห็นว่ามันลุกลามขนาดนี้ ก็ขออนุญาตใช้พื้นที่สาธารณะแชร์ความรู้สึก
เกี่ยวกับเหตุการ์ณครั้งนี้หน่อยนะคะ มันอาจจะยาวสักนิดและอาจจะฟังดูเอาแต่ใจตัวเองไปสักหน่อย
หากไม่อยากอ่านก็ไม่เป็นไรค่ะ
》》》 ก่อนอื่นเลยนะคะ ขอแนะนำตัวคราวๆก่อนว่าเราเป็นแค่ 'Member Noname' ในบอร์ดนี้
แต่ติดตามบอร์ดนี้มาเป็นเวลาพอสมควร มีตอบกระทู้บ้าง โดยใช้ชือเดิมว่า Karain Kuya บางท่าน
อาจจะจำเราได้ แต่เราไม่ได้รู้จักมักจี่กับสมาชิกบอร์ดคนไหนเป็นพิเศษ ที่ตั้งกระทู้นี้มาเพื่อบอก
ความในใจของตัวเองที่มีต่อบอร์ดนี้ของตัวเองในฐานะคนกลาง ที่มองแบบคนภายนอกคนหนึ่ง
มองล้วนๆ ค่ะ
》》 จากที่ซุ่มอ่านและออกความคิดเห็นบ้างในหลายๆกระทู้ที่กำลังดราม่า(และอยากให้กลายเป็น
อดีตไป)จนถึงตอนนี้....ทุกท่านคงเห็นสถานะการ์ณดีว่าตอนนี้บอร์ดนักเขียนเด็กดีตอนนี้เป็นอย่างไร
...เข้าเรื่องเลยดีกว่านะคะ
》》ขอท้าวความว่าเรารู้จักบอร์ดแห่งนี้ได้เพราะแอพพ์ฯของเด็กดี ทั้งที่เล่นเว็บนี้มานาน เราเริ่มจาก
อ่านกระทู้ของสมาชิกที่ใช้ชื่อว่าอะไรเราจำไม่ได้ แต่รู้สึกว่าท่านผู้นั้นจะชื่อดาหลา ที่ตั้งกระทู้ถึง
สมาชิกที่ใช้ชื่อว่าธิญโณ (ขออภัยที่กล่าวถึงค่ะ) และตามมาอีกหลายๆกระทู้ จึงได้เห็นว่าบอร์ดนี้มี
สาระดีกว่าบอร์ดอื่นๆที่เคยอ่านมา เหมือนว่าเป็นแหล่งรวมของผู้ที่อุดมไปด้วยความฝัน สปิริต และ
ปัญญา...ความรู้สึกที่เราสัมผัสได้หลังจากที่อ่านทั้งกระทู้และการแสดงความคิดเห็นคือทุกคนดูสนุก
สนานเฮฮา เป็นกันเอง เข้ากันได้ดี และเหนือสิ่งอื่นใดที่เราสามารถสัมผัสได้จากตัวอักษรแต่ละตัว
ของพวกท่านที่ใช้โต้ตอบกันนั้นคือ ทุกท่านมี 'ความผูกพันธ์' และ 'สายสัมพันธ์' ที่แม้พวกท่านจะ
อยู่กันต่างที่ต่างถิ่น เคยเจอหน้ากันหรือไม่เคยก็ตาม...แต่พวกท่านสามารถทำให้เรารู้สึกได้ว่าทุกคน
เป็นทั้งความเป็นเพื่อนกัน เป็นครูบราอาจาร์ยและความเป็นครอบครัวที่แสนอบอุ่น ซึ่งมันไม่ใช่เรื่องง่าย
เลยนะคะที่จะทำให้คนที่ไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้าอย่างเรารู้สึกถึงมันได้ แต่พวกท่านเคยทำได้!!
และเราคิดว่าคนอื่นๆที่ได้เข้ามาเห็นก่อนหน้านี้ก็สามารถสัมผัสได้แบบเรา...ถึงแม้บางครั้งพวกท่าน
อาจจะมีความคิดเห็นที่ไม่ตรงกัน แต่พวกท่านก็รับฟังซึ่งกันและกัน ใช้เหตุผลที่เป็นเหตุผลจริงๆ ไม่ใช่
ใช้ตรรกะเพี้ยนๆแบบเด็กๆ เพราะพวกท่าน อาจจะเคยตระหนักดีว่านั้นคือการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น
ที่บางทีตัวท่านอาจยังขาดไป... และครั้งนี้เราก็หวังว่าให้เป็นเช่นนั้น
แล้วท่านลองมองตอนนี้สิคะ ว่าทุกอย่างที่พวกท่านสร้างสมกันมามันกลายเป็นอะไรแล้ว?
ในฐานะคนนอกอย่างเรา เราเห็นว่าเหตุการ์ณในครั้งนี้มันมั่วจนเราเริ่มไม่เข้าใจว่าต้นเหตุมันมาจาก
อะไรกันแน่ การปั่นยอดวิว? ระบบร่วน? การกระทำที่เหมือนล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นโดยให้เหตุผล
ว่าส่วนร่วม? การเรียกร้องที่ไม่มีที่สิ้นสุด? หรือจิตใจที่ไม่ยินยอมจะรับฟังกัน?....
》》สุดท้ายนี้ ถ้าพูดกันตามหลักของนิยายเราอยากให้มันจบแบบHappy End เพราะความเอาแต่ใจ
และเห็นแก่ตัวของเราว่าอยากให้เอกลักษณ์ที่น่าชื่นชมของบอร์ดนักเขียนนี้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
อยากให้ทุกคนกลับมาเป็นครอบครัวเดียวกันเหมือนเดิม ซึ่งเราก็เข้าใจดีว่ามันอาจจะเป็นไปไม่ได้แล้ว
เพราะแก้วที่แตกมันไม่อาจกลับเป็นเหมือนเดิม แต่บางทีเราก็คิดอยากทั้งๆที่รู้
แล้วพวกท่านล่ะ อยากเหมือนกันไหม?
ปล.เราเป็นคนนอกและการที่มาตั้งกระทู้แบบนี้อาจจะดูเผือกไปสักหน่อย แต่ขออภัยนะคะ มันอด
ไม่ได้
ปล2. สิ่งที่กล่าวมาข้างต้นเป็นความคิดเห็นส่วนตัว หากไม่เห็นควรสามารถติติงได้ค่ะ
ปล3. หากท่านใดเห็นว่ากระทู้นี้กำลังจะสร้างความแตกแยกในบอร์ดมายิ่งขึ้น จขกท.อนุญาตให้ท่าน
ลบกระทู้นี้ทิ้งได้ค่ะ เพราะมันผิดวัตถุประสงค์ของ จขกท.
ด้วยรักและเคารพเป็นอย่างยิ่ง
13 ความคิดเห็น
อยากเป็นคนในต้องแต่งงานกะคนในบอร์ดไหมนี่ อิๆ
ขออนุญาตแก้คำคำเดียวนะคะ
เรื่องสายสัมพันธ์ของคนในบอร์ด ทุกอย่างไม่ใช่เคยทำได้ แต่ยังทำได้
ใช่ไหมคะ...ทุกท่าน...
อันที่จริงเราเพิ่งเข้ามาเล่นไม่กี่วันเอง ไม่รู้เรื่อง ไม่รู้อะไรเลย แต่อ่านเจอมาสองสามกระทู้
เราแค่อยากบอกว่า คุยกันได้ก็คุยกันเถอะค่ะ เพื่อนกัน ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง แต่คำว่าเพื่อนอย่าให้มันขาดเลย กว่าเราจะเป็นเพื่อนกัน สนิทกัน ยิ่งเพื่อนที่รู้ใจกันมันหาไม่ได้ง่ายๆ จะให้มันพังง่ายๆหรือคะ
ปล. เห็นด้วยกับ จขกท.สุดๆ
ไม่ได้ตามเท่าไร แต่พอกลับมาอ่านหลายๆกระทู้หลายๆเม้น ก็ได้ทราบว่าครั้งนี้มันรุนแรงพอสมควร แต่หวังว่าอีกไม่นานก็คงกลับสู่สภาพเดิม และเมมเบอร์ที่หายไปก็จะกลับมา ^^ มันก็เป็นวัฏจักรไปเนอะ
เราเองก็หวังเช่นเดียวกับ จขกท ค่ะ ^__^
เราวนเวียนเป็นผีในบอร์ดมาหลายปี
เห็นความเปลี่ยนแปลงมามาก
แต่ครั้งนี้เห็นจะร้ายแรงที่สุด
เราไม่ขอพูดถึงเรื่องถูกผิดและการลงโทษนะคะ
เพราะเชื่อว่าถกกันไปหลายกระทู้แล้ว
อาจเห็นแก่ตัวไปบ้าง แต่ตอนนี้สิ่งที่เราอยากเห็นคือ
อยากเห็นสมาชิกที่ลาบอร์ดไปกลับมาในเร็ววัน และกลับมาพร้อมรอยยิ้ม
อยากเห็นบอร์ดนี้เป็นบอร์ดที่อบอุ่นเหมือนเดิม
^___^
ลงชื่อ
ด็อบบี้
ไปไม่ถูกเลยค่ะ เจอคห.นี้ 555
ดราม่าครั้งนี้มาหนัก หนักจนเราต้องหยุดเข้าบอร์ดไปหลายวันด้วยความมึน พอกลับมาก็หวังว่ามันจะจบ แต่แล้วมันก็ไม่จบ... พอกลับมาครั้งนี้...
เจอกระทู้ลาบอร์ดไปถึง3ท่าน
ท่านศรา ท่านเมมเน่ ท่านเครื่องบิน 3ท่านนี้เรานับถือในความสาระ ความเกรียน และการดัก(?)มาก ทั้งสามจำต้องลาเพราะเหตุดราม่าในครั้งนี้ เราไม่อยากให้ท่านต้องจากเลย แต่หากท่านตัดสินใจแล้วใครเล่าจะห้ามท่านได้ จริงไหม?
หวังแต่ว่าท่านๆทั้งหลายจะคืนกลับมาค่ะ เราอยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม เป็นเหมือนกับที่เคยเป็น เป็นครอบครัวที่อบอุ่น ครอบครัวที่มีสาระ ครอบครัวที่ไร้สาระ ครอบครัวที่เด็ดหญ้ามาให้... กลับมาเป็น 'บอร์ดนักเขียน' ดังเดิม...
ตัวเดียร์เองก็ไม่ได้อยู่บอร์ดมานานมากนัก แต่ปีกว่าๆ ที่ใช้ไอดีนี้อยู่ที่นี่ คุยเล่นที่นี่ มีเพื่อนที่นี่ ไม่เคยเจอดราม่าไหนหนักเท่าครั้งนี้เลยจริงๆ ค่ะ
เดียร์เองก็หวังว่าทุกอย่างจะกลับสู่ปกติ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วก็ตาม ไม่ชอบบอร์ดที่เป็นแบบนี้จริงๆ ค่ะ
บอร์ดที่ไม่มีกระทู้เล่น ไม่มีกระทู้ดัก มีแต่กระทู้ดราม่าและลาบอร์ดผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด ไม่มีความเฮฮา ไม่มีความสนักสนาน มีแต่เรื่องเครียดและเรื่องเศร้า...
บอร์ดที่เป็นแบบนี้ เดียร์รู้สึกเหมือนว่ามันไม่ใช่บอร์ดนักเขียนเลยค่ะ
เมื่อก่อนตอนผมเข้ามาในบอร์ดแรกๆ ยังไม่เคยเห็นดราม่าที่ไหนหนักเท่านี้มาก่อนนะ เอาจริงๆ คือครั้งนี้ผมรู้สึกว่ามันแลดูเรื่องซับซ้อนไปกว่าที่คิดไว้มากเลย ตอนที่ได้รู้เรื่อง
ก็สิ่งที่ผมทำได้คงมีแต่ในฐานะเมมเบอร์คนนึง ที่อาจไม่ได้เข้ามาปรากฎตัวบ่อยนัก แต่ก็เข้าใจและได้เห็น ได้อ่านในเรื่องราวต่างๆ ภายในบอร์ดประปรายไปบ้างเล็กน้อย แต่ก็อยากให้ "ดราม่า" นี้จบลงโดยพลัน แล้วสร้างกระทู้แนะนำ ไม่ก็กระทู้ทักทายดีๆ เหมือนเมื่อก่อนตอนช่วงที่เราได้รู้จักกันเป็นครั้งแรก :(
เราก็คิดอยู่เหมือนกันค่ะ ว่าตอนนี้...พวกเรา...
ความผิดพลาดทั้งหมดมันอยู่ที่ไหน? พอรู้ตัวอีกทีทำไมมันถึงกลายมาเป็นแบบนี้? เราไม่รู้จะตั้งคำถามนี้กับใคร ไม่รู้ว่าคำตอบที่ได้มามันจะเป็นแบบไหน เรา... ไม่รู้อะไรเลย...
เรื่องราวที่เกิดขึ้นมันเป็นความเศร้าสะเทือนใจที่ไม่อาจอธิบายได้ด้วยเหตุผล ที่คุณว่าในอดีตที่แห่งนี้เคยมีการถกประเด็นต่างๆกัน ยอมรับฟังความเห็นของกันและกัน แต่กับเหตุการณ์ครั้งนี้มันกลับไม่เป็นเช่นนั้น ส่วนหนึ่งก็คงเพราะว่าสิ่งที่ถูกทำลายในเหตุการณ์ครั้งนี้คือ 'หัวใจ' คงจะเปรียบเทียบไม่ได้กับเรื่องที่ผ่านๆมา พอมันถูกทำลายลง... เราคงไม่เข้าใจหัวใจของคนเหล่านั้นได้ เราคงประเมินไม่ได้ว่าเขาจะเจ็บปวดกับมันมากขนาดไหน การจากลา... คนที่ปล่อยมือก่อนก็ใช่ว่าจะเจ็บน้อยกว่า
แต่ถ้าถามความคิดของเราจริงๆ เราอยากให้กลับมาเหมือนเดิมค่ะ เหมือนที่คุณเจ้าของกระทู้ว่า แม้จะรู้ว่าแก้วแตกแล้วมิอาจประสานกันได้ดังเดิม ถึงจะรู้แบบนั้นแต่ก็อยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม ฮ่าๆ อยากได้อะไรที่แทบเป็นไปไม่ได้เลยสินะคะ T^T
เอาเถอะค่ะ เราจะเคารพทุกการตัดสินใจของทุกท่าน สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้คงมีเพียงแค่สร้างบรรยากาศดีๆขึ้นมาใหม่ ในใจเรายังอาวรณ์กับท่านที่จากไปเสมอ ยังรักและเคารพดังเดิม แต่เราจมปลักอยู่กับความเศร้าไม่ได้แล้ว ที่นี่มีนักเขียนหน้าใหม่แวะเวียนเข้ามาไม่ขาดสาย เป็นที่ที่ "จำเป็น" อย่างยิ่งที่จะต้องมีบรรยากาศที่อบอุ่น หวังว่าจะได้เห็นบรรยากาศแบบนั้นเร็วๆ...
มาช่วยกันเถอะค่ะ!
แก้วถึงแม้มันจะไม่แตกแต่มันก็ไม่เหมือนเดิมอยู่ดี ถ้าใจเราเปลี่ยนไป แก้วใบเดิมๆ
มองคนละวันมันอาจจะไม่เหมือนเดิม จะดีขึ้นหรือแย่ลงมันก็แล้วแต่มุมมองความคิดของแต่ละคน
ที่นี่อาจจะเป็นเหมือนบ้านหลังที่สองของใครหลายๆคน ก็ต้องช่วยกัน
ดูแล
การอยู่ด้วยกันหลายภาคหลายภาษา และต่างผลประโยชน์ สักวันมันก็ต้อง
เกิดเรื่องแบบนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า หากเรายังไม่มีสามัญสำนึก มีคุณธรรม จริยะธรรม เม้นด้วยความสุภาพ รู้จักคำว่าเหตุผลควรไม่ควร เอาใจเขามาใส่ใจเรา มันเป็นเรื่องที่ต้องเรียนตั้งแต่ชั้นประถม หากเราเป็นคนที่เห็นแก่ตัว ไปอยู่ที่ไดก็ไม่มีใครคบหรอกครับ ไม่ใช่เฉพาะในนี้เท่านั้น
คนเราถนัดไปคนละอย่าง ฉนั้นต่างต้องพึ่งพาอาศัยกัน ดังนั้น จึงไม่มีคนเก่งไปซะทุกเรื่อง อย่าอิจฉาในสิ่งที่เราไม่ถนัด สิ่งที่เราไม่มีความพยายาม หรือสิ่งที่เราพึ่งเริ่มต้น เพราะทุกคนกว่าจะเก่งได้ก็มีความพยายามด้วยกันทั้งนั้น อย่าพยายามทางลัดเอาเปลี่ยบคนอื่น เพราะสุดท้ายแล้วสักวันเราจะเหลือตัวคนเดียว
ยาวไปไม่อ่านครับ
-____-
พูดตรงๆ เลยว่ายาวมาก ผมอ่านไม่จบ แต่จากที่เลื่อนสกรีนดู ก็รู้สึกว่ามันคล้ายกับหลายๆ กระทู้ที่ตั้งกันอยู่ ประมาณว่าให้ปรองดอง กระชับมิตรสินะครับ?
ผมอ่ะ เฉยๆ อยู่แล้ว และคิดว่าทุกอย่างมันเป็นไปตามธรรมชาติด้วย
ถ้าคู่กรณีเขาตัดสินใจยังไง ตกลงกันเรียบร้อยแล้ว สองฝ่ายเขาจบ
คนที่ไม่เกี่ยวข้องก็ควรจบซะที บางทียิ่งมากไป มันก็ยิ่งบานปลายนะครับ
ให้เวลาเยียวยาบาดแผลครั้งนี้เถอะครับ
ปล. เอาอะไรมาตัดสินว่าเป็นคนในคนนอก?
หรือต้องหาคู่ตุนาหงันอย่าง คห.1 ว่ารึเปล่าครับถึงจะเป็นคนในได้ (ฮา)
แม่นแล้ววว
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?