มีใครมีปัญหาแบบเรามั้ย อยากรักษามิตรภาพไว้ แต่บางอย่างทำให้เราอยากเดินออกมา

[Be-Ru]

คือมีเพื่อนคนนึงค่ะ
เราคิดว่าเรารักเพื่อนคนนี้มากนะ
คิดไว้เลยตั้งแต่ก่อนแยกจากกันตอนม.3
อยากจะรักษาเค้าไว้เป็นเพื่อนยันโตยันแก่

คือตอนม.4เนี่ย
เราก็แยกกัน
เค้าเรียนสายวิทย์ เราเรียนสายศิลป์
มันเกี่ยวมั้ยนะกับสิ่งที่ทำให้เค้าเปลี่ยนไป...

แล้วตอนเช้าค่ะ
เราจะไปนั่งกับกลุ่มเดิมของเราตอนม.ต้น
ก็มีเค้านั่งอยู่ด้วย เพราะกลุ่มเดียวกันตอนม.ต้น
เค้าชอบก็อต7ค่ะ (อันนี้ไม่ได้โทษนะ เราคิดว่าเป็นที่ตัวคน)
เธอก็จะแบบ กรี๊ดเมน อวยเมน
และจะคุยกับเพื่อนอีกคนนึงที่ชอบศิลปินไทยมาก่อน
แล้วอยู่ดีๆก็เหมือนหันมาชอบเกาซะงั้น
เหมือนเอาใจเพื่อนเรานะ (หรือเราอิจฉา)
แล้วเค้าก็จะคุยกันแค่นั้น
กรี๊ดจนเรารำคาญ = =
และทั้งสองคนนั้นก็ไม่ค่อยคุยกับเราแล้วค่ะ
อารมณ์แบบ ตอนเช้าไปนั่งก็เหมือนชั้นตัวคนเดียว

เราควรจะไปอยู่กับพวกเค้าเหมือนเดิม
หรือว่าแยกตัวออกมา
แล้วไปอยู่กับเพื่อนๆห้องใหม่ของเราดีคะ?

เราคิดว่าเราคงรักษามิตรภาพนี้ไว้ไม่ได้แล้วหล่ะ
ในเมื่อเค้าไม่เห็นเราอยู่ในสายตาของเราเลย...

///ถ้าเธอคนนั้น เพื่อนของชั้นรู้แล้ว ไม่ต้องสนใจมันหริกนะ ไม่ต้องฝืนใจมาคุยกับเราหรอก เราโอเค แค่อยากหาทางออกว่าเราควรทำไงดี...

Comments

[จดหมายรักสีหมอก]

คนเรานะคะ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรก็ตาม มักจะมีคนอยู่2ประเภท 1.ซื่อตรง 2.ลังเล เมื่อมีปัญหาเรื่องต่างต่างขึ้้นมาประะะเภทที่1มักจะตัดดสินใจได้อย่างไม่ลังเล เเต่คนประเภทที่2เขาจำเป็นที่จะต้องไช้เวลาในการตัดสินใจหรือหาคนมาปรึกษาเสมอนั่นจึงทำให้คนประเภทที่2มักจะเสียใจในบางเรื่องเสมอ เรื่องเพื่อนก็เหมือนกัน ถ้าลังเลก็มีเเต่เสียใจเท่านั้นล่ะค่ะ ถ้าคุณมัวเเต่ลังเลเพื้อจะยื้อมิตภาพนั้นไว้ ทั้งที่เพื่อนคุณไม่ได้เห็นคุณในสายตา คุณอาาจจะมาน้่งเสียใจทีหลังว่า ทำไมคุณไม่เลือกเพื่อนใหม่นะ? ลองดูไปอีกซักพักเถอะค่ะ ถ้าเขาไม่เห็นค่าจริงจริง ไปหาคนอื่นเถอะ เพื่อนเเบบนั้นไม่ไช่เพื่อนที่ดีนักหรอก เเล้วก็อย่าลังเล.....เเค่นี้ล่ะค่ะ