พอเขียนนิยายไปนานๆ แล้ว มีใครเป็นเหมือนผมบ้าง
ตั้งกระทู้ใหม่
กระผมชื่อ *** ครับ นามปากว่า จักรพรรดิไร้สี ซึ่งต้อนนี้กำลังเขียนเรื่อง The Dragon Man
แต่พอมาคราวนี้ เมื่อมีคนอ่านมาก ก็มีกำลังใจให้เขียนต่อเป็นอย่างมาก ซึ่งผมก็พยายามลงให้ได้วันละตอนล่ะครับ
ส่วนคราวรู้สึที่อยากจะรู้ว่าเป็นเหมือนกันกับผมหรือเปล่านั้นคือ
1 พอนิยายเรามีคนอ่านมากๆ คอมเมนท์เยอะ ติดท๊อป ผมจะรู้สึกมีความสุขและมีความภูมิใจเล็กน้อยๆ
2 เป็นกังวลว่าจะมีคนอ่านต่อไปหรือเปล่า ตอนต่อไปจะเป็นการเผางานโดยไม่รู้ตัวหรือเปล่า จะมีคนคอยติดตามไปจนจบไหม
3 พอมีคนชมว่านิยายเราสนุก ผมก็พยายามควานหาเรื่องสนุกๆ มาดูมาอ่าน ไม่ว่าจะเป็นหนัง การ์ตูน นิยาย ซึ่งส่วนใหญ่ในชีวิตประจำวันของผมจะหมดไปกับการดูการ์ตูนมากกว่า
4 ถึงแม้ว่ามีคนอ่านมาก ให้กำลังใจมาก แต่ทำไมมันดันคิดเนื้อเรื่องดีๆ ไม่ออก... เข้าขั้นตีบตัน
ประมาณนี้ล่ะครับ เท่าที่คิดได้ อยากถามว่ามีใครเป็นเหมือนผมบ้าง ถ้าออกความเห็นหน่อยก็ดีเยี่ยมเลยล่ะครับ มาเป็นเพื่อนคุยผมด้วย(ปิดเทอม - อยู่คนเดียว)
จักรพรรดิไร้สี
10 เม.ย. 58 เวลา 23:04 น.
364
views
9 ความคิดเห็น
1. ใครๆก็เป็นครับ ผมเองก็ชอบที่นิยายมีคนอ่าน ยิ่งอ่านเยอะยิ่งมีความสุข เรื่องนี้ผมก็เหมือนกับคุณ
2. กังวลว่าจะมีคนอ่านต่อหรือไม่... เคยกังวลครับ แต่ตอนนี้ไม่กังวลแล้ว ทุกอย่างอยู่ตัว คนอ่านไม่ได้เพิ่มขึ้น และไม่ได้ลดลง แต่งต่อไปเรื่อยๆ ก็คงเหมือนเดิม...
3. อันนี้อยู่ที่ตัวคนเขียนแล้วละ นิยายผมมีคนชมว่าสนุก แต่ตัวผมไม่เคยพอใจกับผลงานของตัวเองเลย (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน) อาจเพราะนิยายไม่สามารถแซงท็อปได้ ซึ่งแสดงว่า มันยังสนุกไม่ถึงขั้น หรืออาจจะไม่เกี่ยวกับความสนุก แต่เกี่ยวกับอะไรก็ต้องค้นคว้ากันต่อไป
4. เป็นกันทุกคน แสดงว่าเจ้าของกระทู้ไม่ได้วางแผนนิยายแบบ "ม้วนเดียวจบ" แต่เป็นแบบวางไปเรื่อยๆ จนกว่าจะจบใช่หรือเปล่า แบบนี้ไม่ประหลาดใจเลยที่จะตัน ผมเองตลอดเวลาที่พิมพ์นิยายมา มีตันเป็น สิบ สิบครั้ง แต่ก็ทะลวงผ่านมาด้วยดี เพราะไอเดียที่เข้ามาอย่างถูกเวลา และนิยายที่เป็นสไตล์เกมส์ออนไลน์(ออกทะเลได้)
รู้สึกว่าผมกับคุณจะมีความคิดไม่ค่อยต่างกันเลยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า
อย่างข้อสามนี่แทบจะเหมันกันเลย เพราะผมต้องพึงหาของสนุกๆ มาอ่านมาดูเพื่อที่จะเสริมไม่ก็สร้างนิยายให้ดูดีขึ้นไปอีก
ส่วนข้อสี่ก็แบบขั้นๆ กลางนะครับ เพราะผมวางตอนจบไว้แล้วเพียงแต่จะทำยังไงกับการดำเนินเรื่องให้มันเข้มข้นเท่านั้น
ขอบคุณมากครับสำหรับการตอบคำถาม
หลังๆนี่เป็นค่ะ อาการหนักเลย
รู้สึกว่านิยายมันไม่พีคเหมือนก่อนหน้านี้
ถึงคนอ่านจะยังติดตาม และก็ยังบอกสนุกเหมือนเดิม
แต่เรารู้สึกว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้= ="
ทุกวันนี้นอนก่ายหน้าผากอยู่ค่ะ TwT
เป็นความรู้สึกที่อธิบายยากจริงๆ นะครับ แต่ผมคิดว่าคงจะรู้สึกไม่ต่างกันอะนะ ต้องคงระดับนิยายให้เหมือนเดิมไม่ก็ดียิ่งกว่าเดิม
ยากดีนะครับ ฮ่าฮ่า
เจ็บปวดทุกครั้งที่มีคนถอนเฟบ และคอมเม้นประจำหาย..
สุดท้ายยินดีที่ได้รู้จักครับ //โค้ง
ปล.กระผมอาจไม่ถึงขั้นแนะนำได้ แต่ลองวางพลอตที่อยากได้ไว้คร่าวๆก็ดีนะครับ มันช่วยให้เราไม่ตันได้เยอะเลย
ขอบพระคุณมากครับ กับการวางพลอตนี่ผมคิดไปคิดมา พลิกไปพลิกมา มองขึ้นมองลงตลอดทุกตอน ซึ่งต้องนำมาคิดว่ามันจะซ้ำเดิมหรือเปล่า จะเหมือนคนอื่นหรือเปล่า คนอ่านจะเดาทางได้หรือเปล่า ...คิดไปคิดมาก็ยากแฮะ
เคยมีครั้งหนึ่งที่อยากทิ้งไปเลยจะได้สิ้นเรื่อง แต่พอคิดให้ดีอีกที ก็มีแค่การเขียนนิยายนี่แหละครับที่ทำให้ผมมีเป้าหมาย ...โคตรเท่เลย
เรื่องคุยหรือแนะนำคงทำไม่ได้มาก เพราะผมก็ไม่ได้เป็นคนเก่งอะไร
ไม่ถึงกับแนะนำหรอกครับ คุยก็ได้ คือใครเคยเจอแบบตัวละครเดินเหนือความคาดหมายมั้ยครับ มันทำผมตกใจเกือบทุกตอน คือผมปกติวางพลอตย่อยไว้ล่วงหน้าไม่มากครับ พอถึงเวลาจริงตัวละครมักมีเรื่องอะไรให้ตกใจได้เสมอ บางตอนก็เดินนอกพลอต เขียนลบเขียนลบ กลายเป็นว่า มันเดินได้น่าตกใจอย่างเหลือเชื่อ(วางไว้เผื่อสามทางไม่ใช่สักเส้น!) เวลาเขียนรู้สึกแบบนี้กันหรือป่าวครับ กระผมกลัวผมบ้าอยู่คนเดียว //กระผมไม่ได้ผิดปกติใช้มั้ยครับ orz
เออ.. คือถ้ามันเยอะไปขอโทษด้วยครับ คาแรคเตอร์กระผมค่อนข้างน่ารำคาญอยู่เหมือนกัน (บ่นมาก) =w=" แหะๆ
ไม่ได้อะไรขนาดนั้นหรอกครับ ฮ่าฮ่า
ผมก็คิดว่าดีนะ เพราะตอนที่เราวางพลอตไว้ก่อนหน้า เราอาจจะนึกอะไรไม่ถึง แต่พอมาแต่งถึงตอนนั้นจริง ก็ทำให้เรานึกถึงเรื่องเหล่านั้นขึ้นมา...ซึ่งอาจจะทำให้นิยายเราสนุกขึ้นก้ได้ ...ฮะฮะ นี่เป็นความเห็นส่วนตัวของกระผมเองล่ะครับ
เคยเป็นเหมือนกันก่อนจะหยุดตัวเองไว้ที่การดองค่ะ
พล็อตพร้อมไม่คิดจะเปลี่ยนไม่ว่าใครจะเม้นต์อะไร อยากได้อะไร ความขี้เกียจก็ลดลงน้อยมากเมื่อเทียบกับกิจกรรมที่ทำ แต่สิ่งที่ไม่พร้อมคือใจเรา มันรู้สึกกลัวใจตัวเอง ไม่รู้ว่ากลัวอะไร เลยหยุดหามันมาได้พักใหญ่มากแล้ว
แต่สำหรับจขกท.รู้แล้วว่ากลัวเรื่องจะไม่สนุกและกลัวจะทำให้คนอ่านผิดหวัง
จุดนี้ไม่ต้องคิดมากค่ะ แต่งตามที่วางโครงเรื่องไว้(แนะนำให้วางไว้คร่าวๆล่วงหน้าสักสามสี่ตอน ไม่ต้องทั้งหมดก็ได้เพื่อกันออกทะเลค่ะ) คิดไม่ออกก็หาอะไรทำเพลินๆแล้วค่อยกลับมาคิด
เนื้อเรื่องก็ไม่จำเป็นต้องสวยหรูเข้าทางตัวเอกไปทั้งหมด หรือเป็นไปตามที่ตัวเอกคิดก็ได้ เพราะแนวเรื่องที่ปูทางมาก็บอกกลายๆแล้วว่าเรื่องมันไม่ได้ราบรื่นขนาดนั้น ไม่ว่าเรื่องจะดำเนินไปทางไหน ไม่ว่าตัวเอกจะทำอะไร ถ้าหากมีเหตุผลรองรับมากพอ ถึงจะไม่ตรงใจคนอ่านนัก แต่เราก็เชื่อว่าจะไม่มีใครทิ้งเรื่องนี้แน่นอน
...เพราะเราไม่สามารถเดาเนื้อเรื่องตอนต่อไปได้ เราจึงติดตามอ่านมันไม่ใช่หรือ...
ความอยากรู้ทำให้คนเราติดกับดักได้เสมอค่ะ
ง่อวววว... ช่างลึกล้ำยิ่งนัก
ส่วนตอนที่ตีบตันผมก็ทำอย่างที่คุณพูดเลยล่ะครับ ซึ่งโดยส่วนใหญ๋จะหมดไปกับการดูการ์ตูนมากกว่าการอ่านนิยายเสียอีก
ขอบพระคุณมากครับ ทำให้ผมคิดได้เลยล่ะ
เคยลบๆเขียนๆไปหลายรอบ
แต่สุดท้ายก็มานั่งรื้อพล็อตใหม่ค่ะ
เราเองเพิ่งหัดเขียน แล้วก็เริ่มดองตั้งแต่ตอนนี้ #เจริญ
สำนวนภาษายังถือว่าดีขึ้น แต่ยังคงไม่ไหลลื่นเหมือนปลาไหล
นิยายเรื่องก่อนๆ ของเรามีคอมเม้นถือว่าเยอะสำหรับเรา
แต่ก็ดันลบทิ้งซะนี้ ให้ตาย = =
สุดท้ายก็ต้องแต่งต่อเรื่อยๆ
การแต่งนิยายสำหรับเรา เป็นการแบ่งปันจินตนาการของเราออกมาผ่านตัวหนังสือค่ะ เรื่องสำนวนภาษาค่อยมาปรับแก้
โห่... พอมีความคิดแนวๆ หน่อยก็ไม่อยากปล่อยไว้สินะครับ อยากจะบอกว่าผมก็คงไม่ต่างกันนัก คิดอยากจะแต่งเรื่องใหม่ขึ้นมาเลยด้วย... แต่คงไปไม่ไหว
สุดท้ายคือต้องแต่งต่อล่ะสินะ... ไม่รู้ว่าเคยได้ยินคำนี้รึเปล่า เพราะคำนี้เป็นคำที่ผมยึดไว้ตลอดเลยล่ะว่า
แต่งให้กับตัวเองได้วิ่งไปในเรื่องแล้วค่อยกลับมารีไรท์ให้ผู้อ่านได้รับรู็ภายหลัง
แฮะแฮะ
นิยายท่าน จขกท เป็นหนึ่งในเรื่องที่เรา ตามอยู่ เราว่าสนุกดี อ่านแล้วอิน
ไปกะตัวละคร ถึงบางทีจะดูขัดจัยอยู่บ้าง ที่คนตามท่านไรต์เยอะๆส่วนตัวคิดว่ามันแหวกแนวงัย นานทีจะเจอพระเอกที่เป็นมังกร และไม่ใช่แนวออนไลน์ มันเลยน่าสนจัยว่า พระเอกมันจะเป็นงัยต่อ อะน่ะ
อยากบอกในฐานะ คนอ่านว่า แต่งต่อไปเถิด ขออย่างเดียว ความสมเหตุสมผล
ให้มันมีที่มาที่ไปพอ เดียวออกทะเลรึไม่ค่อยว่ากัน ขอแค่ไม่ดองนิยายนานๆ คนตามอ่านต่อเรื่อยๆแน่นอน
อ่อ ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ
เรื่องความสมเหตุสมผลของผมคงเป็นอย่างที่ว่า เพราะมันมีความสมเหตุสมผลอยู่ แต่ผมไม่ได้บอกให้ชัดเจนหรือบอกสาเหตุจริงๆ ...หรือไม่ก็พูดไม่หมด
ของพระคุณมากขอรับสำหรับคำแนะนำ
พูดจากประสบการณ์ตรงเลยครับ ของผมเคยมีอาการแบบนี้หนักมากๆ จนถึงขั้นต้องตัดสินใจลบนิยายทั้งหมดเพื่อเขียนใหม่เลยล่ะครับ จนกระทั่งค้นพบวิธีแก้ปัญหานั่นก็คือวางพรอตให้เรียบร้อยแล้วเชื่อมั่นในพรอตที่ตัวเองวางไว้ครับ เวลาเราคิดอะไรดีๆไม่ออกก็ดำเนินเรื่องตามพรอตที่วางไว้ไปเรื่อยๆครับ อย่างน้อยๆเราก็ไม่ตันครับผม ^ ^
โห่ ผมก็เคยเป็นครับ...แต่ตอนนี้ก็ได้วางพรอตคร่าวๆ ไว้แล้ว ทำให้เป็นเหมือนอย่างที่คุณว่าเลยล่ะ เพราะอย่างน้อยเราก็มีที่ไป ไม่ตัน...
คนอ่านเยอะแล้วรู้สึกดีใจผมว่าเป็นกันทุกคนล่ะครับ
อยากแต่งให้ดีขึ้นนี่ก็เรื่องธรรมดาครับ ส่วนเรื่องตีบตันก็เป็นกันทุกคนอยู่แล้ว
มีเรื่องไหนบ้างที่แต่ไปเกินร้อยตอนแล้วลงตามเวลาไม่เคยขาดไม่เคยหาย... อาจมีแต่ที่แน่ ๆ ผมยังไม่เคยเห็น(ฮา)
ดังนั้นทำใจให้สบายตั้งใจแต่งต่อไปครับ
ขอให้โชคดี
โอ้ ขอบคุณมากครับ คนระดับสุดยวดมาด้วยตัวเองเลย(ฮา)
...ทำใจให้สบายแล้วแต่งต่อไปสินะครับ
รับทราบครับ
รู้สึกเหมือนกันค่ะ พอแฟนคลับเยอะขึ้นก็จะรู้สึกกดดัน
กลัวว่าเราจะไปทำให้เค้าผิดหวัง
แต่หนึ่งเดียวที่ทำให้เราอยากแต่งต่อไปก็คือแฟนคลับนี่ล่ะครับ(ฮา)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?