ขอคำปรึกษานักเขียน ถ้าเป็นแบบนี้เราจะทำยังไง
ตั้งกระทู้ใหม่
คือยังไม่รอดพ้นจากความอึนๆในตนเอง 555
ถ้าเราเกิดความรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกในงานเขียนควรทำยังไงดีคะ คือปาประกาศรีไรท์มานานมากแล้วและยังไม่ได้รีสักที มีแฟนๆหลายคนที่ส่งข้อความมาบ้างอะไรบ้างซึ่งปาก็ได้แต่ขอโทษไป
ปาก็อยากเขียนต่อนะแต่ช่วงนี้ทั้งเรื่องเรียนที่เพิ่งพ้นไปและเรื่องอื่นๆที่มีมาให้ทำเยอะมากจนเกิดความรู้สึกตันไม่อยากเขียน พอนั่งพิมพ์เล่นๆไปก็ลบไปจนหมดเพราะรู้สึกว่ามันไม่สนุกพอจะเอามาลงสักที รู้ว่ามีคนรอเราอยู่และรู้ว่าเขารำคาญที่เราไม่ยอมอัพซึ่งเราก็อยากอัพนะแต่มันรู้สึกว่าเรารีไรท์ใหม่มันก็ต้องให้ดีกว่าเดิม ต้องมีการวางโครงเรื่องใหม่ การตรวจสอบสำนวนและแนวการเขียนใหม่ทั้งหมด!! ในแนวความคิดของปาคือถ้างานไม่ดีลงไปก็มีแต่จะทำให้รู้สึกแย่กันไปหมด แต่พอพยายามยังไงก็รู้สึกว่ามันไม่ดีสักที(ยอมรับว่าแค่บทนำปาเขียนๆลบๆมาหลายสิบรอบแล้วเพราะไม่พอใจ) มันรู้สึกกดดันพอควรที่ตัวปานึกไม่ออกว่าควรให้ออกมาแนวทางไหน เพราะตอนที่เขียนปายังเด็กมากแต่พอโตขึ้นแล้วทำให้เราเรียนรู้อะไรมากขึ้น พอต้องมานั่งตีโจทย์เพื่อแก้ไขงานทำให้รู้สึกว่ามันยากยิ่งกว่าเรียนแลปเคมีอีก!!
และแน่นอนว่าปารักแฟนคลับทุกคนและอยากให้เขาอ่านงานของเราด้วยความรู้สึกสนุกและโตไปพร้อมกับปา หรือว่าปาคิดมากไปหวังในตัวเองมากจนเกินไปหรือเปล่าคะเพราะจริงๆเราก็คงไม่ได้เก่งกล้าขนาดทำงานให้ออกมาดีเหมือนที่อ่านงานคนอื่น
ตอนนี้สับสนในตนเองมากค่ะ และไม่อยากให้แฟนคลับที่รออ่านผิดหวังในตัวเรา พอมานั่งอ่านคอมเม้นหรือข้อความที่เขาส่งมาให้แล้วใจหนึ่งก็ยิ้มอีกใจหนึ่งก็ได้แต่ขอโทษเพราะไม่รู้จะจัดการตัวเองยังไงดี บางคนตามตั้งแต่สมัยเพิ่งเริ่มเขียนและยังคงตามจนถึงทุกวันนี้ปาก็รู้สึกว่าผูกพันกับพวกเขามากเขาเดินมาพร้อมกับปาหลายปีมาก แต่ก็ไม่รู้จะขุดแรงบันดาลใจจากไหนดี
ปล.ขอคำปรึกษาจริงๆค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคำเตือนสติให้กลับมาหรือแนะนำวิธีหรืออะไรก็ได้ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ให้คำปรึกษาค่ะ
patonggo ^_^
24 พ.ค. 58 เวลา 21:30 น.
529
views
12 ความคิดเห็น
ปัญหานี้ ผมเรียกว่า "คิดมาก"
สบายๆครับ ไม่ต้องบีบคั้นตัวเองมาก สังเกตสิครับ พอเราเคร่งเครียดกับงาน งานที่ออกมาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ตรงกันข้ามกับการทำงานแบบผ่อนคลาย งานที่ออกมาดูดีกว่าเยอะเลย
แต่สำหรับมืออาชีพ การบีบคั้นตัวเอง อาจทำให้ได้งานที่มีคุณภาพก็ได้นะ... แต่หากยังไม่ถึงขั้นนั้น เป็นนักเขียนที่แต่งนิยายเพื่อความบันเทิง แนะนำว่าอย่ากดดันตัวเองดีที่สุด
อย่ากดดันตัวเองครับ ให้นึกเข้าข้างตัวเองว่า ฝีมือเราไม่มีทางถอยหลัง แก้ หรือเขียนอะไร ต้องดีกว่าวันก่อนอย่างแน่นอน แก้ๆแล้วลงไปเลยครับ ดีหรือไม่ดี วันหน้ายังปรับปรุงได้ (กรณีนิยายลงเว็บ) แต่หากเป็นเล่มควรทำให้เนียบที่สุด
คำว่าคิดมากนี่จริงเลยล่ะค่ะ 555
พอคิดมากก็เลยเกินอาการดื้อซะเลย ความจริงถ้าเป็นเรื่องอื่นเวลากดดันตัวเองจะทำออกมาได้ดีค่ะแต่เรื่องนี้ไม่ไหว ลบๆเขียนจนเซ็งมากแล้ว 555 ยอมรับว่าท้อที่เราเขียนแล้วพอมาอ่านอีกทีรู้สึกไม่สนุกเลยและไม่พอใจในตัวเองสักที ไม่รู้ว่าตอนนี้ปาเป็นอะไรเหมือนกันค่ะ
ขอบคุณมากๆค่ะจะพยายามไม่กดดันมากจนเกินไปค่ะ ^^
ก่อนอื่นนะครับ ตั้งสติก่อน แล้วค่อยมานั่งจัดระเบียบตัวเองทีหลังครับ
ปาตั้งมาหลายเดือนแล้วนี่สิคะ T^T ไม่รู้ว่าทำไมถึงเขียนไม่ออกสักที
ง่ายๆเลยคือ ...ทำใจ เอาที่สบายใจ //โดนต่อย
ปัญหาเดียวกันเลย ตอนนี้กำลังอึนๆกับตัวเองไม่หาย
ที่แน่ๆคืออย่าคาดหวังอะไรมาก แต่งในแบบที่ปาชอบไง อยากแต่งแบบไหนก็แต่ง แบบไหนที่คิดว่าสนุกก็ทำเลย คือไม่ต้องหวังให้คนอ่านเก่าชอบกว่าเดิมหรืออะไรกว่าเดิม //เคยรู้สึกแบบนั้น สุดท้ายแต่งไม่ออก = =
พยายามเป็นตัวของตัวเองเข้าไว้
เรื่องพล็อตเรื่องอะไรก็ค่อยๆคิดค่อยๆแต่งไป ไม่ต้องกังวลเรื่องคนอ่านจะชอบหรือไม่ชอบ
ตามใจฉันสินะคะ 555 กฎนี่ใช้กับปาจริงๆ 555
สงสัยปาต้องทำตัวอาทๆบ้างแล้ว =..= (อย่าขัดใจเดี๋ยวยิงแม่งเลย 555)
นิยายเราเราตัดสินใจเอง 5555
อ่า กระผมยังไม่เคยรีไรท์นะขอรับ แต่เคยเจอสถานการณ์คล้ายๆท่าน
ของกระผมเป็นคำโปรยขอรับ
ท่านเชื่อมั้ยกระผมเขียนมา3เดือนพึ่งจะได้คำโปรยที่พอใจ (ฮา)
ก่อนหน้านั้นเครียดมากๆขอรับ ไม่รู้ทำไมคำโปรยคิดยากนักหนา/ถึงขั้นไปบ่นกับรีดเดอร์
ถ้าผมเป็นท่าน ผมจะย้อนกลับมามองก่อนขอรับว่าจุดประสงค์การรีไรท์คืออะไร
1.พลอตมีปัญหา ผิดพลาด วางไม่แน่นพอ = สมควรรี ท่านต้องกลับไปใส่พลอตระดับที่ท่านชอบให้ได้ แล้วความอยากเขียนจะตามมา
2.ภาษา การบรรยาย คำผิด = ส่วนนี้ผมมองว่าขึ้นอยู่กับประสบการณ์ เขียนไปให้จบกลับมาแก้ก็ไม่สาย(ฟังจากหลายๆท่านที่บอกต่อๆกันมา) ยิ่งนานภาษาก็ยิ่งดีขึ้น หากรีไรท์กลางทางแล้วเขียนจบต้องมารีอีกสู้เขียนให้จบแล้วรีทีเดียวเลยดีกว่า(คหสต.นะ)
อีกอย่างที่ช่วยท่านได้คือนักอ่านกับนักวิจารณ์ขอรับ ถ้ามีคนช่วยชี้เป้าแก้ไขก็มองได้ง่ายขึ้น เราอาจได้ไอเดียหลายๆอย่างเพิ่มก็เป็นได้
สุดท้าย ถ้าท่านมีเป้าหมายแน่ชัดอยู่แล้ว แต่ยังเขียนไม่ได้ แนะนำให้ท่านพักขอรับ พอหายเครียดเดี๋ยวก็กลับมาแล่นเอง
ปล.กระผมก็เป็นนักหัดเขียน คงช่วยได้เท่านี้(ฮา) //รอคห.ท่านอื่นต่อ
ขอบคุณมากค่ะ ปัญหาของปาที่ดูอยู่ที่การเริ่มเรื่องค่ะ(ดูเอาเองคิดข้างเดียวT^T) ตอนที่กลับมาอ่านรู้สึกยังเริ่มไม่ดีพอเลยพยายามเปลี่ยน(ทั้งเสริมหรือฉีกไปแบบใหม่เลย) ติดที่เริ่มเลยค่ะส่วนอย่างอื่นคิดไปจนแน่นแล้วแต่ปาไม่รู้จะนำเสนอยังไงดีและไม่รู้ว่าเราควรใช้สำนวนแนวเดิมต่อหรือไม่น่ะค่ะ
เริ่มเรื่องนี่เยอะมั้ยขอรับ ประมาณกี่ตอน?
ถ้าไม่กี่ตอนกระผมว่าท่านแต่งต่อไปก่อนดีกว่านะขอรับ เดี๋ยวพอนึกขึ้นได้ก็ค่อยกลับมาแก้อีกที ไม่งั้นมันจะกลายเป็นดองยาวๆ(ฮา)
รีดเดอร์เขาอ่านผ่านจุดนั้นมาได้ แสดงว่ามันไม่ได้แย่ขนาดนั้นขอรับ(ท่านคิดมากไปนั่นแหละ)
ส่วนสำนวนกระผมว่าใช้ที่ท่านถนัด+ชอบนั่นแหล่ะขอรับ
ปล.แนวแฟนตาซีใช่มั้ยขอรับ เผื่อแว่บไปอ่าน=w=
แนวแฟนตาซีค่ะ ปาลบเนื้อหาไปแล้วค่ะไม่มีให้อ่านเพราะรอรีไรท์ค่ะ 555
เริ่มที่ติดนี่แค่บทนำเลยค่ะ 555 (จะขำไหมนี่) นอกนั้นมีคอนเว็ปทุกอย่างแล้วค่ะจนจบ คือพยายามแก้บทนำให้น่าสนใจและดูสมเหตุผลให้มากกว่าที่แต่งมาน่ะค่ะ
บร๊ะ งั้นไม่ต้องรงรีมันแล้วขอรับ ลงไปเลย บทเก่าก็ได้ ไม่ก็เว้นไว้ก่อน
แค่บทเดียวทำให้เรื่องไม่เดินก็เกินไปนะขอรับ=w= //สงสารรีดเดอร์
เหมือนกระผม ถ้าติดอยู่แค่คำโปรยแล้วพาลไม่เขียน เรื่องก็ไม่งอกขอรับ
ไปสนุกกับการเขียนดีกว่านะ =w=b
เจอพวกเดียวกันสินะคะ 555
ปาค่อนข้างคิดมากเรื่องดีเทลเล็กๆน่ะค่ะ พอเริ่มโตก็เริ่มอยากจะทำให้ดีพอไม่ดีก็ไม่ทำจนโดนคนอ่านว่า 55 สงสัยต้องเว้นไปจริงๆแล้วล่ะค่ะ =..=
A :ความกดดันแบบนี้เราก็เคยเจอตอนเรียนบ่อยๆแหละ
B :อ้าวไม่ใช่เจอในตอนเขียนนิยายหรอกเหรอ
A :อ๋อ พอดีไม่มีคนอ่านน่ะ...
B : ... //มองมาอย่างสงสาร
A : ?
เอาฮานะจ๊ะ เราว่าอย่าเครียด อย่าไปกดดันมัน ก็อย่างที่ คห.ข้างบนบอกไว้เลย ตั้งสติและทำตัวให้สบายๆ
ไม่มีอะไรจะพูดมากมายแต่อยากบอกว่า สู้ๆนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ ^^
มุขน่ารักมากๆ 555
อย่ากดดันตัวเองมากเกินไปครับ ลองค่อยๆ ดูค่อยๆ แก้ไปทีละนิด อาจจะมองเห็นทางออกก็ได้ สู้ๆ ครับ
ขอบคุณมากค่ะท่านบลู
ปาจะลองถอยตัวเองออกมานั่งทบทวนดูค่ะ หวังว่าจะพบทางออกนะคะ T^T
จัดลำดับสิ่งที่สำคัญต่อชีวิตตัวเองก่อน
ยิ่งเรารู้สึกกดดันมาก มันยิ่งแต่งไม่ออกนะคะ
อาจจะแจ้งว่า ต้องเรียนหนังสือก่อน (ซึ่งระดับปีสูงขึ้นไปจะหนักกว่านี้)
ทำกิจวัตรของวันธรรมดาๆ ให้เสร็จก่อน
แล้วจึงหันมาแต่งนิยายค่ะ
เราเองก็แต่งมาเรื่อยๆ นะคะ และคิดว่ายังไม่พร้อมที่จะลงเรื่องในตอนนี้
เพราะงานของเรามันมีเข้ามาไม่ประจำ
ระหว่างนี้ เราก็นั่งรีไรท์ไปเรื่อยๆ ค่ะ เพราะเราเองก็ไม่อยากกดดันงานตัวเอง
ลองวางความคิดที่ห่วงเรื่อง FC ในตอนนี้ดูก่อนนะคะ
เราคิดว่า FC ที่น่ารักต้องเข้าใจไรท์เตอร์แน่นอน
อย่างเราห่างหาย และไม่ได้อัพมาเป็นปีแล้วค่ะ
แต่ก็ยังมี FC ตามผลงาน และรอคอยเราอยู่
สู้ๆ นะคะ น้องปา ^^
ขอบคุณท่านมู่มากๆค่ะ ^^
ปาดองมา 3 ปีแล้วเหมือนกันค่ะ T^T นักอ่านก้ยังคงตามและเร่งปาอยู่ปาเลยสติแตกเล็กๆน่ะค่ะ 555 รู้ว่าเราผิดเต็มๆก็เลยอยากไถ่โทษแต่ก็ทำไม่ได้ แหะๆ ได้แต่ขอบคุณแฟนๆที่รอเราอย่างเดียว
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ปาจะปล่อยวางและค้นหาแรงบันดาลใจใหม่ๆค่ะ
ถามตัวเองก่อนว่า เราทำงานตรงนี้เพราะอะไร
แค่ทำเพราะว่าอยากให้มีคนมาอ่านของเราอย่างเดียวหรือเปล่า
หรือที่ทำเพราะเราอยากทำ
เราสนุกกับงานเขียนของเราหรือไม่ ถ้าสนุก เราก็ทำต่อไป
บอกตรงๆ ว่านิยายเราเจอข้อครหามากมาย แต่เราก็ไม่ได้หยุดเขียน
ท้อ มีสิ ทำไมจะไม่มี แต่เราเขียนเพราะเราสนุกกับมันไง
รีไรท์ หากขี้เกียจก็ทยอยทำ หรือเว้นไปก่อนแล้วทำตอนปัจจุบันให้ดีที่สุด
นิยายเรา เรายังไม่รีไรท์เท่าไรเลย ความขี้เกียจเข้าครอบงำ
อยากแต่จะแต่งตอนใหม่ T_T
คห.นี้ดูอีปิคจนปาตอบไม่ถูกเลย 555
ยังไงท่านก็สู้ๆนะคะ 555 ดูท่าทางท่านจะมีปัญหาหนักกว่าปาอีก สู้ๆค่ะ(ทำไมปามาให้กำลังใจแทน 555)
ปล.ข้อครหา? รู้สึกสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมมันฟังดูร้ายแรง 555
ก็แค่ดราม่าเบาๆ - - "
ปาไม่เคยเจอดราม่านักอ่านเลยอาจจะไม่เข้าใจเท่าไหร่ แต่ยังไงก็สู้ๆค่ะ งานเขียนมีทั้งคำติและคำชมซึ่งคนเขียนอย่างเราๆต้องน้อมรับฟังค่ะ 555 บางทีอาจเจอหนักบ้างเบาบ้างแต่นี่ก็คือสิ่งที่เราสามารถนำไปใช้ได้ ปาขอบคุณพวกเขาเสมอที่ช่วยสร้างนิยายของเราให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นค่ะ ^^ ถ้ามองด้านเดียวก็จะไม่มีการก้าวหน้า(อันนี้ในมุมมองของปานะคะ) มองแบบปาแล้วจะสบายใจค่ะ นักอ่านเขาหวังดีกันส่วนใหญ่ค่ะเชื่อปาๆอย่าคิดมากว่ามันเป็นดราม่าเลยมองว่าเป็นการติเพื่อก่อค่ะ(ด้วยความสงสัยเลยไปส่องนิยายของท่านมา =..=)
ปล.นอกเรื่องไปไกลขอโทษค่ะ 555
keep calm ค่ะ แต่ระวังอย่า calm ยาวๆ จนเหมือนเรานะคะ
ยาวชนิดที่ว่าดองขึ้นหิ้งไปเลย...
ปาดองจนไหจะเปื่อยตามของข้างในแล้วค่ะท่านซอร์ 555 เราจะมาดองไปด้วยกัน =..=
ปล.ปาชวนไปในแนวทางที่ไม่สมควรสินะคะ 555
ปัญหาเดียวกันเลยครับ ช่วงนี้ก็ได้แต่พยายามให้ "เวลา" เป็นตัวเยียวยาไปเรื่อยๆ จนกว่าอารมณ์จะได้ที่ แล้วกลับมาเขียนต่ออีกทีหนึ่ง
ยังไงก็ทางนี้เอง ขอเป็นกำลังใจให้แล้วกันนะครับ ^ ^b
ขอบคุณมากค่ะ ^^
ปล่อยวาง ทำใจสบายๆ แล้วค่อยเริ่มครับ
ผมอยากเขียนนิยายมากนะ แต่เวลาหายไปกับอย่างอื่นหมดแล้ว แค่งานประจำก็ผลาญพลังหมดสิ้นกันเลย เขียนมาจะครึ่งปีเพิ่งได้ 7 หน้า orz
พอกันเลยค่ะ 555 เรื่องเรียนก็ทำเครียดจะแย่อยู่แล้ว T^T
ขอบคุณมากค่ะ ปารู้สึกกดดันมากไปหน่อย(คิดมากไปด้วย) ตอนนี้พยายามทำใจร่มๆและบอกกับแฟนคลับว่าขอเวลาหน่อยนะคะ 555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?