Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ฝากนิยาย จ้า เพทาย ลิขิตรักกำลังสอง

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
ฝากติดตามผลงานใหม่ด้วยนะคะ นามปากกาเดิม กรองแก้วดารา  "เพทาย ลิขิตรักกำลังสอง"

http://writer.dek-d.com/Krongkaewdara/writer/view.php?id=1366305

คำโปรยเล็ก ๆ น้อย ๆ 


          ชะตากรรมที่ต้องเจอจากอุบัติเหตุในครั้งนั้น พากความฝันของเธอออกไปจากชีวิตตลอดกาล แต่เธอก็ลุกและกลับขึ้นมาต่อสู้กับชีวิตใหม่อีกครั้งโดยมีเด็กรุ่นน้องเพทาย เข้ามาปลุกหัวใจที่อ่อนยวบให้ชุ่มฉ่ำและแข็งแรง เงื่อนงำในการเกิดอุบัติเหตุ เป็นเรื่องยากที่จะค้นหา แต่การมาของเพทายทำให้เธอกลับต้องนึกถึงและค้นหาสาเหตุของอุบัติเหตุในครั้งนั้นอีกครั้ง

         ความรักกุ๊กกิ๊กหวานเเหว๋วของสาววัยทำงาน กับเด็กหนุ่มมาดกวน ที่จะมาทำให้หัวใจของคุณกระชุ่มกระชวยอีกครั้ง จ้า 


            จะว่าเรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตมนุษย์นั้นมันถูกสรรค์ สร้างมาจากชะตากรรมก็ว่าได้ ชะตากรรมชะตาดีชะตากรรมร้าย แล้วแต่บุญพาวาสนาส่ง ชาติที่แล้วทำบุญทำกรรมกันมาอย่างไร ก็มารับผลเอาในชาตินี้ มันก็เหมือนเรื่องราวของฉันพี่เกิดขึ้นและผ่านมา 2 ปีแล้ว แต่ความทรงจำเก่า ๆ ก็ยังตามหลอกหลอนอยู่ทุกวี่ทุกวัน ฉันได้แต่ภาวนา ว่าเมื่อไหร่กันที่ฉันจะลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นได้จนหมดสิ้น และสภาพจิตใจกลับมาเป็นผู้เป็นคนปกติสักที ไม่ใช่มีแต่ร่างที่ไร้วิญญาณอยู่อย่างนี้ ตื่นเช้าไปทำงานอย่างซังกะตาย เย็นกับมานอนซบหมอนน้ำตาอาบแก้มทุกวัน ฉันยอมรับภายใต้บุคลิกที่แข็งแกร่งและแข็งแรงของฉันคงจะไม่หวั่นไหว อะไรง่าย ๆ แม้แต่เรื่อง รัก ๆ ใคร่ ๆ ที่ตลอดระยะเวลาการมีชีวิตรอดในโลกใบนี้ของฉัน ฉันมีมันเพียงแค่สองครั้งเท่านั้น รักครั้งแรกที่ทุกวันนี้ฉันยังจำไม่ได้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร และจบลงแบบไหน กับรักครั้งใหม่กับเด็กหนุ่มรุ่นน้องที่มาฝึกงานที่ชื่อว่า เพทาย

            เพทายหายออกไปจากชีวิตของฉัน โดยที่ไม่ล่ำลา ไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ซึ่งตอนนี้ฉันก็ยังคิดหาสาเหตุอยู่ แต่ฉันไม่ได้ออกตามหาเพทายนะ เพราะฉันคิดว่าเขาคงมีเหตุผลของเขาที่จะจากไป ส่วนฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมและเกิดอะไรขึ้นเท่านั้น ถ้าฉันรู้สักนิด มันก็จะไม่ใช่สิที่ค้างคาใจอยู่อย่างทุกวันนี้ การเฝ้ารอคอยใครคนหนึ่งกลับมา โดยที่ไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาหรือไม่ มันสุดแสนจะทรมาน ความรู้สึกนี้ฉันกำลังเป็นอยู่แล้วก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่มันจะจางหายออกไป นี่ก็ครบสองปีแล้วฉันไม่เคยได้ข่าวคราวของเพทายอีกเลย ตั้งแต่เพทายหันหลังแล้วเดินจากไปคราวนั้น

แสดงความคิดเห็น

>