เคยเป็นไหมเพื่อนเกือบทั้งห้องไม่ชอบเรา?
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก เพราะเรามีปัญหาที่มันหนักใจ และลำบากใจ ถึงขั้นร้องไห้เลย
เราอยู่ม.3 ชื่อฟ้า เป็นหัวหน้าห้องค่ะ เนื่องจากได้คะแนนอะไรอย่างนี้ สูงสุดในห้อง เราเพิ่งย้ายมาที่โรงเรียนนี้ เมื่อตอนม.2 เพราะพ่อต้องย้ายที่ทำงานค่ะ ตอนแรกก็ตามประสาเด็กใหม่ ไร้เพื่อน แล้วด้วยบุคลิกของเรา เราจะไม่พูดอะไรมากกับคนที่เราไม่สนิทค่ะ (แต่ถ้าสนิทก็พูดไม่หยุด 55) เพื่อนๆเกือบทั้งห้องเลยไม่ค่อยชอบเราค่ะ เราก็รู้แหละ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะเรามั่นใจว่าเราเป็นคนดี ไม่ได้เลวร้ายอะไร อยู่ในศีลในธรรม แล้วพอม.3 เราก็ได้เลือกเป็นหัวหน้าห้อง เราก็ทำหน้าที่ค่ะ ตั้งใจว่าจะทำให้ดีที่สุด(ซึ่งความจริงไม่ได้อยากทำเลย เพราะม.4 ต้องสอบเข้าโรงเรียนอื่น อยากได้เวลาอ่านหนังสือ) แต่คือว่า... เหตุเกิดเมื่อไม่นานนี้ค่ะ คืออยู่ในบทสนทนา ระหว่างเรากับเพื่อนสนิท... คือเขาก็บอกว่า "ฟ้ารู้ไหม T (ชื่อย่อเพื่อนอีกคน) นิสัยดีกว่าฟ้าอีกนะ เวลาเรามีปัญหาเรื่องงาน หรือการบ้านอะไรอ่ะ เราขอดู มันก็ไม่หวงเลย" เราก็รู้สึกว่ามันผิดค่ะ เราก็ตอบกลับเลย "เราก็ไม่ได้หวงนะ M (แทนชื่อเพื่อนที่นั่งคุยกัน) เราไม่เคยหวงวิชาเลย เวลาเพื่อนมีปัญหาอะไร เราก็ช่วยเสมอ แต่เราไม่ให้ลอก เพราะยังไงก็ผิด แค่เราให้ลอก เราก็รู้สึกผิดแล้ว แต่เราก็สอนตลอดนี่ ไม่เคยไม่สอนอ่ะ " M ก็สวนขึ้นมา "ไม่ แต่คือเวลาที่ฟ้าจะสอนเพื่อนเงี้ย ฟ้าก็เหมือนกับ... ต้องให้ตัวเองได้ก่อน" เราก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่อีกอ่ะ เราก็เลยเถียงกลับ "อ้าว M ก็ถ้าเราทำงานชิ้นนั้นไม่ได้ เราจะสอนคนอื่นได้ไง พูดแปลก" M เขาก็เอาเรื่องอื่นขึ้นมาอีก "งั้นฟ้าลองคิดดู ทำไมฟ้าไม่มีเพื่อนเยอะๆ ทำไมฟ้าเป็นหัวหน้า แล้วไม่มีใครให้ความร่วมมือกับฟ้าเลย" อันนี้เราเถียงไม่ได้ค่ะ มันคือเรื่องจริง เราก็เถียงไม่ออก แล้ว M ก็พูดต่อ "มันไม่มีใครชอบฟ้าเลยนะเว้ย ฟ้าลองคิดดู ฟ้ามีอะไรต่างกับ S (ชื่อหัวหน้าห้องคนเก่า" ทำไมเพื่อนให้ความร่วมมือกับ S มากกว่าฟ้า" เราก็คิดไม่ได้ไงคะ คือเราก็ไม่รู้ ว่าทำไม เรารู้แค่เพื่อนเกือบจะทั้งห้องไม่ชอบเรา เราเลยลองถามกับเพื่อนสนิทเราอีกคน ว่าทำไม คือเราสงสัยมาก เขาก็บอกว่า 'ตอนที่ฟ้าเข้ามาแรกๆ เราก็ไม่ชอบเหมือนกัน แต่เราก็ลองมาหาเหตุผลนะ ว่าทำไม เราก็หาไม่เจอ' คือไม่ใช่แค่คนเดียวค่ะ ที่พูดแบบนี้ คนที่พูดแบบนี้อ่ะ เพื่อนเราสมัยประถมก็พูดแบบนี้ ที่รร. เก่าก็พูดแบบนี้ แล้วด้วยความที่ว่า เราเจอปัญหาเพื่อนไม่ชอบมาเยอะ บ่อย เราเลยชินค่ะ จริงค่ะ ฟังไม่ผิดค่ะ ชิน ชินชาเลย แต่ก็ใช่ว่าเราไม่มีเพื่อนเลยนะ คือก็มีเพื่อนสนิทเหมือนกัน 2-3 คนอะไรประมาณนี้ ตอนแรกๆ ที่มีปัญหาเรื่องเพื่อน เราก็ยังเด็กอ่ะค่ะ ก็รู้สึกว่า ทำไมเพื่อนๆถึงไม่ชอบเรา เราเป็นคนไม่โกรธเพื่อน คือถ้าโกรธก็แปปเดียว วัน สองวัน เดี๋ยวเราก็หายเอง เป็นคนประเภทว่า โกรธยาก หายเร็ว เราก็เสียใจมาก ที่ไม่มีเพื่อนเยอะๆ จนถึงขั้นว่า ร้องไห้ทุกวัน... แต่พอโตขึ้น มันก็เริ่มชิน แล้วก็เริ่มมองว่า เพื่อนสนิทเราก็มี ถ้าเราแคร์ความรู้สึกคนทั้งโลก เราไม่ตายเหรอ? หลังจากนั้น ก็เลยแคร์เฉพาะคนที่เขาแคร์เรา และเราแคร์เขา ใครเกลียดเรา ก็ช่างเขาค่ะ เราเชื่อว่า สักวันนึง เขาจะเห็นความดีที่เราทำ แล้วเขาก็จะเลิกอคติกับเราเอง // เข้าเรื่องต่อค่ะ ออกนอกทะเลนานแล้ว // คือพอ M พูดแบบนั้น เราก็ตอบไม่ถูกอ่ะค่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม รู้แค่นิสัยของเรากับ S มันต่างกันมาก เรทเป็นคนจริงจังกับทุกๆเรื่องมากๆ อย่างการที่เป็นหัวหน้า เราก็ยอมรับนะ ว่าบางเรื่อง(เน้นว่าบางเรื่อง) เราก็เผด็จการกับเขา แตาก็นะ.. คนบ้าอะไร จะมาเผด็จการตลอดเวลา ใช่ป้ะ นี่เป็นมาตรการที่เราใช้ เมื่อเราทนไม่ไหวแล้ว คือม.3 นี้ เราเริ่มใช้มาตรการใหม่ คือเริ่มเก็บเงินห้อง เราก็บอกในไลน์กลุ่ม ว่า "จะเก็บเงินห้อง สัปดาห์ละ 5 บาท" ทีนี้ เสียงส่วนใหญ่บอกว่าให้จ่าย 10 บาทเลย เพราะมันก็ไม่ได้เดือดร้อนสักเท่าไหร่ ตอนแรกเราก็ไม่เห็นด้วย เพราะบางคนอาจจ่ายไม่ไหว แต่เสียงส่วนมากเขาบอกว่า 10 บาท เราก็ อ่ะ โอเค 10 บาทก็ 10 บาท พอเริ่มเก็บ เพื่อนบางส่วนก็ด่าเราอีก ว่าเก็บแพง 10 บาทแน่ะ อะไรประมาณนี้ แรกๆเราก็ใจเย็นค่ะ ช่วงประมาณ 2 สัปดาห์แรก เราทนตลอด พูดจาดี ไม่จ่ายไม่เป็นไร พรุ่งนี้ก็ได้ พรุ่งนี้ไม่มี มะรืนก็ได้ พอไม่จ่ายจริงๆ เราก็ควักเงินของเราออกเองค่ะ คือต้องส่งเงินให้คุณครู... แล้วก็มีแค่ไม่กี่คน 5-6 คนเงี้ยค่ะ เราเลยออกให้ก่อน พอหลังจาก 2 สัปดาห์ เราก็เห็นว่า พูดดีๆ แล้วเขาไม่ฟัง เราก็เริ่มใช้ไม้แข็งกับพวกนี้ค่ะ (แต่ก็ไม่ได้ด่านะคะ แค่มีบ่นๆ บ่นให้รำคาญบ้าง ขู่ว่าจะบอกครูบ้าง) แตาผลคือ... เขาก็ไม่จ่ายค่ะ ก็ทนค่ะ อีกประมาณ 2 สัปดาห์ เราก็เริ่มเปลี่ยน จากการที่บ่น ขู่ เราก็จดชื่อส่งครูค่ะ ครูก็จัดการให้ โดยการที่ครูให้เงินเขา แล้วให้เอามาจ่ายให้เรา (แต่มันก็ไม่จ่าย เงินเก่าก็ไม่คืน ;_______________;) หลังจากนั้น ปัญหาไม่จบค่ะ ครูเลยให้หัวหน้าเวรเก็บเอง เก็บในเวรของตัวเอง ปัญหาก็ไม่ลดค่ะ เราก็โดนด่าอยู่ดี (เราก็สงสัย เราโดนด่าอะไรอีก - -) ทีนี้ เราก็เลยบอก M ว่า "เราไม่รู้" M ก็บอกเราว่า "ถ้าฟ้าไม่คิดจะคิด เราก็ไม่อยากพูด ฟ้าเถียงตลอด ฟ้าไม่ฟัง เราก็ไม่รู้จะพูดทำไม" (ประโยคนี้ไม่มั่นใจค่ะ เพราะจำไม่ค่อยได้ แต่เนื้อหาประมาณนี้ค่ะ) แล้ว M ก็นั่งเล่นโทรศัพท์ แล้วเราก็พยายามอธิบายเรื่องทั้งหมด แต่เขาก็ไม่ฟัง เราเลยกลับบ้านค่ะ ไม่รู้จะอธิบายทำไม หลังจากนั้น เรากลับมา เราก็กลับมาคิดค่ะ (อ้อ! เราลืมบอกไป ว่าเราโดน M ว่า บอกว่าไม่ใส่ใจเพื่อน) เราก็คิดคำแรกเลย คือ 'ไม่ใส่ใจเพื่อน' เราคิดว่า เราใส่ใจเพื่อนมากนะ จนบอกทีมันมากเกินไป จนตัวเองลำบาก เราสนใจ และใส่ใจเพื่อนมากค่ะ เมื่อปีที่แล้ว เราเสนอตัวจะติวหนังสือให้เพื่อนค่ะ โดยเฉพาะ พวกที่ติด ร หรือ 0 เพราะเราก็เห็นเขาเป็นเพื่อน เราบอกเขาตอน 2 เดือนก่อนสอบปลายภาค เรานั่งรอทุกวัน ตั้งแต่ประมาณ 3 โมงครึ่ง - 5 โมงเย็น เราก็รอแบบนี้ทุกวัน สุดท้าย 2 เดือน ไม่มีใครมาเลยสักคนค่ะ - - พอมาม.3 เราเป็นหัวหน้า เราเขียนการบ้านให้พวกเพื่อนๆทุกวัน ทั้งในกลุ่มไลน์ห้อง กลุ่มไลน์ผู้ปกครอง หรือกระดานหน้าห้อง และหลายครั้ง ที่เราเตือนการบ้านเพื่อน ทุกๆวัน แต่ก็ไม่มีใครทำ เราก็ทำเสร็จค่ะ แล้วส่ง ทั้งห้อง มีเราทำคนเดียวค่ะ เสร็จคนเดียว เพื่อนก็บอกว่าอย่าเพิ่งส่ง แต่ครูเขาหักคะแนนคนที่ไม่ส่งตามกำหนดเวลา เราเลยให้เพื่อนถ่ายรูปไป จนหมดคาบ เราถึงส่ง นี่คือเราไม่ใส่ใจเพื่อนเหรอคะ?
ต่อมา คำพูดที่ 2 'ยุ่ง' เรายอมรับเลยค่ะ ไม่สามารถเถียงได้ เรายุ่งจริงๆค่ะ ปีนี้ เราก็ตามงาน 0,ร ให้เพื่อน บางคนติด ร,0 11 ตัว, 13 ตัว เราก็กลัวเพื่อนไม่จบค่ะ เราก็เลยคอยตามงาน คอยถามว่าส่งรึยัง เสร็จรึยังอะไรที่เราพอช่วยได้ เราก็ช่วยค่ะ แต่บางอย่างที่เขาต้องทำ มันก็คงไม่ใช่กงการของเรา เราก็คงไม่ทำให้ เรารู้สึกแย่มากค่ะ เราเห็นหัวหน้าห้องคนเก่า เขาทำงานด้านเอกสารอย่างเดียวค่ะ เขาไม่เคยตามงาน ไม่เคยสนใจเพื่อน งาน ก็ไม่เคยบอก แถมประจำที่เสร็จคนเดียว โดยที่ทั้งห้องไม่เสร็จ แต่ก็ไม่เห็นมีใครว่าเขานี่คะ? ทำไมทุกคนต้องว่าเราคนเดียว? เรายอมรับเลยค่ะ ว่าเราวิเคราะห์ตัวเอง ว่ามีเรื่องอะไร ที่เพื่อนจะไม่ชอบเราบ้าง คือ... เราเป็นคนพูดเสียงดัง เราหน้าตาเฉยๆ ก็ยังกวนตีน(พ่อบอกมา) เราเป็นคนขี้บ่น เราเป็นคนเงียบในบางเวลา แต่นอกนั้น เราก็ไม่เห็นจริงๆค่ะ คือควรทำยังไงดีคะ บางครั้งและหลายๆครั้ง เราทนได้นะคะ แต่ครั้งนี้มันหนักจริงๆ หนักจนเราพูดอะไรไม่ออกเลย แถมเรายังนั่งร้องไห้ หยุดเรียน // ปล. วันนี้เพื่อนสนิทบอกว่า ครูเคลียร์เรื่องนี้ให้แล้ว โดยการให้ S มาทำหน้าที่หัวหน้าแทน โดยที่เราก็ไม่ต้องเป็นแล้ว แต่เพื่อนทุกคน รุมด่าเราหมดเลย เราก็ทำใจอ่ะค่ะ เศร้า ร้องไห้หนักมาก... ขอคำแนะนำด้วยนะคะ เพราะถึงแม้จะเลิกเป็นหัวหน้า แต่ปัญหาที่เพื่อนไม่ชอบเรายังอยู่ // ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าค่ะ
ปล. แม่หรือเพื่อนสนิทเราบางคน เขาก็บอกเราว่า พวกนั้นอิจฉา เพราะเราเรียนเก่ง แล้วก็แข่งบ่อย เป็นเด็กกิจกรรม ครูรัก เราก็ไม่รู้นะ แต่คือ... เราไม่ชอบแบบนี้เลย
ปล. แม่หรือเพื่อนสนิทเราบางคน เขาก็บอกเราว่า พวกนั้นอิจฉา เพราะเราเรียนเก่ง แล้วก็แข่งบ่อย เป็นเด็กกิจกรรม ครูรัก เราก็ไม่รู้นะ แต่คือ... เราไม่ชอบแบบนี้เลย
Napasswan Jeerapornbundit
3 ก.ค. 58 เวลา 16:13 น.
12,230
views
67 ความคิดเห็น
เราก็เป็นเหมือนเจ้าของกระทู้นะคะ แต่ก่อนคือแคร์เพื่อน รักเพื่อนมาก ห่างจากเพื่อนนี่ไม่ชอบเลย แต่พอได้เรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่คนเดียวก็อยู่ได้นะ โอเคเลย ไม่มีเพื่อนมันไม่ได้แปลว่าเราจะใช้ชีวิตเหมือนคนปกติไม่ได้ ดีเสียอีกเวลาทำอะไรก็ไม่ต้องเป็นกังวลว่าจะถูกใจใครอะไรยังไงหรือเปล่า เริ่มแรกที่เราย้าย รร เข้าเกรด 7 ที่ฮอการ์นะคะ จะว่ามีคนชวนเข้ากลุ่มไหมก็มี แต่ด้วยความที่ว่าเราไม่ค่อยชินและไม่ค่อยชอบอยู่กับคนส่วนมากทำให้พวกเขามองว่าเราเป็นคนหยิ่ง จากนั้นพวกนางก็จับกลุ่มนินทากันสนุกปากมาก เรื่องเรียนเรามักจะเป็นส่วนเกินของกลุ่มเสมอ แต่เราว่าโอเคนะ เพราะในกลุ่มบางคนแม่งมีหน้าที่เล่นกับนอนให้คลาสตลอด งานส่งช้าตลอด บกพร่องตลอด เราก็มีข้อบกพร่องเหมือนกันนะแต่ก็มีงานส่งตามกำหนด กับเพื่อนบางคนเห็นเล่นๆกัน ไปไหนด้วยกันบ่อยๆนะ สุดท้ายมันก็เอาไปนินทาตลอด เพื่อนแท้ๆหายากมาก ส่วนเรื่องที่เพื่อนเจ้าของกระทู้บอกว่า "ต้องให้ตัวเองได้ก่อน" เอ้า การจะไปสอนคนอื่นถ้าไม่รู้ก่อนนี่มันแปลกๆไหม ถ้าฉันมั่ว ได้คำตอบผิดๆแกจะมาโทษฉันไม่ได้นะเว้ย เพื่อนเจ้าของกระทู้เป็นกลุ่มมวลชนมนุษย์ที่แปลกมากกลุ่มหนึ่ง รู้สึกตึ้บแทน เอาเป็นว่า สู้ๆนะคะ อย่าไปคิดมาก ตั้งใจเรียนนะ
ขอบคุณมากค่ะ เราก็งงๆกับนางเหมือนกัน
เราก็มีเพื่อนที่โดนแบบนี้นะ คือนางเป็นก็เป็นคนเรียนเก่งเหมือนกัน มีงานอะไรก็ช่วยเพื่อนตลอด การบงการบ้านก็ช่วยเพื่อนตลอด นางเคยเป็นหัวหน้าด้วยเทอมนึงม.ปลายซักเทอม แล้วทนไม่ไหวเลยออกจากหน้าที่ ถ้ามองจากสายตาครูเด็กคนนี้คงเป็นนักเรียนดีเด่น เพราะเรื่องการเรียนอยู่ขั้นดีมาก เป็นเด็กกิจกรรมด้วยและนิสัยก็เหมือนจะดูดี แต่เพื่อนทั้งห้องก็ไม่ชอบนาง นางก็รู้ตัวนะ แต่ไม่รู้ว่านางรู้เหตุผลรึป่าว คือออ จะบอกยังไงดี นางเหมือนจะเป็นคนที่อวดเก่งโดยไม่รู้ตัว คือประมาณว่าไม่รู้ว่าที่ตัวเองพูดอยู่อ่ะมันฟังดูขี้อวดไม่สนใจว่าคนฟังจะรู้สึกยังไง บางทีก็อยากให้หัดเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง คือไม่ต้องทำเป็นรู้ทุกเรื่องก็ได้ คือบางเรื่องอ่ะคนอื่นก็คิดเองได้เว้ยมันเป็นจิตสำนึกไม่ต้องมาพูดซ้ำก็ได้ คือบางทีมันก็เรื่องของเราป่ะเราคิดเองได้เว้ย อย่าทำเหมือนคนอื่นโง่ดิ แล้วยังมีอีกหลายเรื่อง บางทีเราก็สงสารนางนะเพราะบางเรื่องที่นางเสนอมันควรทำ แต่เพื่อนทั้งห้องอคติไปแล้วไง เราก็ไม่รู้จะช่วยพูดยังไง
คือเราอยากแนะนำเธอว่าเธอควรยิ้มเยอะๆนะทำตัวให้เป็นมิตรเข้าไว้ ทำให้ตัวเองให้ดูโง่ๆก็ได้บางที ถึงเราจะอยู่สูงกว่าคนอื่นแต่เราก็ไม่ควรทำตัวให้สูงกว่าคนอื่นนะ ถ้าเกิดเพื่อนไม่พอใจอะไรเรา เราก็พูดขอโทษไปก่อนก็ได้พูดแบบจริงใจด้วย คือบางทีเราก็พูดทำลายความรู้สึกคนอื่นโดยไม่รู้ตัว ขอโทษไว้ก่อนเหอะถึงจะไม่ผิด แต่อยากทำแบบนี้จนดูน่าหมั่นไส้นะเว้ย ทางสายกลางท่องไว้ อย่าสุดโด่งจนเกินไป อย่าทำตัวเด่นจนเกินไป เปิดใจรับฟังความคิดเห็นคนอื่นหน่อย ลองคิดดูว่าเราทำอะไรผิดรึป่าว อย่าพยายามคิดให้ตัวเองถูกเสมอ กับเพื่อนก็เหมือนกันถ้าเขาคิดว่าเขาทำแบบนี้ถูกแต่เรารู้ว่ามันผิดก็ปล่อยเขาไป ให้เขาเรียนรู้ด้วยตัวเองว่าสิ่งที่เขาทำอ่ะมันส่งผลร้ายผลดียังไง ควรกลับไปคิดดูนะ สู้ๆซักวันเราจะเป็นหนึ่งเดียวกับเพื่อนเอง มันมีโอกาสนะอย่าท้อเราเคยเห็นคนทำได้มาแล้ว
เรายังไม่มีคัยชอบจีบได้ๆ ท่ด-//- เริ่มแรกคือเงินค่าห้อง 10บาทนี่หนักมากเลยชิ้ป่ะ ได้ตังค์มารร.วันละบาทหรอคะ(เดี๋ยวๆ จ่ายตังค์ค่าห้องยังว้าาา555) แล้วเรื่องการบ้านเนี่ยถ้าทำไม่ได้แล้วจะสอนได้หราาาา คิดค่ะคิด ดึงสติกันหน่อยน่าาาา ส่วนคนตัวย่อm วางถุงกาวแล้วตั้งสติขร่าาาา คือไรพูตรงอ่ะดี แต่บางทีคำพูดอ่ะมันต้องคิดก่อนที่จะพูดออกไปบ้างว่ามันทำร้ายความรู้สึกคนอื่นรึเปล่า ส่วนเรื่องเป็นคนเงียบๆ เงียบแล้วใครขาดใจตายคร้าาาาา ตอบค่ะตอบ แล้วเรื่องนินทาเนี่ยเก่งกันจริมๆเลยขร่าาาา ไม่ได้นินทาคนอื่นใครตายคะ เดี๋ยวเป็นเจ้าภาพให้ ถถถ เพื่อนใครๆก็รัก ไม่อิจฉาขร่าาา ถ้าคิดว่าเก่งเรียนให้เก่งกว่าดิ้แล้วได้เป็นหัวหน้าห้องบ้างจะรู้ว่ามันเป็นยังไง อย่ามาทำตัวแบบrudeขร่าาา เพราะคนดีๆเขาไม่ทำกัน แน่จริงใช้สมองสู้อย่าใช้ปากค่ะ #เจ้าของกระทู้สู้ๆ #อดทนอีกนิดแค่ไม่กี่เดือน
พอรู้ว่าเขาเกลียดก็ทำตัวให้เขาเกลียดหนักๆ เหมือนจะไม่สนุกนะ แต่จริงๆสะใจดีเหมือนกัน^w^
ช่วงนี้เราก็เป็นคล้ายๆ จขกท.เลย แต่ว่าเราทะเลาะกับเพื่อนแค่คนเดียว เพื่อนอีกครึ่งห้องก็ไม่ชอบเราเลย ทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่ในเหตุการณ์แล้วเราก็เป็นคนตลกด้วย เราก็พึ่งคุยๆเล่นมุขขำกับเพื่อน พอวันต่อมาเพื่อนพากันเกลียดเรา เราร้องไห้เหมือนกัน เราไม่มีเพื่อนสนิทเลยค่ะ แย่กว่าจขกท.อีกนะคิดว่า แทบจะไม่มีใครปรึกษาไรได้เลย แต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีเพื่อนเลยนะ มีอยู่คะคล้ายๆเพื่อนสนิทนั่นแหละแต่เค้ามีแก๊งของเค้า แต่เค้าก็สนิทกับเราอยู่ เราโดนเพื่อนตะโกนประชดใส่ทุกวัน คืออยู่ๆก็ตะโกนมา ประมาณว่า 'อิตอแหลลลลลล!!' เรายัง งงจนถึงตอนนี้ว่าเราไปทำไรให้เพื่อนเราบอกเลยว่าไม่ได้นินทาไม่ได้โพสต์ด่าลงเฟส ไม่รู้ว่าเป็นบ้าอะไรถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น เวรกรรมมีจริงเค้าทำอะไรเค้าก็จะได้อย่างนั้น สู้ๆนะจขกท.
โห ผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันค่ะ เรานึกว่าเราเป็นคนเดียวซะอีก แต่แม่เรายังพูดเลยค่ะ ว่าคนสใัยนี้ EQ ต่ำค่ะ สมัยแม่ จะโกรธกันที น้อยมากเลย // แต่ยังไง จขกท. ก็เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ต่อไป ยังไงซะ เราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดค่ะ เรายังไม่รู้ด้วยซ้ำ (แบบนี้สงสัยเรียกว่าอุปทานหมู่ เห้ออออ)
ตอนนี้ จขกท.ม.3รึเปล่าคะ เราก็เหมือนม.3 ขนาดอยู่ห้องเดียวกันมา3ปีเพื่อนยังทำแบบนี้กับเราเลย ดีใจจังมีเพื่อนร่วมชะตาแล้ว สู้ๆนะคะ
เราเคยเปนประมานว่ามีเพื่อน แต่รุ้สึกเหมือนไม่มีเพื่อนน 5555
แต่ตอนนนี้สบายใจละ มีเพื่อนเต็มห้อง เพราะเราคิดได้ว่า ควรแคร์ควรใส่ใจกับคนที่เห็นคุนค่าของเราก็พอ
อย่าไปสนใจคนอื่นเลยยย ช่างเขา ไงก็จบแล้วนี่้ อ่ออ
อยากบอก จขกท หน่อยนะ พอขึ้น ม4 ละ เราลองเปลี่ยนตัวเองหน่อย ลองเปนฝ่ายทักเพื่อนก่อนอย่างน้อย 1 คนก็ยังดีนะ จะได้ไม่เหงา
แต่ถ้าไม่มีเพื่อนบอกเราได้นะ 55555
ขอบคุณค่าาา
บางส่วนอาจจะไม่พอใจที่ จขกท ชอบไปตามงานให้เพื่อนก็ได้ค่ะ เพราะบางคนก็อาจจะไม่ชอบให้มายุ่ง ว่าแบบเขาติด ร ติด 0 อะไรแบบนี้ มันอาจจะเป็นการตอบรับเขาก็ได้ค่ะ ลองรอให้เขามาขอความช่วยเหลือจากเราดีกว่าค่ะ เพราะถ้าเราเสนอไปช่วยแล้วเขาไม่สนใจเราก็เสียความรู้สึก
สู้ๆนะคะ ชีวิตต้องดำเนินต่อไปค่ะ 555
เราเห็นด้วยเลยค่าาาา เราก็คิดงั้นนะ (แต่โดนครูให้ช่วยทำเพราะเป็นหัวหน้าห้อง) แต่คือตอนนี้ เราไม่ได้เป็นหัวหน้าห้องแล้ว ตอนนี้พูดเลย ตรงๆ เราปล่อยแล้วล่ะ... ทำใจ
ไม่ต้องไปสนใจค่ะ มีแต่เพื่อนสนิทที่เราไว้ใจได้ก็พอเเล้ว อย่างเราก็เคยเป็นเหมือนกัน แบบเพื่อนนินทาโดนพิมพ์คุยกันในโน้ตของโทรศัพท์ไม่ให้เรารู้ แต่จากการกระทำหลบๆซ่อนๆมือถือตอนเราเดินมาใกล้ๆนี่ทำให้เรารู้ทุกอย่าง จะหาว่าคิดไปเองก็ไม่ว่าค่ะ ยอมรับเลย แต่คิดว่าการคิดไปเองครั้งนี้คือเรื่องจริง เราก็ยอมเดินคนเดียวบ้าง ฟีลตอนนั้นเหมือนโดนเพื่อนรังเกียจ ขยะเเขยงมาก ก็โอเคเรามีเพื่อนเก่าตอนป.6 (ตอนที่โดนเพื่อนทำแบบนี้คือตอนม.1ค่ะ) เพื่อนเก่าตอนป.6ที่เรียนห้องเดียวกันทำให้เรารู้สึกไม่ว่างเปล่าสักทีเดียว แต่ด้วยความที่เราก็เป็นคนที่แบบพูดไม่คิดอันนี้รู้ตัวเอง พยายามปรับให้พูดน้อยๆ คิดก่อนพูดให้มากๆจนปัจจุบันเริ่มทำได้ดีมากขึ้น แต่ก็ยังมีเพื่อนที่คิดอคติอยู่บ้าง ช่วงนั้นเพื่อนที่นินทาไม่คุยกับเราเลย งานกลุ่มก็ไม่สนใจเรา เหมือนเราเป็นวิญญานที่มานั่งเร่ร่อน ณ จุดๆนั้น รู้สึกท้อมากค่ะ ไม่คิดว่าจะเจอเพื่อนที่เป็นแบบนี้เราร้องไห้เกือบทุกวัน เวลารู้สึกไม่ดีที่ถูกเหยียดหยามด้วยสายตาก็จะฟุบหน้าลงกับโต๊ะแล้วสะอื้นเบาๆ ตอนนี้เริ่มทำได้ดีขึ้นแล้วค่ะ เพื่อนกลุ่มนั้นเริ่มที่จะคุยกับเราบ้าง แต่ก็ไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทสักทีเดียว เอ้อ ลืมบอกไป ตอนนั้นเราอยู่กลุ่มเดียวกับเพื่อนกลุ่มที่เหยียดเรา เราโดนไล่ออกจากกลุ่มไลน์โดยที่ไม่มีเหตุผลอธิบายสักคำ เราก็โอเคไม่เป็นไร เดินคนเดียวก็ได้ (ทำไมมันเหมือนย้อนกลับมาเรื่องเดิมอ่ะ555555) ยังไงก็สู้ๆนะคะพี่จขกท. ทนอีกนิดนึงก็ผ่านพ้นไปได้เเล้วค่ะ หัวหน้าห้องของเราก็โดนเพื่อนไม่ชอบอยู่บ่อยๆ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ คือทุกคนแหละค่ะ... ก็โอเคหมด แต่บางครั้ง มันก็ 'มาก' ไปจนทนไม่ได้ใช่ไหมล้าาา ยังไงก็ ต่างฝ่ายต่างเป็นกำลังใจให้กันและกันนะ <3
อย่าไปใส่ใจเลยค่ะ เพื่อนประเภทนั้นถึงไม่มี...เราก็ไม่ตาย ยังไงๆ เราก็พึ่งตัวเองอยู่แล้ว จะไปแคร์มันทำไม ต่อให้เรายอมทุ่ม...สละตัวเอง ทำความดี ช่วยเหลือไปเท่าไหร่ มันก็ไม่เห็นคุณค่าความดีของเราหรอกค่ะ....."จะเห็นว่าเราดีก็ตอนมันมีอะไรจะใช้ให้เราทำให้นั่นแหละค่ะ" เพราะฉะนั้น เลือกได้ ตัดๆ มันทิ้งไปให้หมดนั่นแหละค่ะ ถ้าได้ว่าไม่ชอบขี้หน้าเราแล้วล่ะก็....ทำยังไง มันก็ไม่ชอบเราหรอกค่ะ
......เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ .........(เราก็โดนมาเหมือนกัน อยู่คนเดียวมานานแล้วค่ะ)
ขอบคุณมากน้าาาาา ทำไมเหมือนคล้ายๆเพื่อนจขกท. คนนึงเลยน้าาา 555
เท่าที่อ่านมามีบางอย่างที่ จขกท. ไม่เหมือนคนทั่วไปค่ะ คือ 'ดีเกินไป' เกินไปจริงๆนะ เราไม่เห็นจำเป็นต้องทำแบบนั้นเลย มันเหนื่อยเปล่าจริงๆ ดีกับทุกคนจนเราอ่านแล้วแบบ.. งืม ใครๆก็ไม่ชอบคนที่ดีเลิศเพอร์เฟคไปซะทุกอย่างขนาดน้านน มันจะสร้างความรู้สึกอิจในส่วนลึกๆ และกลายเป็นความไม่ชอบที่อธิบายไม่ถูก สังเกตจากตัวเราเองนะคะ เพื่อนอาจจะคิดว่า จขกท. กำลังเฟคอยู่นะ ลองแสดงตัวตนจริงๆ ชิลๆ สบายๆ ดู รั่วๆเอ๋อๆไรงี้ก็น่ารักนะ แต่ต้องไม่เสแสร้งนะคะ มาจากตัวตนจริงๆ การแสดงตัวตนจริงๆของเราให้เพื่อนเห็นว่าเราก็มีมุมมีโมเม้นต์แบบนี้เหมือนกันไม่ได้เป็นนางฟ้านางสวรรค์มาจากไหนน่าจะทำให้เพื่อน จขกท. เปิดใจมากขึ้นนะคะ ลองดู
เราก็คิดเลย 555 เราอาจดีเกินไป แต่พอเป็นคนดี เราก็รู้สึกว่าตัวเองโลกสวย (แอบขำตัวเอง) ทีนี้ เราก็โลกสวยเป็นพิเศษ หวังว่า ความดีที่เราทำ สักวันเพื่อนจะเห็นมันค่ะ แต่สุดท้สย เขาก็ไม่เห็น
เราก็เป็นเหมือนกันเลยค่ะ จขกท ตอนนี้อยูม.3 ใช่ไหมค่ะ แสดงว่าเป็นรุ่นน้องเรา ตอนนี้เรา ม.6 แล้วจ้าาา 5555
เราก็เจอมาเหมือนกันตอน ม.2 เพื่อนทั้งห้อง ไม่ต้องมีใครบอกเราก็รู้ว่าไม่ชอบเรา ทั้งโรงเรียนเรามีเพื่อนสนิท แบบ สนิทมากๆๆๆ แค่คนเดียวแต่เขาอยุ่คนละห้อง พออยู่คนละห้องเวลากินข้าวก้ไม่ได้เจอกัน คุยกันน้อยลง เราเลยต้องจำไปเข้ากับกลุ่มคนในห้องนั้น
ทั้งกลุ่มเรามีกัน 5-6 คน ในกลุ่ม และ ก็อย่างที่บอก ทั้งห้องไม่ชอบเราเลยยยยย ... แต่ไม่ได้โชว์อาการออกมาให้เห็นชัดๆนะ แต่รู้สึกได้.. คือเนื่องจากในห้องนั้น(ไม่ได้หลงตัวเองนะ) เราเก่งที่สุด คือไม่ได้บอกว่าฉลาด นู่นนี้นั้น แค่ตั้งใจเรียน (แต่ถ้าเอาไปเทียบกับห้องอื่น เราก็กลายเป็นคนโง่ 55555) เลได้คะแนนแต่ละวิชาเยอะกว่าใครเพื่อน เพราะเหตุนี้ พวกนางจึงคอยหลอกใช้เป็นประจำ ... พองานกลุ่มก็ไม่ช่วย พอทำไม่ถูกใจก้ด่า นู้นนี้นั้น โอย เหนื่อยมากมาย เราก็อดทน อดทน และ ก้ อดทน เราเองก็ไม่รู้ว่าทำไมพวกนางถึงไม่ชอบเรา เอาตรงๆเลยนะ นิสัยเราอ่ะ เป็นคน เงียบๆ นะ แต่เฉพาะกับคนที่ไม่สนิท ถ้าสนิทแล้วจะรู้เลว่าเรารั่วมากแค่ไหนแล้วเราก็้ยังเป็นคนที่คิดมากว่า คนอื่นจะคิดกะเรายังไง โดยรวมแล้วนิสัยราไม่ได้ แย่แบบ เอาแต่ใจ หรือเห็นแก่ตัว เพราะ พอ เพื่อนขอลอก เราก็ให้ เพื่อนให้ช่วยเราก็ช่วย - - เลได้แต่สรุป ว่าพวกนาง หมั่นไส้เราเพราะเราได้เกรดเยอะกว่า แค่นั้นไม่พอ ตอนช่วงม.2 เราก็แอบชอบคนนู่นนี้ไปตามประสาวัยรุ่น พอพวกนั้นรู้ เราก้บอกให้เก็บเป็นความลับ พวกนางก็บอกว่าจะไม่บอก แต่พอลับหลังนี้ เอาไปกระจายขาไปทั่วเลย เราก็แบบโกรธอ่ะ ทั้งชีวิตเราไม่เคยเกลียดใครนะ มีแค่ไม่ชอบ แต่พอมาเจอแบบนี้ คือได้รู้ว่าเกลียดคนมันรู้สึกยังไง - -
มีตอนนึงที่เจ็บที่สุด คือ ในกลุ่มนั้นเรามีคนที่สนิทที่สุดอยู่คนนึง นางมีแฟนแล้ว ตอนนั้นเป็นยุคแห่ง MSN เราก็ชวนนางไปเที่ยวๆ (ลืมบอก ในเอมเอสเอนตอนนั้นคุยกันเป็นกลุ่มสามคน เรา นาง และแฟนนาง ) ในขณะเดียวกัน แฟนนางก้ชวนนางไปอีกที่นึง พอแฟนนางเห้นว่าเราชวนแล้ว แฟนนางก้บอกให้ไปเที่ยวกะเพื่อนเถอะๆ(เพื่อนที่ว่าก้คือเรา) แต่นางบอก ไม่ๆอ่ะๆ เราไปก้เธอดีกว่า(เราจำไม่ค่อยได้ว่านางพูดว่าอะไร แต่พูด เหมือนแบบ ปัดๆ ไม่อยากไปกับเรา แต่อยากไปกับแฟนมากกว่า) ตอนนั้นคือแบบ เจ็บมาก เจ็บที่สุด คือทั้งกลุ่มเราไว้ใจนางคนเดียว แต่นางกลับมาทำกับเราอย่างนี้อ่ะ ตอนนั้นคือ ร้องไหเลยอ่ะ หนัก ด้วย เสียใจมาก ถึงขนาดวันต่อมาไม่พูดไม่คุยกับนางเลย ... แต่นางก้ไม่สน.. เราก็ปลงได้แต่คิดว่า คนในห้องนี้ไม่มีคนไว้ใจได้สักคน
จนผ่านมาม.2 เทอมสองเราก็ขอย้ายห้องไป เพราะเราทนไม่ไหวแล้วไปอยู่กับเพื่อนสนิทเรา
ตั้งแต่นั้นมาเราก็ไม่ีปันหาแล้วเพึอนใันห้องที่ย้า็ยมานิสัยดีมากกกกก เราสนิทกันเหมือนแบบ ทั้งห้องเป้นเพื่อนสนิทกันอ่ะ
เรื่องที่เพื่อนทั้งห้องเราไม่ชอบเราก็ยังไม่จบแค่ ม.2 หรอก พอขึ้นมา ม.4 เพื่อนสนิทเราไปสายวิทย์ เรามาสายศิลป์ อยู่กันคนละห้องอีก แต่โชคดีที่ยังมีเพื่อนจากม.2 ห้องที่เราย้ายไป อยู่ด้วยก้เลยคุยกันได้
พอมาม.4 เราก็เจอกับกลุ่มพวกนางอีกอะแหละ แต่เราก้ไม่สนใจแล้ว นางทักมาเราทักตอบ จบแค่นั้น แต่ก้ยังรู้ว่าพวกนางไม่ชอบเราอยู่ 555555555 แต่ทีนี้ม.4 มันก้มีพวกเด็กใหม่เข้ามา ตอนแรกๆเราก็พยายาม ทำ first impression ให้ดีทีสุดนะ แต่ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน พวกเด็กใหม่หลังๆ ก็ไม่ชอบเราเหมือนกัน - - .. ไม่รู้ทำไมนะ มีแต่พวกที่แบบไม่เก่ง ไม่ตั้งใจเรียนที่ไม่ชอบเรา เพราะ เพื่อนห้องอื่นๆ ที่มันเก่งๆก็เข้ากับเราได้ คือคุยกันแบบถูกคอ เราเลยสรุป คือที่พวกนางไม่ชอบเพราะหมั่นไส้ที่เราเก่ง จบ 555555555555
ปัจจุบัน เราออกมาสอบเทียบเท่า ตอนนี้เลยได้อยู่บ้านชิวๆ รอ เข้ามหาลัยปีหนา้
เราอาจจะไม่ได้เจอหนักเหมือน จขกท แต่ว่าเราก็เข้าใจความรู้สึกดี รู้ว่าเหนื่อย รู้ว่าเสียใจ
เราขอเป็นกำลังใจให้ สู้ๆ ในเรื่องการเรียนในชั้นมัธยมน่ะ ตอนนี้อย่าเพิ่งสนใจเรื่องเพื่อนเลย
สนใจไปก้เหนื่อยเปล่าๆ เราอยู่คนเดียวได้ การอยู่คนเดียวไม่ได้แปลว่า เป็นคนไร้เพื่อน แต่แปลว่าเป็นคนที่เข้มแข็งมากพอที่จะอยู่คนเดียว ไม่ต้องเพิ่งคนอื่น ยังไงน่ะ เราว่า จขกท น่ะ ก็ต้องได้เพื่อนดีๆสักคนอยู่แล้ว อาจจะไม่ใช่ตอนนี้ แต่อาจจะเป็นช่วงที่มีเด็กใหม่เข้ามา ก็พยายามชวนคุย เป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด
ยังไงก็สู้น้าๆๆ มีอะไรเครียด อยากปรึกษาก็ทักมาได้จ้าาา (ถ้าอยากก็ทิ่ง ไลน์ เฟสไว้ก็ได้น้าาา ไว้มาคุยกันจ้าา)
ขอบคุณนะคะ แอดเฟส จขกท. มาก็ได้ค่ะ... คือจขกท. เพิ่งย้ายมารร. นี้ตอนม.2 ค่ะ เพื่อนที่รร. เก่าก็อยู่ต่างจังหวัดกันหมด ต้องรอม.4 อ่ะค่ะ ทุกคนถึงจะเข้ามาสอบในกทม. เราก็สนิทกับเพื่อนทีรร. เก่ามานานมาก ตั้งแต่ประถม พอมาอยู่ที่นี่ ความคิดระหว่างคนเมือง กับเด็กตจว. มันต่างกันค่ะ สังคมทุกอย่าง ต่างกันหมด เรายอมรับค่ะ เราปรับตัวไม่ได้... อาจจะเพราะเราเป็นคนตรงๆด้วย... ความชอบหลายๆอย่างก็ต่างกัน (มากมายเสียเหลือเกิน) เขาชอบเกาหลี เราชอบวอลเลย์ เราชอบทำงานคนเดียว เขาชอบทำงานกลุ่ม เราชอบเงียบๆ เขาชอบสีสัน... เพราะงั้นเราอาจจะกลายเป็นตัวแปลกประหลาด... 555
FB : Napasswan Jeerapornbundit
เคยเป็นเหมือนกันค่ะ บ่อยมากก เข้าใจความรู้สึกเลยค่ะะ เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเลยค่ะ คบกับเพื่อนที่ดีกับเรา ตอนนี้มาอยู่รร.ใหม่ก็โอแล้วค่ะ แต่ยังไง จขกท.ก็สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ขอบคุณมากนะค้า... เรารู้สึกว่า คนที่เป็นเหมือนเรามีเยอะ เรากลับรู้สึกว่า ต้องทำใจอย่างเดียวค่ะ 55
เราก้เคยเปนเหมือน จขกท. ค่ะ เราเปนรองหัวหน้าตอน ม.ต้นเราคุมลูกน้อง ทำงานห้องงทุกอย่าง โครงงานห้องเราก้ทำกับเพื่อนสนิท คือในห้องมี 42 คน มีคนทำอยู่ 7 คน ไม่มีใครช่วยพวกเรามาทำเอา ก้ประมาณอีก2วันพรีเซนท์ แต่พอขึ้น ม.2 เค้าให้ทุกคนเขียนชื่อคนที่ไม่ชอบลงในกระดาษแล้วรองฯคนใหม่ก้จะขึ้นกระดาน เราก้เขียนว่า ไม่ม แต่เพื่อนเอาลงไปนับตอนกินข้าวแล้วขึ้นมาบอก เรานี่ถึงกับน้ำตาตกเลย มีคนเกลียดเรา 18 คน (ตอนนั้นทั้งห้องมีอยู่ 36 คน) มันครึ่งห้องเลยน้ะ เราก้เดินไปเรียนคอมฯตามปกติ รองฯคนใหม่ก้มาถามเราว่า "แป้ง แกโอเครมั้ย" เราก้ได้แต่พยักหน้าเพราะตอนนี้เราโดนมองว่าเปนคนที่เหนแก่ตัว ไม่มีใครชอบ แล้วเราก้ได้ยิน รองฯคนใหม่กับC(ชื่อย่อของเดกในห้อง) พูดว่า
C:เกมนี้มีเพื่อรัยวะ เพื่อความสะใจที่เหนเพื่อนมีทุกข์หรอ
รองฯ:อ่าว แล้วเราผิดหรอที่เราเปลี่ยนชื่อคนอื่นเปนชื่อไอแป้ง ถ้าเราผิดแกก้ผิดเพราะแกช่วยเปลี่ยน
เราได้ยินตอนนั้นนี่น้ำตาที่กำลังกลั้นไหลพรั่งพรูออกมา เพราะ คนทั้งสองคนนี้คือคนที่เราโครตไว้ใจเลย แต่เราก้ชินแล้วแหละ เพราะ เวลามีงานอะไรที่เป็นงานกลุ่มเราก้จะอยู่กับเพื่อนสนิท เราถือว่าอีกปีเดียวก้จะย้ายโรงเรียนแล้วเลยทนๆไป แต่เรื่องก้ไม่จบ... เรามีเรื่องกับเดกในห้องเราโพสในเฟสฯว่า ถ้าไม่ชอบ ไม่ต้องแช่ง แล้ว M(ชื่อย่อของคนที่เราทะเลาะ) เค้าก้โพสด่าคำหยาบคายต่างๆนานา ที่เค้าโพสเรื่องมันเกิดจาก วันปีใหม่ของโรงเรียนเราเพื่อนในกลุ่มที่เต้นมีคนไม่ครบเลยให้เราไปเต้นเราก้โอเคร Mก้อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย แต่ M ก้ออกไปกลางคัน เพราะท่าเต้นเกินเดก เราว่าก้ไม่เกินน้ะก้โอเครอยุ่แต่ M ไม่โอเคร ก้เลยออกไป ...เข้าเรื่องต่อ มีเพื่อนได้ยิน M พูดว่า "ถ้าเต้นกันแบบนี้กูว่าได้แพ้แน่" เราก้เลยโพส (ตามที่บอกมา) เค้าก้เลยแคปโพสเราไปให้ครูประจำชั้นดู แล้วก้ลบโพสตัวเอง ครูก้เลยให้เขียนสารภาพผิด เราก้เขียนตามที่เราโพสไป แล้วครูก้เอาเรื่องของเราไปเล่าให้เดกทั้งสายชั้นฟังเรานี่โครตอาย แต่ก้ยอมรับความจริง หลังจากนั้นครูคนนี้ก้เกลียดเรากับเดกที่เต้น เพราะเดกที่เราทะเลาะด้วยนั้นเปนเดกที่ครูโครตรัก แล้วมันก้ไม่จบตรงที่แสดงละครของห้อง เราขอเขียนบท แต่ C อยากเขียนเราก้ไม่ว่าอะไร แต่ B ดันไปบอกครูว่าเราเรื่องมาก เราถามจริงเราเรื่องมากตรงไหนอ่ะ เราก้แค่ขอเขียนบท ไม่ให้เราก้ไม่เอา ครูก้เลยเรียกไปด่า
ครู:ทำไมเธอถึงเรื่องมากแบบนี้ ครั้งที่แล้วยังไม่เขดใช่ไหม บลาๆๆๆๆๆๆๆๆ...ถ้ามีครั้งหน้าครูจะเรียกผู้ปกครอง
เรา:(ร้องไห้ TT) ค่ะ -แล้วก้เดินออกจากบริเวณนั้น-
หลังจากนั้นนอกจากเพื่อนสนิทก้มีแต่คนเกลียดเรา เรานี่โครตเฟลเลย เราถามจิงเราผิดหรอ TT ทำไมเพ่ือนถึงไม่ชอบเรา ถ้าเราไม่ดีขนาดนั้นก้ยื่นเรื่องขอย้ายห้องให้เราเลยดิ
#ขอบคุณเม้นนี้ที่ทำให้เราได้ระบาย ขอบคุณจิงๆ
ว้า... เป็นหนักกว่าจขกท. อีกนะเนี่ย... ของจขกท. ยังมีครูเป็นเพื่อนนะ เห็นใจมากๆ รู้สึกว่า ปัญหาของจขกท. กลายเป็นเรื่องเล็กไปเลย ยังไงก็... แอดเฟสจขกท. มาระบายได้นะ จขกท. อยากมีเพื่อนนนน
สวัสดีค่ะ เรียกแทนตัวเองว่าพี่แล้วกันเนอะ หวังว่าน้องจะได้อ่านความเห็นของพี่นะคะ ถือเป็นการแชร์ประสบการณ์แล้วกัน
คืออ่านที่น้องเล่ามา พี่รู้สึกเหมือนกับเห็นตัวเองในอดีตเลย
(พี่อ่านจับใจความนะคะ ไม่ได้อ่านละเอียดมาก ถ้าตกหล่นหรือพูดผิดยังไง ขอโทษด้วยนะ)
พี่จะบอกว่า สิ่งที่น้องเจอ พี่ก็เจอมาหมดค่ะ ยกเว้นการที่เพื่อนมาพูดต่อหน้า ว่าเราเป็นอย่างนี้นะ ไม่มีใครมาพูดอะไรกับพี่เลย แต่เอาไปว่าลับหลัง พอพี่รู้ ก็แตกหักกับเพื่อนไปเลย(อันนี้ตอนพี่อยู่ม.ปลาย)
ตอนที่เกิดเรื่องอ่ะค่ะ พี่ก็เข้าใจว่าตัวเองไม่ผิดค่ะ พี่ก็ว่าน้องก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนะ การไม่ให้ลอกงาน อะไรแบบนี่อ่ะค่ะ พูดตามหลักความเป็นจริงแล้ว การลอกงานหรือข้อสอบมันผิด ที่ถูกต้องก็คือต้องสอนเพื่อนไม่ใช่ให้ลอก
หรือเรื่องอื่นๆที่เราทำถูกตามทำนองคลองธรรมอ่ะค่ะ มันใช้กับกฎเพื่อนไม่ได้เลย
ตัวพี่เองก็จัดเป็นประเภทเด็กเรียนนะ แล้วก็มีแม่เป็นครู(ไม่ได้เรียนโรงเรียนที่แม่สอนนะ) แล้วครูในโรงเรียนพี่ก็รู้จักกับพ่อแม่พี่ เราก็ไม่อยากทำอะไรไม่ดี(เช่นซอยผม กระโปรงสั้น) ถ้าทำแล้วพ่อแม่รู้แน่นอน
ทีนี้ เพื่อนในห้องอ่ะค่ะ ก็จะเป็นประเภท ผิดก็ผิดด้วยกันทั้งห้อง เอากฎเพื่อนเข้าว่าอ่ะค่ะ ไม่ได้คิดถึงความถูกต้องอะไรเลยสักนิด แล้วพี่ก็มองว่า มันไม่ถูกนะ พอเราทำ เราก็จะโดนแอนตี้ทันทีเลย แต่เพื่อนจะมองว่า อะไรที่ไม่เหมือนคนอื่นคือผิดค่ะ
เช่น วันนี้ต้องใส่ชุดนักเรียน แต่เพื่อนอยากใส่ชุดพละ ก็บอกว่า ใส่กันทั้งห้องสิ โดนทำโทษก็โดนทั้งห้อง
ตัวพี่เอง พี่ไม่เห็นความจำเป็นอะไรเลย ที่จะต้องยอมโดนตี หรือวิ่งรอบสนาม เพื่อแลกกับการใส่ชุดพละ พี่ใส่ชุดนักเรียนก็ไม่ได้ลำบากอะไร แม้จะโดนตีไม่เจ็บ วิ่งรอบสนามก็แค่รอบเดียว
ถ้าถามว่าอะไรถูกต้อง ก็คือใส่ชุดนักเรียนใช่ไหมคะ แต่เพื่อนจะมองว่า เห้ย ทั้งห้องใส่ชุดพละหมดนะ ทำไมไม่ใส่เหมือนเพื่อน แบบนี้พี่ก็กลายเป็นคนผิดค่ะ
ปัญหาของน้อง อาจเป็นความเถรตรงค่ะ แล้วก็ยึดถือความถูกต้อง ส่วนนึงมันก็ดีค่ะ แต่ในบางสังคมที่ยึดถือคนหมู่มาก มากกว่าความถูกต้อง คนถูกจะกลายเป็นคนผิดทันทีค่ะ
ทีนี้หนูก็ต้องเลือกเอา ว่าเข้มแข็งพอจะยืนคนเดียว กับเพื่อนไม่กี่คน เพื่อนทำสิ่งที่ถูก หรือจะยอมแหกกฎบางอย่าง แหกความดีบางอย่างเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ เช่นการให้ลอกงาน แทนที่จะสอนให้ ก็ให้ลอกไปเลย
แต่พี่ไม่แนะนำค่ะ
เพราะตัวพี่เคยใช้วิธีหลังค่ะ แล้วรู้สึกผิดกับตัวเองค่ะ รู้สึกแย่หลายๆอย่าง ทำไมเราต้องยอมทิ้งสิ่งดีๆที่ตั้งใจทำเพื่อนอยากคุยกับคนที่ไม่มองเราเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ
ที่พี่จะแนะนำคือ อ่อนลงบ้าง แต่ไม่ต้องถึงกับตามใจเพื่อนซะหมด อะไรที่ทำแล้วเค้าไม่เห็นคุณค่าก็ไม่ต้องทำอีกค่ะ อย่าทำตัวดีเกินไปให้คนอื่นเอาเปรียบ แต่ก็อย่าหัวแข็งไม่ฟังคนอื่น จนโดนเกลียด เพราะมันอาจะนำมาซึ่งปัญหาที่ร้ายแรงกว่านี้(เช่นทะเลาะวิวาท หรือกลั่นแกล้ง)
พูดง่ายๆ พยามยามลดจุดเด่นตัวเองลง ไม่ให้คนอื่นหมั่นไส้อ่ะค่ะ
สุดท้ายก็ขอชื่นชมความดีและความมีน้ำใจของหนูนะ ตอนที่หนูโตขึ้น หนูจะได้ไม่ต้องมีอะไรให้เสียใจทีหลัง อย่างน้อยก็ได้พยายามในแบบของเราเต็มที่แล้ว
สู้ๆนะคะ
หวัดดีน่ะ เราเองก็เคยเหมือนกับจกขท.น่ะแต่ของเราตั้งแต่ตอนประถมจนถึงประมาณ ม.2 เทอมนึงได้มั้ง แบบตอนประถมก็ไม่เท่าไรหรอเพราะตอนนั้นก็ยังเด็กๆนี่น่ะแต่ก็โดนเกลียดรุนแรงใช่ได้เลยล่ะ ตอนนี้เราอยู่ปี2แล้ว คือเราเรียนอาชีวน่ะก็ประมาณม.5 อยากบอกจกขท.ไม่ต้องคิดมาก เพื่อนแบบนี้มีทุกที่ทุกชั้นทุกโรงเรียน แต่ก่อนเราไม่มีเพื่อนสนิทเลยแถมครูบางคนไม่ชอบหน้าเราด้วยซ้ำ จนม.3 เรามีเพื่อนสนิทจริงๆ เราก็เคยถามเพื่อนน่ะว่าทำไมไม่ชอบเรา เขาก็บอกตรงๆน่ะว่าหมั่นไสมากกว่าเพราะเหมือนเราเสแสร้งทั้งที่เราไม่เคยทำ เราก็เลยลองปรับตัวดูใหม่ เอาเป็นว่าขอเป็นกำลังใจให้น่ะสู้ๆ ลองปรับตัวเข้าหาเพื่อนดูน่ะเราเชื่อว่าอย่างจขกท.ต้องเจอเพื่อนที่จริงใจอย่างแน่นอน สู้ๆ^^
จขกท.สู้ๆนะ เราถามจริง-สิบบาทเนี่ยมันแค่เหรียญเดียวไม่ก็เหรียญ5สองเหรียญเนี่ย จ่ายแล้วบ้านจะล้มละลายหรอฮาฟฟฟ เราก็เคยเป็นรองหัวหน้าห้องนะ หัวหน้าห้องเราก็โดนอย่างนี้แหละ แต่หัวหน้าห้่อง(ของเรา)ตรง โผงผาง พูดจริงทำจริง ไม่ได้ละมุนละไม ถ้าผัดวันล่ะก็
"มึ_ไปหากลุ่มอื่นเลย ฉันไล่ออก"น้ำลายไม่ลงคอเบยย
แต่จขกท อดทนมากมีน้ำอดน้ำทนมากเบย อยู่ม.3แล้วก้เปนงี้แหละ เราโดนหนักกว่านี้ เรานี่โดนเบอร์รองเท้าประทับหน้าทุกวัน ตีนใหญ่ชิบ ตอนนี้อยุ่ม.5แล้ว พวกนั้นก็สอบเข้าโรงเรียนอื่น ส่วนใหญ่เป็นพวกบดินทร์เดชา แต่เราเรียนม.ปลายที่โรงเรียนเก่า เอิ้กๆๆๆๆ
ลองมาดูหัวหน้าห้องผมสิครับ
วันทั้งวันแทบไม่ทำส้นเท้าอะไรสักเลย
เราอยู่ม.4 ย้ายโรงเรียนมาใหม่ เเรก ๆ ก็เข้ากับเพื่อนได้บ้าง (คิดว่านะคะ เพราะเราเป็นคนที่เงียบมากเวลาคุยกับคนไม่สนิท แล้วหน้าเราส่วนใหญ่จะนิ่งมาก แถมชอบเดินเชิดหน้าโดยไม่รู้ตัว ทำให้เหมือนเป็นคนหยิ่งมาก) แต่ก็มีเหตุให้ทะเลาะกับเพื่อนเรื่องต้องเลือกระหว่างสอบหรือทำงาน ตอนแรกโหวตกันในห้องคือสอบ แต่ไป ๆ มา ๆ จะทำงานซะงั้น เถียงกันอยู่ในไลน์สักพัก เราเลยไปบ่นผสมด่าในเฟสตัวเอง (ในเฟสเรามีเพื่อนในห้องแค่คนเดียวค่ะ เป็นหัวหน้าห้องที่ไม่ได้มาเถียงเรื่องนี้กับเรา) เราจัดไปโพสต์หนึ่งเพราะไม่พอใจเพื่อนบางคนที่เอาแต่พูดว่าทำไม่ได้หรอกโดยไม่พยายาม ทั้ง ๆ ที่มันไม่ใช่เรื่องที่ต้องพึ่งความสามารถเฉพาะตัวอย่างดนตรีหรือศิลปะสักนิด คือเราโพสต์เสร็จเราก็จบ เหมือนได้ระบายความหงุดหงิดไปแล้ว (นิสัยเราคือเวลาโกรธ หงุดหงิด ไม่พอใจจะเขียนระบายค่ะ แต่เขียนเสร็จก็จบเรื่องเลย ความไม่พอใจหายไปหมดแล้ว) ทีนี้มีเพื่อนที่เถียงกับเราในไลน์มาส่องเฟสเราแล้วเห็นโพสต์ (ปกติเวลาบ่นอะไรเราจะตั้งเห็นเฉพาะเพื่อนนะ เพราะเฟสเราจะมีแค่คนที่เราคิดว่าไว้ใจได้เท่านั้น) พอเห็นแล้วพวกนั้นก็ไม่พอใจมาก เลยเขียนด่าเราลงเฟสตัวเอง (เราไม่ได้เห็นเองนะคะ มีเพื่อนอีกคนมาบอก) ตอนแรกเราก็ไม่รู้ตัวหรอกค่ะ ไปโรงเรียนเห็นเพื่อนหลายคนทำท่ารังเกียจเรานิด ๆ แต่เราก็ไม่ได้สนใจ จนมีเพื่อนมาคุยกับเราเรื่องที่เกิดขึ้น (ตอนแรกมันว่าให้เราลบโพสต์ได้มั้ย เรางงไปเลยโพสต์ไรหว่าเพราะไม่ได้เอามาใส่ใจแล้ว) คุยไปคุยมาเราก็ยอมลบโพสต์นะคะ แต่ไม่ขอโทษ เพราะเราไม่รู้สึกว่าตัวเองทำอะไรผิด (เราด่าแบบรวม ๆ ใครคิดว่าที่เราเขียนมันไม่จริงก็ไม่จำเป็นต้องเดือดร้อน เราเขียนไปประมาณว่าคนที่เอาแต่พูดว่าทำไม่ได้โดยไม่พยายามก็ดักดานแบบนี้ต่อไปแล้วกัน) แล้วเราก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีกตลอดคาบเช้า จนพักเที่ยงเรานั่งกินขนมอยู่บนหินอ่อน แล้วเห็นเพื่อน(ตอนนี้คงเป็นอดีตเพื่อนไปแล้ว)นินทาเราให้ห้องอื่นฟัง (ที่รู้เพระาหันหน้ากระซิบกันแล้วพยักหน้ามาทางเรา คือระยะมันไม่ได้ห่างมาก แถมเป็นที่โล่ง ๆ อีก เห็นชัดเจนค่ะว่านินทาเราอยู่ ความรู้สึกตอนนั้นคืออยากเดินไปบอกว่าถ้าจะนินทาระยะประชิดขนาดนี้เดินมาพูดให้ได้ยินเลยก้ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจ) เราก็แบบเออนะ ถ้าจะนินทาให้เห็นจะ ๆ แบบนี้ เลยเขียนบ่นลงเฟสแล้วแท็กเพื่อนที่เราเล่าเรื่องนี้ให้ฟัง ความรู้สึกตอนนั้นคือขำมากกว่าจะซีเรียส ผ่านไปไม่ถึง 5 นาทีค่ะ 1 ในกลุ่มที่ทะเลาะกับเราก็ตะโกนบอกเรา (ตอนนี้นั่งอยู่ในห้องรออ.เข้าสอนแล้วค่ะ) ประมาณว่า-เลิกโพสต์เฟสได้และ วางโทรศัพท์ลงเลย ความรู้สึกตอนนั้นคืออยากหัวเราะมากค่ะ คนเกลียดกันทะเลาะกันประเภทไหนถึงได้-(ขอหยาบนิดนึงนะคะ)เรื่องของอีกฝ่ายมากขนาดนี้ เห็นก่อนเพื่อนที่เราแท็กในโพสต์นั้นอีก เรื่องก็ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่เรากับคนกลุ่มนั้นก็ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ หน้ายังไม่ค่อยจะมองกันเลย เราก็ไม่ง้อนะคะ เราถือคติถ้าเราไม่คิดว่าเราผิดเราจะไม่มีวันขอโทษใครค่ะ แล้วก็ไม่ง้อคนที่โกรธเรางอนเราด้วยเรื่องงี่เง้าด้วย แถมเรายังคิดอีกว่าไม่มีเพื่อนเราไม่ตายค่ะ อยากไม่คบก็เชิญเพราะเราก็ไม่อยากคบกับคนพวกนั้นเหมือนกัน (รู้สึกว่าตัวเองหยิ่งจริง ๆ นั้นแหละค่ะ ฮ่าๆๆๆ) ส่วนใหญ่แล้วคำพูดของคนอื่นจะไม่ค่อยทำอะไรเราได้ค่ะ เพราะเราคิดว่าไม่รู้จะเอาความสุขของตัวเองไปวางไว้ที่คำพูดคนอื่นทำไม ใครจะพูดอะไรไปก็เชิญ แค่คำพูดที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป เอาสมองไปคิดอะไรที่มีประโยชน์ต่อชีวิตมากกว่านี้ดีกว่า (แต่ถ้าเป็นคำแนะนำเราก็รับฟังแล้วคิดตามอยู่นะคะ)
ส่วนเรื่องเงินค่าห้อง 10 บาท ส่วนตัวเราก็คิดว่าแพงอยู่นะ แต่เราก็ไม่เคยเบี้ยวเงิน มีบ่นแบบขำ ๆ ว่าเงินหมดแล้วววว หรือบอกหัวหน้าไถเงินเพื่อนบ้างบางครั้งแต่เราก็จ่าย มีขอผลัดไปพรุ่งนี้บ้างบางครั้งเพราะเงินหมดจริง ๆ แต่วันรุ่งขึ้นก็จ่ายเลย แถมขอโทษเพื่อนด้วย
ไม่ต้องเครียดค่ะ เราไม่เป็นนะ แต่เป็นกับเพื่อนตอนม.1เราเลย คนนี้เป็นเพื่อนเราตอนเรียนปรับพื้นฐาน รร.เราเรียน5วัน 3วันแรกเราก็ไปอยู่กับเพื่อนรร.เก่าตลอด อีก2วันเราก็ทำความรู้จักกับเพื่อนคนข้างๆแล้วก็ข้างหน้า เราก็ไม่เชิงสนิทนะ ก็อยู่ได้อ่ะเราเป็นคนหน้าตานี้แบบกวนตีนไม่มาคุยก็ไม่คุย แต่3คนนั้นคนข้างๆเขาขอยืกบเหลาเราข้างหน้ายืมสีเราก็ให้ยืมแล้วก็คุยกัน คนข้างหน้าเราเป็นคนเรียบร้อยนะที่ดูๆทั้ง2คน แต่พอคบได้ 1สัปดาห์เราก็ปลีกตัวมาอยู่กับเพื่อนอีกคน แล้วก็แยกมาอีก3ครั้ง ครั้งที่สามเราทะเลาะกับเพื่อนสองคนมันล้อเรา เราก็เคืองไม่คุยกับมันมันก็ไม่ง้อเราก็เลยไปอยู่กับสองคนข้างหน้า แล้วอีกสองคน คนข้างหน้าเราคนหนึ่งพอคบกันได้จนจบม.1 พอขึ้นม2นิสัยมันไปในทางลบ รร.เราพอขึ้นม.2ก้จัดห้องใหม่เราคิดว่าคงไ่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็อยู่ด้วยกัน คนในห้องใหม่ไม่ค่อยชอบเพื่อนคนข้างหน้าแทนด้วยKนะ เคมันมีแฟนบ่อยแล้วก็เลิกแล้วก็คบ แต่คือนิสัยมันคือแบบแฟนมันจบมือไ่ว่า แล้วการงานจะเรียนแบบปล่อยๆครูไม่เครียด มันก็จะไปนั่งหลบกับแฟนมัน ที่นี้ทั้งห้องกับเพื่อนสนิทมันก็เริ่มเมินมัน มันก็มาขอโทษแล้วก็กลับไปอีก จนเราทนไม่ไหเราเลยแยกตัวออกมา อยู่กับอีกคน มันชื่อไก่ คนนี้เราตอนม.1 เราไม่สนิทกันเลยไม่คุยกันเลย ตอนม.2 เราก็สนิทกับมันไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด คือรักมันมาก แต่เคก็ยังคบกับเพื่อนคนข้างหน้าอีกคนชื่อ เจ เราก็เมินมันบางครั้งแบบนี้แหล่ะ แล้วพอขึ้นม.3นิสัยมันหนักกว่าเดิมเวลาเราว่าเราก็ว่าตรงๆ มันก็ทำไม่รู้ไม่ชี้เราก็เออ ปล่อยแม่งเตือนแล้วไม่ฟัง อีกอย่างเราว่านะเก็บเงิน10 เราว่าน้อยนะ เราอ่ะต้องเก็บวันละ20 เราก็ เออ เงินห้องซีทำไม 55555555555555555555 อีกอย่างนะเราไม่ต้องแคร์ครอื่นนะ เราคนเดี๋ยวไม่เป็นไร ถ้าทนไม่ได้ ก็บอกจารย์ว่าทุกคนไม่ค่อยเชื่อหรืออะไรที่เขาไม่ฟังเรา ก็ลองปรึกษาจารย์ดู ของเรานี้หัวหน้าโดนเมินประจำเพราะละเลยหน้าที่ไม่ทำตาม สู้ๆนะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?