เราควรทำยังไงต่อไป..เราไม่มีเพื่อนคบเลย
ตั้งกระทู้ใหม่
คือเราอยู่ม.3โรงเรียนแห่งหนึ่ง เรามีปัญหาทั้งที่บ้านและที่โรงเรียน แต่ที่โรงเรียนน่าจะหนักกว่า เราไม่รู้จะปรับตัวให้เข้ากับพวกเขายังไง เรามีเพื่อนสนิทอยู่กลุ่มหนึ่งตอนป.6 พอขึ้นมาม.1ก็แยกกันไปโรงเรียนอื่นบ้างห้องอื่นบ้าง เหลือเพื่อนที่สนิทคนเดียวอยู่ห้องเดียวกัน. แต่พอขึ้นม.2เพื่อนเราก็ไปคบกับอีกกลุ่ม ทิ้วเราไว้คนเดียว(?). แต่เราก็พยายามปรับตัวกับเพื่อนอีกกลุ่ม แต่ทำไมยิ่งปรับตัวก็เหมือนเรากับเพื่อนสนิทและเพื่อนกลุ่มนั้นไม่รู้จักกัน.
เราอยากรู้ว่า
เราควรทำยังไงดี มีวิธีอื่นอีกมั้ยที่จะปรับตัวเข้าหาเพื่อน. บางทีถ้าเป็นไปได้เราอยากให้จบม.3ไวๆ เผื่อม.4เรื่องที่โรงเรียนจะได้ดีขึ้น
ปล.ตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่าเพื่อน40กว่าชีวิตในห้อง คนไหนที่จริงใจต่อเรา หรือคนไหนที่แกล้งเรา
Narapat
1 ส.ค. 58 เวลา 18:54 น.
4,769
views
39 ความคิดเห็น
บางทีอาจเกี่ยวกับลักษณะนิสัยด้วยน้า แบบเธอป็นคนเรียบร้อย แต่เพื่อนพวกนั้นเค้าเป็นคนเฮฮาหรือเปล่า ก็เลยเหมือนกับยังไม่รับเข้ากลุ่ม แต่ไม่เป็นไรหรอก รู้ไหมว่าเราก็เคยเป็นนะ(ม.3เหมือนกัน) วิธีง่ายๆเลย คือ ตั้งใจเรียนของเราไป ทำคะแนนให้ดีที่สุด งานกลุ่มมีอะไรก็ช่วยให้เต็มที่ ทำผลงานออกมาดีๆ พอเพื่อนคนอื่นๆเห็นเราขยัน ตั้งใจเรียนนะ ยิ่งถ้าเป็นที่รักของคุณครู เค้าก็มาเป็นเพื่อนกับเราเอง เราเข้าใจน้าว่าการไม่มีเพื่อนมันเป็นอะไรที่แย่มากๆ แต่เราก็ต้องเรียนถูกม้ะ อยู่กับตัวเอง ทำตัวเองให้ดีที่สุด เชื่อสิว่าสักวันต้องมีคนที่มีทัศนคติเดียวกับเรา สู้ๆน้า <3
ขอบคุณค่ะ มาเกาะกระทู้เช่นกัน เรามีเพื่อนแต่ไม่มีเพื่อนสนิทค่ะ 55555
เราก็ไม่มีเพื่อนสนิทเหมือนกัน(หัวอกเดียวกัน) คำว่าเพื่อนนะไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนสนิทเสมอไปหรอกจ้า แค่ขอเพื่อนสักคนที่ช่วยเหลือเราได้ คุยกันได้เวลามีปัญหาอะไร ก็อย่างที่บอกน้า ตั้งใจเรียนไป ถึงไม่มีเพื่อนสนิท แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีเพื่อนเลย มีเพื่อนคนไหนที่คุยๆกับเรา เราก็คุยกับเขาไป อย่าเอาคำว่าเพื่อนสนิทมาเป็นปัญหาให้ใจเราว้าวุ่นเลย เดี๋ยวโตขึ้นไปอีกก็จะรู้เองแหละว่า เพื่อนไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าไม่สำคัญ แต่เราต้องมองดูถึงบุคคลอื่นๆด้วย เช่นพ่อแม่เรางี้ เพราะฉะนั้นอย่าเครียด สู้ๆน้า เราเป็นกำลังใจให้ ♥
เหมือนเราเลย ในห้องเดียวกันเราไม่สนิทกับใครเป็นพิเศษเลย เเบบเวลาที่เรามีปัญหาจริงๆก็ไม่มีคนมาช่วยเลย อีกอย่างเราก็เป็นคนเงียบๆด้วยสิเวลาเพื่อนในห้องไปกินเลี้ยงกันเราก็ไม่ไปเพราะขี้เกียจ เเต่เรายังมีเพื่อนที่เราคิดว่าสนิทที่เรียนมาด้วยกันตั้งเเต่ อนุบาล1เลยอ่ะ เเล้วคนนี้เหมือนจะช่วยเราเวลาเรามีปัญหาด้วยน่ะ เเต่เสียดายที่อยู่คนละห้องกันเเต่เวลาเจอหน้ากันก็หยอกเล่นกันทุกครั้งเลย
เเล้วเราก็หาเวลาไปเรียนพิเศษด้วยกัน เวลาชวนไปไหนมันก็ชวน เราไปไหนเราก็ชวนมันมันก็ไป
เเต่เรากลัวว่าสักวันหนึ่งมันต้องเเยกจากกันเเล้วเรากลัวจะไม่มีใครที่เราเชื้อใจไว้ใจได้อีกง่ะ (มีคนเดียวด้วยสิ) TT
ขอบคุณค่ะ เธอเองก็สู้ๆ น้า
เอาน่า ดีกว่าไม่มีนะ
บางทีอะไรๆมันก็ไม่เป็นดั่งใจเราหมดทุกอย่างหรอก
มีปัญหาที่นั่นบ้าง ที่นี่บ้าง แต่อย่าสูญเสียความมั่นใจในตัวเองนะ
เราก็มีสิทธิเป็นที่รักของเพื่อนเท่าๆกับคนอื่นนี่แหละ
ถ้าอยากมีเพื่อนสนิทต้องคิดก่อนพูด ร่าเริง และกล้าๆเข้าไว้
ลองชวนเพื่อนก่อนไปนู่นมานี่ก่อนบ้าง
แล้วถ้าเขาไปไหนไม่ชวนเรา
ก็ลองแย๊บๆ เช่น ไม่ชวนกันบ้างเลยน้า พูดเล่นๆไป
เผื่อวันหลังเขาจะชวนเราบ้าง
เป็นกำลังใจให้นะ เห็นบอกว่ามีปัญหาทั้งที่บ้านด้วย
เศร้านะคะ เข้าใจว่ารู้สึกยังไงนะ ถึงพี่เองไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้เพราะได้เพื่อนสนิทที่คบกันมาตั้งแต่ม.ต้นขึ้นมาเรียนด้วยกันก็เถอะ เรื่องนี้อาจต้องใช้เวลาสักนิดเนาะ พี่คงช่วยอะไรไม่ได้มาก แต่อยากจะบอกว่า...
#สู้ๆ นะจ๊ะ ^^
เราเคยเป็นน่ะ เวลาเค้าให้รวมกลุ่มกันในห้องเราจะเหลือเป็นคนสุดท้ายทุกที แต่เรา็ได้เข้ากลุ่ม เวลาทำงานเป็นคู่ก็จะเหลือเราอยู่เหมือนเดิม แต่ัเป็นนิสัยแล้วล่ะ เพราะเมื่อก่อนเราไม่ค่อยพูดด้วยแหละ
เหมือนเราเลย
เราก็นะแต่เราเรียนก็ไม่ได้โดเด่นอะไร เราเป็นคนขี้อายแต่เพื่อนในห้องเฮฮาชอบหาเวลาไปเที่ยวหลังเลิกเรียนแต่เราไม่ไปก็เลยไม่มีเพื่อนสนิทไม่รู้ว่าเกี่ยวมั้ย การที่เราไม่มีอะไรโดเด่นเราก็เลยไม่มีเพื่อนสนใจอะ แต่เราก็ทำตัวเราให้ดีที่สุดตั้งใจเรียนเพื่อพ่อแม่และอนาคตตัวเอง สู้ๆนะค่ะ
เราก็เคยเป็นนะ ตอน ป.4-5 อะแล้วเราก็ไปกินข้าวคนเดียวทำงานคนเดียว กลายเป็นคนเงียบๆไปเลย การเรียนเราเหมือนจะลงนิดนึง อยากย้าย รร.มากคิดว่าจะมีเพืรอนแต่พอย้ายก้อมีคนไม่ชอบเรา อยุ่ไปเรื่อยๆเพื่อนคนนั้นก้อเห้นความสำคันเราเหมือนกันคทอตอนแรกที่ไปแล้วไม่มีเพื่อนเราอะอยากจะร้องไห้เลยสันนั้นมันกลั้นไม่ได้แล้วมันก้อร้องออกมาอะเพื่อนเลยไปบอกครู แถมยังโดนครูวิชาอื่นถามด้วยว่า"ย้ายมาจาก รร. อะไร ย้ายมาแล้วเป็นแบบนี้ ไม่ต้องย้ายดีกว่า ย้ายมานี่อะเพราะ รร.เดิมเรียนแย่หรอ"เรายิ่งกดดันเลย ไปๆมาๆเวลาผ่านไป ก้อเริ่มปรับได้ พอขึ้น ป.6ก้อกังวลเหมือนกันว่าจะไม่มีเพื่อนแต่ก้อมีและดีด้วย ตอนนั้นเกรดเราขึ้นเลยนะพอมีเพื่อนมันก้อจิตดีอะ สู้ๆ ค่ะ ม.1เราก้อได้ย้าย รร.เหมือนกันช่วงแรก กังวลตลอดเวลาแบบว่า ไม่ร่าเริง เลยเพราะกลัวว่าจะไม่ใีเพื่อนมาก แต่ก้อเริ่มปรับได้ค่ะแต่ช้ากว่าตอน ป.6หน่อยู่
ยังไงก้อสู้ๆนะคะ ทนๆไปก่อนเดี๋ยวก้อชิน เมื่อเจอคนที่นิสัยเข้ากับเราได้คนนั้นก้อคงจะเป็นเพื่อนสนิทเราแหละค่ะ
เราก็อยู่ม.3เหมือนกัน เคยเป็นนะ ประเภทว่าปรับตัวเข้ากับคนอื่นยากตอนเข้าม.1ใหม่ๆ เราก็ไม่มีเพื่อนมาด้วยสักคนเหมือนกัน แล้วด้วยความที่เราเป็นคนเงียบๆด้วยไง ของอย่างงี้มันต้องใช้เวลา
แต่ก็มีเพื่อนจนได้แหละ ลองปรับตัวเข้าหาเพื่อนดูนะ อาจจะเป็นเพราะเขาเฮฮากว่าเราก็ได้ เรียนแล้วทำคะแนนให้ได้ดีๆเด่นๆเดี๋ยวก็จะมีคนเข้ามาหาเอง
อย่าเพิ่งท้อนะ พยายามเข้า เราเชื่อว่าถ้าพยายามทำตามคำแนะนำที่คนอื่นๆบอกต้องดีขึ้นแน่
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เราก็เคยเป็นคนนึงที่ผ่านสถานการณ์แบบนี้มาแล้วค่ะ เราเข้าใจจขกทนะคะ ตอนนี้เราทำในส่วนของเราให้ดีๆ และพยายามหาเพื่อนที่สามารถจะเข้ากับนิสัยเราได้อ่ะคะ ทนๆอยู่ไปก่อน ม.4ค่อยย้าย รร ก็ได้ค่ะ พยายามคิดเอาไว้นะคะ ว่า ตัวเราดีกว่าหลายๆคนที่บางทีนี่ เพื่อนมองไม่เห็นแล้วยังแกล้งซ้ำอีก คิดว่าตัวเองโชคดีกว่าคนที่โดนมากกว่าเรานะคะ แล้วก็พยายามทำความดีไว้เรื่อยๆ คิดดีทำดีไว้คะแล้วความดีจะทำให้เราเจอคนดีๆค่ะ (ไม่ได้โลกสวยนะคะ แต่เราต้องมองโลกในแง่ดีเข้าไว้) สู้ๆนะคะจขกท ^^
ผมก็เป็นคับ ผมยิ่งแย่กว่านี้อีกคับ โดนเพื่อนแกล้งตั้งแต่ป.6ยันม.3เลย แกล้งเอารองเท้าไปซ่อนจนไม่มีรองเท้าใส่ไปเข้าเรียน แกล้งเอากระเป๋าหนังสือเรียนไปซ่อนจนไม่มีการบ้านส่งอาจารย์ ผมเป็นคนเก็บกดคับ จะโดนแกล้งอะไรสารพัดแต่ผมก็ทนได้ไม่เคยตอบโต้อะไรเลย ผมเป็นตัวของตัวเองไม่เคยคิดที่จะปรับตัวอะไร เพราะยิ่งเราแคร์มากเกินไปก็จะทำให้เราเสียความเป็นตัวเอง บางทีผมก็นั่งคนเดียวมีหนังสือเป็นเพื่อน แต่เชื่อเถอะคับในความโชคร้ายมันก็มักจะมีสิ่งดีๆเข้ามาเหมือนกัน เพราะหลังจากนั้นไม่นานก็มีเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่เป็นหัวหน้าแก๊งแก๊งหนึ่งที่เป็นหัวโจกในห้องที่จู่ๆก็มาคอยช่วยเหลือผมเวลามีคนอื่นมาแกล้ง คนที่มาแกล้งก็เงิบไปเลยและก็ไม่กล้ามาแกล้งผมเพราะกลัวเพื่อนคนนี้ของผม แต่ความเป็นเพื่อนของผมกับเพื่อนชายคนนี้ก็หมดลงหลังจบม.3 ยังไงก็สู้ๆนะคับ
ขอบคุณพี่นะคะที่มาให้แง่คิดค่ะ
ให้อะไรได้เยอะจริงๆครับ ขอบคุณฮะพี่
เราเป็นนะเป็นแบบนี้ประมาณ 4 ปีละเราย้ายเข้า ม3 เราก็ไม่มีเพื่อนเลยแต่เธอลองสร้างโลกส่วนตัวของตัวเองดูสิ
พอกลับบ้านเธอก็อยู่กับพ่อแม่บ่อยๆ ช่วยงานบ้านไรเงี้ย เราทำมา 4 ปีแล้วพอชินเดี๋ยวก็สบายละ
HAHAHAHAHAHA
จขกท.ใจเย็นๆนะคะ ไม่เครียดเนอะ เราเข้าใจนะเราก็กำลังเจออยู่ ขอเล่านิดเราไปเรียน ตปท มา กลีบมาก็เหมืินเพื่อนแปลกไปทั้งห้องคือเหมือนตอนมอสี่ที่แบบมาเจอกันใหม่ๆทั้งๆที่ก็เป็นเพื่อนกัน แบบพอไป รร รู้สึกเหมือนเจอกะบคนแปลกหน้าใส่หน้ากากเข้าหากัน เราก็อยากย้าย รร นะ แต่มันแบบมอหกแล้ว สิ่งที่เราทำได้คือต้องสู้นะ ถึงแม้พวกเค้าไม่แคร์ไม่ใส่ใจ้รา แต่เราก็ต้องสู้เพื่อตัวเราเอง พ่อแม่พี่น้องนะ คิดว่าทำเพื่อตัวเราเอง ไม่ใช่ว่าการอยู่คนเดียวมันจะเฟงาและไร้เหตุผลแต่มันก็สอนเราไปในทุกวันนะ ขอให้จขกทเข้มแข็งนะคะ แล้วจขกทจะผ่านไปได้ ตอนนี้้ราก้อยากย้าย รร อยากจบมอหกไวๆ อยากให้ทุกวันผ่านไปเร็วๆ แต่ก็ต้องสู้ต่อไป (โชคดีนิดตรงที่เรามีเพื่อนสนิทอยุ่ห้องอื่นด้วย แต่เพื่อนในห้องเราก้ไม่ค่อยชอบะวกเค้าอีกแต่ยังไงก้เพื่อนเราเราเลือกไม่ได้หรอก)
สู้ๆนะคะจขกท ละมันจะผ่านไปด้วยดีค่ะ
เราก็เป็นค่ะตอนม.3 ไม่มีเพื่อนคบ ก็อยู่คนเดียวซะเลย เพราะยังไงม.4 ก็แยกย้ายกันอยู่แล้ว เลยไม่ค่อยเครียดค่ะ เพราะเพื่อนพวกนี้ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไปหรอกค่ะ
เคยเป็นเหมือนกันนะตอนป.6เราเคยมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งแล้วแบบประมาณว่ามีเด้กใหม่เข้ามามันก่อไปเล่นกันเด็กใหม่แล้วลืมเราไปเลยไรงี้เราก้อไม่ค่อยสนิทกับกลุ่มอื่นแต่ก้อพอคุยๆกันได้นะแต่แบบมันไม่มีใครให้ปรึกษาอ่ะเวลามีเรื่องก้อเลยแบบอยู่คนเดียวไรงี้แต่พอมาประมาณเทอม2อ่ะมันทะเลสะกับเด็กใหม่ไรงี้มันก็กับมาคุยกับเราแต่สักพักมันคืนดีกันมันก็ไม่สนใจเราเราก็เลยเฉยๆไว้แต่เราก็ได้มีเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่งพวกเข้สเป็นเด็กเรียนชวนทำการบ้านตลอดเลยเราก้อเลยได้อยู่กลุ่มนั้นอ่ะ แต่พอตอนม.1อ่ะก็ย้าย รร.เราก็กลัวไม่มีเพื่อนนะแต่ก็ดันมีเพื่อนเยอะมากเลยเราเจอเพื่อนแท้แล้ว ก้ออยากบอกว่าตอนนี้อยู่ม.3เหมือนกันก็ขอให้สู้ๆนะอย่ายอมแพ้เดี่ยวก็เจอเพื่อนสนิทแบบเราแล้วถ้าเยอแล้วก้ออย่าปล่อยเพื่อนคนนั้นหลุดมือไปล่ะสู้ๆๆ
เล่าให้ฟังนะคะ
ตอนม.1 ม.2เทิม1
เรามีเพื่อนที่อยู่ด้วยกันเป็นแก๊ง คือเป็นสิบกว่าคนค่ะ สนิทกันมาก แต่ว่า.....
พอม.2เทิม2 ทางโรงเรียนได้ยุบห้องของพวกเราค่ะ ทำให้เราต้องย้ายไปอยู่อีกห้องนึง เรามีเพื่อนมาด้วย1คนค่ะเราก็ค่อนข้างสนิทกับเขานะคะ แต่ว่าพอเข้าไปในห้องนั้นเเล้ว ทั้งห้องไม่มีใครคบพวกเราสองคนเลยค่ะ เราก็พยายามไปตีสนิทนะคะแต่ทุกคนจะทำหน้าแบบไม่ต้อนรับอะคะ แล้วเพื่อนของเราที่สนิทด้วย1คนนั้นก็ไม่ค่อยมา รรค่ะ คือเทิมนึงนี้ขาดไปเป็นสิบกว่าวันเลยค่ะ ทำให้บางวันเราต้องอยู่คนเดียว เดินไปเรียนคนเดียว อยู่คนเดียว ทรมานมากมากทรมานโคตรโคตร คือเราเคยคิดฆ่าตัวตายด้วยนะคะ คือมันอยากตายมากจริงจริงค่ะ คิดดูนะคะ สามเทอมเต็มเต็มเราไม่มีเพื่อนเลยค่ะ งานกลุ่มก็ไม่มีใครในห้องให้อยู่ เพื่อนในห้องรังเกลียด ทำเหมือนเราไม่มีตัวตน เราเคยขอไปอยู่กลุ่มพวกนางเพื่อจะทำงานวิชานึงค่ะ แต่พวกนางพูดแบบไม่อยากให้เราอยู่บอกให้ไปอยู่กับอีกกลุ่ม มันทรมานมากจริงจริงค่ะ แต่แล้วเวลาก็ผ่านมา จนเราจบม.3 มาขึ้นม.4สวรรค์เลยค่ะ เรามีเพื่อนค่ะ ห้องเราเฟรนลี่มากมากคือเราสามารถอยู่กับใครก็ได้ในห้อง และเทิมแรกเรามีเพื่อนในกลุ่มทั้งหมดหกคนค่ะ และอีกคนในห้องเป็นเพื่อนสนิทสมัยม.1ค่ะ แต่เกิดว่ามีเรื่องบางอย่างที่ทำให้เราสองคนไม่ถูกกันเราสองคนเกลียดกันมากค่ะ พอเทอม2 จากเพื่อน6คนเหลือ3คนค่ะ เพื่อนสองคนย้ายไปค่ะ คนนึงไปเรียนต่ออีสานคนนึงไปอยู่ภูเก็ต อีกคนนึงทรยศค่ะเนื่องจากว่าคนที่เก่งที่สุดในกลุ่มย้ายไปเรียนต่อที่อีสานมันก็เลยคิดว่ากลุ่มเราโง่พึ่งพาอะไรเราไม่ได้มันเลยไปอยู่อีกกลุ่มและใส่ความกลุ่มเราค่ะ ทีนี้เราก็เลยด่ามันค่ะเราด่าแรงมาก ทั้งในเฟสและที่รร แต่เราไม่ด่าต่อหน้านะคะเราพูดลอยลอยค่ะ สงสัยมันทนไม่ไหวมันก็เลยออกค่ะ ทีนี่เพื่อนเราก็จะเหลือสามคน แต่ทว่าเพื่อนเราหนึ่งในนั้นด่าเราค่ะเขาว่าเราชอบทำหน้าทำตาใส่เขาคือวันนั้นเราหายใจไม่ออกเราไม่สบายเราก็เลยทำสีหน้าไม่ดีตลอดทั้งวันเขาก็เลยคิดว่าเราด่าเขามั้งค่ะ เขาด่าเราค่ะด่าลอยลอยว่าเราประมาณว่าเงียบ- อาด คบนานนานนิสัยต่อโผล่ แต่เราก็ไม่ตอบโต้นะคะ เราเสียใจมากกลับมาถึงบ้านร้องไห้หนักมากค่ะ ทีนี้เราก็รู้แล้วค่ะว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนแรงแรง และแล้วเราก็ขึ้นม.5ค่ะ เราก่ามีเพื่อนเพิ่มมาอีก4คนค่ะ รวมทั้งหมดเป็น7คนค่ะ และในนั้นก็มีเพื่อนที่เราทะเลาะด้วยกันตอนอยู่ม.4มาอยู่ด้วยค่ะ เราคืนดีกันด้วยเหตุผลอะไรก็ไม่ทราบค่ะ รู้แต่ว่าเราสองคนดีกันมาก
และเราก่าชอบที่จะอยู่กับเพื่อนคนนี้ค่ะ เพื่อนเก่าเราที่เคยด่าเราอะคะ เขาเหมือนจะชอบว่าเราอะคะ เวลาเราไปอยู่กับเพื่อนคนนี้ แต่ก็นะ คิดในแง่ดีเขาคงหึงอะคะ
คิดดูสิค่ะ นี่เเค่ม.5เทอม1เอง แล้วอีกสามเทอมก่อนขึ้นมหาลัยจะเกิดอะไรขึ้นอีก
มีทุกข์ก็ต้องมีสุขค่ะ เราไม่มีทางรู้อนาคตของเรา ฉะนั้นทำใจค่ะ 5555
เคยเป็นนะ ตั้งแต่ม.1ถึงม.6 เลย แต่เป็นที่ตัวเราเป็นคนเงียบพูดน้อยมากกว่าจนเขาเกรงใจที่จะชวนไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ก็เพื่อนเยอะนะตั้งแต่ม.1ถึงม.6 ทุกวันนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่เลยสิบปีมาแล้ว เราแค่จริงใจก็พอ ชอบก็บอกชอบไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ เพื่อนที่ดีจะอยู่เคียงข้างเรา เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์สู้ๆนะสาวน้อย
สวัสดีค่ะ คือเราก็เป็นเหมือนนะเธอนะสมัยก่อนอะเราเป็นพวกยอมคนแล้วก็แบบมีอะไรไม่พูดไม่บอกรักษานํ้าใจเพื่อนมากแล้วก็มีกลุ่มหนึ่งที่เราอยู่ด้วยแบบตอแหxสุดๆอะทั้งนินทาลับหลังพูดนู้นพูดนี้ให้เราฟังเวลาอีกคนหนึ่งไม่มาก็จะนินทาคนนั้นเราก็ฟังเงียบๆไม่พูดอะไรเลยพอตอน ม.2เราโดนเพื่อนทั้งห้องล้อ ( ขออนุญาตไม่บอกนะคะว่าเรื่องอะไร ) จนร้องไห้มีอยู่วันหนึ่งที่เราถึงขีดสุดแล้วอะ ณ ตอนนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งผู้ชายกำลังล้อเราอย่างมันส์สสสส เรากระโดดข้ามโต๊ะไปต่อยมันเลยคะทุกคนช็อคในการกระทำของเรามากเพราะเราเอาแต่ร้องไห้จนวันนั้นทำให้เราเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างเราเป็นคนพูดตรงมากปากหxาขึ้นด้วยละเพราะเราเจ็บใจมากที่แต่ก่อนเราทำอะไรไม่ได้เวลามีใครมานินทาอะไรกับเรานะเราจะไม่เก็บเป็นความลับเลยคะเราจะเดินไปบอกคนที่มันกำลังนินทาว่าเออมันนินทา-นะเรามารู้ทีหลังว่าที่-พวกผู้ชายมันล้อเราอะมาจากพวกกลุ่มเพื่อนที่เราอยู่ด้วยเจ็บใจมากเลยโดน ทรยศ ( เรารู้มาจากเพื่อนผู้ชายที่ล้อเรานั้นละพอเราบอกว่ามันไม่ใช่ความจริงพวกมันก็มาขอโทษกัน ) เราเลยแก้เผ็ดโดนการพูดไปว่าใครนินทาใครบ้างนินทาว่าอะไรบ้างสะใจมากแล้วเราก็เลิกยุ้งกับพวกนั้นเลยค่ะตอนนั้นคิดว่าอยู่คนเดียวคงไม่ตายหรอกเราก็อยู่คนเดียวจนมีเพื่อนที่แต่ก่อนไม่แม้จะคุยแถมเคยทำไม่ดีใส่มาชวนเราไปกินข้าวด้วยไปนู้นไปนี้ด้วยตอนนี้เรามีเพื่อนที่ดีมากช่วยเหลือเราตลอดแม้กระทั้งงานที่เราติด0ยังบังคับให้เราไปแก้จนเราจบ ม.3 ตอนนี้เรามาอยู่ต่างประเทศและเพื่อนคนนี้ก็ยังติดต่อเรามาตลอดเวลาห่วงเราตลอดเวลาเราสาบานเลยว่าเราจะไม่ลืมเพื่อนคนนี้เลยเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด
555 พิมพ์มาสะยาวจะเรียกว่าให้คำแนะนำดีไหมนะแต่ยังไงเราเข้าใจความรู้สึก จขกท. มากอะ ใจเย็นๆนะต้องมีเพื่อนแบบที่เราเจอมาหาเธอแน่นอนถ้าเพื่อนคนไหนไม่เห็นความสำคัญของเราตัดไปเถอะแค่เพื่อนผิวเผินก็พอไม่ต้องไปสนิทอะไรมากถ้าไม่มีเพื่อนก็อยู่คนเดียวไม่ต้องแคร์หรอกอยากจะบอกว่าอยู่คนเดียวสบายกว่าเยอะเลยจริงง
ยาวอีกละยังไงก็สู้ๆนะคะ
ยังไงก็มาให้กำลังใจเรานะ. ขอบใจมากน้าา
เรื่องแบบนี้มันอาจขึ้นอยู่กับบุคลิก หรือลักษณะนิสัยของน้องเอง แบบน้องเป็นคนเงียบ ไม่เฮฮา มันก็เกี่ยวนะ ตั้งใจเรียนอย่างเดียวงี้ โลกส่วนตัวสูงงี้ คือบางทีเพื่อนอาจจะเกรงใจน้องก็ได้ เลยไม่กล้าเข้าหา หรือเพื่อนน้องไม่ชอบน้องตรงไหนป่าว แบบเจ้าอารมณ์ เอาแต่ใจงี้ น้องลองคิดดู แต่ของแบบนี้มันปรับกันได้ เพื่อนอ้ะมันหาไม่ยากอย่างที่น้องคิดหรอก ยิ่งเพื่อนแท้ยิ่งหายาก มันต้องใช้เวลา ถ้าน้องเจอแล้วรักษาไว้ดีๆนะ สู้ๆนะ✌
เหยย เราคล้ายๆกันนะ^^
เราเองก็เป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทผญค่ะ(เวรกรรมห้าวเกิน;-;) มีเพื่อนผญคนนึงเราสนิทด้วย สนิทมากเลยค่ะ จนเมื่อไม่นานมานี้แหละเพื่อนเราก็แยกไปซะงั้น ไปอยู่กับเพื่อนอีกคน ซึ่งเพื่อนคนนั้นเค้าก็มาตีสนิทเรานะ แต่จะให้บอกว่าเป็นเพื่อนสนิทก็คงยาก5555 คือเค้าชอบขอสรุป แนวข้อสอบ ขอลอกการบ้าน ดูงานฯลฯนางขอหมดค่ะ เราก็เออให้ๆไปไม่ได้เดือดร้อนอะไร ตอนนี้เราก็ห่างๆมานะคะ ไปอยู่กับกลุ่มอื่นบ้างไรบ้าง โชคดีที่ยังมีเพื่อนคนอื่นอยู่เลยไม่เหงาเท่าไหร่ แต่ก็แอบนอยด์นิดนึง555555
พยายามเฟรนลี่เข้าไว้ค่ะ ยิ้มๆไว้ คนอารมณ์ดีใครๆก็อยากคุยด้วยเนอะ สู้ๆค่า
เพื่อนกำลังหลอกใช้ค่ะ เป็นไปได้ถอยมาเถอะค่ะ ตั้งใจเรียนก่อน ขึ้น ม. 4 จะได้เจอสังคมอีกแบบค่ะ จะเจอเพื่อนที่เป็นผู้ใหญ่ขึ้น พี่ว่ากลุ่มพวกนั้นกลับเพื่อนสนิทเก่าของน้องคบกัน ต่อหน้ากันก็ดี ลับหลังก็นินทากันเองค่ะ พวกนี้พอไปเจอสังคมแบบผผู้ใหญ่ขึ้นพวกนี้ก็จะเปลี่ยนไปค่ะ
ขอบใจนะคะ. ที่เข้ามาให้แง่คิด
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?