ถ้าลงนิยายไว้หลายตอน แต่ไม่มีแฟนคลับ ยังมีกำลังใจจะอัพต่อไหมคะ?
ตั้งกระทู้ใหม่
เรารักการเขียนนิยายมากนะ แต่เราไม่กล้าเอาให้คนใกล้ตัวอ่านค่ะ ไม่รู้ทำไม
เราเลยอยากเอาลงเว็บ ทั้งเด็กดี ทั้งธัญวลัย
แต่พอลงไปแล้ว มันกลับไม่ค่อยมีคนมาอ่าน ไม่ค่อยมีแฟนคลับ เลยท้อบ้าง
อยากถามคนอื่นค่ะ ว่าจะยังมีกำลังใจให้อัพต่อเนื่องรึเปล่าคะ
เราอยากจะอัพต่อเนื่องมากเลย แต่มันไม่มีคนมารออัพแล้วหดหู่ง่าาา T^T
WaWaKuu
10 พ.ย. 58 เวลา 19:32 น.
1,209
views
28 ความคิดเห็น
เราอยากอ่านนิยายตัวเองค่ะ เราเลยเป็นนักอ่านคนแรกของนิยาย อันนี้เป็นอย่างแรกให้อัพได้มาตลอด
กับอีกอย่าง
ถือว่าถ้ามีนักอ่านคนอื่นเพียงคนเดียวที่รอนิยายเรา เราจะแต่งเพื่อเขา ซึ่งจริงๆนิยายแต่ละคนมักจะมีอย่างน้อยหนึ้งคนอยู่แล้ว คนที่รอนิยายเรา ถูกจริตนิยายเรา
แค่นี้เราก็มีแรงอัพต่อแล้วค่ะ
ต้องขอเห็นด้วยกับคห.1 มากๆ ผมเขียนเพราะอยากอ่านเองเช่นกัน
ไล่หานิยายแบบที่อยากอ่านไม่ค่อยมี(มีบ้างแต่น้อย) ก็แต่งเองเสียเลย ฮา
ผมตั้งเป้าหมายสำหรับนิยายของตัวเองนะครับ
ทั้งเป้าหมายหมายระยะสั้น ระยะยาว
ทั้งความสำเร็จจากการตอบรับ และความสำเร็จที่ตัวเองหวังไว้
แต่ไม่ว่าจะผลจะเป็นอย่างไร ผมก็จะพยายามเขียนจนจบอยู่ดี เว้นมีปัญหาใหญ่จริงๆ (ฮา)
เราก็ไม่ให้คนใกล้ตัวอ่านเหมือนกันค่ะ -...-
เอาลงเว็บแล้วก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไรนะ เพราะเราไม่ได้ตั้งเป้าหมายว่าต้องจบตอนนั้นนะ
สามวันลงตอนนึงนะ อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ เราแต่งนิยายตามใจตัวเองใครจะอ่านก็ได้ ไม่อ่านก็ได้
แต่ถ้ามีคนคอมเม้นท์นี่มันมีแรงกระตุ้นนะ ประมาณว่า "เฮ้ย นิยายเรามีคนอ่านคนชอบด้วย" ฮ่าๆ
สู้ๆครับ อัพต่อไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็มีคนมาอ่านมาติดตามเองแหล่ะครับ ตั้งใจเขียน เขียนด้วยใจ อย่าท้อครับ เพราะความท้อมันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น
//ว่าแต่เขาตัวเราก็เป็น ฮ่าฮ่าฮ่าบวก
ความท้อไม่ได้ช่วยอะไรจริงๆค่ะ เราเลยดองนิยายเอาไว้ มีอารมณ์เมื่อไหร่ค่อยมาแต่งต่อ 555
ระวังจะเป็นเหมือนผมนะครับ ไม่ได้ท้อเลย....แต่ขี้เกียจ ฮ่าๆ
ปล.ความท้อกับความขี้เกียจ มีเส้นแบ่งบางๆกั้นอยู่ โดยที่เราไม่รู้ตัว
มันเป็นไปแล้วค่ะ 555 มีทั้งดองรายเดือนและดองแบบรายปี T^T
นี้มันนิตยสารการดองชัดๆ มีทั้งแบบรายเดือน และ รายปี
ปล.ดีครับยิ่งดองยิ่งดีนิยายเราจะยิ่งเข้มข้น ประดุจปลาร้าที่ผ่านมาหลายร้อยฤดู
4-2
ขนขึ้นหรือยังจ๊ะ น้องแบงค์ ฮา... อยากบอกว่า พี่ชอบคำโปรยที่เธอเขียนก่อนเข้านิยายนะ ไปแอบส่องมา อิอิ
จะเข้าไปอ่านก็ได้นะครับ พี่ริ (แอบส่องอย่างเดียวเองหรอครับ)
ไว้ต้องหาเวลาก่อนนะ ที่ชอบคำโปรย เพราะชอบความรักที่ไม่ต้องหวังผลตอบแทนจ้า แต่พี่ไม่ชอบอ่านเรื่องผีอ่า...><
มีเรื่องหนึ่งที่อยากให้เธออ่าน เป็นเรื่องจริงที่มีน้องคนหนึ่งเล่าให้พี่ฟัง พี่เลยเอามาเขียนเป็นเรื่องสั้น น่ารักมาก ๆ ถ้าเธอชอบความรักที่ไม่ต้องหวังสิ่งตอบแทนนะ
ตามลิงก์นี้เลย เป็นเรื่องวัยรุ่นหน่อยนะ ไม่รู้ว่าเธอเลยวัยนั้นหรือยัง ฮี่ ๆ
พี่ริถึงจะเลยมานานแล้ว แต่ยังคงเขียนเรื่องเด็ก ๆ อยู่เสมอ ฮา....
แฟนฉันรึเปล่า?
http://my.dek-d.com/risait444/writer/view.php?id=794443
ไม่น่ากลัวอย่างที่คิดหรอกครับ ยังไงเสียมันก็คือนิยายรักนี่แหละครับ
ว่าแต่เรื่องสั้นชื่อเรื่องอะไรหรอครับพี่ริ ผมอยากอ่านนะครับ รบกวนแปะไปที่หน้า my.id ของผมได้ไหมครับ
4-7 ยังไม่เลยวัยหรอกครับพี่ ผมเพิ่ง25หยกๆ26หย่อนๆ เองครับแหะๆ ขอบคุณมากครับเดี๋ยวผมจะเข้าไปลองอ่านดูนะครับ
นี่เขาเรียกวัยผู้ใหญ่แล้วนะ ฮี่ ๆ แปะให้ที่ ID แล้วนะ ^^
ชีวิตมันต้องมีอะไรมากกว่านี้ครับ ถึงจะเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ใหญ่ได้เต็มปาก แต่สำหรับผมตอนนี้ขอใช้คำว่าวัยรุ่นตอนปลาย ไปก่อนก็แล้วกันนะครับ แหะๆ
55555 โอเค ๆ จ้า วัยรุ่งตอนปลาย เข้าท่านะ ^^
ถ้าตอบแบบตรงไปตรงมาเลยก็...ท้อค่ะ โคตรท้อและเฟลเลย 555555555555
ทุกวันนี้เลยพยายามทำใจให้แข็งแกร่งเท่าไหชัชชาติของตัวเองอยู่ค่ะ
ไหท่านทำจากอะไร วานบอก กันนา อิอิ
วัสดุแข็งแกร่งชนิดพิเศษค่ะ 5555555555
มีอายุอานามเท่าไหร่แล้วหรือ?
ก่อนอื่น เราต้องมาวิเคราะห์ ข้อด้อยและ ข้อเด่นของนิยายของตัวเองก่อนค่ะ ว่าทำไม ถึงไม่มีคนอ่าน และทำไมถึงไม่มีแฟนคลับ ท้อได้ค่ะ ปล่อยตัวเองท้อไปสักพักก่อน หากมีกำลังใจก็ลุกขึ้นมาแก้ไขโดยทันที
ก่อนหน้านั้นเราก็เคยท้อค่ะ และมาตั้งกระทู้แบบนี้ล่ะ แต่ว่าตอนนี้คงไม่ตั้งแล้วล่ะ ^^
เพราะรู้แล้วว่าเราควรจะทำอย่างไรเพื่อให้นิยายของเรามีคนอ่าน หรือไม่ตอนนี้เราก็คงรู้สึกเฉยๆ กับทั้งยอดวิวและยอดแฟนคลับไปแล้วนั่นล่ะ
จุดเด่นๆ ที่คนสนใจจะเข้ามาอ่านนิยายเราก็คือชื่อเรื่องเลยล่ะค่ะ ตัวเรียกแขก และบทนำ
แค่บทนำอย่างเดียว หากแต่งไม่ดีเราก็ไม่สามารถเรียกคนอ่านได้ หรือทำเนื้อเรื่องให้น่าเบื่อเกินไป บางคนก็ไม่ทนอ่านค่ะ คำผิดก็เป็นอีกอย่างหนึ่งเช่นกันค่ะ จริงๆ ก็หลายอย่างล่ะค่ะ รวมถึงการบรรยายและการใช้ภาษาด้วย
แต่ของทุกอย่างต้องค่อยๆ พัฒนาค่ะ สู้ๆ นะคะ แล้วสักวันเราจะลืมคำว่าท้อไปเลยค่ะ
แต่จะกลายเป็นคำว่า (ขี้เกียจ)เข้ามาแทรกแทนจนกลายเป็นคำว่าดองที่ทุกคนกำลังประสบปัญหาอยู่ ฮาาาา
เราเลยไม่อยาก Update ต่อแล้ว แต่ที่ยัง Update ก็คงเป็นเพราะ..
เรายังมีความสุขเล็กๆ ที่ได้เขียนมัน ได้มีเวลามาลงนิยาย ได้เห็นคนรออ่าน
(แม้ตอนนี้จะมีแค่คนเดียว 555) ได้เห็นพัฒนาการของยอดวิวและยอด Fav ก็ถือว่าเป็นกำลังใจดีๆ แล้วค่ะ
ไม่มีแฟนคลับสำหรับผมก็แค่เฟลครับ
ยังไงก็แต่งไปเรื่อยๆนั่นแหละ
อ้อ ส่วนเรื่องท้อนั้น เอาเป็นว่าแต่งไปเรื่อยๆ+ศึกษางานของคนอื่นก็แล้วกันครับ
มีนะ ขนาดของเรายังมีคนอ่านเเต่ตอนเเรกๆ ตอนหลังๆก็ไม่มีคนอ่านอีกเลย เราก็ไม่สนใจ ถ้าเขาไม่อยากอ่านก็ปล่อยไป เราไปบังคับเขาไม่ค่อยได้
ความตั้งใจของคุณคือเขียนเพราะชอบไม่ใช่เหรอครับ ถ้าเป็นเช่นนั้นยอดวิว แฟนคลับ และคอมเมนท์ก็คือของแถมที่ทำให้เรารู้ข้อพลาดของตัวเองและช่วยให้เร่งปั่นนิยายให้เร็วขึ้นไม่ใช่หรือครับ?
ถึงไม่มีคนอ่านแต่คุณก็ยังรักในงานเขียนของตัวเองอยู่ไม่ใช่เหรอครับ?
ท้อได้แต่อย่าถอยครับ
ไม่ให้สาบสูญ มีคนตามอ่านคือผลพลอยได้
แต่เหนืออื่นใด คือเขียนให้จบ ไม่ว่าจะมีกี่คนตามอ่านก็ตาม
ต่อให้ไม่เหลือคนติดตาม ลุงก็ยังเขียนต่อไป
ตราบใดที่เขียนไม่จบ ลุงจะไม่เลิกเขียนเด็ดขาด !!
เเล้วเเต่ผลลัพธ์ว่าเราพอใจกับที่เป็นอยู่มากเเค่ไหน? ขีดจำกัดคนเราไม่เท่ากันครับมันเเล้วเเต่ว่าเเต่ล่ะคนรับได้เเค่ไหนกัน อันนี้ก็ต้องถามตัวเองครับว่าเรารับได้เเค่ไหน
สำหรับผมอัพต่อไปเรื่อยๆ จนกว่านิยายจะจบครับ ถ้าจบแล้วแต่ยังไม่ค่อยมีคนอ่านก็อาจจะลองนำมาเรียบเรียงใหม่ให้น่าสนใจยิ่งขึ้นครับ ^__^
เป็นความคิดที่ถูกต้องเลยค่ะ ^^
ถามก่อนนะ เอาลงเด็กดีมานานเท่าไหร่แล้วเหรอคะ (ขอทราบคำตอบหน่อยนะ)
แต่ก็ก็เคยเป็นเหมือนกัน เมื่อ 2 ปีก่อน เอามาลง แต่ยอดวิวน้อยมาก แต่ก็พอมีคอมเม้นท์บ้างนะ แต่ก็ยังไม่เป็นที่พอใจหรอก แล้วก็ไงไม่รู้เลยหายไป 2ปี โผล่กลับมาอีกที มีไฟ ได้คุยกับน้อง ๆ ที่แวะมาอ่าน แฟนคลับเมื่อ 2 ปีก่อน เขาก็ยังอยู่ เพิ่งคิดได้ว่า แม้เรื่องของเรามีคนอ่านน้อย แต่การที่ได้รู้จักน้อง ๆ ที่น่ารักในเด็กดีซักคน มันคือสิ่งที่มีค่าที่สุดแล้ว
นิยายที่เขียน ก็ไม่ได้โฆษณาในบอร์ดเท่าไหร่ แต่จะแปะนิยายเวลามีคนมาขออ่านนิยายแนวนั้นแนวนี้ ก็เอาไปแปะบ้าง ก็พอมียอดวิวกระเตื้องขึ้นมาบ้าง ตอนนี้ก็พอมีคนอ่านบ้าง ที่เป็นแฟนคลับจริง ๆ 4-5 คน แค่นี้ก็อุ่นใจแล้วนะ
มันทำให้รู้ว่า มันต้องมีสิ คนที่ชอบเหมือนกัน และแล้วเราก็ได้เจอ ^_^
ไม่ต้องมาก แต่เข้าใจงานเขียนของเรา คอยให้กำลังใจ คิดไม่ออกก็ถามคนอ่าน ฮา...
รอหน่อย...แล้วเราจะเจอคนอ่านที่เป็นของเรานะ ในขณะที่รอ เราก็พัฒนางานเขียนไปเรื่อย ๆ เวลามีร้านรับวิจารณ์นิยาย ก็เอาไปให้เขาช่วยวิจารณ์ให้บ้าง ถ้าเราไม่เขียนต่อ เราจะทำอะไรต่อไปได้ มันมีเรื่องให้ทำอีกเยอะเลยนะ
ใช่แล้วครับ แค่รู้ว่ามีคนกำลังรออ่านนิยายของเราอยู่ถึงแม้ว่าจะมีไม่กี่คนก็ดีใจมากแล้วสำหรับผม
จริงๆแล้วยังอัพไม่นานค่ะ ประมาณเดือนนึงเอง แต่ว่าเห็นเพื่อนที่แต่งนิยายเหมือนกัน อัพลงในช่วงเวลาเดียวกัน เรตติ้งเขา100%เร็วมาก รวมถึงนิยายของคนอื่นๆก็ด้วยค่ะ เลยรู้สึกท้อๆนิดหน่อยว่าของเรามันไม่โอเคหรือเปล่า แต่ก็มีแฟนคลับ 2-3คนนะคะ แต่มันก็ท้อง่าาา
อู๊ยยย ตาย ><
อยากบอกว่า ขอเป็นลม แป๊บ!!
เดือนเดียว???
จะรีบก้าวหน้าไปไหนจ๊ะ คนอื่นเขาลงอย่างน้อยต้อง 4-5 เดือน โน่น บางคนเป็นปี ถึงพอจะมียอดวิว มีคอมเม้นท์บ้าง หนูจะหวังอะไรเกินตัวไปไหมจ๊ะเนี่ย... พี่ลงมาเกือบปีแล้ว พี่ก็ยังมีแฟนคลับจริง ๆ แค่ 4-5 คนเอง มียอดวิวเพิ่มจาก 0-10 แค่นั้นเองต่อวัน แต่พี่ก็ยังมีความสุขอย่างพอเพียงในการเขียนนิยายออกมาได้เลย
การหวังอะไรสูงเกินไป ทั้ง ๆ ที่เพิ่งเริ่มต้นแค่เดือนเดียว มันหวังมากไปหรือเปล่าจ๊ะ
หนูขอโทษค่ะพี่ คือหนูไม่รู้ว่ามาตรฐานเด็กดีมันเป็นยังไง หนูเห็นเพื่อนเขาลง เรตติ้งเขาก็100 เขาเลยมาถามหนูว่า อ้าว นิยายที่ลงเด็กดี ไม่ใช่ว่าเรตติ้งต้อง 100 หมดเหรอ หนูเลยคิดไปว่ามันวัดจากอะไร และของเรามันไม่โอเครึเปล่า มันแย่มากเลยรึเปล่า ประมาณนี้อะค่ะ
หนูไม่ได้คาดหวังอะไรขนาดนั้น แค่กลัวเฉยๆค่ะ
ขอโทษน้าาาา T^T
เราไม่ต้องเอานิยายของเราไปเทียบกับของคนอื่นหรอกจ้า...เรามีความสุขที่ได้เขียนมันออกมาก็พอแล้วนี่ มีคนติดตามอ่านงานของเราบ้าง ก็คงไม่เหงาจนเกินไปนะ คนที่ได้ยอดวิวสูง ๆ บางทีเขาอาจจะเขียนตามแนวตลาด หรือมีฉากวาบหวามเยอะ ๆ ก็ทำให้มียอดวิวสูง ๆ ได้ แต่นั่นมันก็ทำให้เราขาดจุดยืนในการเขียนงานของตัวเองไป เพราะมุ่งแต่อยากจะได้ยอดวิวเยอะ ๆ นะจ๊ะ
ถ้าอยากได้ยอดวิวเยอะ ๆ ก็มาโฆษณาในบอร์ดบ้าง เขียนคำโปรยให้น่าสนใจ คอยแปะนิยายในบอร์ดเวลามีคนมาขอนิยายอ่าน แล้วเราต้องคอยพัฒนางานเขียนของเราด้วย ไปอ่านบทความบ้างการเป็นนักเขียนที่ดีเป็นอย่างไร หรือเอานิยายไปให้ร้านวิจารณ์อ่าน เพื่อจะได้พัฒนางานของเราต่อไปนะ
ของพี่ไม่ได้ซีเรียสว่าต้องมียอดวิวเยอะๆ เหมือนใคร ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เพราะแฟนคลับที่ตามอ่านนั้นน่ารักมาก ๆ แค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ ^_^
ขอบคุณมากค่ะพี่ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย เดี๋ยวหนูจะพัฒนาต่อไปนะคะ
พี่คะ ขอถามอีกเรื่องนะคะ ร้านรับวิจารณ์นิยายในเด็กดีน่ะค่ะ เราสามารถส่งเรื่องเดียวกันไปให้วิจารณ์พร้อมกันหลายๆร้านได้ไหมคะ หรือควรจะส่งทีละร้านคะ หนูไม่รู้ง่าาา T^T
ทำได้นะ ส่วนใหญ่ ร้านเดียวกันอาจจะรับทีละเรื่องหรือรับแค่ ID เดียวเท่านั้นจ้ะ ต้องลองอ่านกฏของร้านรับวิจารณ์ดูนะ พี่ริก็ไปใช้บริการมาเหมือนกันจ้ะ
ลองอ่านบทความในเด็กดีดูสิที่เขาแนะนำการเขียน ฉากเปิดอย่างไรให้น่าสนใจ จริง ๆ การเป็นนักเขียนต้องอ่านเยอะ ๆ ด้วย เราถึงจะมีคลังศัพท์ในสมองเยอะ แปลกใหม่และหลากหลายนะ
ขอบคุณมากค่ะพี่ ><
ท้อค่ะ เคยหยุดอัพไปช่วงหนึ่งด้วย แต่ก็ไม่ได้หยุดเขียนนะคะ ( นั่นก็เพราะ เราเขียนเพราะอยากระบายสิ่งที่อยู่ในใจผ่านเรื่องราวของใครสักคนที่เราสามารถมองเห็นเขาได้ แต่เรารับรู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่ได้มีตัวตนอยู่จริงๆ ดังนั้นเขาจะไม่มีวันเจ็บปวดเหมือนเราจริงๆ ไม่ว่าเราจะเขียนให้เขาเจอกับเรื่องเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม...)
จนผ่านไปหลายเดือน นิยายที่เปิดทิ้งไว้ก็มีคนมาเม้นท์ บอกว่ากำลังรออยู่นะ แค่คนเดียวค่ะ แค่เม้นท์เดียว เราก็มีกำลังใจกลับมาอัพต่อ เราคิดว่า จขกท ก็ต้องมีเหมือนกัน คนที่ชอบงานของ จขกท จริงๆ เขาจะต้องมาทวงอย่างแน่นอน
ท้อ... หยุดเขียน แล้วกลับมาจับปากกาใหม่ เป็นเรื่องปกติมากค่ะ หากความผิดหวังทำให้คุณเจ็บปวด ก็เลิกหวังไปเสีย แต่ถ้าทำไม่ได้ จะหันหลังให้มันสักครั้งก็ไม่แปลก ขอแค่เลือกทำในสิ่งที่คุณมีความสุขก็พอค่ะ (เพราะชีวิตคนเรามีช่วงเวลาให้สุขไม่มากนักหรอกค่ะ ถ้ามีโอกาสก็เลือกความสุขไว้ก่อนเถอะค่ะ)
ปล.อย่ายึดติดกับสิ่งนี้มาก เราเริ่มเขียนเพราะเรามีความสุขที่ได้เขียน งั้นเราก็มีความสุขกับสิ่งนี้ต่อไป อย่าไปหลงระเริงกับสิ่งที่เป็นเพียงผลพลอยได้ อย่างที่ คห บนๆ ว่าไว้เลยค่ะ
หากความผิดหวังทำให้คุณเจ็บปวด ก็เลิกหวังไปเสีย
ถูกใจประโยคนี้จริงๆ
นี่ลงมา 20 กว่าตอนแล้ว
ยอดวิวยังไม่ถึงพัน คอมเม้นต์ไม่ถึง 50 เลยค่ะ
แต่ก็ยังแต่งต่อไปเพราะเรารักนิยายตัวเอง และอยากเห็นมันดำเนินต่อไป
แต่จะลงไหมอีกเรื่อง ก็มันไม่มีคนรอนี่ ฮ่ะๆๆ...
ทำไมคอมเม้นถึงไม่ต่างจากผมเลย น้อยมากๆ T T
เราลงจนจบก็ยังไม่ถึง 50 เลยค่ะ
ฮึ..ฮึ..ฮึ.!! ในเส้นทางแห่งบทความทั้งเธอและเขาผ่านมาแล้วจากไป
ไม่ใยดีแม้แต่จะคอมเม้นท์ให้ชื่นใจหรือไร.? ฮึ..ฮึ..ฮึ.!! ใครยอมก็
ยอมไปฉันไม่ยอม ตราบใดจิตนาการยังโลดแล่นในมือฉันยังมี
แรงกำปากกา ถักถ้อยรัอยเรียงมวลอักษรด้วยดวงจิตอันมั่นคง
ดุจหินผา มีหรือเธอและเขาจะเลยผ่านการพัฒนาของฉันตลอด
กาล วันวานนั้นปีกหางฉันยังไม่เต็มปัจจุบันแม้ยังไม่สวยดั่งกินนรี
ทว่าหากฉันยังยืนผงาดมิยอมล้มลงคอมเม้นท์นิดน้อย แฟนคลับ
น้อยนิดมีหรือจะหลุดรอดสองมือไขว่คว้าของฉันไปได้ 55555555
เข้าใจหัวอกเดียวกันดีค่ะ
อย่าพึ่งล้มไปก่อนนะคะ เราเองก็เป็นเช่นกัน
ถึงจะไม่มีนมาอ่าน แตก่็อยาพึ่งเลิกเขียนไปนะคะ
พวกเรามาสู้ไปด้วยกันเถอะ
บางทีเราก็เจอนิยายตอนที่เขาแต่งจะจบแล้ว555 อย่าพึ่งท้อเลยค่ะ ลองลงโปรโมทดูสิคะ สนุกๆเดี๋ยวก็มีคนอ่านเองแหละ ทุกวันนี้ยังขอบคุณนักเขียนที่เขาลงจบ ถึงไม่โปรแต่ลงไม่จบเราก็ค้าง ยิ่งบางคนแต่งดีมากๆด้วย สู้ๆนะคะ
นิยายเราก็ไม่ค่อยมีคนมาอ่านเยอะเท่าไหร่ แรกๆก็มีท้อนะคะ แต่เป้าหมายเราแต่แรกหลักๆคือแต่งเพราะอยากแต่ง แต่งแก้เครียด แล้วก็แต่งเพราะชอบในตัวศิลปิน(อันนี้หลักๆมาก5555) แต่พอลงแล้วเห็นยอดวิวมันน้อยก็ใจแป้ว ท้อใช่มั้ยล้าา เราก็เป็นนะ พยายามอย่าไปยึดติด บางทีมีคนเข้ามาอ่าน แต่เขาไม่เม้น แต่ยอดวิวเพิ่มก็คือมีคนรอติดตาม ก็อัพไปเถอะค่ะ ใสๆ อย่าไปคิดเยอะ แล้วอีกอย่าง นิยายในเด็กดีมีเยอะแบบมว๊ากกกก บางทีไม่ใช่ว่าเราแต่งไม่โอเคนะ แต่มันมีนิยายอื่นๆเยอะไง คนอ่านอาจตามหาไม่เจอ ก็ลองไปโพสต์ไปฝากในแหล่งที่คนอ่านนิยายเขาชอบเข้าไปกัน เช่น เพจเกี่ยวกับนิยาย งี้อ่ะค่ะ สู้ๆนะคะ อย่าเพิ่งท้อ เชื่อเรา อัพไปเถอะค่ะ ความสุขของเราอยู่ที่การแต่งนิยายไม่ใช่เหรอค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?