พูดถึงลูกสาวได้รับการเลือกให้เป็น 1 ใน 3 นักเขียนหน้าใสปี 8

[kamronp]

วันนี้...ผมผ่านวัยที่จะเรียกตัวเองว่าเด็กแล้ว
แต่...วันนี้ผมมีลูกๆที่ยังเป็นเด็ก
และ...พวกเขายังคงจะเป็นเด็กสำหรับผมตลอดไป

เมื่อวาน...เพิ่งไปส่งลูกสาวคนโตไปรับลุ้นรางวัลนักเขียนหน้าใสปี 8 ที่ Jam Club มา
ไปเกือบไม่ทัน...(จริงๆก็สายแหล่ะ)
เพราะเช้าต้องไปส่งลูกชายไปทำงานกับกลุ่มเพื่อนๆ
กว่าจะออกบ้าน...แถมเจอรถติดมากมายมหาศาล (คิดในใจ...นี่ตกลงวันหยุดจะไม่หยุดออกบ้านกันเหรอไง - -")
เลยตัดสินใจจอดรถ...พากัน (กับลูกสาวคนรองอีกคนที่ไปด้วย)...
จอดรดที่ Airport Link ไปลงที่สถานีพญาไท ต่อแท็กซี่ไป Jam Club
ทันทีที่แท็กซี่เลี้ยวเข้าซอย...เสียงโทรศัพท์จากทีมงานก็โทรมาตาม (จิก) ลูกสาว
แบบว่าเส้นยาแดงผ่าแปด...แต่เหงื่อแตกซิบๆ 

ลูกสาวเป็น 1 ใน 3 คนสุดท้ายที่ได้ลุ้นนักเขียนหน้าใสปี 8 นี้
ถึงสุดท้ายแล้วลูกสาวจะไม่ได้เป็นสุดยอดนักเขียนแห่งปี
แต่แค่นี้...เป็นรองอันดับสอง (หรือที่สามน่ะแหล่ะ) ก็ภูมิใจนักหนาแล้ว
ไม่ใช่ว่าเค้าได้รางวัลแล้วถึงจะภูมิใจ
ภูมิใจ...ในสิ่งที่เค้าได้ทำและได้เป็น และถึงแม้ไม่ได้รางวัลก็ยังคงภูมิใจอยู่ดี
เค้าพยายามมาตลอด....
ตั้งแต่เล็กๆที่เห็นเค้าอ่านหนังสือ...
เริ่มจากหนังสือการ์ตูนที่ผมมี....
บางเล่มซื้อมาอ่าน...บางเล่มมาจากการที่ผมเคยทำงานการ์ตูน

(ผมเองเคยทำงานสำนักพิมพ์การ์ตูนอยู่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
ทางสำนักพิมพ์จะแจกหนังสือการ์ตูนทุกเล่มที่ออกจำหน่ายให้พนักงานที่ทำงาน)

แล้ววันนึงเค้าร้องขอว่าอยากอ่าน Harry Potter 
เรา..(ผม) คิดใจในและบอกเค้าว่า...มันนิยายนะลูก...มีแต่ตัวหนังสือ
เค้าเข้าใจและพยักหน้า...เค้าบอกเค้าอยากอ่าน (เพราะได้ดูหนังในโรงก่อนแล้วชื่นชอบ)
ผมก็เลยต้องควักเงินซื้อให้...
ปรากฏว่าเค้าอ่านจบเล่ม (แรก) อย่างรวดเร็วจนเราแปลกใจและถามย้ำว่าอ่านจบแล้วจริงเหรอ
เพราะย้อนกลับไปนึกถึงตัวเอง...ถึงจะชอบการ์ตูน แต่กับนิยายมันคนละเรื่อง
นิยายเล่มที่อ่านจบเล่มแรกคือหนังสืออ่านนอกเวลาที่ครูบังคับ
ซึ่งเรื่องนั้นก็คือ...ผู้ใหญ่ลีกับนางมา...เป็นหนังสืออ่านนอกเวลาเรื่องเดียวที่อ่านแล้วสรุปงานส่งเอง
ส่วนเล่มอื่นๆ...ลอกเพื่อนส่งครูครับ (แหะๆ :P)

เดี๋ยวๆ...เลี้ยวกลับเข้าเรื่องลูกสาวก่อน...
นับจากวันนั้น..เค้าก็เริ่มอ่านนิยาย...ซื้อเล่มต่อ Harry Potter มาอ่าน
แล้ววันนึง...เค้าก็มีความคิดอยากแต่งนิยาย...
เริ่มจากแต่งเองอ่านเอง...
เป็นแต่งลงเว็บให้คนอื่นๆอ่าน...
เอาคำติชมใสปรับปรุงตัวเอง...
และวันนึงเค้าก็อยากเป็นนักเขียน...
อยากมีหนังสือตีพิมพ์ของตัวเอง
จนเป็นจุดเริ่มต้นของการแต่งนิยายส่งประกวดนักเขียนหน้าใส
ปีแรกผลงานไม่เข้าตา...
ปีแล้วปีเล่าก็ยังไม่ผ่านรอบแรก
ถึงจะมีท้อมีบ่น...แต่เค้าไม่เคยถอยและละความพยายาม
ที่สำคัญ...เค้าไม่เคยทิ้งความฝันที่เค้ามี
และในที่สุดปีนี้ก็เป็นปีที่เค้าผ่านจุดจุดนึงที่ตั้งเอาไว้ได้สำเร็จ...
ดีใจกับลูกสาวคนนี้...
กับรางวัลที่ได้...ถือเป็นกำลังใจสำคัญให้กับลูกสาวคนนี้ของผม
ได้ก้าวเดินหน้าต่อไปในเส้นทางที่เค้ารัก
ผมไม่เคยห้ามกับสิ่งที่ชอบ...
ลูกสาวเรียนมหาลัย...ทั้งแต่งนิยาย...ทั้งทำกิจกรรมของมหาวิทยาลัยเยอะแยะ
ไม่แปลกที่ผลการสอบอาจจะออกมาไม่ดีบ้าง
ลูกสาวมีโทรมาแล้วเสียงสั่นน้ำตาคลอ...บอกว่าคะแนนไม่ดี
เรา (ผม) ไม่จำเป็นต้องซ้ำเติมหรือต่อว่า
เพราะผมรู้ว่าลูกสาวมีศักยภาพแค่ไหน
ผมบอกว่า พลาดวันนี้...เรายังมีโอกาสแก้ตัวใหม่วันหน้า
เคยบอกเค้าว่า...เรียนให้สนุก เป็นในสิ่งที่ตัวเองเป็น..
ผมไม่ได้คาดหวังว่าเค้าจะเก่งกว่าคนอื่น
ไม่ได้คาดหวังว่าต้องเป็นเหมือนใครๆ
ในวันที่เค้ายังคงมีความสุขกับการเรียน...แล้วผมยังจะร้องขออะไรอีก
ประสบการณชีวิตที่เค้าได้ต่างหากที่เป็นสิ่งจำเป็น
เค้าได้ประสบการการทำงานที่หาไม่ได้ในหนังสือเรียนเล่มไหนๆ
มีน้อยคนที่จะได้ทำและทำได้แบบเค้า...
หลายสิ่งหลายอย่างทำให้เค้าโตขึ้นแกร่งขึ้น
แค่นี้ผมก็พอใจ (มาก) แล้ว

กับงานมอบรางวัลนักเขียนหน้าใสเมื่อวาน...
มีหลายอย่างที่อยากจะเขียนถึง

อย่างแรก...
เด็กๆทุกคนที่ไปงาน ดูแล้วทุกคนมีความฝันแน่นอน
แม้แต่เราทุกคนก็ตาม...ก็ย่อมมีความฝันของตัวเอง
แล้วแต่ว่าความฝันนั้นจะเล็กจะใหญ่แตกต่างกันไป
แต่การมีความฝัน...สำหรับนักเขียนหน้าใสทุกคนแล้ว
ย่อมเกิดแรกบันดาลใจมากจากนักเขียนทุกคน
พี่นักเขียน...คือผู้จุดประกายฝันชั้นดีให้กับเหล่านักเขียนมือใหม่
และไม่เท่านั้น...ยังให้คำแนะนำ...เป็นพี่เลี้ยง
ไม่คิดว่านักเขียนใหม่ๆเหล่านี้จะขึ้นมาแย่งงานของพวกเค้าไป
ซึ่งน่าชื่นชมยินดีมากๆ

ประการที่สอง....
แม้จะมีความฝันแล้ว...ก็ใช่ว่าทุกคนจะมีโอกาสได้แสดงถึงความฝันตัวเอง
สำนักพิมพ์แจ่มใส...เป็นผู้ให้โอกาสเด็กๆทุกคนได้มีโอกาสได้แสดงความฝันนั้นออกมา
ผ่านการประกวดนักเขียนหน้าใสที่ทำมาถึงปีที่ 8 นี้แล้ว
ต้องเขียนคำว่า "ขอบคุณ" ตัวใหญ่ให้กับสำนักพิมพ์แจ่มใสเลยงานนี้

ประการที่สาม...
ขาดไม่ได้คือเว็บไซต์เด็กดีแห่งนี้...
ที่เป็นส่วนสำคัญให้ผลงานเด็กๆหน้าใสที่ชอบแต่งเรื่อง (นิยาย ไม่ใช่ เลี้ยงแกะ)
ได้ผ่านสู่สายตาของคนอื่นๆอีกมากมายได้อ่าน ได้ติ ได้ชม ผลงาน
อันนี้ต้องปรบมือรัวๆให้กับทางเว็บเด็กดีครับ

ประการสุดท้าย...
แม้เบื้องหน้าที่เห็นจะเป็นการแข่งขันในการแต่งเรื่องราวผ่านตัวอักษร
แต่เบื้องหลังของทุกๆคนที่เข้าแข่งขัน..คือมิตรภาพอันดี
ทุกคนเจอหน้าค่าตากันมีแต่ยิ้มแย้มทักทาย...แถมเซลฟี่ด้วยกันอย่างสนุกสนาน
การแข่งขันคือการแข่งขันทางผลงาน
แต่สัมพันธ์ผูกพันธ์เหล่านี้ต่อกันจะช่วยพาทุกๆคนก้าวเดินไปด้วยกันอย่างมั่นคงต่อไป

และท้ายสุด...
หวังว่าโครงการดีๆแบบนี้จะยังคงมีไปตลอดและตลอดไปนะครับ

ขอบคุณที่อ่านกันมาถึงตรงนี้...บรรทัดนี้...
จากคุณพ่อ (เลี้ยงเดี่ยว) ลูกสาม

Comments

[✎ เทียนไข ❀]

คุณพ่อน่ารักมากเลยค่ะ
แล้วลูกสาวคุณพ่อก็เก่งมากด้วยยย
อ่านจบแล้วน้ำตาคลอเลย
จริงๆ คลอไปแล้วในงานค่ะ 555555 5
ตอนที่ลูกสาวคุณพ่อขึ้นไปกล่าวแล้วบอกว่า...
"ขอบคุณ คุณพ่อที่ไม่เคยห้ามให้ทำในสิ่งที่ชอบ"

คุณพ่อสุดยอดมากค่ะ  > <

[[12GODs ll POSEIDON]RIVER PIE]

คุณพ่อน่ารักมากเลยค่ะ ปลื้มใจแทนพี่มินท์ที่มีคุณพ่อน่ารักแบบนี้
ดีใจด้วยนะคะที่ได้รางวัล ขอบอกว่าเชียร์มาตั้งแต่อ่านตอนแรกๆ
เป็นพี่สาวที่น่ารักมาก มันจะชอบบ่นอยู่กับเทียนเสมอ 55555
เอลยินดีด้วยน้า พี่เก่งมากๆเลยยย
อ่านจบแล้วน้ำตาแทบไหลเลย แงงง
เอลจะรอติดตามงานของพี่น้า
ขอบคุณคุณพ่อด้วยนะคะ น่ารักมากๆเลย

[แตมมี่ GRJ]

ไปงานมาเหมือนกันค่ะ นั่งดูอยู่ชั้นบนตั้งแต่เริ่มจนจบ ดีใจที่น้องจะได้เป็น 1 ในนักเขียนของแจ่มใสด้วยนะคะ น้องพูดได้ดีมากค่ะ ตอนที่น้องบอกว่า 'ขอบคุณคุณพ่อที่ไม่ปิดกั้นโอกาส ให้เราทำในสิ่งที่ชอบ' ยินดีด้วยนะคะ

[พอร์ชน็อคคิโอ]

คุณพ่อน่ารักมากเลย 
อ่านไปยิ้มไปน้ำตาซึม

จริงๆ ตอนอยู่ในงานน้องมิ้นท์ก็ทำพอชน้ำตาคลอไปแล้วด้วยกับประโยคที่น้องขึ้นไปพูดบนเวที

[ละเมอเพ้อฝัน.]

การไล่ตามความฝันที่ดีที่สุด
คือมีคนคอยช่วยดันหลังให้ถึงฝัน
คุณพ่อเป็นหนึ่งในกำลังใจและเป็นหนึ่งในสิ่งสำคัญ
ที่ทำให้ลูกสาวมาอยู่จุดนี้ได้ ชื่นชมมากค่ะ
ปล.นี่แอบติดตามนิยายของลูกสาวคุณพ่ออยู่ด้วย สนุก ชอบ555

[mejune]

คุณพ่อน่ารักมากเลยค่ะ น่าภูมิใจแทนน้องที่คุณพ่อให้การสนับสนุนขนาดนี้ อนาคตไกลแน่นอนค่ะ :)