ใครมีปัญหาเรื่องคำวิจารณ์หรือคอมเมนต์ของคนอ่านบ้างคะ? เข้ามาแลกเปลี่ยนกันค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
- แบบแรกคือให้กำลังใจ
แบบนี้เราก็ดีใจใช่มั้ยคะ แน่นอนเป็นเราก็ยิ้มหน้าบานไปทั้งวันแน่ๆ 55555
- แบบที่สองคืออวยเรามาก
แบบนี้จะเกิดขึ้นเมื่อเรื่องที่เราเขียนสำนวนถูกใจคนอ่านมากๆ ค่ะ แบบ เห้ยยย สำนวนคล้ายที่เราเคยชอบเลยอะแกร เจอคำวิจารณ์แบบนี้ร้อยทั้งร้อยอ่อนระทวยประหนึ่งมีคนมาสารภาพรัก เปลี่ยนจากฟินวันสองวันเป็นทั้งอาทิตย์ไปจนเป็นเดือน (รู้นะแกก็แอบขำใช่ปะล่ะ)
แต่....
-แบบที่สามที่เราเจอ ก็ช่างติ (มีสองแบบนะคะติเพื่อก่อกะติทุกอย่าง)
คนเขียนอย่าเพิ่งหัวร้อนค่ะ ตอนแรกเราก็เป็น 555
อย่างแรกคืออ่านผ่านๆ ให้หัวร้อน แล้วก็เลื่อนอ่านคอมเมนต์ที่เค้ามาให้กำลังใจสลับกันสักพัก จนใจเย็นแล้วอ่านคอมเมนต์ที่เราคิดว่าทำร้ายจิตใจนักเขียนตัวน้อยนี้ยิ่งนัก(กระซิกๆ) อย่าใช้คำไม่สุภาพเด็ดขาด!!
อ่านแล้วคิดค่ะ ว่าเราเขียนไม่ดีตามที่เขาบอกจริงไหม? แต่จุดนี้ต้องทำตัวเองให้เสมือนเป็นนักอ่านคนหนึ่งแล้วก็อ่านซ้ำในรูปแบบของนักอ่านนะคะ แต่ขอเตือนว่าคิดตามไม่ใช่คล้อยตามค่ะ เราต้องให้พลอตและตัวละครของเราสำคัญที่สุด ที่มีปัญหาส่วนใหญ่คือบทบรรยายและการเล่าเรื่องของเรามากกว่า ว่าทำไมเค้าถึงเข้าไม่ถึง ถ้าเราสามารถปรับปรุงเรื่องบทบรรยายได้อาจจะดีกว่านี้ก็ได้ บลาๆ แค่ระวังให้มากเรื่องคำผิด(เรายังพิมพ์ผิดบ่อยๆ เพราะไม่ได้ใช้คอม 555)
ข้อห้ามหลักๆ คือ พวกติบางกลุ่มไม่ได้ติเพื่อก่อแต่ติเพื่อเรียกร้องให้เราทำตาม เข้ามาเป็นปัจจัยที่สามที่ทำให้เรื่องเราเป๋ บอกเลยคนประเภทนี้เรารับฟังได้ แต่ไม่จำเป็นต้องใส่ใจมากนะคะ ไม่อย่างนั้นจะไม่ใช่นิยายของเราแต่มันจะกลายเป็นนิยายที่เขียน 'เพราะคนอื่นอยากให้เขียน' ออกไปข้างนอกหาคนปรึกษาเจอคนดีๆ กินน้ำกินขนมให้ชื่นใจค่อยมารับมือก็ได้ค่ะ อย่าลืมว่า 'เรา' เขียนนิยายนะคะ ไม่ใช่ 'คนอื่น' เขียน เรื่องที่ไม่ชอบใจเราสามารถแก้ไขได้เสมอค่ะ
มีคำของนักอ่านคนนึงเค้าบอกเราไว้ว่า 'ไม่จำเป็นต้องไขว้เขวตามคนอื่นเพื่อให้นิยายถูกใจเขา อ่านนิยายบนเด็กดีก็เหมือนดูละคร บางครั้งก็ชอบคนนี้ บางครั้งก็เกลียด นั่นเป็นเพราะว่าเรากำลังอินกับมัน คนเขียนบทละครไม่จำเป็นต้องเต้นตามกระแส คนชอบก็จะติดตามอ่านเรื่อยๆ'
และอีกอย่างที่เราอยากบอกคือ "หากเปรียบคำพูดเหล่านั้นเสมือนโขดหินในลำธารเราเป็นกระแสน้ำ เราต้องเลือกว่าจะจมมันหรือไหลอ้อมไปสักหน่อยให้ถึงปลายทางค่ะ"
อีกประเภท
-แบบที่สี่ คอมเมนต์ไร้สาระจำพวกบ่นนู่นนี่นั่น เหมือนบ่นกับตัวเอง
ก็คือคอมเมนต์ที่นักอ่านบางคนไม่รุ้จะพูดอะไรก็ทิ้งข้อสงสัยเอาไว้ให้เราเฉยๆ บางทีอ่านไปก็ขำไปค่ะ มีอยู่คนหนึ่งน่ารักมาก อยู่ดีๆ อ่านฉากหนึ่งในนิยายเราแล้วเค้าก็มาเม้นต์ว่า
"อยากรู้จังว่าใครตด"
คืออารมณ์เราตอนเขียนเหมือนเขียนตัวละครตัวนึงเพื่อมาฆ่าค่ะ แต่ตัวนี้เขียนขึ้นมาเพื่อ 'ตด' เจอคำนี้เข้าไปหัวเราะลั่นเลย คอมเมนต์เรื่อยเปื่อยของนักอ่านนี่แหละค่ะกำลังใจชั้นดีเลย ทำให้อารมณ์ดีได้ตลอด
สุดท้ายท้ายสุด
-คอมเมนต์เชียร์อัพ ซัพพอร์ต เชียร์ให้อัพนิยาย บลาๆๆๆ
คอมเมนต์ประเภทนี้ในสายตาเราคิดว่าน่ารักค่ะ เพราะยังมีคนคอยติดตามอยู่ตลอด มันทำให้อุ่นใจว่า อย่างน้อยก็มีคนอ่านหนึ่งคนล่ะว้าที่เข้ามาอ่านของเราจนถึงตอนนี้แล้ว เค้าอยากอ่านต่อ คนเขียนจะใจร้ายเหรอ?
ไม่ค่ะ เราคิดว่าตัวเองคือนักอ่านคนหนึ่ง เพราะฉะนั้นการที่แต่งนิยายทุกวันนั้นก็เพราะว่าเราก็อยากรู้ว่าตัวละครที่เราโยงใยในนิยายเรื่องหนึ่งนั้นจะทำอย่างไรต่อไปค่ะ ฮ่าาาา ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับสปีตของคนเขียนด้วยเนาะ ^^
สุดท้ายนี้สำหรับคนที่บ่นว่านิยายของตัวเองคนอ่านน้อย หรือไม่มีคนคอมเมนต์เลย
อาจจะมีปัญหาตรงที่
สิ่งเหล่านี้มาจากรสนิยมของคนอ่าน จึงก่อให้เกิดนักอ่านมากมายที่สิงประจำแต่ละหมวด เพราะฉะนั้นอย่าท้อค่ะ คิดเสมอว่าเราคือนักเขียนและนักอ่าน คนอ่านน้อยไม่เป็นไรแต่มี 'ตัวเราเอง' อยู่หนึ่งคนที่กำลัง 'อ่าน' นิยายของเรา
ทุกงานเขียนของเราคือความภาคภูมิใจ ทุกวันนี้หนังสือมีเป็นล้านเล่ม คนหยิบมาอ่านหนึ่งคนก็ถือว่ามันมีคุณค่าแล้วค่ะ หนังสือหรือเรื่องเล่าที่ไม่มีใครอ่านเลยสักวันมันอาจจะเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์ก็ได้ใครจะไปรู้ ^^
นัก(อยาก)เขียนทั้งหลายก็สู้ต่อไปนะคะ \(' ')/
ใครมีปัญหาอะไรก็มาแชร์กันค่ะ เราอาจจะตกหล่นตรงไหนไปบ้างจะได้ช่วยชี้แนะกันได้
ปล.ที่บังอาจเขียนไม่ใช่เพราะตัวเองเขียนดีหรอกค่ะ แต่เรามาบอกวิธีรับมือกับคำวิจารณ์ในแบบฉบับของเราเฉยๆ ^^
สุดท้ายนี้ ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องดีที่สุดค่ะ อาจจะไม่เป๊ะมาก แต่เหตุผลหนึ่งที่เราไม่อ่านนิยายหรือหนังสือของใครเพราะการใช้ 'คะ' กับ 'ค่ะ' ไม่ถูกต้องของนักเขียน มันเป็นการสร้างความคุ้นชินขึ้นมาโดยที่คนบางคนไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ
ปล.2 น้องประถมและมัธยมที่เข้ามาอ่านในบอร์ดนี้ พี่ขอแนะนำให้ตั้งใจเรียนภาษาไทยมากๆ ค่ะ ทุกวันนี้พี่คิดถึงครูภาษาไทยมาก ถึงแม้ว่าพี่จะไม่ได้เรียนสายศิลป์ แต่คำบางคำที่เรารู้จากครูภาษาไทยช่วยเราไว้เยอะนะคะ ^^
白猩红
15 ก.พ. 59 เวลา 12:37 น.
1,431
views
20 ความคิดเห็น
ไม่เคยมีปัญหากับคอมเม้นต์ใดๆ ...ขอให้มีเถอะครับ (ฮา)
ส่วนใหญ่ที่เจอเป็นการสื่อสารที่ไม่ตรงกันมากกว่า ก็เลยต้องมีการซักถามกันเล็กน้อย
นักอ่านส่วนใหญ่น่ารักครับ เขาคอมเม้นต์ตามที่รู้สึก ไม่ว่าจะแปลกประหลาดอย่างไร
อยู่ที่เราจะรับฟังและนำไปปรับปรุงใช้มากเท่าไร
// บางท่านแนะนำ จนแทบอยากไปบีบนวดที่อุตสาห์สละเวลาและพลังงาน (ฮา)
พูดถึงบีบนวดนี่เอาซะอยากไปหาหมอนวดเลยทีเดียว 555
เราก็คิดว่าแค่มีคนเม้นท์ก็ดีแล้วค่ะ ฮา
และเข้าใจด้วยว่าที่นิยายตัวเองไม่มีคนอ่านเพราะเรื่องไม่ดึงดูดพอ และแนวที่เขียนมีกลุ่มคนอ่านน้อย
คนอ่านมาคอมเม้นท์ให้กำลังใจ บอกความรู้สึกให้ฟัง เราก็ดีใจค่ะ แต่ก็แอบโลภ อยากให้มีคนวิจารณ์ให้บ้าง ที่เราจิตตกบ่อย ๆ เพราะโลภมากนี่ละค่ะ (/ω＼)
คำวิจารณ์เป็นดาบสองคมค่ะ มีดีก็ต้องมีเสีย บางทีไม่มีอาจจะดีหว่า เพราะบางคนไม่สามารถรับคำแรงๆ ได้ ^^ สู้ๆ นะคะ อย่าทำผิดต่อนักอ่าน โดยเฉพาะตัวเราเองที่เป็นนักอ่านคนหนึ่งในนิยายของเราค่ะ
เหมือนจะผิดไปแล้วน่ะสิคะ (一一") แต่เราก็จะเขียนต่อไปนะ
สู้ต่อไปค่ะ อิอิ ว่างๆ จะไปแอบอ่านนะคะ ^^
แค่เห็นคอมเม้นต์ขึ้นก็ดีใจจะแย่แล้วค่ะ5555
ไม่เคยเจอคอมเม้นต์ด่าตรงๆ มาก่อนนะ (อาจเพราะนิยายเรามันไม่ค่อยมีคนอ่านด้วยแหละ) แต่เคยเจอคอมเม้นต์เชิงคำถาม ถามว่า "มันสนุกเหรอ" ทำเอาเราเก็บมานั่งคิดนอนคิดหลายวัน มันสนุกจริงเหรอ? สุดท้ายก็ จะสนุกไม่สนุกไม่รู้ ฉันอยากแต่งฉันจะแต่งละ555
คอมเม้นต์เชิงวิจารณ์ก็นานๆ เจอที เจอทีไรเกือบน้ำตาไหล อันที่จริง แค่คอมเม้นต์มันยาวเกินสามบรรทัดเราก็ปลื้มปริ่มจะตายอยู่แล้วล่ะค่ะ
ต้องคิดในแง่ดีว่า ทีเค้าวิจารณ์เพราะเค้าใส่ใจในผลงานของเราค่ะ เอาใจช่วยน้า ^^
ปกติมีปัญหาเดียวครับ : ไม่ค่อยมีคอมเม้นท์ให้เห็นสักเท่าไหร่
ปัญหานี้แก้ไม่หายจริงๆ นะครับ T-T
อัพบ่อยๆ แล้วจดคอมเมนต์เวลาตัวเองอ่านค่ะ หลังจากนั้นก็เอาคอมเมนต์ของตัวเองนั่นแหละมาแก้ไข นิยายหลายเรื่องผ่านการรีไรท์มาเป็นสิบๆ รอบกว่าจะได้เป็นหนังสือนะคะ สู้ๆ ค่ะ ^^
ปัญหาส่วนใหญ่สำหรับผม ไม่ได้อยู่ที่คอมเม้นท์หรอกครับ...
มันอยู่ที่ "ไฟกำลังจะหมดไป" ซะมากกว่า T T
อาาาา ยากมากค่ะไฟหมดจุดติดยากด้วยเวลาและหลายๆ อย่าง แต่แนะนำว่าหากไฟหมดให้เปลี่ยนแนวการเขียนมันจะดึงไฟดวงใหม่ออกมา พอเรื่องใหม่เริ่มมอดไฟเรื่องเก่าก็จะโชติช่วง 5555 นี่กำลังฝึกทำค่ะ พี่นักเขียนคนนึงแนะนำมา
สำหรับผมคอมเมนต์ก็คือเครื่องหมายบอกทางว่าสิ่งที่ตัวเองเขียนลงไปนั้น...สื่อในสิ่งที่อยากจะสื่อได้หรือไม่ เลยไม่ค่อยมีปัญหาอะไรกับคอมเมนต์ครับ รู้สึกดีมากกว่าที่มี feedback กลับมาจากคนอ่าน
ส่วนพวกคอมเมนต์ติอะไรทำนองนั้นก็ดี มีไว้คอยเตือนสติ ให้รู้ตัวว่ายังต้องพัฒนาต่อไปในด้านใด แต่ทั้งนี้เราก็ต้องแยกคอมเมนต์ที่มีอคติให้ออกด้วยแหละครับ คอมเมนต์เหล่านั้นบางทีก็ไม่ได้ช่วยอะไรสักเท่าไหร่ นักเขียนก็ต้องมีจุดยืนของตัวเอง ไม่ไขว้เขวโดยคำวิจารณ์ หรือตามใจคอมเมนต์จนทำให้เกิดปัญหากับนิยายของตัวเองได้... ซึ่งเป็นเรื่องที่ต้องชั่งน้ำหนักให้ดีครับ (มันก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียแหละนะ)
ใช่ค่ะ ตอนเจอแรกๆ มีไขว้เขวนะคะ แต่คนรอบข้างบอกให้หนักแน่นเข้าไว้ค่ะ พัฒนาได้แต่อย่าเปลี่ยนทางที่เดิน เพราะมันเหมือนต้องลุยทางใหม่อีกแล้ว ^^
ไม่เจอเลยครับในนิยายของผม ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่ผมยังเป็นนักเขียนหน้าใหม่ก็มีคนมาขอให้แก้ตรงนี้ เปลี่ยนตรงนี้บ้าง แต่คอมเม้นต์เเรงประมาณว่าเลิกแต่งเถอะผมยังไม่เจอนะครับ เพราะผมคิดว่าถ้าเราทำงานอย่างมีคุณภาพและไม่สร้างปัญหาให้คนอ่าน แค่นี้ก็ไม่มีกังวลเรื่องคอมเม้นแรงๆแล้วครับ ผมเป็นพวกเฉยๆต่อคอมเม้นต์และผมตอบทุกเม้นต์ครับ
การจัดระดับความแรงของคอมเมนต์นี่ต้องอยู่ที่ตัวผู้เขียนด้วยค่ะ บางคนเซนส์ซีทีฟ บางคนไม่ได้สนใจอะไรมาก ระดับความหนักเบาของคอมเมนต์จึงอยู่ที่ผู้รับซะมากกว่า อิอิ โชคดีแล้วค่ะที่ไม่เจออะไรแบบนี้ ^^
ไม่เคยเจอวิจารณ์แรง ๆ ค่ะ เคยเจอแต่แบบด่านางเอกเพราะไม่พอใจนางเอก 5555
เนื่องจากนิยายเรานางเอกจะค่อย ๆ ไต่ระดับค่ะ แรก ๆ จะไม่ค่อยมีอะไร อยากให้เติบโตไปด้วยกัน 555 พอหลาย ๆ ตอนเข้าก็เริ่มโหดขึ้นเรื่อย ๆ แล้วมีคนอ่านอยู่ท่านนึง เม้นมาประมาณว่านางเอกเลวชาติมากฆ่าคนได้เลือดเย็นอย่างโน้นอย่างนี้ แล้วก็บอกว่าจะเลิกอ่าน (เม้นแบบยาวมาก จำได้คำเดียว 555 แต่ก็ต้องปล่อยเค้าไปไม่รั้งไว้ เพราะนิยายเรามันหม่น 555 ถ้าอยากได้รักหวานซึ้งมันจะอ่านแล้วไม่บันเทิงใจ) แรก ๆ ก็ตกใจเฮ้ย...เค้าอิน ที่ตกใจนี่คือตกใจแบบรู้สึกดีนะ 555 แล้วเราก็ชอบคำนี้ด้วยพอดี คือตอนนั้นติดปัญหาเรื่องหาคำด่าแบบโบราณไม่ออกและมันต้องสุภาพด้วย ได้คำนี้มาเหมือนเป็นเทียนไขที่ถูกจุดขึ้นมาเลยค่ะ 55555 สมองนี่สว่างวาบบบบบเลย
อ่านคอมเมนต์แล้วฮาค่ะ อาจจะเป็นคนเดียวกันก็ได้นะคะ 55555
เป็นอะไรที่ตลกดีเหมือนกันแต่ก็ต้องขอบคุณเค้านะคะเพราะถ้าไม่มีเค้านี่ตัวละครที่สร้างมาอาจจะราบเรียบก็ได้
เราไปอ่านบทนำของคุณแล้วรู้สึกสตรองมาก อิอิ
เคยให้ครูภาษาไทยลองอ่านนิยายแล้ววิจารณ์ให้ ปรากฎว่าเขาสับนิยายเราเละไม่มีชิ้นดี ทั้งๆ ที่คนอ่านคนอื่นก็บอกว่าเราเก่งแล้วนะ กลายเป็นว่าสับสนอยู่หลายวันเลย นานกว่าจะเรียกความมั่นใจกลับมาได้
โหยยย แบบนี้ก็โหดไป 555
ไม่มีปัญหาเลยกับการติชม เพราะผมต้องการเพื่อปรับปรุง เราไม่ได้ได้เกิดมาก็เขียนนิยายเป็นเลยใช่ไหมครับ แต่มันเกิดจากการฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง และกระจกที่ดีที่สุดของเราคือคนอ่านไม่ใช่เหรอครับ.. ถ้าเขาติเราตรงไหน ทำใจให้ว่างๆแล้วพิจารณาแล้วเอามาดูสิว่าจะปรับปรุงตรงไหนได้
ส่วน-เรื่องอ่านน้อยนี่ผมทำใจตั้งแต่เริ่มต้นเขียนแล้วครับ เพราะผมเป็นนักเขียนแนวเขียนเรื่องไม่เน้นเรื่องราวที่คนอ่านทั่วไปชอบเสียด้วย แถมพื้นฐานพระเอกของผมจะได้กับพระเอกทุกเรื่อง มีคนบอกว่าทำไมไม่เอาใจตลาด อย่างแนวกีฬานี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเกย์ ผุ้ชายน่าจะชอบอ่าน
ผมก็ยังยืนยันว่าจะให้พระเอกเป็นเกย์ เพราะผมต้องการถ่ายทอดชีวิตจริงๆของเกย์ เพื่อให้รู้ว่า คนชอบผู้ชายไม่ได้อยากเป็นผู้หญิง และเขาก็มีไลฟ์สไตร์ที่หลากหลายเหมือนชายจริงหญิงแท้ทุกประการ อย่างเกย์เล่นฟุตบอลมันแปลกเหรอครับ.. กติกาเขาไม่ได้บอกนี่ว่าถ้ายิงประตูได้แล้วต้องแสดงการร่วมเพศกับเพศตรงข้ามให้กรรมการดูก่อนถึงจะนับเป็นประตู..(ขออภัยนอกเรื่องไปนิด.. ขออภัยเป็นอย่างสูงครับ)
ยังไงก็สู้ๆ ค่ะ ^^
แต่ก่อนเคยคิดว่าเราแต่งไม่ดีหรือเปล่าเค้าถึงไม่พูดอะไรกันเลย แต่พอมองหัวแล้วเห็นคนกดติดตาม ทำให้คิดได้ว่า อย่างน้อยก็มีคนชอบ แม้เขาจะอ่านเงียบๆ ส่วนบางเรื่องถึงขั้นรอข้ามปีเค้าก็รอ ต่อให้นิยายเงียบมาก แต่มีกลุ่มคนพวกนี้ อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่านิยายเราก็มีคนชื่นชอบเหมือนกัน ทำให้ตอนนี้เลิกซีเรียสไปแล้วค่ะ แต่บางครั้งก็อยากรู้ว่าตัวเองต้องพัฒนาอะไรบ้าง แต่ก็ได้คำแนะนำจากสำนักพิมพ์ซะส่วนใหญ่ มันเลยเป็นงานแก้ระดับชาติ 5555
โห งานแก้นี่ยากกว่างานเขียนใช่ปะคะ =0=
ใช่เลยค่ะ บางที่แก้แค่จุดเล็กๆ แต่อต้องรันเรื่องสักแต่ต้น เศร้ามาก ตอนนี้ทำได้แค่รอว่าจะผ่านหรือต้องแก้อีก
ยังไม่เคยเจอแบบวิจารณ์ตรงๆค่ะ (แต่อาจจะเจอเร็วๆนี้รึเปล่า?) เพราะคนอ่านเรื่องของเรามีน้อยถึงปานกลาง ส่วนใหญ่จะออกแนวให้กำลังใจมากกว่า ไม่ใช่ว่าเขียนดีนะคะ แต่มีแค่นี้จริงๆ หรือมาคำเดียวสั้นๆว่า 'ต่อ' แค่นี้ก็ดีใจแล้วค่ะดีกว่าไม่มี :') ถ้าไม่มีเราจะเฟลนิดหน่อย เหมือนว่าเราแต่งตอนนั้นๆไม่ดีรึเปล่า? ก็คิดกับตัวเองสักพักแล้วก็กลับไปแต่งต่อค่ะ ฮ่าๆๆๆ
แบบนี้อย่างน้อยก็รู้ว่าเค้ามารอเน้อ ^^
เราเป็นคนชอบอ่านนิยายแล้วคอมเมนท์มาก ชอบคอมเมนท์ยาวๆ
แต่กลัวโดนด่ากลับ หลังๆ เลยบายและ =^=
โหยยยย คอมเมนต์มาเถอะค่ะ นักเขียนส่วนใหญ่ถ้าโตพอไม่มีใครด่าหรอก ^^ เรานี่อ่านบางความคิดเห็นตอนแรกก็แอบขึ้น ต้องอ่านสักสามรอบถึงจะเข้าใจว่าคนต้องการสื่ออะไร 555
ขำฮะ ฟฟฟฟ งงมาก อะไรของคนอ่าน? แต่เอาเถอะ ตามชื่อเขา ถถถถ//5555
เจอแบบนี้หัวเราะอย่างเดียวเลยค่ะ 55555
คงงั้นฮะ ถถถถ
เคยเจอ "ซึ่งมันควรจะซึ้ง แต่ทำไมฮา" แต่นิยายเรามันเเนวคอมเมดี้ไงเราก็เลยคิดว่า ผู้อ่านคงน่าจะชมล่ะมั้ง (มองในเเง่ดี)อิอิ
แล้วก็เจอ "เปลี่ยนพระเอกได้มั้ย ไม่ชอบพระเอก เอาพระรองมาเเทนเถอะ"
ผู้อ่านอินเราก็ดีใจ แต่ถ้าจะให้เปลี่ยนพระเอกตามใจผู้อ่าน พล็อตที่วางไว้ก็จะพัง แต่ถ้าไม่เปลี่ยนก็กลัวผู้อ่านจะหนี เพราะไม่มีใครทีมพระเอกเลย งื้อออ
ส่วนใหญ่นักอ่านจะแซวซะมากกว่า เรื่องเปลี่ยนพระเอกงี้ อิอิ คนเขียนยังแอบปันใจเลยโถ่วววว
(แต่ดันคอมเม้นต์ในนิยายที่ดองข้ามปี กว่าผมจะเห็นก็ผ่านมาหลายปีแล้วด้วย...)
กำ เจอแบบนี้แทบทรุด อุตส่าห์นึกว่ามีคนคิดถึง T0T
ไม่เคยมีปัญหาเลยค่ะ เพราะนาน ๆ จะมีคอมเม้นท์โผล่มาซะที ฮา...
คือการวิจารณ์ของคนอ่านมันคือมุมมองความเข้าใจของเขา คนเขียนมีหน้าที่รับฟัง แล้วนำมาปรับปรุงงานเขียนของเราให้ดีขึ้น ตามที่คนเขียนพอใจ เราไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตามคนอ่านทั้งหมด เราเลือกมาเฉพาะที่เราเห็นว่า มันต้องเปลี่ยนนะ
แต่ก็ไม่เคยเจอวิจารณ์แบบแรง ๆ ใช้คำหยาบ ไม่เคยนะ เพราะคนแบบนั้น คงไม่อาจทนอ่านนิยายของเราจนจบตอนหรอก ฮา...
คำหยาบไม่ค่อยมีหรอกคะ 555 มีแต่คำพูดเพราะๆ ที่อ่านแล้วเจ็บจึ้กๆๆๆ อิอิ
แสดงว่า เรื่องที่เขียนมีคนอ่านเยอะ ใช่ม้า....55555
ก็เยอะอยู่พอสมควรค่ะ ส่วนใหญ่จะนักอ่านเงา 55555555 อันจริงคนที่มาติก็ใช่ว่าจะด่าค่ะ แต่เจอครั้งแรคมันจะรีแอคชันเยอะไปหน่อย
หลังๆ มาเค้าก็ไม่มีอะไรแล้ว น่ารักกันทุกคนค่ะ 555
การโดนติ ทำให้เรามีภูมิต้านทานนะคะ ฮา...
เป็นการฝึกยอมรับความเห็นที่ผิดคาดและแตกต่าง^^
ใช่แล้วค่ะ เป็นนักเขียนต้องสตรอง 5555
โชคดีแล้วนะคะ ที่มีคอมเม้นท์แบบหลากหลาย อิอิ
ไม่มีสักปัญหาเหมือนกันค่ะ แค่มีคนคอมเม้นให้เราก็ดีใจแล้ว
แต่จริงๆ แล้ว เพิ่งมาสังเกตว่าเรื่องหลังๆ มานี่จะมีคนเม้นอย่างจริงจังมากขึ้น
แถมบางคอมเม้นยาวมากกกก เราเคยเจอคอมเม้นที่ยาวจนเราสงสัย
ลากไปวางในเวิร์ด ได้เกินหนึ่งหน้าอีกค่ะ แทบจะก้มลงกราบ
จริงๆ เราคิดว่า เราชอบให้คนตินะคะ
นิยายเรื่องหนึ่งที่ได้ตีพิมพ์กับทางสนพ. มีคนเอาไปรีวิวค่ะ
โดนคนติแล้วยิ้ม ประสาทสุด แต่เรารู้สึกว่าเขาใส่ใจนะ
อ่านจนมารีวิวเชียวนะ! อย่างน้อยก็ดีกว่าการเป็นเล่มที่เขาอ่านจบแล้ววางทิ้งไว้ในกองหนังสือเฉยๆ จนลืมไปว่ามีหนังสือเล่มนี้ด้วยล่ะวะ
เราเป็นคนมีความเป็นตัวของตัวเองสูงค่ะ เจอคนติก็เฉยๆ
กรณีที่ติเรื่องความชอบนะ เช่น พระเอกแบบนี้ไม่ชอบเลย เชียร์คนนี้มากกว่า ฯลฯ
แต่ถ้าเป็นกรณีติอื่นๆ เช่น เจอคำผิด เขียนเรื่องวัยทำงานแต่ติดอุปนิสัยเด็ก
(เราอยู่ม. หก บางทีก็แทรกมันไปโดยไม่รู้ตัวเหมือนกัน) ก็ต้องระวัง
ดีเสียอีกค่ะ เหมือนขับรถแล้วเปิด GPS ถ้าไม่เปิดก็มีหลงทางบ้างเหมือนกันแหละ
(แต่ก็มีกรณีเปิด GPS แล้วหลงทางนะ 55555)
5555555 คิดในแง่ดี ติเพราะเป็นห่วงกลัวนิยายเราไม่สนุก อิอิ อย่างน้อยเค้าก็ใส่ใจ ^^
นั่นสิคะ มันอยู่ที่มุมมองนั่นแหละ ถ้ามองโลกในแง่ดี บางทีอาจจะดูโลกสวยไปบ้าง แต่ไม่มีสาเหตุที่ต้องทำให้โลกมันเศร้าไปมากกว่านี้นะ
ใช่แล้วค่ะ งานเขียนคือความสุขของเรานี่เนาะ เขียนไม่ออกเศร้ากว่าโดนติอีก
เห็นด้วยค่ะ ตอนที่เขียนไม่ออกพีคกว่าโดนติอีก
เราเป็นพวกมีลูกฮึด โดนติไม่ค่อยทำอะไรเท่าไหร่
พูดแล้วก็ไปเขียนก่อนค่ะ ดองมาสองวันละ 555
เจอคำหนึ่ง ครับ "สนุกบรรทัดไหน?"
กำเลย ไม่เป็นไรค่ะ เขียนบางอย่างเราสนุกคนเดียวก็พอ สู้ๆ นะคะ ^^
งานเขียนพัฒนาได้เรื่อยๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?