ทดสอบความสามารถเขียนนิยายของท่าน จงบรรยายฉากดังภาพต่อไปนี้ (ตอน 2)
ตั้งกระทู้ใหม่
คนที่เปิดไม่ได้ https://www.youtube.com/watch?v=riDCzclPCMQ
/me ไปทำรายงานต่อ
Oregon Trail
15 มิ.ย. 59 เวลา 22:14 น.
1,279
views
4 ความคิดเห็น
เมื่อไรจะเขียนบรรยายให้อ่านล่ะ ทุกคนเขารอกันอยู่นะ
แบบทดสอบก็ต้องมีเฉลยสิ
เห็นด้วยอีกเสียงครับ
รอเฉลยจากจขกทอยู่นะคะ (ฮา)
ขอเป็นการบรรยายแบบ POV แบบพระเจ้าละกัน...
ห้องเรียนของมหาลัยวิทยาลัยชื่อดั่งแห่งหนึ่งที่เงียบสงบจนได้ยินเสียงกุกกักของเพื่อนร่วมห้องที่กำลังหยิบนู่นจับนี่ระหว่างที่อาจารย์วัยกลางคนที่อยู่ในชุดสูทดำสนิทกำลังยืนอธิบายข้อความต่างๆบนจอภาพสีข่าวสว่างที่เต็มไปด้วยตัวอักษรต่างๆนาๆ และเป็นไปได้ว่านักเรียนหลายคนในห้องได้จ้องมันอย่างเหม่อลอยด้วยสมองที่ขาวโพลน เพราะน้ำเสียงของอาจารย์ที่แหบแห้งด้วยความสูงวัยท่านนี้ ฟังอย่างไรก็ไม่สามารถนำสิ่งที่เขาพูดมาปรับเปลี่ยนในหัวสมองให้เป้นความเข้าใจในบทเรียนได้เสียเลย
"ได้แล้ว !!!" เขาตะโกนดังลั่นและลุกพรวดพราดขึ้นพร้อมกับยกมือข้างหนึ่งขึ้นสูง เขาได้ทำลายความเงียบสงบของชั้นเรียนอย่างไม่น่าให้อภัย เขาดีใจมากจากการที่จอโน๊ตบุ้คของเขาแสดงสิ่งที่เขารอคอยมาเนิ่นนานนั่นคือการทำประตูที่หน้ายินดีของนักบอลชื่อดังที่เขาชื่นชอบ แต่เขาก็รุ้สึกตัวได้ทันทีว่าเขาได้พึ่งกระทำสิ่งที่น่าอับอายขายขี้หน้าที่สุดในชีวิตลงไปอย่างสิ้นคิด เขาค่อยๆนั่งลงท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ผู้สอน ก่อนที่จะต้องเอามือกุมหูฟังทั้งสองข้างและก้มหน้าลงด้วยความอับอาย
ปล. ลองดู 55555555555555
-----
ถ้าชอบสำนวนการบรรยายเราก็ลองไปติดตามนิยายเราได้นะ 555 (มีความแอบขายของ)
เล่นสักนิด
มุมมองบุคคลที่ 1
และวันนี้ก็เป็นวันอีกวันที่น่าเบื่อหน่าย
การเป็นนิสิตในมหาวิทยาลัยไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสุขชื่นเท่าช่วงเวลาที่ได้อยู่ไฮสคลูนัก ผู้คนที่นี่ล้วนเหินห่าง ทุกคนมาเพื่อเรียนและเรียน หาได้มีสิ่งอื่นไม่
ตัวเขานั้นช่างแสนเบื่อหน่ายคำกล่าวบรรยายของอาจารย์หน้าคลาสเหลือเกิน เข้าหูซ้ายทะลุเท้าขวาเลยก็ว่าได้ แทนที่จะอยู่ทำตัวเป็นตัวสกัดกั้นคลื่นเสียง ชายในเสื้อฮูดสีฟ้าจึงคว้าหูฟังคู่ชีพขึ้นมาสวม นั่งเฝ้าหน้าโน้ตบุ้คประหนึ่งตั้งใจเรียนสุดชีวิต แล้วเปิดหาสิ่งที่น่าสนใจขึ้นมาเสพ
ฟุตบอลยูโร คือตัวเลือกชั้นดีสำหรับความบันเทิง นักศึกษาเอนกายพิงกับพนังแล้วจดจ่อเพียงจอสี่เหลี่ยมตรงหน้าเท่านั้น หน้าแข้งของนักกีฬาทีมโปรด วิ่งซิกแซกเลี้ยงบอลข้ามฟากจนมาถึงหน้าประตูฝ่ายตรงข้าม ชายหนุ่มเกร็งขาแล้วโยกตัวเข้าหาหน้าจอดั่งว่าตนนั่งอยู่ข้างสนามหลัก วินาทีที่ข้อเท้าของนักเตะสะบัดตบลูกหนังเข้าไปในประตู ชายหนุ่มก็แหกปากร้องลั่นว่า
"เสร็จโจ๋!" ด้วยความลุ้นเต้นและดีใจ นักศึกษาชูกำปั้นชกฟ้า ตะโกนสุดเสียงทั้งหมดที่มีเพื่อปลดปล่อยมาปลื้มปิตินั้น
และความปลื้มปิตินั้นก็ก่อเกิดเป็นความบรรลัยยิ่ง
ชายหนุ่มกลับเข้าสู่โลกใบเดิม ที่ห้องเรียนของเขา เขาสามารถอ้าปากสถบตัวเองในใจได้ว่า บรรลัยเกิด เลยที่เดียว อาจารย์ที่กำลังบรรยายบ่นใส่เขาอย่างหัวเสีย การโพล่งคำว่า เสร็จโจ๋ ขึ้นมาในห้องเรียนเช่นนี้ ไม่ต่างอะไรกับการประจานตนเองอย่างโง่เขลาถึงที่สุด
ใบหน้าของเขาแดงกร่ำด้วยความอับอาย เสียงหัวเราะของเพื่อนร่วมคลาสกระหึ่มดังออกเป็นโดยรอบเหมือนวงคลื่น นิสิตหนุ่มตัดสินใจทำตัวลีบๆ แล้วซุกหน้าลงในคอมพิวเตอร์ของตนดังเดิม แล้วสาบานกับตนเองว่าจะไม่ทำเรื่องน่าอับอาบเช่นนี้อีก.
'หลุดไปแล้วครับ ร็อบเบนเลี้ยงหลบซ้ายขวา หลอกแล้วยิงด้วยเท้าซ้าย เข้าเสาสองไปแล้วครับ!'
โฆษกฟุตบอลบรรยายด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ในจังหวะที่ศูนย์หน้าตัวเป้าบุกเข้าเขตโทษและยิงประตูชัยได้อย่างสวยงาม เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่กำลังจับจ้องจอภาพอย่างใจจดใจจ่อที่ถึงกับต้องกำหมัดแน่นชูขึ้นฟ้าราวกับอยู่ในสนาม
"เยส!" พร้อมทั้งตะโกนออกมาดังลั่น
นับเป็นเรื่องปกติสำหรับการเชียร์ฟุตบอล ที่ผู้ชมจะแสดงอาการตื่นเต้นและโห่ร้องให้กับความสำเร็จของทีมโปรดของตน ทว่าบังเอิญครั้งนี้นับเป็นคราวเคราะห์ของชายหนุ่มที่ดันไปโห่ร้องผิดที่ผิดทาง
หรือถ้าจะพูดให้ถูกอาจต้องบอกว่าเลือกเชียร์ฟุตบอลได้ไม่ถูกเวล่ำเวลาเสียมากกว่า เพราะขณะที่เขากำลังเผลอตะโกนออกมาดังลั่นนั้น...
...เขากำลังอยู่ในห้องเรียน
ซึ่งนั่นก็เพียงพอที่จะดึงความสนใจจากทุกสายตาภายในคาบเรียนอันเงียบกริบนี้ให้หันมามองอย่างพร้อมเพรียง
'ฉิบหายล่ะ'
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?