(สารภาพบาป) ครั้งแรกนั้น คิดอะไรถึงเริ่มดองนิยาย #LouisForest
ตั้งกระทู้ใหม่
กระทู้นี้ พระเจ้าเป็นพยาน ---God is my witness.
แด่นิยายดองเรื่องแรกของเพื่อนๆ และเรื่องอื่นๆที่ยังดองอยู่ และแด่ใครๆที่เริ่มจะเสพย์ติดแล้ว
ดองทำไม? เพราะอะไรทำไมดองเพิ่ม? แล้วทำไมดองเพิ่มอีก? รู้สึกผิดบ้างไหม? //ยิ้มมุมปาก เอียงหน้าหลบเท้า
มันเป็นปัญหาหรือเปล่า? หรือเป็นอาการปกติ เอ๊ย! ปัญหาปกติ เมื่อใครๆก็ทำก็เลยไม่ผิด เอ...หรือมันไม่ผิด อ้าว...แล้วเขาจะรู้สึกผิดทำไม? มีภาษีบาป มีกฎหมายบังคับก็ไม่นี่...ศีลธรรมล่ะ //เพลโต้ ช่วยด้วย!
Probably it's too much for me to bear. บางทีอาจจะเยอะไปสำหรับฉันที่จะหมี //ไม่ใช่!
รบกวนแบ่งประสบการณ์ ให้คนอย่างผมที่เพิ่งหัดเขียนหน่อยครับ เพราะตันสองอาทิตย์แล้ว หยุดอ่านตรงนี้แล้วแชร์ความเห็นได้ครับ เดี๋ยวจะยาว...
//หยิบกู่เจิง
คือกลัวเนื้องอกกลายเป็นมะเร็ง
ไม่อยากได้เลย เนื้อคู่ปีมะเส็ง
กลัวแสนกลัว กลัวใจตัวเอง
เลยแต่งเพลงอลเวง ครื้นเครง กันไป
แล้วก็โซโล กู่เจิงสองนาที //โอเค ถึงไหนกันแล้ว
ตอนนี้ผมเขียนนิยายอยู่ครับ สนุกมาก แต่ ทำไมมันลำบากลำบน ลำปางตอนบนหนาวมากแบบนี้ เขียนนิยายยากครับ หลายคนเขาบอกเหมือนผ่าตัดสมอง เอ...ไม่เคยสนใจประสาทวิทยาเสียด้วยสิ...อุปมาอุปไมยแบบนี้ คิดก่อน...โอเคๆ ได้ละ
มนุษย์เราเห็นตัวอย่างดีก็ควรทำตาม เห็นตัวอย่างไม่ดีจะทำแบบเขาทำไม ยกตัวอย่างชีวิตผมให้ฟังครับ
ตอนแม่ท้องผม พ่อผมเขาเลิกบุหรี่ให้ ผมโตมา เพื่อนสนิทๆดูดบุหรี่กันครับ ทั้งผู้หญิงผู้ชาย น้องชายแท้ๆก็ดูด แต่ตัวผม ไม่เคยคิดสูบบุหรี่เลย คือเจตนารมณ์พ่อผมนั้นคงไม่สวยงามถ้าผมติดบุหรี่ จริงไหม? คงงั้น... เช่นกันครับ
ถ้าตัวละครในนิยายเป็นเหมือนลูก การดองคือบุหรี่ที่เสพย์แล้วได้ดีแค่ผ่อนคลาย เลิกยาก แก้ไขลำบาก ผมก็คงไม่ต่างอะไรจากพ่อผมครับ ถ้ามันจะทำร้ายสิ่งที่ผมรัก ผมคงไม่เอามันมาเข้าใกล้เด็ดขาด
คำเตือน: ตรรกะในกระทู้นี้ผิดแน่นอน Comparing apples and oranges obviously.
Louis Forest
7 ก.ค. 59 เวลา 10:39 น.
761
views
17 ความคิดเห็น
ดองไป 5 ปีเต็ม ๆ สาเหตุเพราะแบ่งเวลาไม่เป็น เขียนนิยายจนเสียงานเสียการ มาสาย ทำงานพลาดจนโดนหัวหน้าตำหนิ แล้วพอปรับปรุงตัวได้ ทำตัวดีกว่าเดิม แต่ถ้ามีอะไรมาทำให้งานผิดพลาด เขาจะมองว่าเป็นเพราะนิยายที่เราแต่งในทันที
จึงตัดไฟแต่ต้นลมเลิกเขียน
5 ปีผ่านไป ไม่ตอบแชตที่นักอ่านทวงถามในเฟซ ไม่อัปเดตใด ๆ เกี่ยวกับนิยายเลย จนเล่มเก่า ๆ หมดสัญญากับสำนักพิมพ์ ไม่มีใครให้โทษนอกจากตัวเอง
แต่ 5 ปีที่ผ่านพ้นนั้นมันยาวนานมาก ไม่มีวันไหนที่จะไม่นึกถึงคนอ่าน ไม่มีวินาทีไหนที่จะไม่คิดถึงตัวละคร
จนกระทั่งมีแชตหนึ่งทักมาว่า หนูไปถามหาที่บูตในงานสัปดาห์ฯ ทุกปีเลย จนเขาบอกว่าผู้เขียนเลิกเขียนไปแล้ว จู่ ๆ น้ำตาก็ไหล และนั่นจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้กลับมาเขียนต่อจนบัดนี้
นับถือครับ มรสุมชีวิตทำให้ต้องพลัดจากสิ่งที่เรารัก เก็บเขาไว้ในทรวงอก มุมลึกๆของก้นบึ้งแห่งจิตใจ
มาร่วมสร้างสรรค์ผลงานดีๆ เพื่อนักอ่านของเรากันครับ เขาอ่านแล้วก็จะได้คุณค่าและสัมผัสเจตนาแน่นอน
ความยิ่งใหญ่ของมัน ไม่สามารถอยู่ในภาชนะกระจอกที่เรียกว่าไหแน่นอนครับ นิยายท่านคงเหมือนซุนหงอคงที่อยู่ในศิลา แล้วหลุดออกมาพาพระถังฯไปชมพูทสีปมากกว่า
ปล อย่าถือสาผมครับ กาแฟแก้วที่สามแล้ว
ว่าง ๆ จัดมีตติ้งกลุ่มไซไฟแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ความคิดกันดีไหมครับ ชนกลุ่มน้อยอย่างเรา ๆ จะได้ลืมตาอ้าปากย้าง เป็นร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่ไหนสักที่ก็พอ
กลิ่นกลีบกล้วยไม้ กับใจแรกเงาจันทร์ แนวโลกอนาคต(มันอยู่่อดีตปัจจุบันอนาคต)
น่าสนใจครับท่าน Octory ขออภัยเพิ่งเลื่อนมาเจอ
ตัวผมนั้น มีเพียงเจตนาดี และความทะเยอทะยานครับ
ส่วนตัวมองว่า ไซไฟไม่เหมาะกับบริบทสังคมปัจจุบันครับ ผู้บริโภคยังไม่คุ้นชิน
อาจจะต้องรอแรงส่งจาก Hollywood สร้างยุคของมันขึ้นมาใหม่ก่อน ซึ่งตอนนี้ก็มีแนวโน้มว่าดีงาม
เล่าเรื่องท้องฟ้าให้ฝูงปลาฟัง ดอรี่นีโม่ไม่สนใจหรอกครับ
แต่ยินดีมากครับท่าน
ไม่ได้ตั้งใจดอง เพราะใจจริงไม่ได้มีความต้องการอยากจะดองเลย แต่คนเรามันก็ต้องมีปัญหาที่ไม่เหมือนกันไปคนละอย่างสองอย่างให้ต้องเผชิญ และในเมื่อไม่สามารถจ่อมจ่ออยู่กับโลกที่ตัวเองสร้างสรรค์ขึ้นมาได้ การดองจึงเกิดขึ้น
จริงอย่างที่คุณพูดนะคะ งานสร้างสรรค์ดีๆ ไม่สมควรอยู่ไหดอง
เมนต์นี้ก็แค่ข้ออ้างของคนดองนิยายที่เขียนและนิยายที่อ่านค่ะ และหลังจากที่ดองมาเยอะ ดองมานาน ก็ทำให้รู้ว่า "การดอง คือการทำให้เมล็ดพันธุ์ที่สดใหม่เน่าฟ่อแต่เพียงเท่านั้น หาใช่การเก็บรักษาไม่"
// ว่าแล้วก็ทุบไหกันเถอะค่ะ T^T
กล่าวได้ดี แม่นาง! ดื่ม! //กาแฟ!
เรานิยมดื่มไวน์ค่ะ !
...ไวตามิลค์~
ได้! เสี่ยวเอ้อ ส่งแขก!
กำ ...ไล่ออกจากร้านซะงั้น !!!
ส่งครับ! ไม่ได้ไล่! น้ำรอการระบายครับ! ไม่ใช่น้ำท่วม! //เอ้าเผ่นนนนน!
... (-_-) ก็ยังดีกว่าน้ำหลาก น้ำใต้ศอก น้ำลาย น้ำตา น้ำมูก น้ำใจ น้ำเงี้ยว (?) // ไปแตะขอบฟ้าก่อนละ !
เสี่ยวเอ้อ ข้าบอกให้ส่งแขก!
ต้องดองค่ะ ไม่อย่างนั้นจะไม่ได้ไวน์ แล้วก็ต้องไม่ลืมต้มก่อนใส่เชื้อยีสน์ เดี๋ยวเชื้อที่ไม่ต้องการโตจะบูด
ทำเสร็จแล้วไม่มีคนกิน ใครจะเป็นหนูลองไวน์ให้เราบ้าง
แต่ไวน์ก็ดีนะครับ หรูๆ สมูธ ไม่บาดคอ ดีกว่าไหเหล้าขาว เหล้าจีนต้ม //พูดเรื่องอบายมุขซะงั้น!
แอปเปิลหนึ่งโล เหมามาจากบิกซี (แพงจะบ้า) ราคาเกือบเจ็ดสิบบาท แอคทีฟยีสน์หนึ่งซอง ใช้ไม่หมดสักที ต้องไปหาผลไม้มาเพิ่มอีกแล้ว(เขาบอกว่าเปิดแล้วรีบใช้ด้วย)ซองละร้อย ใช้กับน้ำผลไม้ยี่สิบห้าลิตร(เอาไรหมักวะ) ออกมาได้เหล้าข้าว ต้องรีบเอาไปต้มก่อนเป็นแอลกอฮอล์บริสุทธิ์กินไม่ได้
ครั้งก่อนลองแป้งข้าวหมากได้แอปเปิลไซเดอร์ก่อนจะเป็นเหล้า ผลสุดท้ายอยู่เต็มตู้เย็นเอามาใส่กาแฟ
เอ...แล้วทำไมเราเมากาแฟหว่า
นี่เขาพูดถึงดองนิยายไม่ใช่ดองไวน์นะเฮ้ย
สวัสดีค่ะ คุณป่า
เข้ามาอ่านกระทู้คุณป่าวันนี้ ในกระทู้นี้นะคะ อ่านกี่รอบๆก็จับใจความไม่ได้ เป็นเพราะอะไรนะ????? หรือว่า... อาจจะเป็นเพราะดิฉันที่ไม่เข้าใจไปเองละม้างเนอะ หรือว่าเป็นเพราะอะไรนะ 5555สงสัย สงสัย ดิฉันเองค่ะที่ไม่เข้าใจจริงด้วยสิ
หรือว่า...คุณดื่มกาแฟมากไปนะ เมากาแฟหรือเปล่านะนี่55555 ดื่มกาแฟมากๆๆๆๆเกินไปก็ไม่ดีนะคะคุณป่า หลังจากที่คุณดื่มเยอะๆคุณดื่มนํ้ามากๆตามไปด้วยเป็นกิจวัตรหรือเปล่าคะนี่ เคยบอก(ด้วยความหวังดีนะคะ) ว่าหากคุณติดดื่มกาแฟเป็นจำนวนปริมาณเยอะๆ คุณต้องดื่มนํ้าตามเยอะๆค่ะ ไม่อย่างนั้นไม่ดีนะคะ...
หรือว่าคุณดื่มกาแฟเยอะไปนะจึงมีอาการเป็นแบบนี้...เป็นอย่างไรนะที่คุณเขียนมานะคะไม่เข้าใจบอกไม่ถูก เป็นอย่างไรก็ไม่รู้อ่า (หรือว่าดิฉันที่เห็นอะไรที่ผิดไปจากที่เคยเป็น เห็นไปเองหรือเปล่านะเรา5555) เห็นว่าคุณอาจจะเบลอๆหรือเปล่าคะนี่555 (หากไม่ใช่แบบนั้นขออภัยด้วยค่ะ)
เขียนนิยายยาก เขียนไม่ไป ตัน...นี้ไม่บ่อยนะคะที่เห็นคุณเป็นแบบนี้...สงสัยจะเป็นเพราะฤทธิ์กาแฟแน่ๆเลยมังเนอะ
แบบนี้ต้องนี้...ดีกว่าค่ะ...เพื่อสุขภาพที่ดีกว่าด้วยเนอะ...สดชื่นดีด้วยค่ะ ...
มากระทู้นี้ได้รู้ว่าคุณป่าไม่สูบบุหรี่ด้วย...ดีจังเลยค่ะ สูบบุหรี่เสียสุขภาพด้วย เปลืองเงินโดยใช่เหตุ เหม็นด้วยค่ะ
คนสูบบรี่นะ อยู่ใกล้ๆนี่เหม็นมากๆ เป็นอะไรที่ทำให้เป็นการรบกวนความรู้สึกคนรอบด้าน จริงนะคะ ประสบการณ์จริงค่ะ มีเพื่อนบางคนสูบบุหรี่ค่ะ เข้ากลุ่มพบปะเมื่อไรนะคะทรมานมาก ยิ่งเรา(หรือคนอื่นๆ)ที่ไม่สูบนะยิ่งทำให้กลิ่นนั้นรุนแรงมากสำหรับเรา(และคนอื่นๆ)
คุณไม่สูบนะคะดีแล้วค่ะ
จริงแล้วเม้นต์นี้เข้ามาให้กำลังใจคุณค่ะ เห็นบอกว่าตัน...การเขียนนิยายนั้นอาจจะเกิดการตันได้ในบางครั้งเป็นธรรมชาติละมั้งเนอะ เด็กนักเรียนหัดเขียนยังไม่มีประสบการณ์ค่ะ เห็นๆเพื่อนๆบอกว่าอาการตันบางครั้งเป็นธรรมชาตินะคะ
อาการตัน...เป็นธรรมชาติ...ไม่ผิดบาป ไม่ผิดศีลธรรมนะคะคุณปัน5555(...ตรงนี้ เขียนชื่อผิดสิขอออภัย คุณป่าค่ะ555 ไม่ใช่คุณปันนะคะ คุยอยู่กับใครนะเรา คนละคนสิเนอะ
ไปดูหนังฟังเพลง หรือออกไปเที่ยวในที่ต่างๆเป็นการเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดีค่ะ จะทำให้มีพลัง มีกำลังใจ มีไอเดียดีๆกลับมาเขียนได้เป็นปรกติค่ะ
อย่าลืมนอนให้เต็มอิ่มหรือเต็มตาด้วยนะคะ คุณได้สดชื่นค่ะ....และอย่าลืมลดๆปริมาณกาแฟลงด้วยนะคะ ^__^
สู้สู้นะคะ เป็นกำลังใจค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาครับผม
สวัสดีค่ะ
มาช่วงนี้ก็อยู่ที่นี่บ่อยๆค่ะ
เห็นๆอาการของคุณตามที่คุณบอกว่า...ทั้งตัน ทั้งยาก ก็อยากให้กำลังใจ ไม่อยากให้คุณคิดด้วยค่ะว่าการพัก(หรือดอง)การเขียนไปบ้างนั้นเป็นบาปค่ะ
เพราะหากคุณรักการเขียนเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว
เพราะการที่ดองนั้นหากคุณจะคิดว่าเป็นบาป...นั้นดู...จะหนักไปค่ะ ไม่อยากให้คุณคิดลงโทษตัวเองหนักๆแบบนั้นค่ะ (หรือว่าคุณไม่ได้คิดแบบนั้นนะ ดิฉันจึงสงสัยว่าคงเป็นเพราะฤทธิ์กาแฟค่ะ5555)
สู้สู้นะคะ เป็นกำลังใจ^___^
คนเราควรปกป้องรักษาสิ่งที่รักที่สุดไม่ใช่เหรอคะ?
"นักเขียนใดไม่เคยดอง นักเขียนผู้นั้นย่อมไม่เคยสัมผัสความเค็มของไหที่แท้จริง"
- เรานี่แหละกล่าวเอง
คำว่ารัก...
ไหนี้ช่างงดงามและทรงคุณค่ายิ่งนัก
เรายึดคติว่า
ยอมดองดีกว่าปล่อยงานเผา งานไร้อารมณ์ของคนเขียน ออกสู่สายตานักอ่านค่ะ
เคยดองครั้งแรกเพราะตัน แต่ก็กลับมาฝืนเขียนจนจบและไม่เอาเผยแพร่ที่ไหน
ดองเรื่องต่อมาเพราะไม่มีเวลา เรื่องปัจจุบันก็ไม่มีเวลาเช่นกันค่ะ แงง
อันนี้มุมมองขำๆของผมนะครับ ไม่ใช่จะเถียงเอาชนะหรืออะไร คืองี้ครับ
ถ้ามองงานมองตัวละครเหมือนลูก ผมมองว่างานเผา
คล้ายๆกับลูกเราไม่สมประกอบ
แต่ถึงเขาจะพิการ จะอัปลักษณ์ เขาก็ลูกผมครับ
ในเมื่อสร้างเขาออกมาแล้ว ลูกเราก็ควรมีโอกาสที่เข้าสู่พื้นที่สาธารณะ
เขาอาจจะไม่สมบูรณ์ ทุกบรรทัด ทุกหน้ากระดาษ แต่เด็กไม่สมประกอบคนนี้ อาจจะมีมุมดีๆก็ได้
ใช่ว่าต้องภูมิใจกับลูกคนที่สี่ คนสวย คนเก่ง สมบูรณ์ เป็นที่ยอมรับของสังคม
แต่ผมอาจจะเปรียบเปรยสุดโต่งไป บางทีแคร์สายตาคนข้างบ้านบ้างก็ดี อย่าปล่อยให้เด็กบกพร่องของเราไปสร้างความเดือดร้อน เลี้ยงเขาไว้แค่ในบ้าน ในไห ก็ไม่ผิด
ประมาณนี้ครับผม
เราชอบความคิดคุณป่านะคะที่บอกว่าเป็นลูก
ไม่เห็นว่าเถียงค่ะ เราชอบใจด้วย เราก็รักงานเราแบบนั้นเช่นกัน
เด็กๆ รุ่นแรกของเราไม่ได้เอามาเผยแพร่บนเว็บ เขียนใส่สมุดไปกลางเรื่องก็รู้ว่าตัวเองพลาดมากที่ไม่วางพล็อตค่ะ เราฝืนต่อยันจบ จบปุ๊บแรกๆก็ภูมิใจมาก แต่เราอยากเคี่ยวเข็ญลูกมากกว่านี้ 5555
จริงค่ะที่งานไม่สมประกอบมีมุมดีๆ ของมัน เรารู้สึกว่า ถ้างานเราเป็นคนมีจิตมีวิญญาณ เด็กรุ่นหลังๆของเราก็คือเจ้ารุ่นแรกนี่แหละที่เติบโตขึ้น ^^
เด็กรุ่นหลังๆของเราก็คือเจ้ารุ่นแรกนี่แหละที่เติบโตขึ้น
ชอบประโยคนี้มาก นึกถึงหุ่นยนต์ก็ต้องมี prototype บางที เปรียบเทียบเป็นลูก ก็อาจจะไม่ตรง
คิดเสียว่า นิยายต้นแบบที่ไม่มีใครเคยได้อ่าน คงคล้ายย ไอโฟน หรือ แอนดรอยด์ ที่อยู่ในรุ่นทดลองในห้องวิจัย ผู้บริโภคคงไม่มีวันได้เห็น เขาคงได้เริ่มใช้กผ้โน่นแหละ ไอโฟนสี่ หรือ กาแล็กซี่ เอส ห้า
แต่สำหรับเรา 'ผู้บุกเบิก' 'ผู้คิดค้น' 'ผู้สร้างสรรค์นวัตกรรม' -เจ้าแฟรงเกนสไตน์ตัวนี้ ตอนมันมีชีวิตเร่ดีใจมากจริงๆ
บอกตัวเองยาวไปค่ะว่าห้ามดอง (สะกดจิตไปเลย) ส่วนเราตัดสินใจว่าจะดองแล้ว โอเคเบตง ฮ่าๆๆ
บุว่ะฮ่าๆ เจ้าติดกับดักข้าเสียแล้ว ฮ่าๆ
นิยามการดองของแต่ละคนไม่เหมือนกันนะครับ บางคนเห็นว่านักเขียนไม่อัพตอนใหม่
ตามเวลาที่เคยก็หาว่าดองแล้วนะ
สำหรับผมแล้วขึ้นอยู่กับเจตนา ถ้าตันหรือมีกิจจำเป็นอันสมควรทำก่อน ไม่ใช่เลื่อนต่อไป
เรื่อยๆ แบบไม่มีกำหนด ก็สามารถเลื่อนออกไปได้บ้าง ไม่ถือว่ามีความผิดแต่อย่างใด
(เอ๊ะ ไม่ผิดหรือหน้าด้านไม่ยอมรับกันแน่) ถึงจะเว้นว่างไปเป็นบางช่วง แต่ถ้ากลับมาเขียน
ต่ออย่างสม่ำเสมอเช่นที่เคยอีกครั้งก็ถือว่าดีแล้วครับ
ของผมเองก็มีเขียนบ้างเว้นบ้างเป็นบางช่วง แต่ก็ยังพยายามเขียนต่ออยู่เรื่อยๆ นะไม่ได้
อู้ กำเมืองเพราะไม่ใช่ชาวเหนือ เอ๊ยไม่ใช่ คนละเรื่องแล้ว
บางทีให้ผู้เชี่ยวชาญกำหนด คำจำกัดความ นิยาม คำว่า "ดอง" ก็ท่าจะดีครับ
ช่วงตอนแรกที่หลงมา Dek-d ผมก็ต้องนั่งทำความเข้าใจศัพท์แสง แสลงคำ ของสังคมที่นี่เหมือนกัน
ถ้าหยุดพักคงไม่เรียกว่าดองมั้งครับ มีคนทวงก็ต้องชี้แจงอะไรแบบนี้
การดองเป็นเรื่องธรรมชาติ
คนอื่นเขาว่ากันเป็นไห คุณพีทบอกเล็กไป เดี๋ยวนี้จัดทีเป็นตุ่ม
เวลาจะรื้อฟื้นกันทีก็... ขุดสิครับ มา! ชะแลงพร้อม
ว่าแต่... ตกลงคุณป่าแค่ตันสองอาทิตย์ ถึงกับเพ้อหายาดองเลยรึ?
ส่วนตัวผมไม่เคยรู้สึกเลยว่าการดองนิยายเป็นบาป (บอกแล้วไง มันเป็นเรื่องธรรมชาติ)
อันนี้โหมดจริงจัง ผมเริ่มต้นอ่านและเขียนนิยายออนไลน์ที่เว็บอื่น ซึ่งมีรูปแบบเป็นเว็บบอร์ด คนอ่านและคนเขียนไม่ได้มากมาย ไม่มีระบบจัดเก็บและจัดการนิยายโดยเฉพาะ ไม่มียอดวิว ไม่มีท้อป ไม่มีเฟบ (มีแต่แฟน) สมัยนั้นคนเขียนทุกคนไม่มีใครเคยตีพิมพ์มาก่อน สมัยนั้นไม่มีจำนวนสำนักพิมพ์มากมายเหมือนสมัยนี้ และสมัยนั้นสำนักพิมพ์ไม่ได้หานิยายจากเว็บ
คนเขียนตอนนั้นคือเขียนเพราะรักจะเขียนจริงๆ คนอ่านก็รักจะอ่านจริงๆ เหมือนกัน เมื่อไม่มียอดวิวก็ไม่รู้ว่ามีคนอ่านแค่ไหน ดูได้จากแค่เมนต์อย่างเดียว ซึ่งส่วนใหญ่ก็ไม่มาก
ตอนที่ผมเล่นเว็บนั้น นิยายส่วนใหญ่ไม่ได้มาทุกวันหรือทุกสัปดาห์ด้วยซ้ำ บางทีก็สองสามสัปดาห์มาที บางทีก็เว้นเป็นเดือน แต่คนอ่านจะเป็นคนเล่นเว็บประจำ และเว้นไปนานแค่ไหนก็มักจะยังจำได้และมาอ่านต่อ
ผมเกิดและเติบโตมากับวัฒนธรรมคนละแบบ คำว่า "ดอง" ในความรู้สึกของผมก็เลยหมายถึงการหยุดเขียนไปเลยหรือพักยาว แบบว่าเป็นเดือนเป็นปี แบบนี้ครับ
และเนื่องจากโตมาอีกแบบ ผมก็เลยไม่เคยรู้สึกว่าคนเขียนมี "หน้าที่" ต้องผลิตงานถี่ๆ มาให้คนอ่านเสพ สำหรับผม นิยายบนเว็บคือพื้่นที่แบ่งปัน แน่นอนว่าเดี๋ยวนี้มันเป็นพื้นที่พาณิชย์ด้วย อันนี้ไม่ว่ากัน แต่ผมก็ยังมองว่าพื้นที่ฟรีมันเป็นชุมชนที่คนอ่านคนเขียนถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน
เวลาผมอ่านนิยายแล้วติด สนุก ผมก็อยากอ่านต่อ ถ้าคนเขียนหยุดไปนานๆ ผมก็ค้างเหมือนกัน แต่โดยส่วนตัว ผมจะเคารพสิทธิ์ของนักเขียนมาก อยากเขียนต่อเมื่อไหร่ก็มา ถ้าเปิดไปเจอเมื่อไหร่ผมก็อ่านต่อ ถ้าจังหวะเวลายังไม่ต้องกัน มันก็ต้องมีโอกาสในอนาคตได้ซักวัน
ถ้าเปรียบไกลๆ อย่างเรื่อง "ลูก" ที่คุณป่าพูดไว้ใน คคห 6-1 ผมมีทั้งส่วนที่เห็นเหมือนและเห็นต่าง ถ้าลูกเราเกิดมาแล้ว ไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์ที่สุด จะไม่สวยไม่หล่อ พิการกาย พิการสมอง เราก็รักและเลี้ยงอย่างดีที่สุด แต่ถ้าลูกของเรายังไม่เกิด ยังไม่ครบสิบเดือน ยังไม่ครบสามสิบสอง ผมก็ไม่เห็นเหตุที่จะต้องเร่งให้เขาเกิดก่อนกำหนดเหมือนกันครับ
ถ้านิยายของเรายังไม่สมบูรณ์ ยังเติบโตได้อีก และถ้าคนเขียนยังไม่ต้องการเร่งให้คลอดก่อนกำหนด อยากจะต่อแขนต่อขาให้พรั่งพร้อมยิ่งขึ้น ผมว่าก็เป็นทางเลือกที่ไม่เลวเลย
(มิน่า คุณพีทถึงเขียนนานมาก!)
พร่ำเพ้อไปเรื่อยเปื่อย นี่เห็นเป็นกระทู้คุณป่านะ ถึงกล้า ฮ่าๆๆ
คุณพีทสุดยอดมาก นั่นแหละ ใช่เลย ฮ่าๆๆ
ขอจริงจังก่อน แล้วจะปิดด้วยอารมณ์ขัน //มีเกริ่น
อ่านแล้วผมเข้าใจที่มาของคุณพีทมากเลยครับ ที่นั่นน่าจะเป็นสถานที่ที่เหมาะแก่การอ่านและเขียนมากๆ บางทีตัวเลขก็ทำให้เราเขวได้เหมือนกันนะเนี่ย
ผมด็เคยเจอในเด็กดีครับ นิยายที่เขียนดีมากๆ คน fav ไม่ถึงร้อย วิวก็น้อย แต่แบบ เฮ้ย! ทำไมมันอ่านง่ายขนาดนี้ อ่านดูก็รู้ทันทีว่าเขาเขียนเป็น มืออาชีพก็ไม่ปาน แต่ปัจจบันดองไปแล้ว ผมชอบแอบสูบคำ ขโมยแกะเทคนิคการเล่าของชาวบ้านประจำ //ด้านจริงๆ
ส่วนเรื่องดอง ผมก็แค่แสดงความเห็นแบบคนไร้ประสบการณ์ครับ
ผมว่าลูกคนแรก นิยายเรื่องแรก พ่อแม่มักจะพลาดกัน ถ้าเขาตั้งใจคงวางแผนให้ถูก มีลูกเมื่อพร้อม //โฆษณาอะไรคุ้นๆ
ผมก็จู่ๆพรวดพราดเขียนส่งเดชเหมือนกัน ปล่อยท้องซะได้ //อุปมาอุปไมยบังคับจริงๆ
แต่ผมคงได้แค่คิด ว่าจะทำแท้ง เอาเด็กไปทำกุมาร ทำลูกกรอก ใส่ขวดดองไว้ ก็เป็นประโยชน์ต่อการศึกษา แล้วลูกคนต่อไปจะสาวคิวดีๆ//ทำไมเริ่มดาร์ก เริ่มออกทะเล
สรุปว่า ถ้าปล่อยออกมาแล้วหายเป็นปีคือ ดอง
อย่าไปเร่งคนเขียนมาก สงสารเขาเถิด
ปล คุณพีท flush like แล้วหายไปสิบนาที ผมนี้ยืนรอนานเลยครับ แหม่!
คุณหมอก ที่ว่าใช่เลยนี่ หมายถึงตุ่มใช่มั้ยครับ?
บาร์เลย์ตอนนี้ไปได้เยอะแล้วนะครับ ข่าวว่าเว้นไปไม่กี่วัน ยังไม่ถึงขั้นดอง ฮ่าๆ
คุณป่า ไม่ใช่แค่นิยายนะที่ผมเขียนช้า เมนต์ก็เขียนช้าเหมือนกัน แหม้
ในเด็กดีผมว่านิยายที่เขียนได้ดีน่าจะมีเยอะครับ แต่ผมไม่ค่อยมีเวลาอ่าน ไม่ค่อยมีเวลาหา เจอที่ชอบแค่ไหนก็อ่านไปแค่นั้นก่อน (แค่นี้ก็ยังไม่ทัน แบบนี้ถือว่าคนอ่านดองด้วยมั้ยครับ เอ้า! ชะแลง!)
คุณป่าเจอเรื่องไหนเจ๋งๆ ก็หลังไมค์มาบอกบ้าง จะตามไปสูบด้วย!
ไร้ประสบการณ์เรื่องดองอะดีนะ อย่างผมนี่ถือว่ามากประสบการณ์... ปัจจุบันนี้ไม่เรียกว่าดองแล้ว เรียกว่าแช่อิ่ม - -"
ของคุณป่าเรื่องแรกไปได้สวยแล้ว อย่าเพิ่งคิดหาไหเลยครับ ค่อยๆ เขียนไปเรื่อยๆ ตันก็หาอะไรทะลวง (เช่น ฉมวกสายฟ้า) ถ้าเราเขียนอย่างมีความสุข ลูกก็หน้าตาดีครับ (เชื่อมโยงเก่งมั้ย)
ว่าแต่ สาวคิว แปลว่าอะไร ไม่เข้าใจ โปรดระบุ
ถ้าหวังจะได้ลูกสาว ต้องดูตารางวางคิวดีๆครับ
//ไปน้ำขุ่นๆ
ผมว่าผมยอมแพ้ดีกว่า ไหนๆก็บรรลุเป้าหมายไปมากแล้ว //ย่อง ย่อง
คนเขียนไม่มี "หน้าที่" ผลิตงานดีๆ มาให้คนอ่านเสพน่ะค่ะ รู้สึกเห็นด้วย เขียนหรือไม่เป็นสิทธิของเขา เราคนอ่านทำได้แค่ให้กำลังใจเขา อาจสร้างแรงจูงใจให้ได้นิดๆ หน่อยๆ ที่เหลือคือทำใจ ฮา...
ส่วนน้องบาร์เลย์ ตอนนี้ยังอึดอัด คิดไม่ตก ไปต่อไม่ได้ ยิ่งเดินยิ่งลงเหว เลยคิดจะดองยาวไปค่ะ
คุณพีทมาหล่อเชียว ~♥
อ้าวคุณป่า กวนน้ำแล้วหนี //แกว่งสารส้ม
นั่นคุณหมอก ถ้าดองยาว แช่อิ่มเลยมั้ยครับ //บริการจัดหาตุ่ม
อ๊ะคุณวา พูดงี้เอาพนาไปอีกบทเลย (ปีหน้านะ)
คิดถึงสมัยถนนฯ อ่ะครับเฮีย เป็นจุดเริ่มต้นของชีวิตการเขียนหนังสือของผมเลยนะนั่น
ตายล่ะ นี่เราย้อนกีนเป็นทศวรรษเลยนะ ฮา เอ๊ย ฮือออ
ย้อนอะไรกันครับ?
ย้อนศรอะคุณป่า
//ไม่ใช่
ดองแต่ไม่ทิ้งค่ะ สักวันคงแต่งจบ ชีวิตมีจุดหักเหแล้วก็ความจำเป็นหลายอย่างที่ต้องทิ้งสิ่งนี้ไปทำสิ่งนั้น รู้สึกผิดมากเวลาคนอ่านทวง พอมีจังหวะก็เลยเต็มที่เข้าไว้ เอาจริงๆเครียดกับงานค่ะเลยหนีความจริงมาทุบไหดอง
สู้ต่อไป
สู้ๆครับ อย่าทิ้งๆ
ผมไม่เครียดหรอกครับ ถ้าไวน์ ถ้าปลาร้า หรือน้ำในมหาสมุทรทั้งโลก มันยังน้อยกว่าน้ำที่ยูโรป้าเสียอีก
source Wikipedia
"Europa's water would form a sphere 1,090 miles (1,754 km) in diameter. Earth's water-sphere would be 860 miles (1,384 km) across. Europa's ocean is 10 times deeper than the seas of Earth. Like many moons in the solar system, Europa is tidally locked to its parent: one side permanently faces Jupiter.Aug 1, 2013
ตอนนั้นดองไป 7 ปีเต็ม สาเหตุไปประท้วง ไม่มีกะจิตกะใจจะเขียนนิยายอะไรเลย ติดตามข่าวตลอด ต้องเอานักการเมืองแย่ ๆ ออกไปให้ได้ เพิ่งกลับมาเขียนนิยายต่อช่วง คสช. นี่แหละ
ตั้งแต่ได้ความสุขคืนมา เราก็เริ่มเขียนได้ นักการเมืองนี่ยิ่งกว่าแมลงสาบจริงๆนะครับ!
ดองเพราะว่าหัวสมองตัน คิดอะไรไม่ออก และเพราะงานยุ่งมากกกกก แทบไม่มีเวลามาทำอย่างอื่นเลย ขนาดเวลาจะนอนยังแทบไม่มี 5555
สู้ๆครับผม
ถ้าเนื้อเรื่องตัน ใช้เวลาเพียงไม่นานก็สามารถทะลวงตันได้
สาเหตุเพราะ นิยายที่แต่ง มันยังไงก็ได้ ไม่มีกฎเกณฑ์อะไรมาผูกมัด อยากเขียนอะไรก็เขียน
แต่ที่สาเหตุที่ดอง สาเหตุหลักก็คือ
"ไปเขียนนิยายเรื่องใหม่"
ปัจจุบัน ไหดองเลยเยอะเป็นพิเศษ
การเริ่มต้นใหม่นี้ช่างหอมหวน //จดแป๊ป
ดองเยอะเหมือนกันนะ (หัวเราะ) เหตุผลที่ดองก็คงตันแหละ ความจริงก็วางพลอตไว้หมดแล้วแต่มันเขียนไม่ออกไง ไม่อยากแบบเขียนไปแบบส่งๆ อ่ะ มันดูไร้อารมณ์ เนื้อหาที่เขียนไปก็จะแข็งๆ น่าเบื่อๆ เลยเป็นเหตุผลที่ทำให้ตัดสินใจว่าดองดีกว่า
เหนื่อยก็พัก เพราะถ้ารัก ก็คงรอได้
สู้ๆ ครับ
ตอนนี้ดองเพราะไม่มีเวลาครับ ยุ่งกับการทำงานหาเงินที่สหรัฐฯอยู่ ถ้าจะอัพทีละ 1/4 ตอนก็ไม่ใช่สไตล์ ถึงตอนนี้จะมีมุกดิบๆเต็มหัวมาใส่นิยายก็เถอะ
เอาเป็นว่าจะกลับมาช่วงสิงหาอย่างแน่นอน
ผมน่าจะอ่านทันตอนล่าสุดพอดี บุวะฮ่าๆ
กะแล้วว่าต้อง
เล่นไรกันครับ?
คลุมขาวครับ
อ่อ...เห็นละ
แล้ว...
ของคุณพีทไม่มีอะไร...
มีได้นี่____เลยครับ
ไม่ได้คลุม มาแอบดูเฉยๆ
พูดตามตรง ผมชอบ ______________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
มากกว่าคลุมขาวครับ
' แปลว่าอะไรอะครับ
Underscore ครับคุณพีท หรือขีดเส้นใต้ เป็นเพลงของ กบ พงสิทธิ์ //ย่อง ย่อง ย่อง วิ่ง!
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?