เคยรู้สึกเหมือนกันไหม?

[Tananin Intra]

วันนี้เป็นวันหนึ่งที่เปิดคลังนิยายอ่าน ระหว่างที่อ่านก็ลุ้น สนุก จนมาถึงจุดที่ว่า "โปรดติดตามตอนต่อไป..."

มันค้าง!

ฟิลลิ่งที่เจอบ่อย แต่งานนี้ต้องจิกแขนตัวเอง โอดครวญลั่นว่า "ฉันอยากอ่านเรื่องนี้!!" แล้วทันใดนั้นเองเราก็ต้องหดหู่ เมื่อพบว่า เรื่องที่เราอยากอ่านตอนต่อนั้น

...คือหนึ่งในคลังไหที่ตัวเราหมักดองไว้เกือบสามปี...






กรีดร้องงงง!





ฮือ ใครพอมีวิธีเสกตอนต่อไปออกมามั่งคะ? อยากอ่านแต่ไม่มีตอนต่อ จะเขียนก็ไม่เขียน ถ้าเป็นผลงานคนอื่นเขาไม่เขียนต่อเรายังพอจุดธูป ส่งจดหมายสาปแช่ง เล่นไสยศาสตร์ให้เขากลับมาเขียน แต่กับตัวเอง ขนาดนักอ่านมาจุดไฟไล่ก็ยังนอนอืดไม่ยอมต่อ สั่งตัวเองแต่พอเปิดเวิร์ดเตรียมเขียน ลงท้ายก็ยังคงไว้ซึ่งหน้าจอขาวสะอาดไม่เปลี่ยนแปลง...

หากท่านใดมีคาถา หรือสิ่งใดๆที่ทำให้ไฟคึกในวันวานลุกโชนอีกครั้งโปรดมอบแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด...

Comments

[White Frangipani]

เคยรู้สึกเหมือนกันไหม?

"ถ้าเป็นผลงานคนอื่นเขาไม่เขียนต่อเรายังพอจุดธูป ส่งจดหมายสาปแช่ง เล่นไสยศาสตร์ให้เขากลับมาเขียน แต่กับตัวเอง ขนาดนักอ่านมาจุดไฟไล่ก็ยังนอนอืดไม่ยอมต่อ"

5555555  อ่านแล้วได้หัวเราะ(หัวเราะ งอหายเลยด้วยค่ะ5555  ต้องหนักๆแบบนั้นเลย)



สวัสดีค่ะ เจ้าของกระทู้

หากท่านใดมีคาถา หรือสิ่งใดๆที่ทำให้ไฟคึกในวันวานลุกโชนอีกครั้งโปรดมอบแก่ข้าพเจ้าด้วยเถิด...

"สั่งตัวเองแต่พอเปิดเวิร์ดเตรียมเขียน ลงท้ายก็ยังคงไว้ซึ่งหน้าจอขาวสะอาดไม่เปลี่ยนแปลง..."...มีวิธีค่ะ...นั้นคือคุณต้องหาเหตุที่เป็นปัจจัย หรือ ที่เราเรียกว่า...สาเหตุ...ที่ทำให้คุณเป็นแบบนั้นให้จงได้...ก่อนค่ะ เมื่อรู้ถึงเหตุแห่งปัญหาแล้วคุณจะสามารถแก้ไขได้ค่ะ

หากคุณพบเหตุที่เป็นปัจจัยแล้ว หรือสาเหตุ...ที่ทำให้คุณเป็นแบบนั้นได้แล้วนะคะ...แสดงว่าคุณพบหนทางที่จะสามารถแก้ไขได้แล้วค่ะ

ถึงตอนนั้นนะคะ...เจ้าของเม้นต์นี้ขอร่วมเป็นกำลังใจ...ขอให้คุณสร้างพลังที่แน่วแน่...สร้างอารมณ์ที่สนุก สนาน ตื่นเต้น ของนิยายทุกรูปแบบที่คุณจะเขียนต่อไปด้วยค่ะ

เข้าใจว่าทุกอย่างสร้างให้เกิดขึ้นได้จากจิตใจเราค่ะ...สร้างพลังดังกล่าวนั้นขึ้นมาจากจิตใจของคุณให้จงได้นะคะ

เม้นต์นี้นะคะ เป็นเม้นต์เม้นต์ของนักเรียนหัดเขียนค่ะ...แน่นอนหล่ะในใจนั้นมีพลังดังเช่นไฟ ทั้งไฟอุดมการณ์และพลังไฟที่จะเขียนในหลายๆแนวด้วยค่ะ

เพียงแค่หลับตาระลึกถึงพล็อตก็เป็นสุขและสนุกสนาน ทุกวินานทีหากทำได้อยากที่จะล่องลอยไปกับตัวอักษร...เพื่อเรียบเรียงเรื่องราวให้เกิดเป็นวรรณกรรมค่ะ (สงสัยจะเกิดมาเพื่อเป็นนักเขียนแน่ๆเลย5555)

แต่...ไม่กล้านำมาลงเว็บนะคะ (มาได้ไกลตามความคิดหล่ะนะ..แต่มาติดและดับ เพราะจนปัญญาก็ตรงนี้ค่ะ แท้จริงทุกอย่างมีเหตุเป็นปัจจัยจริงสินะ  หรือว่านี้ก็เป็นสัจธรรมหรือจะเรียกว่าบุญมีแต่กรรมบัง รู้ตัวว่าตอนนี้ก็คงต้องยอมที่จะรับกรรมไปก่อนค่ะ ฮื้ออ)



สู้สู้ค่ะ เป็นกำลังใจ 

[R@ji]

เป็นด้วยคนบ่อยเลยแหละ แบบว่ากลับไปอ่านเรื่องเก่าๆ เพื่อจะหาคำหาสำนวนที่เคยเขียนเอามาปรับใช้กับเรื่องใหม่แล้วเกิดอ่านติดลมจนมาถึงตอนที่ดองไว้ถึงกับสำนึกได้ทันทีว่าถ้าจะดูตอนต่อไปต้องเขียนออกมาสินะก็แต่งเองนี่หว่าฮรือ TwT อุ๋งอิ๋ง

[om-let]

ตอบเจ้าของกระทู้

ผมก็เป็นหนึ่งคนที่เป็นเหมือนคุณครับ หยุดเขียนไปหลายปีเพราะต่อไม่ออก

ตัวผมแก้ปัญหาโดยมาอ่านทวนซ้ำตั้งแต่ตอนแรก อ่านเหมือนตัวเองเป็น "นักอ่าน"

ก็ยังไม่ได้ต่อหรอกนะครับ แต่ผมก็พยายามใช้เวลาว่าง ยกสมุดขึ้นมาเขียน ร้อยเรียงตัวอักษรทีละนิด ทีละนิด

ผมเชื่อว่าถ้าตัวเองทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ ต้องมีสักวันที่มันจะได้เอามาลงเว็บให้แฟนคลับที่ยังรออยู่อ่านอีกครั้ง (และถึงไม่มีใครรอ ผมก็จะเขียนต่อเพื่อตัวเอง เพราะผมเองก็เป็นแฟนคลับคนนึง)

คาถาที่ดีที่สุด คือการ "เริ่มต้น" ครับ

ขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ด้วยอีกคนนะครับ^^