อยากซิ่วค่ะ ขอระบาย

[อยากเป็นเด็กซิ่ว]

สวัสดีค่ะ เราอยากระบายมาก ตอนนี้เราเป็นเด็กปีหนึ่งใกล้เปิดเทอมเเล้ว เมื่อหลายวันก่อนเราได้ไปรับน้องที่มหาวิยาลัยมาค่ะ ต้องบอกก่อนว่ามอที่เราเรียนนั้นตัวเราก็ไม่ได้รู้สึกประทับใจอะไรเเต่เเรกเเล้ว เเต่เเม่เราอยากให้เรียนที่นี่ ประกอบกับอะไรหลายๆอย่างเราเลยเลือกไปตอนเเอดเเล้วก็ดันติด ค่าเทอมที่ตอนเเรกเราคิดว่าคงไม่เเพงเเต่ไม่เลยค่ะ เกือบสามหมื่น เราเรียนทางด้านภาษาค่ะ ที่ค่าเทอมเเพงเพราะทางมหาวิทยาลัยให้ซื้อเเท็บเล็ตด้วยค่ะ ราคา7900บาท ซึ่งเรามารู้ก็วันที่เขาเเจกเเท็บเล็ตนั่นเเหละค่ะ เราไม่ประทับใจมากขึ้นไปอีก เพื่อนเราที่เรียนมอนี้เหมือนกันก็เพิ่งซื้อโน้ตบุ้คไปเมื่อเดือนก่อน เราก็มีเเล้วเหมือนกัน รู้สึกเเย่เรื่องเงินขึ้นมาเลย ทีนี้พอมาตอนรับน้อง ทางมหาวิทยาลัยก็มีกฎอะไรต่างๆของเขาเเหละค่ะ เเต่เชื่อเถอะค่ะว่าพี่ก็ไม่ได้ทำตามหรอก เราได้ไปรับน้องอยู่ในห้องปิดบนอาคารเรียน พี่ก็ดูเเลเราดีนะ ยกเว้นพี่ว้ากนั่นเเหละค่ะ บอกตามตรงว่าเราไม่คิดว่าสาขาที่เราเรียนจะมีอะไรเเบบนี้ เพราะเราค่อนข้างไม่ชอบระบบโซตัสอยู่เเล้ว เรามักมีคำถามตลอดว่าทำไมต้องทำเเบบนั้นเเบบนี้ พี่ว้ากก็ว้ากตอนทำกิจกรรมเป็นช่วงๆเเล้วเเต่เหตุการณ์จะอำนวย เเล้วเราได้นั่งใกล้จุดที่พี่เขาจะมายืนๆนั่งๆรวมกัน พี่ที่ว้ากก็อยู่ตรงนั้นแหละค่ะ เราโดนเสียงของเขาตะโกนอยู่ใกล้หูจนเราเกลียดหน้าไปเลยค่ะ เขาคือคนเเรกที่เราจำหน้าได้ด้วยความเกลียดล้วนๆ เเล้วเราต้องซ้อมบูมซึ่งมีเวลาซ้อมสองวันก่อนบูมจริง ตอนซ้อมบูมมันก็ไม่พร้อมกัน ร้องเพลงเสียงดังไม่ได้อย่างที่พี่เขาต้องการ พี่เขาก็ว้ากใส่ เรารู้สึกเเย่มากค่ะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมเราต้องมาโดนทำอะไรเเบบนี้ใส่ เราไม่เข้าใจว่าเราเสียเงินกระ-กระสนมาเรียนเพื่อเจออะไรเเบบนี้เหรอ เรานั่งรถไปรับน้องเราน้ำตาซึม เราไม่อยากไปเลย เเม่เรามาส่งขึ้นรถเราเห็นหน้าเเม่ที่พยายามหาเงินส่งเรามาเรียนเเล้วเรารู้สึกจุกมากเราพูดอะไรไม่ออก สองวันที่ไปความรู้สึกดีๆมีน้อยกว่าความรู้สึกเเย่ๆมาก พอวันที่สามที่เป็นวันกิจกรรมบังคับของทางมหาวิทยาลัยซึ่งมีการเข้าฐานต่างๆรวมทั้งการโชว์บูมของเเต่ละสาขา วันนั้นเรารู้สึกว่ามันก็โอเคมาทั้งวันเลยนะ ตอนบูมก็ทำได้ไม่เเย่เท่าไหร่ ทุกคนเฮฮา จนตอนงานเลิกก่อนที่พี่เขาจะปล่อยกลับบ้านพี่ปีสองที่เป็นคนรับน้องมาตลอดสามวันก็พูดขอบคุณอะไรต่างๆ ซึ่งตอนนั้นเราก็เริ่มรู้สึกดีคิดว่ามันก็ไม่เเย่เท่าไหร่จนพี่เขาพูดเรื่องระเบียบว่าเราต้องใส่ป้ายชื่อเเละผ้าพันคอมาเรียนจนกว่าเราจะได้รับการปลดระเบียบ พี่สั่งให้เราย้อมผมสีดำทุกคน เอาจริงๆเรารู้สึกว่ามันเป็นการเหยียดคนอื่นนะ เหมือนการเหยียดสีผิว เรารู้สึกว่าการทำเเบบนี้คือการเเสดงออกว่าไม่เคารพในสิทธิมนุษยชนของคนอื่น คนเราไม่ได้ผมสีดำทุกคน เเละการพยายามทำให้ทุกคนมีผมสีดำคือการเเสดงออกว่าไม่ยอมรับความเเตกต่างของชาติพันธุ์อื่น เราเริ่มตะหงิดใจความรู้สึกดีที่เพิ่งเพิ่มขึ้นก็ลดฮวบลงมาทันที จนมาเจอประโยคเด็ดคือ พี่ปีสองบอกว่าพี่ปีอื่นฝากมาเตือนว่า ปีหนึ่งเจอรุ่นพี่เเล้วไม่ไหว้เลย พี่ปีสองบอกว่าถึงพี่ปีสองจะไม่เคร่งเเต่พี่ปีอื่นเคร่งเรื่องนี้ ต่อไปนี้เจอพี่ให้ไหว้ทุกคนไม่ว่าที่ไหน พอฟังมาถึงตรงนี้เเล้วความรู้สึกเราคือ ไม่อยากเรียนที่นี่เเล้ว.... เรารู้สึกเเปลกๆที่เราต้องไปยกมือไหว้ทุกคน คนที่ไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย เราสามารถไหว้พี่ปีสองได้อย่างสนิทใจเพราะพี่เขาดูเเลเรา เเต่พี่คนอื่นคือไม่ได้ทำอะไรให้เลยรู้จักก็ไม่รู้จักเเต่กลับมาเรียกร้องให้เราไปทำความเคารพเค้าทั้งที่พี่ปีสองที่ดูเเลเรายังไม่เรียกร้องให้เราก้มหัวไหว้เลยพี่เเค่ให้ทักทายกันธรรมดา เเต่ปีอื่นคือต้องการอะไรขนาดนั้นเหรอ เเถมพี่ยังจะให้เราไหว้พี่คณะสาขาอื่นอีก เรารู้สึกขัดเเย้งมาก คนที่ไม่รู้จักเเล้วอยู่ดีๆต้องไปไหว้ดะเราว่ามันไม่ปกติ เราไม่เคยเห็นใครเดินๆอยู่เเล้วไปสวัสดีทุกคนที่ดูเเก่กว่าตามรายทางหรอกนะ เราอึดอัดใจที่ต้องทำเเบบนั้น ยังมีเรื่องล่าลายเซ็นพี่ทุกปีอีก เราต้องขอลายเซ็นเเล้วพี่จะให้เควสมา พี่บอกว่าถ้าได้ไม่ครบจะโดนซ่อม เรางงว่าพี่มีสิทธิอะไร เรารู้สึกเหมือนเราหลงไปอยู่กับกลุ่มมนุษย์ถ้ำ เเล้วถ้ำนั่นก็มีประเพณีเเปลกๆที่มนุษย์ที่คนทั่วไปเค้าไม่ทำกัน เหมือนชนเผ่าปิดที่พัฒนาตามโลกไม่ทันยังรักษาความเจ็บป่วยด้วยการขอพรต่อเทพเจ้า
ตอนนี้กำลังใจที่จะไปเรียนเป็นศูนย์ เราเลยมองมอเปิดที่ไม่มีระบบอะไรเเบบนี้อยู่ เราว่านั่นคงเหมาะกับเรามากกว่า
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ระบาย

Comments

[pernped]

สู้ๆ คิดอะไรปรึกษาพ่อแม่ด้วยนะครับ

[อยากเป็นเด็กซิ่ว]

ขอบคุณค่ะ

[พลอย]

ลองเรียนไปก่อนซักเทอมไหม ถ้าไม่ไหวจริงๆลองบอกเหตุผลกับทางบ้านดูนะ เพราะในเมื่อเรามีความรู้สึกแอนตี้ระบบนี้แล้ว จิตใจมันก็จะไม่มีความสุขเลย จะคอยแต่กังวลอยู่ตลอด เราเข้าใจอารมณ์มากๆ แล้วอย่าลืมว่าปีสองก็ต้องมาคอยรับน้องแบบนี้ มาคอยช่วยทำกิจกรรมในสิ่งที่ไม่ชอบ ไม่ช่วยก็โดนด่าอีก จขกท.อย่าคิดมากนะ เปลืองสุขภาพจิตไปซะเปล่าๆ

[อยากเป็นเด็กซิ่ว]

ค่ะ เราก็คิดว่าจะลองเรียนไปก่อน ถ้าไม่โอเคจริงๆก็คงลาออก คุณพลอย เข้าใจอารมณ์เราจริงๆค่ะ มันกังวลไปหมดจริงๆเเม้เเต่ตอนนอนเรายังคิดเลยว่าตอนที่ต้องไปมอครั้งต่อไปเราจะทำยังไงดี เราอยากตั้งใจเรียนอย่างเดียวเวลาที่เหลือก็เอาไปทำสิ่งที่เราอยากทำไม่อยากต้องมาทำอะไรอย่างการรับน้อง ยิ่งกับมอที่เราไม่ค่อยประทับใจเเต่เเรกเรายิ่งไม่รู้สึกสนุกหรือกระตือรือล้นไปกับมันเลย

[sunshineshy]

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ จขกท. เราก็อยากซิ่วเหมือนกันคิดว่าจะออกเทอม2 ของเรากลับกันกับ จขกท. เลยแถบจะไม่มีกิจกรรมใดๆเลยไม่ค่อยรู้จักเพื่อนตอนนี้โฮมซิกมากๆๆ แต่ถ้าเป็นคณะที่ จขกท. ชอบเราคิดว่าอย่าเลยอีกสักพักกิจกรรมแบบนี้คงน้อยลงนะสู้ๆๆๆๆ

[kumaray]

เหมือนกันเพียงแต่ มหาลัยที่เราอยากซิ่วมันยุในกรุงเทพซึ่งผมไม่ชอบกรุงเทพนี่สิ ค่อยไปต่อโทนอกเอาแล้วกันปล.ผมแทบไม่ได้เข้ากิจกรรมเลย เข้าแต่อันที่ดูเหมือนทาง มหาวิทยาลัยเป็นคนจัด

[พันธมิตร]

ใช่ ม.สวนสุนันทา เปล่า อ่า คล้ายๆๆ

[kumaray]

ผมอยู่ เกษตร กพส แต่ดันได้ภาคพิเศษเรียนตอนบ่ายไม่ค่อยชอบ

[koko15047]

เป็นกำลังใจให้นะครับสู้ๆลองทนสักเทอมดูครับว่าไหวไหมถ้าไม่ไหวต้องเปิดใจคุยกับพ่อแม่นะครับมาเรียนไม่ได้มาทำอะไรแบบนี้สู้ๆครับ

[dsaa]

ก็อย่าไปทำตามกฎที่เด็กปีโตออกมาแล้วคิดว่าไร้สาระ เจอหน้า ไม่ไหว้ แล้วไง ไม่ล่าลายเซ็นต์ แล้วไง

[MarryMay]

พี่ก็เคยเจอแบบน้องนะ ออกจะหนัดกว่านิดนึง จำได้ว่าพี่ว๊ากนี้จำหน้าได้เลย เกลียดมากจนวันนึงทนไม่ว่าด่าสะเลย พี่เขาใจความรู้สึกน้องนะพี่ก็เคยซิ่วหนี้เพราะทนไม่ไหวเหมือนกัน แต่พี่อยนกให้น้องคิดนิดนึงนะเพราะพี่เองก็เจอกับตัวเอง พี่นี้สภาพแบบนี้เพราะไม่ชอบมันมาตั้งแต่แรกพอพี่เปลี่ยนที่พี่ก็ไปเจออะไรที่ไม่ชอบอีก พี่ไม่ห้ามนะถ้าน่องอยากเปลี่ยน แต่อยากให้ลองถามตัวเองว่าถ้าหมดรับน้องแล้วไม่เจอเรื่องแบบนี้อีกเรารับได้เหรือเปล่า แต่ถ้าทนไมาได้อย่าฝืน ไปอยู่ที่ๆเราสบายใจดีกว่าเนอะ ยังไงก็สู้ๆนะ

[LayLHan]

จริงเราก็เจออย่างงั้น