เคยคิดถึงนักอ่านที่เข้ามาเม้นประจำทุกตอนแล้วหายไปบ้างมั้ย
ตั้งกระทู้ใหม่
แต่คนที่มาเม้นประจำนี่เราจะจำเค้าได้ คือมีความสุขที่ได้อ่านความเห็นของเขา ซึ่งเค้าตีความนิยายเราได้ดีมาก เราก็สนุกไปด้วยที่จะได้เม้นกลับ
จนวันนึงพอไม่ได้เห็นคอมเม้นเขาแล้วเราก็คิดถึงเนอะ
มีนักเขียนคนไหนเป็นแบบนี้กันบ้างมั้ยเอ่ย
ฝากผ่านตรงนี้ ใครเคยไปเม้นนิยายประจำแล้วว่างๆแวบไปหากันบ้างเน้อ นักเขียนรอคุณอยู่เช่นกัน
คิดถึงนะ
17 ส.ค. 59 เวลา 18:30 น.
2,138
views
29 ความคิดเห็น
เคยมีค่ะ หลายคนอยู่เหมือนกัน แต่เพราะความผิดเราเอง เนื่องจาก เราดองนิยายไปเกือบปี เพิ่งจะกลับมาอัพตอนจบเมื่อเดือนที่แล้ว พวกเขาเหล่านั้นก็หายไปแล้ว คงไม่ได้รอเรา ก็ยังรู้สึกผิดอยู่บ้าง เพราะตอนที่ดองก็คือ ตอนจบ เพียงตอนเดียว เขาตามอ่านกันมาตั้งนานแต่เราไม่ยอมอัพตอนจบ ก็ขอโทษค่ะ ฮ่าๆ แต่ไม่รู้จะบอกทางไหน เพราะส่วนใหญ่ เขาอ่านนิยายเราด้วยใจจริงๆ ไม่ได้แอดเฟบด้วย แต่อาศัยจำชื่อนิยายของเราและมาอ่านทุกตอน
เสียดายจังค่ะ ถือว่าบอกขอโทษและฝากความคิดถึงเค้าผ่านทางนี้เนอะ
เราเคยทำ 55
เคยเมนต์นิยายหลายเรื่องให้ทุกตอน แต่พอถึงจุดหนึ่งก็พอ เพราะหลายเหตุผล ทั้งเรื่องมันไม่สนุกเหมือนช่วงแรก หรือนิยายเรื่องนั้นมีขาประจำเยอะมากขึ้นแล้ว เราก็ขอหลบมาอ่านเงียบๆ ดีกว่า
เป็นไปได้ค่ะ นิยายเรามันอาจจะแผ่วลงเค้าเลยหายไป
หรืออาจจะเพราะเม้นที่มากขึ้น หรือนักอ่านไม่มีเวลา
เราทำได้แค่คิดถึงเค้าอยู่หน้าจอTT
มีอยู่บ้างครับ แต่เพราะผมหยุดแต่งไปสามอาทิตย์ พอมาลงตอนใหม่ เขาก็หายไปเลย แม้เขาจะยังไม่ถอนแฟบ แต่เราก็ไม่รู้ว่า เขาอ่านนิยายตอนหลังๆ ของเรายัง หรืออ่านแล้วไม่มีอะไรคอมเม้นท์ ไม่รู้สึกอะไร ยังงั้นหรือเปล่า ตอนนี้เฝ้าแต่รอคอมเม้นท์จากเขาอยู่ครับ
ปล. จริงๆ รอคอมเม้นท์จากทุกคนเลย แต่ก็แล้วแต่คนอ่านครับ
เพราะเม้นของเค้าเป็นเม้นที่ดีมากๆ ชอบตรงไหนไม่ชอบตรงไหน
เราเลยรอว่าเค้าจะมีฟีดแบคยังไงกับแต่ละตอนของเรา
แต่อ่านคอมเม้นของนักอ่านทุกคน เราก็มีความสุขจริงๆค่ะ
คิดถึงเหมือนกันค่ะ ช่วงนั้นก็ลงนิยายอยู่ปกตินะ ไม่ได้หายไปไหน ตอนเราหายหน้าไปเขายังเข้ามาทวงบ่อยๆ เลย พอกลับมาลงนิยายอีกทีเขาก็ยังกลับมาเม้นให้ทุกตอน แต่พออีกหลายสัปดาห์ต่อมาเขาก็หายตัวไปแล้ว... /นั่งเศร้าแปป
เราลงแทบทุกวันค่ะ ตอนนึงก็ยาวประมาณนึงเลย มีช่วงนึงหายไปแล้วกลับมาตามเม้น แต่ตอนนี้ลงเพิ่มไปอีกเกือบสิบตอนแล้วยังไม่เจอเค้าเลย แต่เค้าก็เคยมาเม้นเรายี่สิบกว่าตอนแน่ะ
คิดถึงเสมอค่ะ
กลับมาได้หรือเปล่า กลับมาหาฉันทีได้ไหม..คนดี (จำชื่อเพลงไม่ได้ อิอิ)
หากว่าใจของเธอออ...ไม่ได้เปลี่ยนไปปป
555คิดถึงมากค่ะ เลิฟยูวววว กลับมาหาชั้นนะคนดี TT3TT
ท่องคาถาให้เขากลับมากันค่ะ
ก็มีคิดบ้าง ในบางเวลา
แต่ก็เข้าใจว่า บางคนอาจจะมีธุระส่วนตัวจริงๆ
บางคนก็ทักมา จากที่ไม่เคยทักมาก่อน เพียงเพื่อบอกว่า...
"ยังติดตามงาน แต่เรียนหนัก ทำให้เฝ้าตลอดไม่ได้ แต่ก็ยังไม่ลืม"
ตอนแรกก็คิดว่าน้องเขาคงจะยุ่ง คงจะไม่ได้จองนิยายเรา
แต่เขากลับจำได้ และจองในวันที่เกือบจะปิดรอบ
คิดถึงจริงๆค่ะ แต่ก็เข้าใจว่าเค้าคงมีเหตุผล
แต่ก็ยังรอที่จะได้เห็นคอมเม้นของเขาอยู่เนอะ
คิดถึงมากเลยครับ คนที่เม้นให้เกือบทุกตอนแต่หายไปอันนี้ก็เศร้านิดหน่อย แต่เข้าใจว่าทุกคนคงจะไม่มีเวลามากนัก
เศร้าอยู่ในใจเล็กๆ แต่ก็อัพต่อไปเรื่อย หวังว่าวันนึงเค้าจะผ่านมาเม้นให้เราอีก
คิดถึงค่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้
...เพราะเราดองนิยายเอง...
ทุบไหเดี๋ยวคงกลับมาค่ะ
ถ้ามองในแง่ดีนะครับ คนคนนั้นเขาอ่านอยู่ตลอดแต่ไม่แสดงออก เพราะเขามั่นใจและเชื่อใจในตัวคนเขียนแล้ว จึงไม่ต้องพูดอีกต่อไป และอีกทั้งเขายังรู้สึกอิ่มตัวกับแนวการเขียนของเรา แต่ถ้าหากเมื่อใดที่เราเปลี่ยนไป คนคนนั้นที่ว่าจะต้องออกมาเตือนเราแน่นอนครับ..พยายามต่อไปครับเพื่อตัวเราเอง
พยายามต่อค่ะ!
เป็นค่ะ คือถ้าเค้าคอยเม้นตลอดแล้วหายไปเราจะคิดสองแบบคือเค้าไม่ว่างกับมันไม่สนุกเหมือนเดิม พยายามเข้าใจแต่บางทีก็นอยๆ เหมือนกัน 555555
จริงค่ะ คิดในแง่ดีแล้วแต่ก็นอยนิดนึง คือมันคิดถึงรีดอ่ะเนอะ
คิดถึงครับ แต่เข้าใจ ผมเองก็มีเวลาว่างบ้างยุ่งบ้างสลับกันไป คนอ่านก็คงเหมือนๆ กัน
ไม่เป็นไร เพราะผมเขียนช้า เขามาอ่านอีกทีก็คงงอกเงยไปแค่ไม่กี่บท ตามทันสบายๆ ครับ ^ ^
รออ่านอยู่นะคุณพีท ทวงซะเลย
ตกใจ! เดี๋ยววันนี้โม่ต่อเลยครับ แรงใจดี ฮึดๆๆ
คงเหมือนเราจริงๆค่ะ มียุ่งมีขี้เกียจบ้าง แต่ก็ยังคิดถึงบางๆ
คิดถึงนักอ่านขาประจำหลายๆท่านเลยค่ะ เราเพิ่งลงนิยายเรื่องแรกเป็นฟิค แต่คอมเม้นต์เยอะมาก(สำหรับเรา) ก็เป็นเพราะนักอ่านขาประจำเหล่านี้แหละค่ะที่มาให้กำลังใจกันทุกตอน
แต่พอมาช่วงหลังๆนี้ก็มีบางท่านหายไปบ้าง แต่ก็เข้าใจค่ะ ว่าทุกคนมีเรื่องที่จะต้องทำ ไม่ได้นึกงอนหรือน้อยใจอะไรเลย มีแต่คิดถึงค่ะ แล้วสิ่งที่พอจะทำให้ทั้งนักอ่านที่ยังตามให้กำลังใจกันอยู่และนักอ่านที่ห่างหายไปแล้วคือรีบๆแต่งนิยายของเราให้จบเพื่อนักอ่านที่ยังติดตามเราอยู่ และเผื่อว่านักอ่านที่เคยห่างหายไปกลับมา จะได้เห็นว่านิยายที่ตัวเองเคยให้ความสนใจติดตาม ได้มาถึงบทสรุปอย่างสวยงามแล้ว พวกเขาจะได้ดีใจค่ะ ^^
เหมือนกันเลยค่ะ ได้กำลังใจจากนักอ่านทุกคนแล้วทำให้เรามีแรง
พอเค้าหายไปก็คิดถึง
เราก็คิดว่าวันนึงเค้ามาอ่านตอนจบแล้วจะมาเม้นอะไรให้เราบ้างมั้ยTT
มีขาประจำอยู่บ้าง แต่พอเขาไม่ได้เมนท์ทุกตอน เวลาเขาหายไปเลยไม่ค่อยคิดอะไรมากค่ะ
เราเองยังไม่ค่อยชอบเมนท์เลย
เพราะโดยอาชีพหลัก เป็นงานที่ต้องคอมเมนท์งานคนอื่นตลอด กลัวเลย
กลัวคอมเมนท์แรงหรือตรงจนคนเขียนเสียกำลังใจ
เขาเขียนให้อ่านก็ดีแล้ว ยังไปว่าเขาอีก
เลยมักจะเป็นนักอ่านเงาไม่ค่อยเมนท์ แต่แอบมีมาทวงในกระทู้นี้บ้างอะไรบ้าง อิอิ
คงเป็นอย่างนั้นจริงๆค่ะ
เพราะเราก็ไม่ชอบเม้นเวลาไปอ่านของคนอื่น ฮาาา
คิดถึงค่ะ
เป็นเหมือนกันค่ะ คิดถึงมาก แต่มีช่วงนึงที่เขาแบบว่า หายไปปุ๊บปั๊บเลย...เราลงในธัญอ่ะ -_- แล้วแบบ คนอ่านน้อยมากกกกกก
ช่าย เสียใจมาก ตอนแรกๆเขาก็มาเม้นท์นู่นนั่นนี่ ให้กำลังใจเราเรื่อยๆ พอมาถึงช่วงกลางเรื่อง เขาก็หายไปแบบไร้วี่แววที่จะกลับมา วินาทีนั้นคือคิดถึงมาก ก็ไม่รู้จะทำยังไง ที่สำคัญ เรื่องนั้นที่เราลงในธัญอ่ะ เราเขียนออกทะเลไปเยอะมาก แล้วก็มีคนมาเม้นท์ว่า แต่งกากจัง ... บลาๆ อีกมากมาย คือเราก็เข้าใจนะ เพราะเราก็รู้ตัวว่าออกทะเลไปเยอะแล้วจริงๆ พอถึงช่วงนึงที่ท้อแบบว่า ถึงขั้นขีดสุด (แล้วก็ไมค่อยได้มาอัพด้วย ติดเรียน) เราก็เลยลบเรื่องนั้นออก ทุกวันนี้ก็...อืม
บางทีเรื่องที่เราติดตามและเขียนคอมเมนท์ตลอดจบค่ะ แล้วนักเขียนเปิดเรื่องใหม่ภายหลังเราก็ไม่รู้จึงไม่ได้รับแจ้งเตือน ก็เลยเหมือนหายกันไปเลย เราก็ดันแอดไว้เป็นร้อยจนลืมค่ะว่าเรื่องที่เคยอ่านอยู่ตรงไหน ตามอ่านไม่เจอแล้ว
ของเราอาจจะเพราะเค้าไม่มีลอกอิน เลยไม่ได้เฟบไว้หลังๆคงไม่ได้เข้ามาดู
มีคนนึง ชอบมากเวลาเขามาเม้นรู้สึกมีกำลังใจแล้วก้อวิจารได้ดีเลยทีเดียว แต่จะโทาเขาก็ไม่ได้เพราะเราก้อหายไปเองอัพทีเดือน สองเดือน 555พอดีช่วงนั้นติดทีสีส อีกอย่างนิยายของเราอาจยังไม่สนุกพอจนเขาอยากอ่านต่อดวยละมั้ง แต่ยังงก็อยากให้เขากลับมานะ คิดถึง555
ใช่ค่ะ คือเม้นปกติก็ใจหายแล้ว นี่เค้ายิ่งมาเม้นเรายาว วิเคราะห์รับรู้นิยายเราอย่างที่เราจะสื่อ ทำให้เราคิดถึงทุกครั้ง อยากอ่านความเห็นเค้าแต่ละตอน
เคยมีประสบการณ์ค่ะ ในฐานะนักอ่านและนักดอง #ฮา
ในฐานะนักอ่าน ถ้าเรื่องไหนสนุกจริงๆเราจะไปเม้นให้แทบทุกตอนเลย
ตอนไหนไม่รู้จะเม้นอะไรก็จะพิมพ์ว่า "สนุกมาก" / "ขอบคุณค่ะ"
ประโยคคลาสสิกของนักอ่านที่เม้นอะไรไม่ออก 55555
แต่หลังจากนั้นก็มีเหตุหลายอย่างทำให้ไม่ได้เม้น เช่น
1.นักเขียนดองยาว ดองข้ามปี กลับมาอัพปีละ3ตอน นิยายอาจจะสนุกเหมือนเดิมแต่เราไม่กล้าอ่านค่ะ กลัวค้าง ค้างแล้วไม่รู้ต้องรออีกเมื่อไหร่ถึงจะมาอัพต่อ =_= "
2.นักเขียนมีฐานนักอ่านเยอะแล้ว ขอจรลีไปเป็นนักอ่านเงาค่ะ บางทีอ่านเพลินก็ไม่ได้เม้น(ลืม+ขี้เกียจ) #ฮา
3.ความสนุกดรอปลง ไม่เหมือนช่วงแรกๆ กรณีนี้เราจะอ่านแบบผ่านๆค่ะ เข้าคอนเซ็ปคนไม่จำเป็นก็ต้องเดินจากไป~ เราจะเดินจากนิยายเรื่องนั้นไปค่ะ #ผิดมาก
4.ไม่ว่างค่ะ ไม่สามารถแตะนิยายได้ รายงานกองท่วมหัว ใกล้สอบแล้วหนังสือไม่เข้าหัว ฯลฯ
5.ไปติดนิยายเรื่องอื่นค่ะ
ในฐานะนักดอง
ช่วงที่แต่งนิยายใหม่ๆ ไฟของนักเขียน+วัยรุ่นลุกโชนหายใจเข้าก็นิยายหายใจออกก็นิยาย
ช่วงนั้นเริ่มสร้างฐานนักอ่านได้พอสมควร
แต่พอแก่ตัวลง(?)ก็เริ่มอืดอาด แรงบรรดาลใจหด มีเหตุต่างๆมากมายเข้ามาในชีวิต เพราะเราแต่งนิยายเป็นงานอดิเรก
ต้องออกไปเผชิญโลกแห่งความจริงอันโหดร้า--- แค่กๆ!
ทำให้ไหดองแข็งแรงมาก ทุบเท่าไหร่ก็ไม่แตก ช่วงแรกๆมีนักอ่านตามทวงนิยาย เราก็มีความรู้สึกผิด กลับมาอัพบาง(เล็กน้อย)
แต่พอผ่านไปนานๆ เราเริ่มด้า--- แค่ก! นักอ่านเริ่มปลง(?) เพราะเราอัพช้ามากเฉลี่ยปีละ2-3ตอน
แล้วนักอ่านหน้าเก่าๆจึงค่อยๆเดินจากไป... #อาเมน
ความผิดเราเองค่ะ lllOrz
พอนึกถึงช่วงที่ขยันอัพตอนนั้นแล้วมีนักอ่านประจำมาคอมเม้นเยอะๆก็คิดถึงเหมือนกันนะคะ! #ซับ
คงหลากหลายเหตุผลกันไปของนักอ่าน *คิดถึงเบาๆ*
มากๆ ค่ะ ประมาณว่าที่หายไป เพราะเราทำผิดอะไรหรือนิยายไม่สนุกหรือเปล่า แหะๆ
ใช่ค่ะ นิดนึงว่าเราทำไรผิด
แต่คิดถึงเค้ามากกว่า
เขาเหมือนเป็นกำลังใจให้เราเขียนต่อไปได้เนอะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?