อยากเป็นนักเขียน ยาวนิดนึงนะคะ

[Applegrapes]

คือเราก็คิดเรื่องนี้มาสักพักแล้วล่ะ

คนส่วนใหญ่ซึ่งก็รวมถึงเพื่อนๆ คนในครอบครัวต่างก็เห็นตรงกันว่านักเขียนเนี่ยมันไม่เหมาะที่จะเป็นอาชีพหลักของเราหรอก ควรจะเป็นอาชีพรอง หรืองานอดิเรกมากกว่านะ มีแต่ฝรั่งเท่านั้นแหละที่เอานักเขียนเป็นอาชีพหลัก ซึ่งเราก็เห็นด้วยว่า อาชีพนี่มันเอาแน่เอานอนไม่ได้ วันดีคืนดีนิยายขายดีของเรา(มโนมากกกก อะแฮ่ม จริงจัง) อาจจะขายไม่ออก ก็ได้ พอขายไม่ออกแล้วไงล่ะ ไม่ได้เงินเดือน ไม่มีข้าวกิน บลาบลาบลา

หลังจากนั้นเราเลยลองหาอย่างอื่นที่เราพอจะสนใจแต่ก็หาไม่เจอค่ะ ญาติๆก็แนะนำว่าให้ไปเรียนหมอสิ เงินเดือนดีนะ ประกอบด้วยว่าเกรดเราค่อนข้างดีค่ะ เราสับสนมาก แล้วเพื่อนเราค่ะเอากระทู้นึงมาให้ดูเป็นกระทู้ที่เกี่ยวกับ5วิชาบังคับที่พีคๆในอักษร (ถ้าจำไม่ผิดนะ) เราก็อ่านไปค่ะ อ่านเพลินมาก ตอนแรกเราก็คิดว่าจะไม่เอาอักษรแล้วนะคะแต่พอมาเจอกระทู้นี้....มันยิ่งทำให้เราอยากเข้าอักษรมากขึ้น ทุกวิชาที่ยกมาน่าสนุกทั้งนั้นเลยค่ะ

เรารู้ค่ะว่าจบอักษรไปเป็นได้หลายอาชีพ เป็นได้ทั้งคุณครู ล่าม หรืออาชีพอะไรก็ตามที่ใช้ภาษา เพื่อนแนะนำว่า -ชอบอังกฤษนี่ทำไมไม่เป็นล่ามล่ะ เงินก็เยอะนะ แต่ญาติเราบอกว่าล่ามน่ะต้องถนัด5ภาษาขึ้นไปนะเราก็ช็อคสิคะ แต่เราคิดว่ามันต้องขนาดนั้นเลยเหรอ เราไม่ได้แอนตี้ล่ามหรืออะไรนะคะ ล่ามเราก็เป็นได้นะ แต่มันไม่ใช่แนวเท่าไหร่ ถ้าเกิดเราแปลผิดขึ้นมาล่ะ นี่เราคิดในแง่ร้ายเกินไปหรือเปล่า

สรุปคือ เราชอบที่จะได้แต่งเรื่องราวต่างๆ สามารถกำหนดทุกๆอย่างได้ด้วยตัวเอง เหมือนตัวเองสร้างโลกเล็กอีกใบขึ้นมาในอีกมิติที่เรียกว่าจินตนาการ แต่ไม่พร้อมรับความเสี่ยง ความไม่แน่นอน ความกดดันต่างๆจากสิ่งแวดล้อมและอนาคตที่กำลังจะมาถึงค่ะ

ส่งท้ายก่อนจาก......
ตอนนี้เรายังมีเวลาคิดอีกเยอะเพราะยังเป็นเด็กม.ต้น จะเปลี่ยนอะไรยังไงก็เปลี่ยนได้ตลอด เด็กน่ะเรียนรู้เร็วอยู่แล้วหนิเนอะ เราค่อนข้างจริงจังกับเรื่องนี้มากค่ะ ดูจากที่เขียนมาก็น่าจะรู้ใช่ไหมล่ะ
 

ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ

Comments

[Ai Asava]

ค่อยคิดค่ะ มีเวลาอีกเยอะ แต่ก่อนเข้ามอปลายก็คิดให้ดีก่อนว่าจะเข้าสายไหน ส่วนนิยาน่ะ เขียนเป็นงานอดิเรกก็ได้

เราเข้าสายญี่ปุ่น ต่อมหาลัยญี่ปุ่น ยังไม่รู้จะทำอาชีพอะไร แต่อยากทำเกี่ยวกับภาษาญี่ปุ่นค่ะ
(เขียนนิยายตอนว่างๆ)

[ชานมเย็น]

ตอน ม.ต้น พี่ก็เคยฝันว่าอยากเป็นนักเขียนเหมือนกันครับ เคยแต่งลงเด็กดีด้วย มีแต่งเสร็จแล้วเรื่องนึง เป็นเรื่องสั้น แต่ไม่ได้ลงเด็กดี และก็มีอีก 2 เรื่อง ที่แต่งไปแล้วแต่พอถึงกลางทางก็เลิกแต่งแล้ว แล้วความอยากเป็นนักเขียนก็หายไปตอนพี่ขึ้น ม.ปลาย

น้องไม่ต้องเชื่อพี่ก็ได้ หรืออาจจะยังไม่เชื่อพี่ตอนนี้ แต่อ่านไว้ก็ไม่เสียหายนี่เนอะ พี่เคยคิดนะว่าแบบเราก็อยากทำงานที่เราชอบอ่าา อยากทำตามความฝัน แต่พอตอนนี้พี่ขึ้นปี 1 พี่รู้สึกว่าแค่อยากทำงานชอบอาจไม่พออย่างเดียว พี่ต้องดูว่างานที่พี่ชอบทำอะให้เงินเดือน สร้างรายได้ให้พี่แค่ไหน เพราะพี่เป็นคนโตสุด พี่ต้องหาเงินส่งเลี้ยงพ่อแม่ ซึ่งตอนนี้เป็นเป้าหมายที่สำคัญที่สุดของพี่ คือ การมีเงิน มีงานที่ทำแล้วมีเวลาเหลือไปอยู่กับครอบครัวพี่ มีเงินมันทำอะไรก็ได้

พี่ไม่คล้อยตามกับประโยคที่ว่า "เงินซื้อไม่ได้ทุกอย่าง" เพราะพี่ไม่สน เงินซื้ออันไหนไม่ได้ ก็แค่ไม่ซื้อเท่านั้นเอง มีอย่างอื่นที่เงินสร้างความสุขให้เราได้เยอะแยะ พี่ไม่ให้ประโยคบ้านั่นมาบั่นทอนแรงสู้ของพี่หรอก 55+ สุดท้ายนี้พี่ว่าน้องเครียดว่าจะไปเรียนต่อ ม.ปลาย ที่ไหนดีกว่า เรียนสายอะไรดี ชอบวิชาอะไร อยากทำอะไรบ้างในอนาคต ก็ลิสต์มาเป็นตัวประกอบการตัดสินใจ