ตำนานเสื่อผืน หมอนใบ ลอดลายมังกร

"ลอดลายมังกร"

ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ มีญาติพี่น้องเยอะแยะอย่างที่ย่าเนียมชอบพูดว่า... "ญาติวงศ์พงศาพญาขร ดั่งมังฉาในสาครวาสี" ..........

• เป็นนวนิยายที่ประพันธ์โดย ประภัสสร เสวิกุล ว่าด้วยเรื่องราวของชาวจีนโพ้นทะเลที่อพยพตั้งถิ่นฐานในประเทศไทย ที่ชื่อ เหลียง สือพาณิชย์ ที่สร้างเนื้อสร้างตัวจากเสื่อผืนหมอนใบจนกลายเป็นมหาเศรษฐี

หนังสือนวนิยายเรื่องนี้ได้รับรางวัลชมเชยประเภทนวนิยาย จากการประกวดหนังสือดีเด่น ประจำปี พ.ศ. 2533

ได้ถูกสร้างเป็นละครโทรทัศน์ 2 ครั้ง และละครเวที 1 ครั้ง

••• สร้างครั้งแรกในปี พ.ศ. 2535 โดย คุณสุรางค์ เปรมปรีดิ์ ร่วมกับทางผู้ผลิต กันตนา

เป็นละครฟอร์มใหญ่ยุคนั้น งานดี งานละเอียด เนี๊ยบ พิถีพิถัน ใช้เวลาถ่ายทำนานสต๊อก ออกอากาศทางช่อง 7

นำแสดงโดย นพพล โกมารชุน รับบทเป็น อาเหลียง

ปรียานุช ปานประดับ รับบทเป็น เนียม

อภิรดี ภวภูตานนท์ เป็น เหมยหลิง

ปัญญา นิรันดร์กุล เป็น อาจั๊ว

เพลงประกอบละครชื่อตามละครมีสองแบบขับร้องโดย ประวิทย์ เปรื่องอักษร (เหลียงในวัยหนุ่ม-วัยกลางคน) และ เทียรี่ เมฆวัฒนา (เหลียงในวัยชรา-บั้นปลายชีวิต)

ถือเป็นผลงานละครโทรทัศน์ อีกหนึ่งเรื่องของคุณ สุรางค์ เปรมปรีดิ์ ในฐานะนักอ่านนวนิยายที่ท่านชื่นชอบเนื้อหา

(ตอนนั้นช่วงปี 2524 - 2541 ยังเป็นช่วงที่ท่านยังคุมละครเองอยู่ มีสิทธิ์เลือกสรรนิยายทำละคร)

นวนิยายเรื่องนี้ จึงหยิบมาทำเป็นละครฟอร์มใหญ่ งบลงทุนสูง

ด้วยเนื้อหาของบทประพันธ์ที่ยอดเยี่ยม แฝงปรัชญาชีวิต ข้อคิดคำสอน สาระ คุณค่ามากมาย เป็นอีกหนึ่งละครไทยที่คุณภาพและทรงคุณค่ามากมาย แนะนำๆ

กำกับการแสดง ธีระศักดิ์ พรหมเงิน

บทโทรทัศน์ วิลาสิณี

อาเหลียง / เหลียง สือพาณิชย์ : นพพล โกมารชุน

เนียม : ปรียานุช ปานประดับ

เหมยหลิง : อภิรดี ภวภูตานนท์

อาเทียน : ศักราช ฤกษ์ธำรงค์

แอนดี้ : ทนงศักดิ์ ศุภการ

อาจั๊ว : ปัญญา นิรันดร์กุล

ชาญชัย : สัญญา คุณากร

เป็กกี้ : ทัศนีย์ ชลหวรรณ

นัฐกิจ : วินิจ เลิศรัตนชัย

ทรงศรี : ศุกร์วัฒนา คล่องวรานนท์

นุช : วชิรา เพิ่มสุริยา

นันทนา : มณีรัตน์ วงศ์จีระศักดิ์

ระวี : คุณากร เกิดพันธุ์

นภา : ณัฏฐพล กรรณสูต

นภ : ปริญญ์ วิกรานต์

โรเจอร์ เฟย : จีระศักดิ์ ปิ่นสุวรรณ

มาลัย : วาสิฏฐี ศรีโลฟุ้ง

นนท์ : มาฬิศร์ เชยโสภณ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ มีญาติพี่น้องเยอะแยะอย่างที่ย่าเนียมชอบพูดว่า... "ญาติวงศ์พงศาพญาขร ดั่งมังฉาในสาครวาสี"

ย่าเล่าว่า รูปมดและตัวหนังสือจีนติดอยู่ที่ตรงนั้นตั้งแต่วันแรกที่ตึกหลังนี้สร้างเสร็จ... ไม่มีใครรู้ว่าปู่ได้มันมาจากไหนหรือให้ใครเขียนให้ แต่ที่รู้กันแน่ๆ ก็คือ ปู่ใช่ภาพมดและตัวหนังสือเป็นคติธรรมสำหรับตัวเอง และคนในครอบครัว

"มดเป็นสัตว์ที่ขยันขันแข็ง มานะอดทน และบากบั่นพากเพียร

ต่อให้ฝนตกแดดออกหรือไกลแสนไกลแค่ไหน มดก็ไม่ย่อท้อหรือเหนื่อยหน่ายกับการออกไปหาอาหาร..."

ปู่เขี่ยใบชาที่ติดอยู่ปากถ้วยและเล่าต่อไปด้วยเสียงเนิบๆ

"มดเป็นสัตว์สะอาด ทั้งความเป็นอยู่และการหากิน ซึ่งอันนี้เราถือว่ามันมีที่สุจริต... มันมีระเบียบวินัย และที่สำคัญคือรักพวกรักพ้อง ถึงมันจะตัวนิดเดียวแต่ถ้าใครมารังแก มันก็ช่วยกันต่อสู้อย่างไม่กลัวตาย"

"สำหรับ หงี..."

ปู่ชายตาดูตัวหนังสือจีนที่สีทองเลือนรางหม่นมัวไปตามอายุมัน

"... ถ้าไม่มีคุณธรรมเป็นจรรโลงจิตใจ คนเราก็คงไม่แตกต่างไปจากสัตว์ป่า... เราคงจะฉกฉวยแย่งชิงสิ่งที่เราอยากได้ โดยไม่คำนึงว่าสิ่งนั้นจะมีใครเป็นเจ้าของครอบครองอยู่แล้วหรือไม่ ผู้ใหญ่ข่มเหงรังแกผู้น้อยหรือคนที่อ่อนแอกว่าตามอำเภอใจ ลูกหลานจะดูหมิ่นดูแคลนพ่อแม่ที่แก่เฒ่าให้ได้รับความทุกข์ยากร้อนใจ"

ปู่ถอดหายใจเบาๆ

"ไม่รู้นะ... เราอาจจะเป็นคนเก่าหรือมีความคิดล้าสมัยที่ยังยึดถือในเรื่องคุณธรรม... แต่เราถือว่าผู้น้อยต้องมีความนอบน้อม ถ่อมตนและความกตัญญู ส่วนผู้ใหญ่ก็ต้องมีสิ่งที่พระอีเรียกว่าพรหมวิหาร 4"

"เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ไงล่ะ..."

ย่าเสริมขึ้นเมื่อเห็นคนรุ่นใหม่มีสีหน้างงๆ

"เมตตา คือความรัก ความต้องการเห็นคนอื่นมีความสุข...

กรุณาคือความสงสาร ช่วยเหลือคนอื่นเมื่อเขามีทุกข์... มุทิตา คือ ยินดีในความสุขความเจริญของคนอื่น... ส่วนอุเบกขา ก็คือการวางใจเป็นกลาง ไม่โอนเอนเหลาะแหละ เลือกที่รักมักที่ชัง"

ปู่พยักหน้าช้าๆ

"เราว่าสังคมใดที่ผู้ใหญ่มีพรหมวิหาร ผู้น้อยมีความอ่อนน้อม กตัญญูสังคมนั้นก็มีแต่ความสุขความเจริญ... ในทางตรงกันข้าม ถ้าสังคมใดขาด คุณธรรม ผู้ใหญ่ไม่มีความเมตตากรุณา อิจฉาริษยา กลั่นแกล้งลูกน้อง หูเบาชอบแต่คนประจบสอพลอ ผู้น้อยก็ย่อมเสื่อมคลายความเคารพนับถือผู้ใหญ่ เป็นเหตุให้สังคมมีแต่ความเดือดร้อนวุ่นวายและเสื่อมโทรมลง"

อย่างไรก็ตาม ทุกครั้งที่เปิดประตูใหญ่เข้ามาเห็นรูปมด และคำว่า "หงี" หรือ "คุณธรรม" ที่ห้องโถงชั้นล่าง ฉันก็อดที่จะถามตัวเองไม่ได้ว่าทุกวันนี้คนในตึกหลังนี้ยังยึดถือในคติธรรมสอนข้อนั้นของปู่อยู่อีกหรือเปล่า...

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

****เพลงประกอบละครยิ่งใหญ่ มีสองแบบขับร้องโดย ประวิทย์ เปรื่องอักษร (เหลียงในวัยหนุ่ม-วัยกลางคน) และ เทียรี่ เมฆวัฒนา (เหลียงในวัยชรา-บั้นปลายชีวิต)

จากแผ่นดิน ถิ่นโพ้นทะเล

ด้วยเรือน้อย ล่องลอยสุดไกลแสนไกล หอบติดมาเสื่อผืนหมอนใบ

สู่อ่าวไทย แผ่นดินสยาม ดั่งมังกร ซ่อนซุกกายา

หลบหลีกมา สุดไกลจากไฟสงคราม ใต้ใบบุญ แผ่คุ้มยังจำ

ตั้งใจทำ สัมมาหากินกันตาย สร้างตำนาน การค้าให้คนประจักษ์

สร้างตำนาน ความรักระบือไกล ให้กำเนิด หนุ่มสาวรุ่นเยาว์วัย

ซึ่งล้วนเป็น คลื่นลูกใหม่ที่ไฟแรง เข้าชิงชัย ในชั้นเชิงธุรกิจ

ด้วยปัญญา ความคิดที่พลิกแพลง เรื่องหัวใจ ศึกรักเริ่มรุนแรง

ผลของมัน แสดงชัดเจนที่ใจ ผ่านคืนวัน อันพากเพียร

เหม่อมองเหรียญ เศษตังค์ครั้งยังซ่อนกาย เมื่อมังกร เริ่มผงาดลาย

ตั้งใจหมาย ตอบแทนพระคุณผืนดิน

ผ่านคืนวัน อันพากเพียร เหม่อมองเหรียญ เศษตังค์ครั้งยังซ่อนกาย

เมื่อมังกร เริ่มผงาดลาย ตั้งใจหมาย ตอบแทนพระคุณผืนดิน

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

.............. ดูละครเก่าๆ แล้วอดคิดถึงละครช่อง 7 สมัยก่อนไม่ได้

ละครเก่า ยังคงความประทับใจ สมคำล่ำลือจริงๆ

ยิ่งเป็นละครช่อง 7 สมัยก่อน... ยุค คุณแดง สุรางค์ อดีตผู้บริหารเก่ง มีวิสัยทัศน์ และเป็นผู้สร้างรากฐานอันแข็งแกร่งแห่งความสำเร็จไว้จนปฏิเสธไม่ได้ว่าความสำเร็จมาจากฝีมือและวิสัยทัศน์ของท่าน

ขอบคุณภาพประกอบจากเพจ "ลูกกวาดมอมแมม" https://m.facebook.com/%E0%B8%A5%E0%B8%B9%E0%B8%81%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%94-%E0%B8%A1%E0%B8%AD%E0%B8%A1%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B8%A1-274976072546045/