ประสบการณ์เขินฟินๆพี่ตากล้อง สบตาหนึ่งครั้ง รอยยิ้มยังฝังใจ เหตุเกิด ณ ตลาดเปิดท้ายมข

[TheRedflower]

สวัสดีค่ะ ไม่รู้ว่าทุกคนจะเคยป็นมั้ย? อาการที่สบตาคนแปลกหน้าแล้วความรู้สึกแบบโลกมันหยุดหมุน ใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก นี่เป็นประสบการณ์ของเราเองนะคะ
    เมื่อวันก่อนที่มอขอนแก่น จะมีตลาดนัดที่นักศึกษาจะรู้จักกันดี เรียกว่า ตลาดนัดเปิดท้าย จัดที่หอกาญจน์ ช่วงวันศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ แต่เหตุการณ์ที่จะเล่านี้เกิดขึ้นในวันอาทิตย์นะคะ  ซึ่งเป็นช่วงวันหยุดยาวที่ผ่านมาที่ทุกคนจะพากับกลับบ้าน แต่อาทิตย์นี้เราไม่ เพราะบ้านไกลนั่งรถนานไม่คุ้มค่ารถ (ความงกส่วนตัวค่ะ55555) ช่วงเย็นวันนั้นประมาณ2ทุ่ม เราเลยไปตลาดกับเพื่อน เพราะจะไปซื้อกระโปรงพลีทยาว คือ ขอนแก่นหน้าหนาวนี่จะหนาวจริงจังมากค่าาติดลบ18องศาไรประมาณนั้น5555 เตรียมการรอนานมากกก อิอิ เราก็เดินๆมาในตลาดปกติ แต่วันนี้คนเยอะมากกก คิดว่าวันหยุดแล้วคนจะน้อยซะอีก เราเป็นคนตัวเล็กอ่ะ สูงไม่ถึง 160ซม เรียกเตี้ยก็ได้ค่ะ555 เลยโดนคนเบียด เดินๆอยู่ก็เห็น ผชคนนึงอ่าค่ะเดินอยู่ข้างหน้า สูงประมาณ170กว่าถึง180ซม.ใส่เสื้อสีครามๆครึ่งบนเป็นสีขาว เหมือนผ้ามัดย้อมหรือเสื้อยืดรึเปล่าเราก็ไม่ค่อยแน่ใจ สะพายกล้องมาด้วยตัวนึง เค้ามากับเพื่อนผช2คน ตัวเล็กกว่าเค้านิดนึง เราคิดว่าเค้าน่าจะเป็นรุ่นพี่เรา น่าจะอยู่ปี2ไม่ก็ปี3อ่าคะ ตอนนั้นเค้าพูดถึงเรื่องอัพโหลดภาพเป็นไฟล์ jpg ประมาณนี้  แล้วเราก็มองเค้าตลอด เดินไปพักนึงเหมือนเค้าจะแยกไปอีกทาง เราเดินไปทางโซนอาหาร แต่ก็มองหาเค้าตลอด เดินไปจนสุดซอยอ่าคะเพราะเพื่อนไม่รู้จะกินอะไร5555 อ้าว!พอจะเดินกลับเห็นเค้าเดินตามหลังเรามาค่ะ เขินมากก ได้เห็นหน้าชัดๆสักที เพราะเราสายตาสั้นพอสมควร(ยังไม่ทันแก่เลยเนอะ) เพิ่งสังเกตว่าเค้ายิ้มเก่งมากกก แบบยิ้มบ่อย ยิ้มน่ารักด้วยย เรากับเพื่อนก็มัวแต่เลือกของนานไปหน่อยย หันมาอีกทีเค้าหายไปแย้ววอ่า เราก็เดินกลับมาทางเดิมนี่แหละค่ะ หาของกินนานมากพอสมควร เราก็ยังไม่เลิกมองหาเค้านะคะ ถึงจะลำบากก็ตาม หายใจก็ไม่ค่อยจะออก โดนคนข้างบนแย่งอากาศไปหมด (อ้าว เล่นตัวเองอิ๊กก) เค้าๆ!!คราวนี้เค้ามายืนตรงหน้าเราเลยค่ะ เหมือนเพื่อนเค้าจะเดินตามมาทีหลัง เค้ายิ้มอีกแล้ว ฮรือออ รู้มั้ยมีคนยืนละลายอยู๋ตรงนี้55555 คือจริงๆแล้วเค้าไม่ได้หล่อมากนะคะ แต่ดูดีและมีเสน่ห์ โดยเฉพาะเวลายิ้ม เรามองแล้วยังเผลอยิ้มตามเลย แล้วเค้าก็เดินหายไปอีกแล้วค่าา (ตานี่หายตัวได้รึไงแห้ะ) หายไปครั้งนี้เราคิดว่าคงไม่ได้เจอกันอีก เลยออกปากพูดกะเพื่อนเล่นๆว่า นี่!ถ้าเจอพี่เค้าอีกรอบนะ “ชั้นจะเข้าขอไอดีไลน์พี่เค้าเลยอ่ะ” ของกินก็ครบแล้ววว เราเลยเดินออกมาจากตลาดจะกลับหอละค่ะ เดินออกมาทางประตูเดิมที่เข้ามาตอนแรก  แอร้ยยยยย!!อีนี่ไม่ได้ตาฝาดไปใช่มั้ย เจอพี่คนนั้นจริงๆค่า เอิ่ม ที่พูดไปเมื่อกี้ลืมไปซะนะเพื่อน5555 พี่เค้ากำลังนั่งคุกเข่าถ่ายรูปให้เพื่อนอยู่ กล้องนี่บังหน้าหมดเลย โอ๋ยย ช็อตนี้ฉันตายอย่างเดียวค่ะ พออยู่กับกล้องแล้วพี่เค้าดูมีเสน่ห์ขึ้นมามากๆเลย เราคิดว่าน่าจะมีรูปเราติดไปในเฟรมด้วย5555 เพราะเราเดินเข้าไปพอดี๊ ถ้าพี่เค้ากดชัตเตอร์ตอนนั้น ก็จะเห็นหน้าเราเอ๋อๆงงๆในรูป(เราดูมีความรู้เรื่องการถ่ายรูปเยอะมั้ยล่า จริงๆชอบถ่ายรูปเหมือนกันค่ะ) แล้วเราก็เดินสวนพี่เค้าไปค่ะ ในใจนี่เขินมากก แต่ทำหน้านิ่งไว้(ไอดีไลน์ไร ไม่มี๊!ใครพู๊ด ใครจะขอบ้าปล่าวว แค่นี้ก็เขินจะแย่ละ) แต่มันอดอมยิ้มไม่ได้เลย เราไม่กล้ามองทางพี่เค้าเลย เดินเร็วมากกกๆ แล้วเพื่อนมันก็เรียกชื่อเรา แบบอ้าววๆๆๆ แก(ตอนนั้นมันเรียกชื่อเราเลย) แบบแซวๆ เรานี่วิ่งแทบไม่ทัน ไม่รู้ว่าพี่เค้าจะได้ยินรึปล่าวน้าา แต่ตอนนั้นคนน้อยๆง่ะ พอนึกได้ก็เสียดายว่า อ้าว!!ทำไมตอนนั้น ไม่มองเค้านะ ไม่จำหน้าเค้า เพราะมหาลัยก็กว้างคนเยอะโอกาสเจอกันคงยากแน่ๆ เพื่อนบอกว่าตอนเราเดินมา พี่เค้าก็ถ่ายรูปเสร็จแล้ว ยืนขึ้นหันมาทางพวกเราเดินด้วย 
ไม่รู้ว่าเค้าจะเข้ามาอ่านมั้ย เค้าจะกลัวเรารึปล่าว แต่ไม่ได้มีจุดประสงค์ไม่ดีเลยนะคะ แค่อยากรู้ว่าเค้าอยู่มอเดียวกับเรามั้ย อยู่คณะอะไร อีกอย่างเราเป็นคนที่ไม่ค่อยมองใคร(โดยเฉพาะคนแปลกหน้า)แล้วมีอาการแบบนี้ด้วยมั้ง เลยแค่ยากรู้จักเค้า#นี่ก็ผ่านมาสองสามวันแล้วนะคะหลังจากที่เจอพี่เค้า งืออออ แต่เรายังมองหาพี่เค้าอยู่เลย ตามตลาด(อ้อ จะมีตลาดด้านหลังมหาลัยอ่าคะ เด็กมขจะรู้จักดี) ที่ที่คิดว่าคนน่าจะชอบไปถ่ายรูปกัน แต่ก็ไม่มีเลยฮรืออ #อันนี้เป็นกระทู้เดียวกับเชื่อเรื่องโลกกลมมั้ยนะคะ แต่เราขอแก้ไขหัวข้อกระทู้นิดหน่อย ให้มันน่าสนใจ ไม่งั้นหาพี่เค้าไม่เจอสักทีแน่ๆเลย