ประเทศไทย..หนักไปไหม?

[DNGM]

    สวัสดีคะ วันนี้อยากจะมาเขียนความรู้สึกที่มีต่อการศึกษาของประเทศไทย... ขอบอกไว้ก่อนนะว่านี่เป็นความคิดเห็นส่วนตัว บางคนอาจจะเห็นด้วย หรือไม่เห็นด้วย...ก็ไม่ว่ากันเพราะหลายคนมีความคิดและมุมมองที่ต่างกันไป และที่เราจะเขียนต่อไปนี้คือมุมมองของเรา

    ถ้าเราจะบอกว่าประเทศไทยเรียนหนักก็เหมือนไม่ถูกทั้งหมดเพราะเราเองก็เริ่มเรียนกัน8โมง เลิกเรียนตอนประมาณบ่าย 2-3 กว่าๆเหมือน ตปท. ที่เพิ่มเติมมาคือเรียนพิเศษต่อ.. ถามว่าทำไมต้องเรียนพิเศษต่อ...เพราะจะได้ทำข้อสอบได้ ส่วนความรู้ที่เก็บเกี่ยวมาจากโรงเรียนหรอ... น้อยนิด...( ㅠ_ㅠ ) หลายคนเรียนต่อหลังเลิกเรียนยันดึก รวมถึงวันเสาร์อาทิตย์ วันหยุดสุดสัปดาห์ที่มีไว้ให้เราได้พักผ่อนและใช้เวลาร่วมกับครอบครัวเพิ่มเติมพลังและกำลังใจให้มีเพียงพอสำหรับการเริ่มต้นไปทำงานหรือไปโรงเรียนในสัปดาห์ถัดไป และเด็กๆก็ยังไม่วายรอดพ้นจากการบ้านที่ได้มาจากที่โรงเรียนอีก คือไม่ได้จะบอกว่าการได้การบ้านมาเป็นเรื่องไม่ดี.. แต่เด็กส่วนใหญ่ลงทุนเวลาไปกับการเรียนพิเศษในตอนกลางวัน และ ทำการบ้านตอนดึก และสิ่งนี่จะเพิ่มเป็นทวีคูณเมื่อพวกเราอยู่ในช่วงใกล้สอบ (ยิ่งเป็นการสอบที่สำคัญด้วยนะ...เราสามารถเห็นหมีแพนด้าได้โดยไม่ต้องไปถึงสวนสัตว์เลยทีเดียว555) เรามีเพื่อนๆหลายคนที่ไม่ได้หลับไม่ได้นอนเนื่องจากต้องเตรียมตัวสอบ พวกนางไปโรงเรียนในตอนกลางวัน ทำงานและเตรียมตัวสอบในตอนกลางคืน เอาจริงๆพ่อแม่พวกนางก็เป็นห่วงเนื่องจากลูกๆไม่ได้รับการพักผ่อนอย่างเพียงพอ ส่วนลูกๆก็กังวลไม่อยากทำให้พ่อแม่ผิดหวังและอยากทำความฝันของตัวเองให้เป็นจริง แต่...พอมองดูความเป็นจริง แน่ใจแล้วหรอว่านี่เรากำลังพยายามเพื่อความฝันและครอบครัวของเรา เราอาจจะร่างกายอ่อนแอเนื่องจากไม่ได้พักผ่อนอย่างเพียงพอและเครียดอยู่ตลอดเวลาเพื่อการสอบที่ยากเกินไป และไม่ค่อยจำเป็นสำหรับการใช้จริงๆ (ใช้จริงๆก็แค่ตอนสอบ) ใครว่าเรียนเก่งแล้วเป็นคนฉลาด ฉลาดทำข้อสอบแต่ไม่ฉลาดใช้ ยกตัวอย่าง ภาษาอังกฤษ พวกเราทำกันได้ แกรมม่าได้ แต่พูดจริงๆเด็กส่วนใหญ่พูดไม่ได้ บางคนที่ทำข้อสอบได้ แต่พอไปอยู่ ตปท. กลับลำบากเรื่องการสื่อสาร เพราะการสื่อสารคือการพูดสิ่งที่เราคิด แต่ไม่ใช่การอ่านและท่องจำจากตำรา ,แม้แต่คณิต เราเรียนหนักแต่ไม่รู้ว่าบทนี้เอาไว้ทำอะไร เรียนไปทำไม เวลาเราเดินๆอยุ่จำเป็นต้องคำนวณไหมว่าเราอยู่ห่างจากเสาธงเท่าไหร่ หรือลูกบอลลูกนี้มีเส้นรอบวงเท่าไหร่... เราว่าโรงเรียนน่าจะเปิดโอกาสให้เด็กเรียนในสิ่งที่ชอบและในสายที่อยากจะเป็น เพื่อที่เราจะได้ไม่ต้องเรียนหนักและทบทวนในวิชาที่เราจะไม่ได้ใช้!? เด็กจะได้มีเวลาให้กับสายการเรียนมีผลต่อตัวเองมากขึ้นและไม่ต้องหักโหมมากเกินไป 

     สุดท้าย อยากฝากถึงคนออกข้อสอบ ว่า ออกอะไร เอาให้แน่ใจว่าไม่เกินความสามารถเด็กไทย.. ย้ำว่าเด็กไทยนะคะ ไม่ใช่ออกข้อสอบภาษาอังกฤษให้เด็กไทยทำแล้วเจ้าของภาษายังงง หรือออกยากพอๆกับต่างประเทศ ไหนจะคำถามกวนๆที่ไร้ซึ่งคำตอบที่คนธรรมดาจะคิดได้(สอบเพื่ออนาคตไม่ใช่ไปสอบเพื่อแข่งโอลิมปิก) ตกลงว่าข้อสอบพวกนี้มีไว้เพื่อวัดความรู้เด็กหรือทำร้ายเด็กคะ? ให้เราเรียนหนัก บางคนก็เฟล ก็ท้อออกยากได้แต่ไม่ใช่ยากเกินไป(ตัวอย่างคำถามก็เห็นๆกันอยู่ตามข่าว) พวกเรามีความสามารถในการเรียนรู้ที่แตกต่างกัน

     ยังสงสัยกันอีกมั๊ยว่าทำไมเด็กไทยถึงหลับในห้องเรียน ทำไมเด็กไทยถึงไม่มีประสิทธิภาพ ทำไมเด็กไทยถึงสู้ชาติอื่นไม่ได้ มันเริ่มมาจากหลักเรียนการสอนของเราหนักเกินไปจนเด็กไม่มีเวลาแม้แต่เวลานอนในตอนกลางคืน จะบอกว่าการเรียนของไทยไร้ประสิทธิภาพก็ไม่ได้ จัดหนักซะขนาดนี้5555 แล้วทำไมความสามารถของเด็กชาติอื่นมันเก่งกว่า อลังกว่าเวลาเราดูในโทรทัศน์ ไม่ต้องห่วงนะคะ เด็กไทยไม่ได้ไร้ประสิทธิภาพ ไม่ได้ไร้ความสามารถ แต่แค่ไม่มีเวลาเพียงพอในการทำสิ่งที่ชอบ (อย่างจะฝึกร้องเพลงจริงๆจังๆก็มีแต่ตอนอาบน้ำละมั้งคะ5555) 

     พิมซะยาว... ต้องขอโทษไว้ก่อนเลยถ้าเขียนผิด เขียนวนไปวนมา555 หรือการใช้คำไม่เหมาะสมหรือไม่รู้จักกาลเทศะ ออกความเห็นแบบนี่ก็กลัวเหมือนกันเพราะมันพูดถึงพวกผู้ใหญ่ด้วย เราเองก็เป็นแค่เด็กที่ออกความคิดเห็นไม่ค่อยจะได้ 

      แจ้งลบได้หากผิดนะคะ :) อย่างน้อยก็อยากให้อ่านแล้วคิดตามกันว่า สิ่งที่เรากำลังทำกันอยู่มันดีที่สุดแล้วหรอ...