ปกติแต่งนิยายแล้วให้คนรู้จักอ่านกันมั้ย
ตั้งกระทู้ใหม่
สำหรับเรา เราบอกพ่อแม่กับเพื่อนสนิทค่ะว่าแต่งนิยาย
แต่ไม่ได้ส่งให้พ่อแม่อ่าน //พอจะให้อ่านก็รู้สึกเขินๆ เลยไม่ได้ให้ค่ะ 55555
ส่วนเพื่อนสนิทก็บอกนะ แต่ที่ส่งชื่อเรื่องส่งลิงค์ให้อ่านมีอยู่แค่2คน
ไว้ถามว่าเป็นไง ต้องปรับแก้ตรงไหนบ้าง //เพราะสองคนนี้คนหนึ่งก็เขียนนิยายเหมือนกัน ส่วนอีกคนเป็นนักอ่าน แต่ส่วนใหญ่จะส่งให้คนที่เป็นนักอ่านเพราะตอบไวดี
ความจริงก็อยากบอกคนอื่นนะ เผื่อยอดวิวจะเพิ่ม(ไม่ใช่ละ 5555) แต่มันก็รู้สึกอายเหมือนกันถ้าคนรู้จักมาอ่านเรื่องที่เราแต่ง มีใครเป็นเหมือนบ้างมั้ย 55555
เล่าสู่กันฟังได้นะ 55555
ไว้ถามว่าเป็นไง ต้องปรับแก้ตรงไหนบ้าง //เพราะสองคนนี้คนหนึ่งก็เขียนนิยายเหมือนกัน ส่วนอีกคนเป็นนักอ่าน แต่ส่วนใหญ่จะส่งให้คนที่เป็นนักอ่านเพราะตอบไวดี
ความจริงก็อยากบอกคนอื่นนะ เผื่อยอดวิวจะเพิ่ม(ไม่ใช่ละ 5555) แต่มันก็รู้สึกอายเหมือนกันถ้าคนรู้จักมาอ่านเรื่องที่เราแต่ง มีใครเป็นเหมือนบ้างมั้ย 55555
เล่าสู่กันฟังได้นะ 55555
Porrypor
24 ก.พ. 60 เวลา 01:19 น.
2,309
views
28 ความคิดเห็น
ของผมจะมีรุ่นน้องคนนึงคอยเป็นนักอ่านให้อยู่ตลอดครับ พอดีเราอยู่หอเดียวกันแล้วน้องเขาชอบอ่านนิยายก็เลยให้มาช่วยอ่านดู ปกติเขาเป็นคนชอบถามครับ เขาเลยชอบมาถามบ่อยๆว่าพระเอกมันเป็นอย่างงั้นอย่างงี้ใช่ไหมพี่ เนื้อเรื่องมันจะต่อยังไง แต่ผมก็ไม่ยอมบอกหรอกครับได้แต่ยิ้มแล้วบอกว่าให้ไปรออ่านพร้อมคนอื่นๆในเว็บ ฮ่าๆ
เราไม่บอกใครเลยเอาจริงๆ
บอกแม่ = โดนด่า เอาเวลาเรียนไปเขียนนิยาย เรื่องรักๆ บลาๆ
บอกเพื่อน = เขินหนัก
บอกพี่ = พี่ล้อ
บอกตัวเอง = อย่าบอกใครเล้ยยย
ยอดวิวน้อยก้เฟลอยู่แต่นั่นหมายความว่าเรามีเวลาแต่งแบบชิลๆ ไม่มีใครรอ ไม่เร่ง
ไม่ค่อยให้ใครอ่านครับ เพราะนิยายผมใส่ความมโนลงไปหนักมากครับ มันบอกความเป็นตัวผมแทบจะชัดเจน ผมเขียนตัวเอกในอาชีพที่อยากเป็น พลังก็มาจากวิชาที่ผมชอบ ความฝันของตัวละครก็ของผมนี่แหละ ถ้าคนอื่นไม่รู้หรอก แต่ถ้าเป็นเพื่อนสมัยมัธยมนี่น่าจะดูออก
ไม่ค่ะ อาย
อีกอย่างเรื่องที่เราแต่งส่วนใหญ่ เอาบุคลิกมาจากคนใกล้ตัว
ส่วนเนื้อเรื่องก็ดัดแปลงจากที่เจอมา ถ้าเพื่อนหรือคนที่สนิทกันอ่าน คงต้องโดนล้อแน่
ก็....ไม่ค่อยจะกล้าให้อ่านครับ....... //รู้สึกงานตัวเองมืดมนฟฟ
เราบอกนะ แล้วบอกให้วิจารณ์ให้ด้วย ถ้าคนสนิทวิจารณ์เราจะรู้สึกว่า เขาจะวิจารณ์ได้ดี แล้วก็ไม่ต้องเกรงใจไง แถมเรายังบังคับให้แม่กับป้าอ่านอีก
ป้าเป็นคอนิยาย คอยช่วยเรื่องทำผิด บางคำคือไม่รู้เลยว่าพิมพ์ผิด จนป้ามาบอกว่าต้องพิมพ์แบบนี้
ป้าตอนแรกก็ไม่อะไรนะ แต่ช่วยเราแก้คำผิด ไปๆมาๆ อ่านจบไปสองรอบเลย แล้วบอกว่า เออ สนุกดีแฮะ ><
ส่วนแม่ เรานี่เคี้ยวเข็ญมากกก เพราะแม่เราขี้เกียจอ่านแบบออนไลน์ 5555555555 แต่พอให้แม่อ่าน เราก็จะถามว่าสนุกไหม ฟิตแบคตอนนี้เป็นแบบนี้ มีคนติแบบนี้ คิดว่าไง แม่ก็จะวิจารณ์ แบบคนอ่านทั่วไป เพราะแม่เราไม่ใช่คอนิยาย ไม่ค่อยชอบอ่านนิยายแต่อ่านได้ แล้วคิดดูถ้าเราทำให้แม่ที่ไม่ชอบอ่านบอกว่ามันสนุกน่าติดตามได้ คือดีมากอ่าา55555
ในกรณีเพื่อน อันนี้เราอายเหมือนกัน แต่ก็ดั้นด้นให้มันอ่าน ซึ่งตอนนี้ยังไม่มีใครอ่านเป็นชิ้นเป็นอัน เคี้ยวเข็ญยากมากกก มีน้องที่รู้จักมาอ่านก็มีฟัคแบคกลับมา บอกว่ารออ่านอยู่นะ มาถามสปอยอีก คิดหรือว่าจะบอก 55555
เราจะอายถ้าคนที่มาอ่านเป็นเพื่อนที่ไม่สนิทอ่า แต่รู้ว่าเราแต่ง>< เพราะมีบ้างที่เราแชร์นิยายลงเฟส แล้วคนอื่นก็จะเห็นว่าเราแต่ง เราก็คิดนะว่าถ้าเขามาอ่านจะเป็นไง อายก็อาย แต่ทำเป็นไม่รู้ หน้าด้านต่อไป เหอๆ
คือดีงามอะ แมไมวา
สวัสดีค่ะ
ให้อ่านหมดค่ะ ตั้งแต่เป็นเด็กๆชอบเขียนๆ เรื่องสั้นเรื่องยาวมีเขียนไว้มากมาย จบบ้าง ไม่จบบ้าง...แต่มีช่วงหนึ่ง...ถูกบังคับว่าไม่ให้เขียนต่อ...และงานเขียนทั้งหมดก็ถูกยึดไป ที่ถูกยึดไปนั้นคิดว่าคงมีอ่าน(กันทั้งบ้านแน่ๆค่ะ)
เมื่อตอนอายุ 12 -13 มีเขียนแอ็คชั่นไว้เรื่องหนึ่ง(เรื่องยาวเล่มหนา แต่ยังไม่จบ) มีเพื่อนขอเอาไปอ่าน...เพื่อนอ่านเสร็จ...นำหนังสือกลับมาส่ง...ขมวดคิ้ว มองหน้านิ่ง...ถามว่า...ศิลปะตัวนี้เธอไปแอบเรียนมาจากที่ไหนกัน...(ถามแล้วเงียบ) สักพักก็บอกว่า...เยี่ยมมากๆ เธอเกิดมาเพื่อเป็นนักเขียนอย่างแน่นอน...ฟังแล้วตกใจ555(น่าจะแอบเรียนมาจากหนังการ์ตูนมั้ง555 ตอนเด็กชอบดูการ์ตูนด้วยค่ะ)
จากนั้นเพื่อนๆหลายๆคนก็บอกต่อๆเรื่องการหัดเขียน...มีเพื่อนๆยืมไปอ่าน...เช่น...บทกลอน...ซึ่งเขียนสื่อถึงธรรมชาติ หรือสัจธรรม...เมื่อก่อนๆชอบเขียนค่ะ หลั่งไหลราวสายนํ้าเลย สนุก เพลิดเพลินมากๆ(มีภาพวาดประกอบมากมายด้วย) เพื่อนๆชอบยืมไปอ่าน และถามเสมอว่า...สิ่งที่นำมาเขียนทั้งหมดนี้มาจากไหน มาได้อย่างไร? (สงสัย เรานะทำอะไรที่แปลกประหลาดมั้ง555)
แต่...มาวันนี้ไม่มีหนังสือให้เพื่อนๆยืมอ่านแล้วค่ะ ขี้เกียจเขียน...ด้วย
ที่บ้าน(มาวันนี้ทุกคนบอกว่าโตแล้วอยากให้เขียนนะ อยากให้ทำในสิ่งที่เรารัก)ก็ถามบ่อยๆด้วยว่าเรื่องงานเขียนเป็นอย่างไรบ้าง...จะให้ช่วยอะไรหรือเปล่า...เช่นเรื่องของภาษา...
คือที่ผ่านมา...ตั้งแต่เด็กๆนั้นไม่เคยกลัว ไม่อายว่าใครจะอ่านงานเขียนของเรา กลับภูมิใจมากกว่าที่เขาทั้งหลายช่วยอ่าน...ค่ะ (โดยปรกติเป็นคนกล้าทำ กล้าแสดงออก...เป็นธรรมดาค่ะ ชอบงานศิลปะทุกๆตัวด้วย งานอดิเรกชอบ งานเขียน งานวาด ร้อง รำ ทำเพลงชอบหมดหล่ะ5555 )
แต่ มาวันนี้ยังไม่มีงานเขียน...เป็นชิ้นเป็นอัน...ที่จะสามารถเขียนให้ใครๆอ่านได้ค่ะ
รู้สึกว่าขี้เกียจ...เขียนนิยายค่ะ แปลกจังเลย
แต่ก็หวังว่าอีกคงไม่นาน...ความขี้เกียจจะจางหาย...และตนนั้นได้ตั้งใจลงมือละเลง...เขียนนิยายให้กระจายไปเลยค่ะ555
เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ และเพื่อนๆนักเขียนทุกๆคนค่ะ สู้สู้นะคะ
ไม่เคยบอกใครเลยครับเพราะอยากลองชาเลนตัวเองว่าจะสามารถโดนคนอื่นจับได้ตอนไหน// เเต่คิดว่าคงไม่มีหวังที่จะโดนจับได้ ขนาดนั่งเเต่งอยู่ต่อหน้าต่อตา 2 ชั่วโมงกว่าๆยังจับไม่ได้เล้ย อ่อนมาก // มันก็สนุกดีนะ//อิอิ
บอกแค่เพื่อนสนิทมากๆ ซึ่งส่งให้มันจนหายเขิน 5555
ส่วนพี่ชายไม่เคยบอกเพราะแต่งนิยายวาย แต่พี่เขาก็รู้แหละว่าชอบวาย
บอกแม่แค่คนเดียวว่าเขียน...
ส่วนเพื่อนไม่ได้บอก
ขอมีตัวตนอยู่บนโลกอีกใบ
ถ้าพร้อมเมื่อไหร่...เดี๋ยวค่อยบอกล่ะกัน
ของผมทั้งครอบครัวนี่คือ มีแม่คนเดียวเท่านั้นที่ยอมอ่านของผม ส่วนพ่อกับพี่ชายอีกสองคนไม่ยอมอ่าน
และก็พวกเพื่อนๆผมก็พยายามชวนเขาให้มาลองอ่านดูนะ แต่ผมก็ชวนได้แค่คนเดียว นั่นเลยเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้คนรอบตัวผมรู้กันหมด ว่าผมแต่งนิยาย
แล้วแต่โอกาสค่ะ ถ้ามีโอกาสได้คุยเรื่องนี้กับเพื่อนก็บอกว่าแต่งนิยายอยู่ แล้วเราก็ต้องดูรสนิยมเขาด้วยว่าเขาเหมาะที่เราจะบอกรึเปล่าว่าแต่เรื่องอะไร แนวอะไร บางครั้งก็แนะนำให้เขาอ่านค่ะ(ถ้ารสนิยมเขามันตรงกับนิยายที่เราแต่งนะ) ส่วนคนในครอบครัวไม่ได้บอกว่าแต่งค่ะ แต่เขารู้อยู่แล้วว่าอ่าน
ส่วนเรื่องเล่านิยายตัวเองให้คนอื่นฟัง เราจะไม่ทำ(ก่อนเขียน)ค่ะ เพราะพล๊อตเรื่องบางทีมันเปลี่ยนแปลงได้ เราก็ไม่อยากไปเล่าให้ใครฟังก่อนจะเขียนล่ะนะคะ ให้เขาอ่านตอนเราเขียนเสร็จแล้วดีกว่า
บอกแม่กับเพื่อนสนิท3คนค่ะ
แต่ให้แค่เพื่อนสนิท1คนอ่าน แต่อีก2คนสืบ สิบแล้วบอกคนอื่น จุดนี้คือรู้กันทั้งห้อง-0-
แต่บางทีถ้าบอกเพื่อนมันจะให้เราแต่งนิยายให้._. ตอนนี้มีอยู่2เรื่อง เพื่อนให้แต่งของตัวเองอีก แถมเป็นแนวที่ไม่เคยแต่งด้วยTuT
เคยค่ะ แค่อันนี้มาจากความบังเอิยล้วนๆ 555
เรื่องมันเริ่มจากที่ว่าเรามีเพื่อนอยู่คนนึงค่ะ ตอนนั้นเราบอกกับเพื่อนว่าเราแต่งนิยายนะ เราเอาเรื่องนี้กับเรื่องนี้มาผสมกันด้วยแหละ นะจุดๆนั้นเพื่อนเลยถามว่าที่ลงในบอร์ดพูนิก้าใช่มั้ย เรานี่คือพยักหน้าแบบอารมณ์ประมาณว่า 'เดี๋ยวนะ...' เพื่อนก็เลยพูดว่า "เอ๋อ กูเจอตัวคนแต่งเรื่องนั้นละ ที่ไหนได้ แม่งเพื่อนกูนี่เอง" ตอนนั้นฮาหนักมากค่ะ 5555555 ไม่นึกว่าเพื่อนจะเป็นคนอ่านนิยายของเรา มันเป็นอะไรที่บังเอิยมากกกกก
เราบอกไปในตัสเฟสบุ๊กเลยอ่ะค่ะ 555555555555555555555555555555
จริง ๆ ไม่ค่อยมีใครสนใจเท่าไหร่
นับว่าเป็นเรื่องดีสำหรับเรา 555555555555555555
อ๋อ ที่บอกเพราะว่าบ่นลงตัสอ่ะค่ะ อารมณ์แบบ
โอ๊ย การบ้านนนนน
เห็นมั้ยต้องมาทำเนี่ยยย
ไหนน ไหนนนเวลาแต่งฟิคล่ะะะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
แบบนี้ล่ะค่ะ คนรอบข้างก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ
แต่เราต้องแบ่งเวลาให้ดี เวลาว่างค่อยแต่ง
แต่มีถูกบ่นว่าเล่นแต่คอมไม่ทำงานบ้างเลย บลา ๆๆๆ
แหะ ๆ แล้วก็นิยายทำให้รู้จักคนอ่านเพิ่มขึ้นจริง ๆ ค่ะ
เราสายแฟนฟิค แล้วทีนี้พอมีคนชิปคู่เดียวกัน กลายเป็นว่าสนิทกันเฉย 5555555555555
มีอะไรก็แลกเปลี่ยนความคิดกัน ถือว่ามันโอเคดีอ่ะค่ะ ~
ถึงจะบอกเพื่อนไป ส่งลิ้งให้ เพื่อนก็ไม่อ่านอยู่ดีอ่ะ มีเพื่อนคนเดียวที่อ่าน อีกคนขอชื่อเรื่อง ส่งชื่อเรื่องไปให้ ไม่เห็นมันมาอ่านเลย แล้วที่เราส่งให้มันเพื่ออะไร ไม่กล้าบอกเพื่อนตรงๆ เพราะเหตุผลเดียวกันนั้นแหละ เลยตัดสินว่า บอกแค่คนที่ติดนิยายเหมือนเรา มโนนิยายเหมือนเราพอ ( เหลือบไปมองเพื่อนที่แต่งนิยายข้างๆ )
ไม่เคยค่าาา เขิน คือเราแต่งแนววายน่ะ 55555
เราไม่บอกใครเลยค่ะเพราะนิยายมันบ่งบอกว่าเราเป็นสาววายหนักมาก
อาจจะมีบอกแต่จะบอกแนวแนะนำแบบเรื่องนี้มันดีแก
แบบเมะเคะน่ารักอะไรประมาณนั้นแล้วเราก็จะหลอกถามว่าเรื่องนี้เป็นยังไง
บ้างบางคนก็ด่าแบบไม่เกรงใจกันเลยทีเดียวแต่ก็เหมือนกับการติชมนั้นเหละค่ะเราก็เอามันไปปรับปรุง
แบบมันก็ดีนะค่ะ
แต่เวลาโดนชมนี้อยากแสดงตัวขึ้นมาจริงว่าที่-อ่านอยู่นั้นกูแต่-โดนหลอกแล้วอะไรประมาณนั้น55
เพราะที่เราไม่บอกเราเอาไว้บอกตอนเรามันใจว่างานของเราจะดีที่สุดแล้ว
นามปากกาของเราก็ไม่ใช่ชื่อจริงสักหน่อยน้อ
บอกน้าว่าเขียนนิยายอ่ะ แต่ว่าหมก ไม่บอกชื่อเรื่อง จนมันก็หากันจนเจอ
ปล.แกงค์มี 6 คน อ่านนิยายซะ 5 (รวมเราด้วย ทั้งแต่งทั้งอ่าน)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?