เพื่อนแบบนี้ควรเอากลับมาอยู่ด้วยอีกไหม

[โคนันยอดตัวซวย]

คือเกริ่นก่อนเลยนะคะ ว่ามีเพื่อนใหม่แทนว่า ไก่นะคะ เข้ามา(อันที่จริงเคยเป็นนร.เก่าแต่ลาออกไปตอนนี้ย้ายมาใหม่+กับเป็นหลานครูอาวุโสที่นี่ซึ่งเป็นที่น่านับถือ) ตอนแรกๆเห็นหน้าก็ไม่ได้ถูกชะตา(เราเป็นคนลางสังหรณ์แม่นนะ) แต่ทว่าเพื่อนเราก็สงสารไก่ไง เลยเข้าไปตีสนิทด้วย ตอนแรกๆไก่เป็นคนนิ่งๆดูไม่ค่อยพูดอะไร แต่พอวันต่อมา เป็นวันเกิดของเต่า(เราแทนเพื่อนที่ไปสนิทด้วยว่างี้นะคะ) เต่าเลยชวนไก่ไปปาร์ตี้ด้วย ซึ่งใครจะไปรู้ล่ะ ว่ามันจะเริ่มออกลาย... พอไปถึงห้องนอนของเต่า ไก่รีบกระโดดใส่ที่นอนของเต่าทั้งๆที่ยังไม่ถอดถุงเท้า(ถ้าตามหลักมารยาทเราควรให้เกียรติเจ้าของบ้านและไม่ควรทำ) พอไปทานอาหารที่ร้าน พวกเราสั่งซูชิมากินกันแล้วเหลือประมาณ2-3ชิ้น จริงๆแล้วมันควรจะกินได้อยู่ ถ้าไก่ไม่เอาโชยุมาราดเล่น ประหนึ่งว่าจะให้เป็นโรคไต ต่อมาไปทานหมูจุ่มด้านนอกของร้านพี่สาวเต่า ไก่ก็ฉีกแมลงเม่าขณะที่พวกเรากำลังทาน และนอกจากนี้ยังบอกอีกว่าชอบทรมานสัตว์หลายอย่าง ยังไม่หมดเพียงเท่านี้ สักพักหนึ่งมีผปค.ของเต่ามาร่วมทานด้วยซึ่งเราควรสำรวม แต่ไก่กับเอาส้อมไปจิ้มๆแทงๆน่องไก่ในจานตัวเองจนไม่น่าทาน เราเลยรู้ว่าเป็นคนไม่มีกาลเทศะ ยังมีมากกว่านี้นะคะแต่มันยาว เอามาอีกอันละกันนะ แถมผ่านไปสัก2อาทิตย์คือนางนั่งแบบไม่เกรงใจเพื่อนเท่าไหร่ แบบว่าเอาขาพาดหัวเก้าอี้ขณะที่เต่านั่งปลายเท้านางแทบจะโดนหน้าเต่าแหละ จนเพื่อนเราคนนึงทนไม่ไหวแทนว่า มิวนะคะ อันนี้เป็นเหมือนเป็นการระบายลับหลังนะคะ มิวบอกว่ามิวไม่ค่อยชอบไก่เพราะนางเอาเท้าเรียกมิวเพื่อยืมลิขวิด แบบว่าเอาเท้าไปเหยียบตรงบริเวณต้นขาน่ะค่ะ แถมพอยืมเสร็จก็วางลิขวิดแบบกระแทกอีกตะหาก (มิวเป็นคนรักษาของ) เอาล่ะเข้าทางเราเลยเราก็บอกเหมือนกันว่าไม่ถูกชะตาด้วย เลยถามว่าคิดว่าไก่เป็นคนไม่มีกาลเทศะไหม มิวก็เห็นด้วยว่านางไม่มี สักพักเราเลนเรียกเพื่อนสนิทแทนว่าอ้อยนะคะ (อ้อยเป็นคนขี้สงสารเซนซิทีฟและมักขี้ระแวงเสี่ยงต่อการเป็นโรคซึมเศร้า) เราเลยถามอ้อยว่าคิดว่าไก่เป็นคนไม่มีกาลเทศะไหม อ้อยก็เห็นด้วยอีกเอาล่ะสิ เริ่มไม่ค่อยชอบแล้ว พอวันต่อมาประมาณตอนบ่ายๆเป็นตอนพักย่อย เรากับมิวหิวข้าวขึ้นมาเลยบอกว่าลงไปพักก่อนนะ ซึ่งเต่ากับไก่คงไม่ได้ยิน พอลงไปพักก็เจออ้อยกับปิงพอดี (ปิงเป็นเพื่อนในกลุ่มเรา) เราเลยไปหาที่นั่งไกลๆกันซึ่งตอนนั้นไก่กับเต่ามาพอดี แต่เราไม่เห็นเลยเดินจากไป และตรงกับจังหวะที่มิวกำลังจะลากอ้อยไปซื้อขนมแต่คิดได้ว่าขนมนั้นมันแพง เลยลากอ้อยไปต่อหน้าไก่กับเต่า (พวกเขาเข้าใจผิดรอบที่1)พอขึ้นห้องเรียนก็จะโดนเต่ามองแรง ตอนเย็นๆเราทำเวรอยู่ ทีนี้มิวเหยียบใส่น้ำบริเวณโต๊ะเต่ากันไก่ ไก่ก็พูดเบาๆเชิงได้ยินว่า "โง่ๆๆ" (หยึยยหมั่นไส้) พอเลิกเรียนเราเลยไปนั่งที่ห่างจากโต๊ะไก่กับเต่าเรากับปิงไปล้างมือ พอกลับมามิวก็บอกว่าไก่เหมือนจะเหยียบๆกระเป๋าเราและปิง เพื่อเปิดพัดลม(สวิตช์พัดลมอยู่ที่เรานั่งและค่อนข้างสูง) เอาล่ะสิ ความเกลียดทวีคูณเข้าไปอีก สักพักอ้อยก็กลับบ้านไป เรากับปิงก็ไปหลังรร. พอกลับมาก็ไม่เห็นเต่าและไก่ ประเดี๋ยว เรากับมิวก็กลับบ้าน เหลือปิงไว้ ปิงเล่าให้ฟังว่า บิว(เพื่อนที่อยู่ต่างห้องของเราแต่สนิทกันนี่ก็นามสมมตินะคะ) ชวนไปนั่งด้วยแต่ปิงปฏิเสธแบบเรียบๆ ไก่ก็พูดว่า เดี๋ยวเหยียบหัวเปิดพัดลมเลย คิดได้อย่างเดียวคือไก่แอบแขวะปิง พอกลับบ้านไปเต่าก็ทักแชทมาหาว่าเป็นอะไรกัน แต่เราไม่อ่านและนางไม่ได้ทักเฉพาะเราด้วย ซึ่งคนที่เข้าหาง่ายที่สุดคืออ้อย อ้อยก็เลยบอกว่าพวกเราไม่ชอบไก่ ไปๆมาเลยเคลียว่าเราไม่ชอบไก่เพราะไก่ไม่ค่อยมีกาลเทศะ ซึ่งเต่าก็ไม่แคร์ว่าไก่ไม่มีกาลเทศะและเข้าข้างนางบลาๆๆ และบอกอีกว่าไก่ร้องไห้ จะทนหรอ เราเลยบอกว่า2อาทิตย์เดี๋ยวรู้กันและให้นางเปย์ทิชชู่ไก่คืนสิ วันต่อมาคือวันนี้ เราก็ไม่คุยกับไก่หรือเต่าเลยไม่ไปวอแวหรือสุงสิงเลยแหละ เอาล่ะๆๆๆ พอตอนพักเต่าก็มานั่งกับพวกเรา โดยที่ไม่มีไก่ เพื่อนเราเลยถามว่าแล้วไก่ล่ะอยู่ไหน เต่าก็บอกว่า ไก่นั่งคุยอยู่กับครูเอ(นามสมมติ ครูท่านนี้เป็นครูที่คุมระดับชั้นม.ต้น+กับเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองอีกด้วย) หึๆ เริ่มคิดได้แล้วใช่ไหมคะว่าไก่มาม่า พอหมดพักย่อย แล้วใกล้จะเรียนวิชาต่อไป ไก่ร้องไห้จ้า ร้องในห้องนี่แหละ คนอื่นก็มาปลอบใจ ทำให้พวกเรากลายเป็นนางมารร้าย คนอื่นก็มาถามว่าเราไม่ชอบไก่เพราะอะไร เราเลยตอบว่าไก่ไม่ค่อยมีกาลเทศะ เรื่องไม่จบเพียงเท่านี้ เหมือนเต่าใช้ไก่ให้ไปขอโทษมิวก่อน ซึ่งมิวเล่าให้ฟังว่าน้ำเสียงที่ขอโทษมันไม่ได้มาจากใจแต่!! เป็นเพราะเต่าสั่งมา มิวบอกอีกว่าตอนขอโทษก็ทำไม่จริงใจหัวเราะคิกๆคักๆแล้วหันไปหาเต่า มิวรำคาญเลยปลีกตัวออกมา ทีนี้ตอนเที่ยงนะแหละค่ะที่เป็นเรื่อง ตอนแรกๆเต่ากับไก่ก็หัวเราะคุยกันสนุกสนานพอสักพัก ไก่ขยับเก้าอี้มานั่งข้างๆมิวพร้อมกับเต่า เหมือนเต่าจะบอกให้ไปขอโทษล่ะมั้งคะ ไก่ก็นั่งใกล้มิวอยู่ตรงนั้นและเริ่มร้องไห้ จ้าาา ตรงนั้นแหละจุดเริ่มต้นแห่งการโดนป้ายสี คนในห้องเริ่มไปปลอบใจจนในที่สุดไก่ก็ได้ไปกับหนึ่งในกลุ่มที่ค่อนข้างมีอิธิพล นั่นเป็นการทำให้เหมือนว่าพวกเราเป็นนางมารร้าย เต่าทนไม่ไหวเลยปลีกออกมาย้ายก๊กมาอยู่ฝั่งเราแทนด้วยท่าทีรำคาญไก่ เต่าบอกว่าไก่เลือกที่ร้องไห้ที่ไหนไม่เลือก เลือกที่ตรงหน้าบันได และในห้อง เราเลยบอกตรงๆว่าตอนแรกๆเห็นหน้าก็ไม่ถูกชะตา ก่อนหน้านี้ก็คิดย้อนนะว่า ไก่บอกว่าเห็นเราเป็นเพื่อนตายและจะไม่แทง จ้ะๆๆ เพื่อนตาย ฆ่าตายทั้งกลุ่มเลยไหม? ต่อให้เราบอกว่าไม่ชอบไก่เพราะไร้กาลเทศะ พวกเขาก็คงไม่เข้าใจอยู่ดีว่า"กาลเทศะ" ของเราเป็นแบบไหน ตอนนั้นปิงอยู่หลังไก่ ไก่ก็พูดเบาๆส่า "โง่ เอ้ย ร้อน" แต่ทว่าาา อ้อยก็ยังอยากจะให้กลับมาอยู่( โถถ) ทีนี้ปิงเริ่มคล้อยตาม+ใจหนึ่งของเต่าก็อยากให้กลับมา พอเย็นนี้ เต่าเลยขอให้เรากับมิวให้โอกาสไก่ให้กลับมาลองดูสัก2อาทิตย์โดยเริ่มพรุ่งนี้ เราก็ถามเขานะคะว่าตรองดีแล้วหรอ สุดท้ายแน่นอนว่าเสียง3-2 เรากับมิวที่ดูออกคงสู้ไม่ได้ อ้อยบอกว่าเรา"อคติ"เกินไป นี่เราอคติเกินไปหรือคะ? สุดท้ายเลยลองให้เอากลับมา แต่เราจะไม่ขอสุงสิงด้วย และคำพูดสุดท้ายของเราคือ "เตือนแล้วนะว่าให้ตรองดีๆ"
แล้วทุกคนล่ะคะ? คนแบบนี้ให้กลับมาดีไหม (ในใจเราไม่อยากให้กลับมาเลย)

สิ้นสุดการสนทนาผ่านแชท