มีใครไปเรียนมหาลัยแล้วพ่อหรือแม่อยู่บ้านคนเดียวมั้ย
ตั้งกระทู้ใหม่
เราไม่ค่อยซีเรียสเรื่องของตัวเองตอนไปอยู่มหาลัยเท่าไร แต่ตอนไปเรียนมหาลัยแล้ว แม่เราจะอยู่คนเดียว อายุค่อนข้างเยอะแล้วด้วย (พ่อกับแม่เรามีลูกช้า) เราก็เลยกังวลหลายเรื่อง หลักๆคือเป็นห่วงแม่เนี่ยแหละ ละแวกบ้านไม่ค่อยปลอดภัยด้วย
กระทู้นี้จะเรียกว่าเป็นกระทู้ระบายก็ได้ แล้วก็อยากฟังความเห็นคนที่กำลังจะเจอสถานการณ์แบบนี้ หรือรุ่นพี่ที่กำลังอยู่มหาลัยแล้วเป็นแบบนี้หน่อยครับ
ดตจว.
6 มิ.ย. 60 เวลา 20:32 น.
7,833
views
16 ความคิดเห็น
เราเองก็เป็นเด็กแอดเหมือนกัน :) ระหว่างที่รอผลประกาศนั้นเราก็คิดเหมือนจขกทนั่นแหละ คือเราอยู่กับพ่อสองคน พ่อเรามีอาชีพรับจ้าง ส่วนเราก็รับจ้างทำงานที่บ้าน เวลาอยู่ด้วยกันก็ช่วงเย็นถึงค่ำพอเช้าก็ต่างคนต้องออกไปทำงาน แต่ในสี่อันดับคณะในฝันเราเลือกที่มันใกล้บ้านและเดินทางไป-กลับได้สะดวก แต่ก็แอบหวั่นในใจลึกๆว่าถ้าไปเรียนทุกวันแทนการทำงานเราก็คงเป็นห่วงพ่อมากๆ เพราะไหนจะเรื่องเรียน กิจกรรมคงต้องมีมากๆแน่ๆ :( โตขึ้นความรับผิดชอบก็มากขึ้นเป็นธรรมดาแหละ เห้อ
ใส่อันดับให้ใกล้บ้านเท่าที่เป็นไปได้เหมือนกันเลย
แม่เราก็อยู่บ้านคนเดียว ตอนแรกก็ว่าจะเรียน ม. ใกล้บ้าน แต่ไปติด ม.ที่เหมาะกับเรามากกว่าเลยไป
เราก็กำลังรอประกาศแอดอยู่ก็ลุ้นอยากได้มหาลัยใกล้บ้าน เป็นห่วงแม่อยู่คนเดียว
เราก้ออยู่กับเเม่เหมือนกัน ส่วนพ่อทำงานที่ต่างจังหวัดนานๆครั้งจะกลับบ้าน ปีที่เเล้วเราติดที่มน. เเต่สุดท้ายเราก้อเลือกที่จะซิ่วเพราะเป็นห่วงเเม่ที่อายุเยอะ เเล้วต้องอยู่คนเดียว ยิ่งตอนนั้นพี่เราติดยาทั้งอาละวาด คลุ้มคลั่ง เราก้อยิ่งห่วงเเม่ ถึงเเม้จะจบช้ากว่าเพื่อนไปเป็นปีเเต่ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เราก้อยังจะเลือกเเม่อยู่ดี #ปีนี้เราเเอดที่ใกล้บ้านเหมือนกัน
เหมือนกันครับ แม่อยู่บ้านคนเดียว พ่อก็ทำงานกลับดึก จะมีหลายครั้งที่แม่ต้องอยู่คนเดียวแทบทั้งวัน ส่วนตัวมหาลัยที่ผมได้ก็ไกลโพ้นเลยครับ... ก็เป็นห่วงเหมือนกัน กลัวจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างไม่อยู่ แต่เราไปเลือกไปเรียนแล้วก็ต้องเต็มที่ครับ เอาความภูมิใจกลับมาให้เขาให้ได้
เราอยู่ภูเก็ตแต่ต้องไปเรียนที่มธ. ก็กังวลอยู่เหมือนกันเพราะเราอยู่กับป้าที่บ้าน2คน พ่ออยู่ตจว. นานๆกลับมาทีนึง เป็นห่วงว่าป้าจะเหงาหรือถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจะทำยังไง แต่ป้าก็บอกให้เราโฟกัสแค่เรื่องเรียนก็พอ แต่มันห้ามไม่ได้นี่เนอะกว่าจะได้กลับบ้านก็รอปิดเทอม ไปสิงหาลับอีกทีก็เดือนธันวานู้น กลัวว่าเราไปอยู่ไกลจะคิดถึงบ้านเหมือนกัน ;--; แต่เราไปเพื่อเรียน เพื่ออนาคตของตัวเองเนอะ เหมือนที่คห.5บอกอ่ะ คิดแค่ว่าอยู่ไกลบ้าน4ปีเพื่อเอาความภาคภูมิใจกลับมาให้ครอบครัว
แม่เราก็ต้องอยู่บ้านคนเดียวค่ะ พ่อเสียแล้ว เราก็เพิ่งเข้าเรียนปีนี้ก็ต้องมาอยู่กรุงเทพ แต่ยังดีที่แม่เค้าก็มีสังคมที่ทำงาน สังคมเพื่อนของเค้า จริงๆการอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่ๆนี่มันหว่าเว้มากเลย แค่คิดว่ากลับบ้านมาไม่เจอใครก็หงอยแล้วอะ แต่ทำไงได้ ถ้าเรียนมหาลัยใกล้บ้านแล้วจบมาคุณภาพเท่ามหาลัยรัฐดังๆในกรุงเทพได้ก็คงเรียน ทุกวันนี้โดนถามตลอดเลย จะทิ้งแม่ไว้คนเดียวหรอ ไม่รู้จะทำไง มันก็ต้องเรียนอะเนอะ เป็นห่วงแม่มากเพราะบางอย่างด้วยวัยเค้าก็ทำเองไม่ได้อะ เน็ตเสียใครจะช่วยเดินเรื่อง โทรศัพท์มีปัญหาใครจะช่วยแก้ ถ้าไม่สบายขึ้นมาเค้าก็คงไม่บอกเราแน่ๆ ก็จะพยามคุยกันทุกวัน อย่างน้อยไลน์หากันตอนค่ำๆก็ยังดี ตั้งใจทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดให้คุ้มกับที่เค้าพยามเพื่อเรามาตั้งเยอะ สู้ๆนะคะ เราก็จะตั้งใจเรียนเอาความสำเร็จไปฝากแม่ฝากพ่อกันเนอะ
เราเลย แม่เราเป็นอัมพฤกษ์ แม่อายุ55+ เข้าไปแล้ว พ่อเสียชีวิต แต่เรายังมีน้าชายอยู่บ้านกับเเม่ แต่หลักๆ แม่เรามีเราอยู่ใกล้มากกว่า กลัวว่าแม่จะเหงา กลัวเป็นไรขึ้นมา น้าจะดูไม่ทัน แล้วตอนจ่ายเงินค่าแอดไปแล้ว เรากลับเพิ่งคิดได้ว่าเราน่าจะเลือกอันดับที่ใกล้บ้านมากกว่านี้ เพราะคนข้างบ้านเรา คล้ายๆมีอาการทางจิตด้วย วันดีคืนดี ได้ยินแม่คุยกับน้า ก็เข้าใจว่าด่าคนข้างบ้าน ก็จะเอามีดออกมาแทง บางทีก็หูแว่วว่าแม่เราไปด่าเค้า เราเครียดมากๆ อันดับ1 กับ3 เราเลือกต่างจังหวัดไป หลายๆคนอยากติดอันดับ1 แต่เราไม่เลย ทั้งๆที่เป็นความฝันเรา เราเริ่มกลัวการติดอันดับ1 เรานอนคิดทุกคืน ว่าอยากได้อันดับ2 เพราะใกล้บ้านที่สุด ถึงแม้ปี1 จะบังคับอยู่หอก็เถอะ แต่เราว่าน่าจะแวบกลับมาบ้านได้ ยังไงเป็นกำลังใจให้จขกท จะบอกว่าอย่าคิดมาก็คงไม่ได้ เพราะเราก็คิดมาก แต่อยากจะบอกว่า จขกท เป็นลูกที่น่ารักมากก ดีใจแทนแม่จขกท นะที่มีลูกน่ารักแบบนี้
เราก็เด็กแอดค่า แต่พ่อกับแม่เราไม่ค่อยจะอยู่บ้าน พ่อเราเป็นวิศวะทำงานอยู่กทม.(บ้านเราอยู่สุพรรณ)กลับบ้านอาทิตย์ล่ะครั้ง ส่วนแม่เราเช้าไปเย็นกลับก็ต้องอยู่กับน้องชายที่เรียนอยูรร.ใกล้บ้าน เราเลือกม.ที่อยู่ใกล้ๆบ้านไม่ก็กทม.อ่ะค่ะ เสาร์-อาทิตย์จะได้กลับมาเยี่ยมท่าน
เราก็เลือกเเอดไว้ไกลมากค่ะ มชนู่น เราก็เหมือนจขกทเลยอยู่กับพ่อแม่สามคน พ่อเราไปทำงานต่างจังหวัดบ่อย ถ้าเราไปมหาลัยเราก็ต้องอยู่คนเดียว ทุกวันนี้ยังดราม่าใส่เราทุกวันเลย สงสารแม่มาก ที่คณะที่เราจะเรียนคือต้องม.นี้อะ :(
ของเราก็คล้ายกัน ของเราแม่ต้องอยู่คนเดียวเพราะพ่อต้องทำงาน เราก็ห่วงนะห่วงมากอะเพราะตอนกลางคืนหมู่บ้านเราน่ากลัวแต่แม่บอกว่า มีหน้าที่เรียนต้องเรียนอยากลำบากหรอ ไกลบ้านแล้วทำไมกูอยู่คนเดียวได้ กูจะเสียใจมากกว่าถ้า-ห่วงแม่จน-ไม่เป็นอันเรียนไม่เป็นอันทำอะไร เพราะงั้นอย่าทำกูเสียใจ
จขกท.สู้ๆนะเราเป็นกำลังใจให้
ห่วงแม่เหมืินกันค่ะ ท่านอายุเยอะแล้วด้วย พ่อเขาไปมีคนอื่น ไม่อยู่บ้าน ส่วนเรากับน้องก็อยู่มหาลัยที่ค่อนข้างไกลบ้าน ก่อนหน้านี้ปกติเราอยู่กับแม่ตลอด แต่พอติดมหาลัยท่านก็ต้องอยู่คนเดียว เป็นห่วง เลยคุยกับแม่ตรง ๆ เลย (นี่เป็นวิธีที่ดีในการลดความกังวลใจนะคะ พูดคุยกันเลย) ท่านก็บอกว่าท่านคงอยู่บ้านรอเรากับน้องกลับมาช่วงเสาร์-อาทิตย์ ไม่ก็ไปบ้านญาติที่ต่างจังหวัดหรือไปปฏิบัติธรรมที่วัดค่ะ เราถามแม่ว่าจะไม่เหงาเหรอ ท่านก็บอกว่านิดหน่อย แต่ท่านก็จะหาอะไรทำเอง ถ้าคิดถึงก็โทรคุยกันหรือวิดีโอคอล ก็ช่วยพอได้ค่ะ ท่านบอกให้เราตั้งใจเรียนไป ไม่ต้องเป็นห่วงท่าน //สู้ ๆ นะคะ
เราก็อยู่กับแม่แค่สองคน นี่กังวลมากว่าถ้าไปเรียนมหาลัยก็ต้องห่างแม่ เพราะเราเป็นเด็กต่างจังหวัด เป็นห่วงแม่มาก
เหมือนกันค่ะ ตอนนี้เรากำลังขึ้นปีสามเราอยู่กับเเม่สองคนช่วงเเรกเราก็เป็นห่วงเเม่มาก เเต่ตอนนั้นเลือกไปเรียนที่นั้นเเล้วก็กังวนมาก ตอนเเรกเลือกว่าจะไปกลับบ้านกลับม.เเต่เราไปไม่ไหวช่วงเเรกกิจกรรมเยอะเหนื่อยมากเลยไปอยู่หอ เเต่เราก็โทรหาเเม่บ่อยๆถ้ามีวันว่างก็กลับบ้านไปหาเเม่อยู่กับเเม่ช่วงเสาร์-อาทิตย์
นี่ จขกท.เองนะครับ
จนถึงตอนนี้ยังไม่ได้คุยกับที่บ้านเลยครับ รอผลแอดออกก่อน จะได้รู้ว่าได้ที่ไหน แล้วค่อยคุยทีเดียว
คล้ายๆที่พิมพ์ตอนตั้งกระทู้ไป ว่าเรากังวลเป็นพิเศษเพราะแถวบ้านไม่ปลอดภัยเท่าไร ตรงที่มีข่าวขโมยค่อนข้างบ่อย เด็กแว๊นก็เยอะมาก (ขนาดตอนนี้ที่กำลังพิมพ์อยู่ยังได้ยินเสียงบิดรถมอเตอร์ไซด์แข่งกันเลย)
ยอมรับเลยว่าสองประเด็นนี้ทำให้กังวลถึงขนาดต้องมาตั้งกระทู้ แต่ยังไงก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาแสดงความเห็นกันมากๆเลยครับ
ผมเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะ ผมเชื่อว่าทุกปัญหามันมีทางออก
ขอระบายหน่อยคะ คือเราเป็นเด็กต่างจังหวัดอยากไปเรียนในกรุงเทพแต่แม่ไม่มีคนอยู่บ้านด้วย(พ่อกับแม่เลิกกัน) เราไม่มีพี่น้อง อยู่ที่นี่ก็ไม่มีสาขาที่อยากเรียน เบื่อมากเลยคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?