สำหรับนักอ่านโรมานซ์ ^-^ นิยาย แมวน้อยสื่อรักซานโตรินี อัพแล้วนะคะ
ตั้งกระทู้ใหม่
จิ้มภาพน้องแมวไปเลยจ้า
v
v
โรสคล้องข้อมือบนไหล่ของแมททิอัส ขณะที่ทั้งสองเคลื่อนไหวไปพร้อมกันตามจังหวะกลองบองโกแบบคิวบา ชายหนุ่มประคองด้านหลังสะโพกในกระโปรงสีน้ำเงินบางของเธอ เหวี่ยงให้เธอหมุนไป ตระกองกอดรับไว้ แล้วแยกจากกันอีกครา บางครั้งเขาจับมือเธอ บางครั้งเธอวางฝ่ามือทั้งสองบนแผ่นอกของเขา ไม่มีกฎเกณฑ์ใดๆของการเต้นรำในคืนอิเฟสเทีย มีเพียงการทดลองเสี่ยง ค้นพบสิ่งใหม่ และปลดปล่อยเพื่อสร้างสรรค์ เหมือนกับภูเขาไฟระอุใต้มหาสมุทรที่อัดแน่นด้วยแรงดันเก็บกักไว้ ทะลักทลายเพลิงลาวาร้อนที่ไม่อาจถูกดับได้ด้วยน้ำทะเลขึ้นสู่ท้องฟ้า เหมือนความลับที่เก็บงำจะต้องหาทางระเบิดออกมาให้โลกได้ล่วงรู้
โรสแหงนหน้าขึ้นมองเดือนดาว เหงื่อใสเริ่มซึมที่ลำคอระหงและไหล่มนซึ่งไร้สิ่งปกปิด เธอคว้าบ่าของแมททิอัสไว้เมื่อทำนองเพลงทอดช้าลงอ่อนหวาน พิงเขาด้วยความเหนื่อย
“ฉันไม่ได้เต้นแบบนี้มานานมากแล้ว”
“เหรอครับ” ถามคำตอบคำ ดวงหน้าคมสันยังไม่มีร่องรอยความอ่อนเพลีย โรสทำเสียงจิ๊จ๊ะ
“คุณคงเคยเต้นกับผู้หญิงในงานอิเฟสเทียมาเป็นร้อยคน”
“หมื่นคน แสนคน”
“โอ กระทั่งคำล้อเล่นของคุณยังฟังดูเหมือนเรื่องจริง” โรสหัวเราะแกนๆ “นั่นสินะ ชายหนุ่มที่ทั้งหล่อและรวยอย่างคุณ...จะหยิบโลกมาดูเล่นในมือก็ย่อมได้”
“หึ... ผมจะเอาโลกไปทำอะไรหรือครับ”
Helegriel (Anarya)
22 ส.ค. 60 เวลา 02:10 น.
474
views
แสดงความคิดเห็น