จะเขียนบทสนทนาระหว่างคนใบ้กับคนปกติยังไงดี??

[เด็กนิรนาม]

พอดีเราจะเขียนนิยายแนวเพื่อชีวิต(??) อะค่ะ ที่เราวางเรื่องไว้คือนางเอกจะเป็นใบ้หูหนวกด้วยน่ะค่ะ แล้วทีนี้ถ้าจะเขียนบทสนทนาระหว่างคนอื่น ๆ ในครอบครัวด้วยล่ะคะ จะเขียนยังไงให้มันแลดูมีชีวิตชีวาไม่รกตาค่ะ ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ

Comments

[K.W.E.]

จะว่าไป... โรงอาหารแถวที่ทำงานก็มีนักศึกษาที่เป็นใบ้มากินข้าวกับเพื่อนๆบ่อยๆ

ก็เห็นเพื่อนทำภาษามือคุยกันด้วย

พอเห็นภาพแบบนั้นแล้ว ก็รู้สึกว่า ในแง่นิยายแล้วก็คงต้องใช้การบรรยายแทนการพูดล่ะครับ ซึ่งผมว่าความซับซ้อนจะมากกว่าปกติด้วย เพราะการบรรยายจะมี 2 ลักษณะประกอบกัน

1. บรรยายท่าทางตัวละคร (ภาษามือ) ซึ่งส่วนนี้จะใช้แทนการสื่อสารเชิงบทพูดปกติ สีหน้าท่าทาง อื่นๆก็อยู่ในส่วนนี้ด้วย ก็คือเป็นมุมมองจากภายนอกของตัวละครนั่นเอง

2. บรรยายเชิงภายในตัวละคร ความคิดจิตใจ พวกนี้น่าจะน้อยกว่าแบบแรก แต่มันเพิ่มอารมณ์ตัวละครได้ดีเลย ก็ต้องหาจังหวะมาใช้ให้ลงตัว

ความยากเรื่องนี้อยู่ที่ว่าเราไม่ได้ใช้บทพูดแบบปกติ แต่เป็นการบรรยายภาษามือ ซึ่งจะลำบากในการรับส่งบทสนทนาระหว่างกัน อัันนี้คงต้องใช้การเว้นบรรทัด การใช้คำและรูปประโยคที่สื่อว่าใครทำอะไรให้ชัดและกระชับหน่อยล่ะนะครับ

[กุยแกตามหาโจโฉ V2]

ใช้ตัวเอียง แทนคำพูดของนางเอกค่ะ ง่ายสุดละ

[นัตสึอิโระ1886]

เธอส่งภาษามือ แปลได้ความว่า...

หรือ เธอทำท่าให้รู้ว่า...

อะไรทำนองนี้ พอได้ไหมเอ่ย

[Pearl_blooms]

ภาษามือ ไม่ก็เขียนใส่กระดาษคุยกันก็ได้ค่ะ ให้นางเอกมีสมุดติดตัวตลอด จะคุยกับใครก็ต้องเขียนเอา

[เจ้า(แมว)ขาว]

คุยกับคนที่รู้ภาษามือก็บอกว่าเธอทำภาษามือว่า... แบบเดียวกับที่ตัวละครพูดภาษาต่างประเทศ

ถ้าเป็นท่าทางง่ายๆ ก็บรรยายเป็นท่าทางไปเลยก็จะได้ความรู้สึกแบบภาษาใบ้

ในบางกรณีอาจใช้เขียนในกระดาษเอา หรือ ให้อีกคนพูดแทนให้