เราไม่รู้ว่าตัวเองเป็นโรคอะไรรึเปล่าT-T [จิตเวช]

[I'm me]

ต้องบอกเลยว่าบางข้ออาจจะแปลกๆสำหรับคนอื่น เราก็ไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรกันแน่ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและมาตอบนะคะ แล้วก็ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นโรคซึมเศร้า
*งดเม้นไม่สุภาพด้วยนะคะ ต้องการคำปรึกษาจริงๆค่ะ

ทั่วไป
1.เราไม่ไว้ใจใครเลยนอกจากตัวเอง เรารู้สึกว่าสิ่งที่ทุกคนพูดมันไม่จริงเลยสักเรื่อง มันดูปลอมไปหมดทุกอย่าง ทั้งเพื่อนหรือคนในครอบครัว เราไม่เชื่อใจใครเลยสักคน แบบไม่อยากอยู่ร่วมกับใครเลย หรือถ้าจะเขื่อใครใจสักคนเราต้องดูให้แน่ว่าเขารู้สึกยังไงกับเรา เราถึงจะให้ความรู้สึกนั้นกลับไปเท่าๆกัน (งงมั้ยคะ==)

2.ไม่อยากยุ่งกับใคร อยากอยู่คนเดียว ไ ม่ชอบการเข้าสังคมเพราะมันดูแย่ไปหมดทุกอย่าง เริ่มต้นคุยกับคนอื่นลำบาก ใครคุยด้วยก็ไม่อยากคุย

3.อยากเรียนต่อในที่ที่ไม่มีคน (อย่าหาว่าเราบ้านะ) รู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับคนอื่น ไม่เหมาะกับการมีเพื่อน ไม่อยากคุยกับใครเลย อยากเรียนอย่างเดียว ไม่ต้องมีสังคมหรืออะไรเลย ไม่อยากข้อง

ความรัก
1.ไม่อยากให้ใครมาชอบหรือมารัก

2.เวลาอยู่ในสถานการณ์หวานๆหรือใครมาบอกชอบบอกรักเราจะใจเต้นแรงมากกว่าปกติ เหงื่อแตก ตัวสั่น เหมือนจะเป็นลมไม่ก็อาเจียน แล้วก็อยากออกจากตรงนั้นไปเลย

3.ไม่อยากไปไหน อยากอยู่บ้านเฉยๆ ไม่อยากรู้จักใคร

ปล.ตัวใหญ่ๆ
ที่บ้านเราหาว่าเราบ้า ไม่ยอมให้ไปหาจิตแพทย์ไม่ว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง กรีดตัวเองก็แล้วก็ยังไม่ให้ไปหา บอกว่าเดี๋ยวก็หาย มันไม่อะไรหรอก แกเป็นคนบ้าเหรอถึงจะไปหาจิตแพทย์ บอกแบบนี้ซ้ำๆจนเราเกลียดตัวเอง ไม่อยากอยู่บนโลกนี้แล้ว มันแย่เกินไปไม่มีใครเข้าใจเราเลย ในขณะที่เราเข้าใจคนอื่น

ทุกอย่างที่พิมมานี้เราไม่ได้คิดมากหรือคิดไปเองจริงๆ แล้วก็ไม่ได้ต้องการเรียกร้องความสนใจด้วยแต่เป็นอาการที่จะไม่เกิดขึ้นกับคนอื่นแน่ๆ ถ้าไม่เข้าใจกันก็อย่าคอมเม้นนะคะ เห็นใจเราหน่อย

Comments

[ปั ก ห มุ ด]

ลองโทรหา1323 สายด่วนสุขภาพจิตดูสิคะ

เราชอบมากเลยสายนี้ เพราะว่าเค้าช่วยได้เยอะเลย ลองดูนะคะ ไม่ต้องอายอะไรที่จะโทรหา

[I'm me]

ขอบคุณนะคะ <^/_\^>

[น้องหมาจอกโต]

เท่าที่เราพอจะรู้มานะคะ

ความรัก

ข้อ 1 กับ 2

คุณเป็นโรคกลัวความรักค่ะ

ลิ้งก์ https://health.kapook.com/view141399.html

ซึ่งมันลามไปยันข้อ 3

แบบทั่วไป

ไม่แน่ใจเหมือนกันนะคะ ว่าคุณเป็นโรคอะไรเกี่ยวกับทางจิต

ไม่ได้หาว่าบ้านะคะ เพราะอาการมันหายาก

โรคกลัวสังคมหรือเปล่า? หรือว่าถือสันโดษแบบนี้มานานแล้วคะ?

ขออนุญาตนะคะ

http://petmaya.com/31-phobias-illustratation

พี่ลองอ่านดูถ้าคิดว่าโรคนี้เราเป็น ค้นหาในกูเกิ้ล ถ้าอาการมันใช่

ก็หาทางรักษาเลยค่ะ ไม่จิตเวตไม่ได้ก็ลองหาเพิ่มเติมที่เขาแนะนำมาค่ะ

ส่วนสำหรับการเรียนต่อแบบคนเดียว ลองหาในยูทูปดูค่ะ มีเยอะแยะค่ะ การสอนต่างๆ

ไม่เสียตังค์ แต่อาจเสียเวลาในการเลือกเรียน บางทีบางวิชาก็ไม่สอน เพราะงั้นต้องหาเพิ่มเติมจากห้องสมุด ไม่ก็หาทางอื่นๆแทนค่ะ คนในครอบครัวจะว่ายังไง ตอนนี้พี่ต้องชั่งมันก่อน

อย่าทรมาณตัวเองนะคะ ขอร้องเลย มันไม่ดีทั้งร่างกายและจิตใจพี่มากๆ แน่นอนพี่ไม่ได้คิดไปเอง

ดูรวมๆพี่เหมือนเป็นโรคเครียดไม่ก็โรคซึมเศร้าติดพ่วงมาด้วยนะคะ

ลองค้นหาดู โรคแบบนี้ถ้ายังไม่หายแล้วมันขั้นหนักก็เสี่่ยงต่อตนเองและคนรอบข้างนะคะ

สู้ๆนะคะ

[I'm me]

ขอบคุณมากๆเลยนะคะ มีกำลังใจขึ้นมากเลยค่า

[jjmk]

สู้ๆนะคะ เป็นได้ก็หายได้ ทางบ้านจขกท.อาจจะไม่เข้าใจ 'จขกท.ไม่ได้บ้าค่ะ' มันแค่เป็นอาการทางประสาท หรือก็คือโรคประสาทเนี่ยแหละ สังคมสมัยนี้มีคนเป็นเยอะ ก่อนอื่นเลย..อย่าคิดว่าตัวเองป่วย! คืออย่าไปคิดว่าเราผิดปกติ เราเป็นบ้า หรือคิดว่าเราทำอะไรไปเพราะ 'ป่วย' ไม่ได้นะ ถ้าเป็นแบบนี้เราจะทำอะไรลงไปโดยใช้ข้ออ้างว่าป่วย และไม่มีแรงบันดาลใจที่จะสู้---- เริ่มเป็นเมื่อไหร่คะ? คิดสิ! ก่อนเป็น เรามีความคิดยังไง เราเป็นคนยังไง

ถ้าทางบ้านไม่สนับสนุน ก็ไม่ต้องพึ่งหมอ ลองสู้ด้วยตัวเองนะ

เราเองก็เป็นโรคประสาทเหมือนกันค่ะ.. ถึงจะมีอาการต่างจากจขกท.ก็เถอะ อยากแชร์ประสบการณ์เผื่อจะเป็นประโยชน์นะคะ

เริ่มแรก แบบ...แรกสุดๆ คือตอนป.2 ค่ะ ตอนนั้นประมาณแปดขวบได้มั้ง เราเห็นภาพหลอน มันเหมือนจริงมาก เห็นเป็นพวกสัตว์ดุร้าย หรืออะไรต่างๆนานาเข้ามาหาตัวเรา กลัวมากตอนนั้น คือร้องไห้หรือมีพฤติกรรมบางอย่างเช่น วิ่งกระทืบเท้าอยู่คนเดียว/ถ้าเห็นงูเลื้อยบนพื้น ไม่ก็วิ่งหนีอะไรบางอย่าง เอาตรงๆก็เหมือนบ้าแหละ แต่เราสามารถใช้ชีวิตประจำวันได้ปกตินะ เพราะเป็นมานาน ก็รู้ว่ามันไม่มีจริง เห็นก็เฉยๆแล้ว มาหายตอนป.6

มีอีก...หลังจากนั้นเรามีอาการหวาดกลัว หวาดระแวงรอบข้าง(เป็นบางครั้ง ไม่ออกอาการชัดค่ะ) กังวลมากๆ ทุกๆอย่าง มีอะไรผิดไปจากปกติหน่อยก็คิดไปไกลต่างๆนาๆแล้ว อันนี้ค่อยๆดีขึ้นดีขึ้น หายไปช่วงมัธยมต้น

หลังจากนั้น-- มีอาการอึดอัด อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้ กรีดร้อง ทำร้ายตัวเอง ใช้คัตเตอร์กรีดแขน กรีดข้อมือ (ในกรณีของจขกท.น่าจะเป็นการเรียกร้องความสนใจจากครอบครัวมากกว่าค่ะ) กรณีของเราคือทำแล้วรู้สึกสบายใจ ชอบที่ได้ทำ ได้เจ็บปวด(คนอื่นเรียกว่า มาโซคิสม์ ล่ะนะ) จนปัจจุบันเราพยายามระงับอยู่ค่ะ สงสารพ่อแม่ สงสารตัวเองด้วย ถือว่าดีขึ้นมากเลย โดยรวมก็เป็นปกติดี

อ้อ! อย่างนึงคือ เราไม่เคยพบจิตแพทย์ค่ะ ใช้การรักษาตัวเอง โดยต้องมีความตั้งใจและกำลังใจจริงค่ะ

หลายคนมาอ่านคงคิดว่าจากอาการเรา 'โรคจิต' ไม่ก็ 'บ้า' ใช่ไหมล่ะ ตอบว่ามันก็คงเป็นงั้นแหละ55555

ไม่ใช่แบบน้านนนน!! คนที่เป็นโรคจิตหรือบ้าอ่ะนะ เค้าจะไม่สามารถใช้ชีวิตประจำวันอย่างปกติได้ค่ะ ไม่รู้อะไรดี ไม่ดี ควร ไม่ควร หรือไม่รู้ตัวเองเลย แบบพวกไม่อาบน้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิง เดินแก้ผ้า หรือไปอาละวาดอะไรต่างๆนาๆ

อย่างเรากับจขกท. ยังมาเขียนตอบกระทู้ได้เลย5555 ใครจะว่าบ้าก็ให้มันรู้ไปสิ!

ยืดเยื้อมานานพอควร.. สรุปว่า เรามาให้กำลังใจนะคะ คนที่อาการหนักอย่างเรายังผ่านมาแล้วเลย สู้สิ!

ไม่ได้บอกว่าไม่หาจิตแพทย์แล้วดีนะ ที่จริงมันก็ควรพบแพทย์แหละ แต่อย่างเคสจขกท.ก็ไม่ได้ไง เพราะฉะนั้น

สตรองเข้าไว้ค่ะ!! เอาใจช่วยจริงๆ สู้ๆนะคะ <3

[muisun]

ปลาเล็ก ปลาใหญ่โผล่ขึ้นมาก็อยู่ภายใต้ข่าย ไม่ว่าจะเป็นคนโง่หรือคนฉลาด เกิดขึ้นมาก็อยู่ภายใต้อวิชชา คือ ความรู้ไม่ทันตามความเป็นจริง เรียกว่า เป็นต้นเหตุแห่งจินตนาการที่ไร้ขอบเขต ขาดการควบคุม ปรุงแต่งรอบทิศทาง สุข ทุกข์ ชอบ ชัง เฉย ก็หลงยึดถือทุกข้อความ จึงเป็นต้นเหตุแห่งความรู้ไม่ทันตามเป็นจริงว่าทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงไปธรรมดา รู้ทันต้นเหตุ จะคิดดับๆ ก็กลับเข้าสู่สภาวะแห่งความเป็นจริง เห็นได้ด้วยตนเองว่า ทุกสิ่งเกิดดับ ปรับเปลี่ยนไวกว่าพริบตา จะหายสงสัยแล้วจะเข้าใจได้ทุกเรื่อง หมดคำถาม คำตอบ ความชอบ ความชัง ความเฉย มีความรู้สึกที่เป็นหนึ่งเดียวแห่งความอิสระเสรีที่ไม่มีความเดือดร้อนใดๆ มาผูกมัดได้ทั้งสิ้น

จากแอบดี สายสืบนิสัยศาสตร์