ถามนักเขียนทุกคน คิดยังไงกับคอมเม้นท์ติของนักอ่าน???
ตั้งกระทู้ใหม่
คือออกตัวก่อนนะคะ เราไม่ใช่นักเขียน เราคือนักอ่าน เวลาเราเห็นคำผิดในนิยาย หรือจุดบางจุดที่นักเขียนบรรยายได้งง แบบงงจนต้องร้อง"อะไรนะ"น่ะค่ะ เราก็จะคอมเม้นท์ติ
แต่ ๆๆๆๆๆๆๆ เวลาเราจะคอมเม้นท์แน่นอนว่ายาวค่ะ เพราะ จะให้บอกไปทื่อ ๆ เลยว่า ตรงนั้นไม่ดี ตรงนั้นผิด มันก็ดูจะบั่นทอนนักเขียนมากเกินไป เราพยายามพิมพ์อ้อม ๆ ให้ซอฟต์ลง แต่แค่นั้นยังไม่พอจุดสำคัญเลยคือเราจะเลือกส่งคอมเม้นท์หรือไม่ส่งดี เพราะ!!!!! ถ้าเราส่ง เรากลัวนักเขียนเสียใจ ท้อใจ เลิกเขียนเพราะคำติของเรา และอีกอย่างคือถ้าไม่ส่ง นักเขียนเขาก็จะไม่พัฒนาไง จะยืนอยู่ตรงนั้น จนกว่าจะมีใครสักคนมาสะกิดไหล่ให้หันไปดูสิ่งที่เขาพลาดไป
เอาล่ะค่ะ กลับมาที่คำถามตามหัวข้อกระทู้กัน จิ้มโพลเลยค่ะ
(จำนวนคนโหวต 131 คน)
Pompaii
19 มี.ค. 61 เวลา 02:21 น.
2,041
views
26 ความคิดเห็น
เราได้คอมเมนต์แนวนี้จากคุณคนหนึ่ง บอกตรงๆ แทบจะกราบ
เรารู้สึกว่าเค้ามีน้ำใจมากค่ะที่มาช่วยบอก ช่วยแนะนำ
เราไม่รู้สึกว่าเสียหน้านะคะ มันคือการแนะนำ ติชมที่ช่วย
ทำให้งานของเราดีขึ้นค่ะ
ดีจังความคิดบวกมากเลย
เราขอตอบในฐานะคนทำงานศิลปะขายนะคะ เราเองเคยโดนติเหมือนกัน คือนอยด์มากอ่ะ ทำไมอ่ะ เราว่ามันก็ดีนะ ทีนี้ก็เริ่มซึมละ ลองแก้ๆตามที่เขาบอกมา อ้าวเฮ้ยยย มันดีขึ้นจริงๆด้วย ทำให้ความคิดเราเปลี่ยนไปเลยล่ะค่ะ
ในฐานะนักเขียน การได้รับคำเตือนที่บั่นทอนกำลังใจ มันก็เจ็บนะ?
สิ่งที่พูดต่อไปนี้จะเป็นมาตรฐานส่วนตัวของผม (>w<)~
- ช่วงแรกของการเขียนนิยาย บางครั้งผู้เขียนก็อาจจะเผลอหลุดหัวเสียออกมา
- ช่วงต่อมา เริ่มหัดควบคุม แต่ก็มีหลุดบ้าง (เหมือนสุ่มกาชา)
- ช่วงต่อๆมา ก็เริ่มนิ่งแล้ว เริ่มคิดแล้วว่าจะอธิบาย หรือปล่อยผ่าน
- ช่วงต่อๆๆมา ก็เริ่มบรรลุ เหมือนเห็นแสงสว่างอันเปล่งประกาย!!
ป.ล. คำเตือนที่นักเขียนไม่ชอบมากที่สุดคือ "การดูถูกนิยายของผู้เขียน" อันที่จริงผมก็ไม่รู้นะ?
แต่แบบผม Think คำนี้น่าจะเจ็บสุด (หรือมีคำอิ่นอีกหว่า?)
+1 ค่ะ เราจะเลี่ยงมากการดูถูกนิยาย เพราะเราเองชอบวาดรูป วาดรูปขายบ้าง มีคนมาดูถูกภาพอยากนี้จะขายได้หรอ เราก็หัวร้อนเหมือนกัน
คือเราอ่ะจะพยายามพิมพ์ให้ซอฟต์ที่สุด พยายามบอกว่านิยายเขาสนุก ถ้าแก้ตรงนี้เราว่าจะดีมากเลย อะไรแบบนี้อ่ะค่ะ แต่ยังไงก็กลัวเค้าเสียใจอยู่ดี
เฟล ต่อมาคิดได้ว่าตัวเองมีจุดอ่อนให้คนอื่นเห็นเอง ต้องรีบแก้ ไม่ชอบที่ตัวเองมีจุดให้คนติ๕๕๕๕
ต้องทำให้ดีกว่านี้ นิยายเราต้องเพอร์เฟ็คคคค
(แต่ก็มีหลุดตาบ้างบางที แบบตาลาย นางmicrosoft wordไม่ทักว่าพิมพ์ผิด)
คือถ้าติแบบว่า เอ้ย ตรงนี้มันดูแปลกๆ นะ ตรงนั้นน่าจะแก้นะ มีคำผิดนะ รับได้ครับ
แต่ถ้ามาแบบ ไม่สนุกเลย แย่มาก หรือขึ้นสัตว์สกุลวรนุชหรือโคตรพ่อโคตรแม่มาก็ ลาก่อนครับ (กดปุ่มลบ)
ช่วงที่ลงนิยายเรื่องแรกๆ โดนติก็มีท้อมีเฟลอยู่บ้าง เคยลองไปลงที่อื่นไม่มีใครติเลย จึงเข้าใจว่ามันเป็นลักษณะเฉพาะของรีดเดอร์ในเด็กดี ตอนนี้ทำใจรับได้ได้ในระดับหนึ่งค่ะ55
เขียนเรื่องใหม่ก็เลยระวังตรงจุดนี้มากๆ คราวนี้ไม่โดนติเรื่องพล็อตแล้ว แต่โดนติเรื่องอื่นแทนไปอีกอยู่ดี55
เราว่าลักษณะรีดเดอร์ไม่น่าขึ้นกับสถานที่อัพหรอกค่ะ อยู่ที่คัวคนมากกว่า แถมตัวไรท์เตอร์เองต้องแยกแยะให้ออกว่าอันไหนติ อันไหนด่า ใครที่ด่าก็ปล่อยไป อย่าเก็บมาใส่ใจเลย
แค่โดนตินิดหน่อยแล้วท้อเนี่ย ก็อย่ามาเป็นนักเขียนเลย ไม่สิต้องบอกว่าอย่าไปทำอะไรเลย แค่โดนผู้อ่านวิจานนิดๆหน่อยๆก็หมดกำลังใจ
ยังไงซะทุกอย่างที่เราทำให้ผู้คนมากมายได้เห็นหรือเผยแพร่ มันต้องมีคนมาตินู้นตินี่อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นการงานหรือการเรียน ทุกๆอย่างมันต้องมีคนที่จะมาติเราว่าแบบนี้มันไม่ดีนะต้องแก้ไขนะ เพราะถ้าไม่มีคนติหรือคอมเมนท์ใดๆเลย คุณก็จะทำในสิ่งที่มันไม่สุดหรือสิ่งที่คุณคิดว่ามันดีแล้ว แต่เอาเข้าจริงๆ-ที่คุณทำอยู่ตอนนั้นอะมันไม่ได้ดีเลย เพราะฉะนั้น การที่เราโดนผู้อ่านวิพากษ์วิจารณ์ มันก็คือหนึ่งในแรงผลักดันที่จะทำให้เราทำผมงานออกมาได้ดียิ่งขึ้น……
ผมนี่ยิ่งชอบเลยถ้าเห็นคอมเมนท์บอกว่า “มีคำผิดเยอะนะครับ ช่วยแก้ไขด้วย!” ฯลฯ
มันยิ่งทำให้เราเขียนได้ดีขึ้นและรู้จุดบกพร่องของเรา เก็บทุกๆคอมเมนท์ไปเรื่อยๆจนเราเขียนได้ดีขึ้น แล้วเดี๋ยวมันก็มีคอมเมนท์ชื่นชมมากขึ้นเรื่อยๆเอง
(จะว่าไปนิยายกูยังไม่เห็นมีคนมาคอมเมนท์ เกี่ยวกับเนื้อเรื่องเลย อยากจะเห็นจริงๆ 555)
เราว่าเราแยกระหว่างคอมเมนต์ติเพื่อก่อกับติเอามันนะคะ
กรณีที่เราอยู่ในสถานะคนอ่านแล้วไปเมนต์ให้ สำหรับนักเขียนมือใหม่เราก็จะใส่ไว้เลยนะว่า ขอโทษที่อาจจะพูดแรงไปบ้างถ้าทำให้ไม่สบายใจก็บอกจะกลับมาลบให้ เนื่องจากมีเรื่องหนึ่งที่เราเห็นว่าน่าสนใจ เขาลงมาตอนเดียวเราก็ไปเมนต์ให้นะ เมนต์แก้คำผิดให้เขา แต่ปรากฏว่า ผ่านไป 3 เดือนเขาก็ไม่มาลงต่ออีกเลย --__-- ไม่รู้แต่งต่อไม่ออกหรือเพราะคอมเมนต์เรา
เวลาเราไปเมนต์แล้วทักว่าจุดไหนมันแปลกหรืออะไรยังไง ส่วนใหญ่เราก็ไม่ได้ว่าจะต้องให้นักเขียนแก้ตามที่เราทักหรอก มันเป็นสิทธิ์ของผู้เขียนเขาเราไม่ยุ่ง แต่คำผิดแก้หน่อยก็ดี...เอาที่สบายใจ
โดนติที รีไรท์ ตั้งแต่ตอนหนึ่งใหม่เลยทีเดียว
แนะนำว่า ถ้าจะติติง ก็ไม่ต้องซอร์ฟ จัดเต็มจัดหนักไปเถอะ เพราะยังไงก็มีค่าเท่ากัน
ระบายสีดำทั้งหน้ากระดาษ กับแต้มจุดดำจุดเดียวบนหน้ากระดาษ ยังไงเขาก็โฟกัสส่วนสีดำ
ใจเข้มพอก็จัดไป คุณไม่ได้สู้กับแค่นักเขียนหรอกนะ ต้องสู้กับแฟนคลับเขาด้วย
เราว่าพิมพ์ซอฟต์ก็ดีแล้ว ในเมื่อคุณค่ามันเท่ากัน เลือกอะไรที่มันไม่ทำร้ายจิตใจคนอื่นมากเกินไปน่าจะดีกว่า
เรื่องคอมเม้นติของนักอ่าน ถ้าได้รับก็จะมีท้อบ้างในแวบแรกที่อ่านค่ะ
แต่จากประสบการณ์ในอดีต(ช่วงแรก ๆ ที่เขียนนิยายเรื่องแรก ๆ) สำหรับคนที่ทุ่มเทกับงานมาก-รักมันมากไป คอมเม้นติจะมีผลมากกับนักเขียน อาจทำให้ท้อจนล้มเลิกได้ --แต่พอเวลาผ่านไปมันก็แค่เรื่อง ๆ หนึ่งในชีวิต ถ้ารักจะเขียน...อย่างไรก็กลับมาเขียนใหม่อยู่ดี
สุดท้ายจะได้ประสบการณ์ ละวาง วางเฉย ไปเองในที่สุด
สำหรับคอมเม้นติ จะอ้อมหรือไม่ บางครั้งก็ไม่สำคัญเท่าไร
ประเด็นอยู่ที่ว่า เราในฐานะคนอ่าน พิมพ์แนะนำแนวทางที่ตัวเองคิดว่าจะดีกว่า ไว้ให้ด้วยไหม นี่คือสิ่งจำเป็นสำหรับคนเขียนมากกว่าคำว่าติหรือชมเฉยๆ ค่ะ
ส่วนตัวในฐานะคนเขียน จะชอบคอมเม้นที่บอกเหตุผล ชี้แนวทาง ไม่ใช่ใส่แต่ความรู้สึกว่าขัดใจ....
เช่น
-บอกว่าชอบ บอกเหตุผลที่ชอบมาด้วย อันนี้อ่านแล้วยิ้มจนตัวลอย... (ที่จริงแค่บอกชอบเฉย ๆ ก็ยิ้มแก้มปริไปแล้วรอบหนึ่ง ได้เหตุผลมาด้วยนี่เคลิ้มเลย 555)
-ถ้าบอกว่าไม่ชอบ บอกเหตุผล และแนวทางที่คิดว่า น่าจะอ่านแล้วโอเคกว่ามาด้วย อันนี้จะเหมือนเทียนส่องสว่าง จะชอบมาก....
มีหลายคนที่พิมพ์แบบนั้นมาให้ รู้สึกดีที่ได้คอมเม้นติแบบนั้น บางคนแนะนำ แล้วยังแปะลิงค์คำที่ถูกจากแหล่งที่น่าเชื่อมาให้เราด้วย รู้สึกเป็นพระคุณ ....หลายคนพิมพ์เสนอแนะได้อย่างน่าสนใจ แบบนี้ถึงจะทำให้เราสามารถพัฒนางานได้ค่ะ
คอมเม้นมีผลต่อผู้เขียน ไม่ว่าติหรือชม ค่ะ (-^_^-)
+100 เลยค่ะ
เวลาเจอคอมเมนต์แจ้งคำผิดนี่ต้องรีบขอบคุณเลย เพราะบางที่รีบเขียน รีบลง และก็รีบไปทำงานต่อ แม้คิดว่าตรวจก่อนลงไปแล้ว แต่บางครั้งมันก็มีหลุดรอดสายตาไปบ้างอยู่ดี
ถึงเราจะไม่ได้เอานิยายมาลงเว็บ แต่ถ้าเราโดนนักอ่านคอมเม้นติมาเราคงไม่ท้อค่ะ เพราะไม่รู้จะท้อไปทำไม .. ถ้านิยายเรามันมีจุดบกพร่องจริงก็แก้ไขซะ เพราะถ้าถึงขนาดมีคนออกปากติเนี่ยแสดงว่ามันเริ่มไม่เวิร์คละ ก็ต้องมานั่งพิจารณาผลงานตัวเองหน่อย เราว่าดีเสียอีกนะคะที่มีคนติ เพราะอย่างน้อยนิยายของเราก็ยังมีคนให้ความสนใจ นักอ่านไม่ได้ปล่อยปละละเลยในจุดบกพร่องบางจุดที่ตัวเรามองข้ามไป^^
เราว่าดีนะคะที่มีคนมาติให้ นักเขียนหลายคนต้องการคำวิจารณ์เพื่อปรับปรุงงาน แต่คนวิจารณ์ก็หาได้ยากเหลือเกินค่ะ
โดยปกติถ้ามีใครมาวิจารณ์ให้ เราจะขอบคุณก่อนเสมอ คำวิจารณ์บางทีมันก็มีไม่เข้าหูบ้าง รุนแรงไปบ้าง อาจทำให้เสียกำลังใจบ้าง แต่หลังจากผ่านไปสักพัก ถ้าเราใจเย็นๆ และมองอย่างเป็นกลางเราจะรู้ค่ะว่าที่เขาพูดมามันมีประโยชน์กับงานเรายังไง
เราขอบคุณทุกคนที่ช่วยติ ไม่ว่าจะเป็นคำผิด หรือในเรื่องอื่นๆ เพราะนักอ่านเหล่านี้ต้องตั้งใจอ่านงานของเรามาก สังเกตสิ่งต่างๆ ที่เรามองข้าม และยังช่วยสละเวลาพิมพ์บอกเรา
เพราะว่าหลายๆ คนคงเลือกที่จะปิด และไม่กลับมาอ่านอีกเลยมากกกว่าค่ะ
เราคิดว่าการที่นักอ่านมาติ มาเตือนเรื่องคำผิด เป็นอะไรที่น่าดีใจสำหรับเรามากเลยนะคะ เพราะยังไม่มีนักอ่านคนไหนเข้ามาติเราในเรื่องนี้เลย เราก็ไม่รู้ว่าเขาอ่านแล้ว เขาคิดอย่างไรกับนิยายเรา... สู้ให้เขาบอกสิ่งที่เราต้องปรับปรุงดีกว่า
ชื่นชมคุณมากค่ะ อย่างน้อยคุณก็ได้ช่วยบอกในสิ่งที่นักเขียนควรจะปรับปรุงแก้ไข เพื่อให้นิยายของเขาออกมาดีขึ้นกว่าเดิม
ท้อแน่นอนสิ ท้อจนอยากเลิกทำแล้วก็เลิกทำไปเลย
เราเลือกข้อนี้ค่ะ เลิกทำจริงๆค่ะ
เลิกไปแล้ว 2-3เรื่องเพราะคำวิจารณ์ที่รุนแรงไปสำหรับเรา
คือแบบเป็นคนที่คิดไปเองตลอดว่าเรื่องของฉันดีเด่นแน่นอน! ปัง!
ชอบคิดว่าเราเก่ง เราดี เราเด่น
บอกตรงๆ แค่คำวิจารณ์ที่แบบว่าซอฟต์ๆเลย "เนื้อเรื่องเดินไวไป งง"
เราโคตรเจ็บ จนสุดท้ายประชดนักอ่านโดยการแต่งให้สั้น จนนักอ่านครอื่นบอก "สั้นไป"
เราก็เสียใจอะค่ะ มีแต่คนบอกให้คิดแง่ดี ทำแล้วก็เครียดกว่าเดิมอีก
จนสุดท้าย ลบทิ้ง ไม่สนใจละ ใครจะตายร้ายดียังไง ช่างมัน
สู้ๆนะคะ เราอยากให้ตัวเองใจเย็นๆก่อน อย่าพึ่งรีบร้อนลบนิยาย ลองทบทวนสักวันสองวันแล้วค่อยแก้ไขตามเห็นสมควรเนอะ เราว่ามันจะดีขึ้นเรื่อยๆ
เรื่องนี้ต้องใจเย็นๆค่ะ สู้ๆนะคะ รินเองเคยผ่านจุดๆนี้มาแล้ว ร้องไห้หนักมาก เพราะนักอ่านใช้คำพูดที่เจ็บจี๊ดจนอยากจะสำรอกออกมา แต่ถ้าเราลองไม่ใส่ใจดำที่รุนแรงแต่เก็บคำที่มีประโยชน์จะช่วยเราได้มากเลยค่ะ อย่าง เลิกๆไปเถอะค่ะอย่าเรียกตัวเองว่าไรท์เลย อืม...อันนี้เจ็บมากค่ะ เราเลยรีไรท์เรื่องซะเลยแล้วคนกลุ่มนั้นก็หายไป...เอวัง
มีอะไรจะบอกนะคะ รินด่านักอ่านที่ด่าริน ในใจไปเป็นร้อยแล้วค่ะ5555
เราต้องมีสติ ตั้งมุ่งมั่น ต้องตั้งใจ ท้อได้แต่อย่าถอยเป็นพอ
สุดท้ายนี้ของให้คุณนักเขียนสู้ๆและมีความสุขกับสิ่งที่ทำนะคะแม้ว่า ความคิดเห็นของรินอันนี้จะบ่นเรื่อยเปื่อยไปมากกว่าครึ่ง ฮ่าๆ
ขอบคุณมากๆค่ะ
เราว่าในเมื้อเราเลือกนักอ่านไม่ได้ เราจึงต้องทำจิตใจให้แข็งแกร่งและมีสติค่ะ แล้วค่อยๆ พิจารณาตามเนื้อหาคอมเมนต์
1. มาเพื่อด่าอย่างเดียว มาด้วยคำพูดแรงๆ เช่น นิยายขยะ เลิกแต่งไปซะ เป็นคอมเมนต์ที่หาประโยชน์สาระไม่ได้ ไม่ควรให้ความสำคัญเก็บมานอยด์มาใส่ใจด้วยซ้ำ ก็เป็นแค่คนที่ผ่านมาแล้วบังเอิญด่าลอยๆ มากระทบหู ไม่จำเป็นต้องกระโดดเอาตัวเข้าไปรับให้เสียสุขภาพจิต
2. คำด่าที่มาพร้อมชี้จุดที่ไม่ชอบ เช่น พระเอกนิสัยแย่ นางเอกทำตัวแย่ไม่มีกาลเทศะ ทำไมอ่านแล้วไม่เข้าใจเลย เนื้อเรื่องเร่งจะรีบไปตายที่ไหน อันนี้อ่านแล้วหัวอุ่นๆ สูดหายใจก่อนรอบนึงแล้วพิจารณาว่าพูดจริงมั้ย เราถือว่าเป็นfeedbackอย่างหนึ่งของคนอ่านนะ ว่านิยายตอนนี้ของเราเป็นยังไง ถามนักอ่านคนอื่นว่าเป็นอย่างนั้นจริงไหม บางทีเราก็อาจจะพบจุดบกพร่องของเราก็ได้ ส่วนคำพูดแรงๆ ก็ไม่ต้องไปใส่ใจ ถือว่าได้ประโยชน์แล้ว
3. ชมลอยๆ เช่น สนุกค่ะ รอค่ะ ต่อนะคะ คือเราก็ชอบคอมเมนต์นะ แต่อารมณ์เหมือนมีคนทักเฟสมาว่า ทักค่ะ แล้วเราก็สวัสดีค่ะกลับ แล้วก็เงียบไปดูไม่มีปฏิสัมพันธ์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีคอมเมนต์ดีกว่าไม่มี T.T
4. ติด้วยความสุภาพ/แก้คำผิด ชอบอันนี้มากที่สุดค่ะ บางทีเราไปคุยต่อหลังไมค์จนได้ที่ปรึกษาเลยก็มี เป็นคอมเมนต์ที่มีคุณภาพมากๆ อยากได้แบบนี้เยอะๆ แต่ไม่ค่อยจะมีเท่าไร
5. อวยอย่างเดียว อันนี้เราก็ชอบค่ะ รู้สึกตัวลอย 555 แต่บางคนก็ชอบแอนตี้คนที่ติ อยากให้ลดตรงนี้ลงนิด อวยอย่างมีสติ ไม่ระรานใคร บางครั้งเจออวยแบบยกนิยายเรื่องอื่นมาเทียบว่าเรื่องนั้นไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ พูดตามตรงว่ากลัวค่ะ กลัวคนอวยและกลัวเจ้าของเรื่องนั้นตามมาตบ 55
ส่วนตัวรับได้ทุกแบบค่ะ ขอให้มาเถอะ บางทีเคยเจอแบบที่1. มาด่าแล้วมีคนมาเมนต์เยอะกว่าปกติ แบบมาให้กำลังใจ รู้สึกว่า.. วันหลังกลับมาด่าอีกนะคะ *_* อะไรทำนองนี้
เห็นด้วยและตรงใจมากเรื่องนักอ่านบางคนที่เอาแต่อวยและแอนตี้พวกติแบบไม่ลืมหูลืมตา ควรจะปรับตรงนี้สักนิดนึง เราเคยเขียนคอมเม้นติและชม เพราะ หวังดีอยากให้นักเขียนแก้ไข แต่โดนนักอ่านบางคนด่าและบอกว่าไปเขียนงานเอาเองเถอะไป ก็วางโครงเรื่องมาแล้ว คุณไม่พอใจก็เชิญไปอ่านที่อื่น ฯลฯ เราเจอเยอะกว่านี้แต่ขอไม่พูดถึง (อย่าว่าแต่นักอ่านที่ตินักเขียนหรือนักเขียนที่บูลลี่นักอ่าน แม้แต่นักอ่านด้วยกันเอง ก็ยังมีการด่าทอรุนแรงกับพวกคอมเม้นติหรือวิจาร์ณ)
แ้วแต่คนจริงๆ อ่ะค่ะเรื่อวนี้ บางคนใจบางไท่โอเคกับอะไรแบบนี้เลย แต่อย่างเราเราจะย้ำตลอดทุกตอนว่าติชมได้ ให้คนอ่านรู้ว่าเราเปิดรับคำตินะ ช่วงเขียนเรื่องเก่าๆ ตอนได้คำติทีนึงแทบจะกราบ 55555
ดีจะตายครับ มีคนชี้จุดบกพร่องให้เราด้วย
นี่มันคนอ่านที่อ่านเรื่องเราจริงๆนี่นา
ท้ออ่ะ มีอยู่เเล้ว แต่ส่วนใหญ่มันคือกำลังใจไง เเค่คำว่ารอที่พวกคุณเขียน คุณรู้ไหมมันสามารที่จะเป็นกำลังใจได้เลยเเหละ มันทำให้รู้ว่ายังมีคนรอที่จะอ่านนิยายของเรา
คือเรื่องคอมเม้นต์น่ะหรอคะไม่ต้องกลัวหรอกค่ะพิมพ์ไปเลย ด่าก็ได้(5555[ด่ารินได้นะคะแต่คนอื่นไม่รู้]) เพราะยังไงเราเองก็เป็นนักเขียนคนนึงที่รอการคอมเม้นต์ไม่ว่าจะด่า ติ ชม หรืออะไรก็แล้วแต่ อยู่นะคะ เพราะฉะนั้นอย่ากลัวการคอมเม้นต์ค่ะ อาจจะมีนักเขียนหลายๆท่านรอเหมือนรินอยู่นะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?