ปรึกษา อาชีพ เครียดมากค่ะ จะยืนยันสิทธิ์แล้ว

[จขกท]

คือ จขกท เรียนอยู่คณะหนึ่งวิทย์สุขภาพซึ่งก็เป็นคณะที่การงานมั่นคงระดับนึงและ ชีวิตตอนทำงานไม่หนัก แต่จขกท บ้านอยู่ กทม แต่ ม ที่อยู่ อยู่ ตจว (ไกลมาก) แล้วเลยลองมาสอบใหม่ซึ่งไม่สามารถซิ่วคณะเดิมได้ ได้อยู่ ใกล้บ้าน แถมเป็นคณะที่ดีกว่า แต่งานจะหนักและต้องเสียสละมาก แต่ระหว่างเรียน จขกท ก็สามารถกลับบ้านได้ แต่ถ้า จขกท เลือกอยู่ที่เดิมซึ่งก็เรียนหนักเหมือนกัน มันไกลบ้านอะเวลาหดหู่ไม่ได้กลับบ้านไปหาพ่อแม่มันก็รู้สึกแย่ เลยเครียดมากๆไม่รู้จะทำไงกะชีวิต คือลังเล
1.อยู่ที่เดิม ตจว ไกลบ้าน เรียนหนัก แต่งานสบาย
2.เลือกที่ใหม่ ใกล้บ้าน ม.ดังกว่าดีกว่า เป็นคณะที่ดีกว่า แต่คิดว่า หนักตอนทำงาน สำหรับเรา
เราจะเอาไงกะชีวิตดีคะ เครียดที่สุดมากๆ

Comments

[คนผ่านทาง]

สงสัยจากทันตะไปแพทย์ แต่ได้อยู่ใกล้บ้าน ก็ดีนะ

อย่าคิดมาก ยังไง ๆ อีก 5-6 ปี ก็ต้องออก ตจว อยู่ดี

นอกจากเข้าเอกชน ได้อยู่บ้านอีกสักช่วงก็คงจะเครียดน้อยลง สู้ๆ นะ

[จขกท]

ขอบคุณมากๆนะคะ นอนคิดมาหลายคืนก็ยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้เลยค่ะ tot จขกท อยากมีเวลาตอนทำงานให้กับครอบครัวอะ กลัวว่าหมอจะหนักมากสำหรับเรา

[เห็นใจ]

เรียนผ่านมาตั้งปีนึงแล้ว เหลืออีกแค่5ปีไม่กี่อึดใจเดียวก็จบแล้วค่ะ ทันตะจบมาเราบริหารจัดการชีวิตได้ง่ายกว่ามากๆนะคะ

ถ้าซิ่วเหมือนเราเสียเวลา7ปีเลยซึ่งpassionในการเรียนเราก็ไม่ได้แรงขนาดที่จะเสียเวลาไปตั้ง1ปี ปีนึงเราเรียนจบมาอยู่กับพ่อแม่ได้ทั้ง365วันเลยนะคะ ทำเงินทำอะไรได้อีกเยอะแยะ

ตอนใช้ทุนก็ไม่เข้มงวดเหมือนแพทย์ที่ต้องเอาไว้ต่อเฉพาะทาง หลายคนตัดสินใจจ่ายหนี้แล้วออกมาทำเอกชนไม่เกินปีคืนทุนหมด เคยได้ยินมาว่าช่วงใช้ทุนเป็นinternของหมอsufferกว่าตอนเรียนหลายเท่า เวลากลับบ้านก็ไม่ได้หาได้ง่ายๆเหมือนตอนเรียนแล้ว

ยิ่งเรียนปีสูงๆเราจะค่อยๆสร้างcomfort zoneขึ้นมาเอง ได้สร้างlandmark สร้างconnectionกับคนที่นู่น ได้โตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น นอกเสียจากว่าที่ที่เราอยู่มันไม่โอเคจริงๆทั้งเรื่องเรียนเรื่องสถานที่เรื่องคน มีปัญหามากๆอยู่แล้วคับใจจริงๆ อันนั้นถึงค่อยมานั่งทบทวนอีกที แต่ถ้าเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ บอกเลยว่าอยู่ที่ไหนก็เป็นค่ะเรียนมาทางสายนี้

ไม่รู้นะเป็นคำแนะนำจากพี่เฉยๆ

[จขกท]

ขอบคุณมากๆๆนะคะพี่ สำหรับคำแนะนำ ใจลึกๆหนูก็อยากรีบเรียนให้จบเร็วๆ แต่กว่าจะจบกับสายแบบนี้ มันsufferตอนเรียนซึ่งแบบพ่อแม่ก็มาหาไม่ได้เพราะไกลอีก แต่ถ้าอยู่แถวบ้านเวลาหนูเครียดเขาก็ยังมาหาได้ เกิดอะไรขึ้นยังมีคนในครอบครัวคอยให้กำลังใจข้างๆ คือหนูก็ชั่งน้ำหนัก 2 ทางเลือกแล้วนะ มันก็ยังไม่ได้คำตอบ ส่วนในความชอบนั้น คือชอบการทำงานด้านทันตะที่ว่ามีเวลาให้กับที่บ้านแต่ของหมอก็ชอบด้านหมอผิวหนังแต่ที่ถามรุ่นพี่มา กว่าจะได้เป็นก็ยากลำบากมากๆ ซับซ้อนซ่อนเงื่อน ฮรืออ ตอนนี้หนูรู้สึกแย่มากอะ ก้าวไปทางไหนก็พะวงไปหมด หรือหนูควรไปสงบจิตใจนั่งสมาธิสักพักดีคะ เผื่อคิดออก

ปล.ขอบคุณมากๆนะคะ

[ทูน่าสาส]

เห็นด้วยกับ คห สอง แพสชั่นไม่แรง อย่าไปลำบากใจเลย (แต่คนมามีใจทีหลังก็มีนะ) แต่ในเมื่อแพสชั่นไม่แรงอยู่แล้ว อดทนอีกห้าปี เดี๋ยวจบก็หางานใกล้บ้าน ลุ้นอยูาบ้านได้ง่ายกว่าด้วย สบายกว่าเยอะ

[คุณแม่ท่านนึง]

แนะนำให้เลือกที่ใกล้บ้าน ใกล้พ่อแม่ค่ะ เอาที่เรามีความสุข มีที่ปรึกษา ทำงานที่ไหนก้อเหนื่อยค่ะ หนักไม่หนัก อย่าพึ่งกังวลค่ะ

[Minkk]

มีพี่และเพื่อนเป็นหมอ มีน้องเป็นทันตะ ส่วนตัว พี่แนะนำให้น้องทนเรียนทันตะอยู่ไกลบ้านจนจบดีกว่าค่ะ ถ้าน้องไม่ได้อยากเป็นหมอขนาดนั้น ข้อแรก หมอทำงานหนักมากค่ะ ต่อให้อยู่ใกล้บ้านก็ไม่ใช่ว่าจะได้กลับ ข้อสอง คนคิดว่า เป็นหมอได้ดูแลพ่อแม่ ก็ไม่เชิง จะได้ช่วยก็ตอนที่พ่อแม่ไปโรงพยาบาล เพราะไม่ค่อยได้กลับบ้าน ข้อสาม หมอเป็นอาชีพที่ทุ่มเทมาก ความเสี่ยงถูกฟ้องร้องสูง ข้อสี่ ถ้าน้องอยากเป็นหมอผิวหนัง เงินดี งานไม่หนักจริง แต่เท่าที่พี่คุยกับเพื่อน เพื่อนจะไม่เลือกเรียนเพราะอายุงานสั้นกว่าหมอด้านอื่นๆ แล้วการแข่งขันก็สูงด้วย ข้อห้า พี่มีเพื่อนของน้อง ที่เรียนหมอมาปรึกษา ว่าเรียนจนเป็นโรคซึมเศร้า สุดท้ายต้องซิ่งไปคณะวิทย์ พี่เลยรู้สึกว่า ถ้าใจไม่รักจริง น้องจะเครียด ข้อหก ทันตะมีข้อดีรวมๆคือ เรียนไม่เท่า จบออกมาเงินดี ความเสี่ยงต่ำกว่าค่ะ อันนี้ คือข้อมูลเท่าที่พี่ทราบและเป็นมุมมองของพี่นะคะ สุดท้าย ถ้าน้องรักอะไรมากกว่า พี่ก็อยากให้เรียนอันนั้นค่ะ เพราะน้องต้องอยู่กับมันอีกนานเลย สู้ๆนะคะ