ว่าด้วยนิยายจีนส่วนใหญ่ที่เจอมากับตัว......
ตั้งกระทู้ใหม่
.
.
.
.
คือไม่มีไรมากครับคือทำไมนิยายจีนมันเบี้ยว(ดูโกงๆ)จัง(ความเห็นส่วนบุคคล) คือผมก็อ่านมาได้สักพักแล้ว ขนาดโลกธรรมดาๆตัวเองยังต้องโกงเลย แบบเกิดมามีความทรงจำภาพถ่าย ฉันเป็นอัฉริยะ!แค่ฉันคนเก่าไม่ได้ใช้มัน!
ก่อนจะไปหยามหน้าตัวร้าย(ของเรื่อง) และเข้าไปตอกหน้าพวกคนที่หยาม และต้องได้พวกมาใหม่ (อันนี้คืองงจริงคุณไปล้างแค้นเขาเพราะเขายอมรับความเป็นคุณไม่ได้แต่ไอคนที่อยู่กับคุณมันยอมรับความเป็นคุณจริงๆเหรอ? มันก็เพราะคุณเก่งกว่าแล้วสวยหล่อกว่าเดิมแล้วเท่านั้นอย่างกับเขาชอบคุณเมื่อก่อนหรอก ไปความมั่นใจมาจากไหนว่าพวกเขาถึงจะตามคุณถ้าคุณไม่เก่ง อย่าว่าแต่เก่งเลยถ้าจะงอมือใช้พลังขนาดนี้=*= แล้วตัวโกงที่เขาพยายามด้วยตัวเองแถบตายต้องมาแพ้?? โคตรเน่า.. แล้วมันต่างอะไรกันกับตอนแรกเพราะคุณอ่อนกว่าจึงโดนเหยียดหยามแล้วที่คุณทำมันประเสริจ [คุณในที่นี้ทั้งหมดในวงเล็บคือคุณตัวเอก] ผมว่ามันดูเป็นวงจรอุบาทว์มากๆ)
บอกตรงๆรู้สึกว่าจะสร้างอุปสรรคทำไมถ้าจะรีบหาเหตุผลหรือดวงมาใช้อวยอะไรกันขนาดนี้
อันนี้คืออันสุดท้ายที่อยากจะพูดจริงๆ คือทุกคนสังเกตไหม? ไม่ต้องนิยายจีนก็ได้ ไทยก็ได้ คือเวลาตัวเอกเจอเพศตรงข้ามที่เป็นตัวละครหลัก ทำไมนิสัยตัวละครมันเปลี่ยนไป? อยู่ๆก็กวนตีนทำเป็นยั่ว และแบบอ่อยไม่รู้ตัว เฮย! ถ้าจะเอาใจพระรองอื่นฯ ขนาดนี้แล้วต้องค่อยมาตัดทิ้ง จะทำทำไม?
แล้วตัวเอกก็ไปตกเขา-เธอ ก่อนไม่ใช่เหรอ? ทำยังกะเขาจะรัก-เองหรอก อ่อย-จีบขนาดนี้ตามไปทุกที่ ไปทำให้เขิลทุกตรั้ง?? =*=
คือเหมือนพยายามทำแบบไออิจิกาก(แช่งด้วยความรำคาญ) คือไม่ต้องก็ได้ม้างงง! •_•) ไม่กากมันไม่เจริญหรอก จีบไปทั่วทั้งที่เป็นแค่ซิสค่อนติดพี่แท้ๆ =_=*
โดโด้ไม่ดำ~! ดำไม่ดำ~! ดิวโด้ดำ~!
19 มิ.ย. 61 เวลา 21:48 น.
1,820
views
7 ความคิดเห็น
อิจิกาก!
สื่อสารภาษาคนให้รู้เรื่อง นี่เป็นคน ยังไม่เข้าใจเลย มากเรื่องนักก็แต่งเอง นี่ก็เริิ่มมาจากจุดนี้เหมือนกัน ไม่ถูกใจเลยแต่งอ่านเอง=*=/
นิยายจีนนี่เห็นเคยคนวิเคราะห์ว่าแต่งเพื่อระบายครับ สังคมทางนั้นโดยเฉพาะฝ่ายชายเป็นอะไรที่กดดันและอึดอัดมาก นิยายเลยสะท้อนออกมาในเชิงพล็อตที่ว่านั่นล่ะ แต่ดูเหมือนจะมีคนที่รู้สึกแบบเดียวกันไม่น้อย กลายเป็นนิยายได้รับความนิยมไปเลย
ส่วนพล็อตฮาเร็มแบบอิจิกะนี่... มันเป็นแนวปักธงเล่นสงครามกองอวยแหล่ะครับ เน้นขายตัวละครให้ผู้อ่านได้ฟินกัน
แต่เจ้าตัวไม่ได้ตอบรับใครเป็นชิ้นเป็นอันก็ถูกแล้ว ไม่งั้นก็ไม่ได้เล่นสงครามกองอวยสิครับ ถ้าตัวละครมันเข้าวินแต่แรกๆ
ถามว่าสมจริงไหม ก็ไม่หรอก
ถามว่าน่ารำคาญไหม ก็ใช่ ถ้าไม่ชอบฮาเร็ม
แต่ว่ามันขายตลาดฮาเร็มนี่ครับ ซึ่งตลาดทางนั้นพล็อตแบบนี้ไม่ใช่เรืองแปลกเลย
แต่พวกแนวฮาเร็มที่กำหนดนิสัยตัวละครมาดี คาแรกเตอร์มันจะไม่ขึ้นๆ ลงๆ มั่วซั่วนะครับ เป็นคนยังไงก็เป็นคนยังงั้นแหล่ะ แล้วค่อยๆ ปรับตัวกันไป
แต่ถ้ามือใหม่หัดแต่งฮาเร็มน่ะ อันนี้ไม่แน่... บางทีคนเขียนไม่นิ่งเองด้วยซ้ำ มันเลยกระเทือนไปถึงตัวละครที่กำลังเขียนในตอนนั้นแบบบางทีไม่รู้ตัวเอา แต่กับคนอ่านที่ได้ตอนต่อตอนนี่ อาจรู้สึกถึงความไม่แน่ไม่นอนชัดๆ เลยล่ะ
ข้อมูลดีงาม!
ของคุณจีนฝ่ายชายใช่ไหมคะ ถ้าจีนฝ่ายหญิงแบบเราที่เน้นรักและมีตัวเอกเป็นผู้หญิงก็จะประมาณ
- นางเอกทะลุมิติไปเข้าร่างสวะไร้ค่าของตระกูล/เป็นคุณหนูที่มีแม่เลี้ยงหรือน้องสาวที่ภายนอกแสนดี แต่ข้างในชั่วร้าย
- นางเอกถูกถอนหมั้น
- นางเอกกลายเป็นคนใหม่ สวย ดีงาม แซ่บที่สุดในปฐพี ผู้ชายกลับมาสนใจ
- นางเอกแก้แค้นหรือเอาคืนตัวร้ายแบบไม่มีใครต่อกรได้
- พระเอกส่วนใหญ่เป็นแม่ทัพ, อ๋อง ถ้าพระเอกเป็นฮ่องเต้ นางเอกจะเป็นสนมที่ตอนแรกพระเอกไม่เหลียวแลมาก่อนเลย
- ถ้าเป็นแนวเทพเซียน หรือมีระดับขั้นพลัง นางเอกตอนแรกจะไม่มีพลัง แต่ได้ค้นพบพลังที่ยิ่งใหญ่ตอนหลัง หลายเรื่องนิยมให้นางเอกถนัดพวกโอสถ
- พระเอกจะหลงนางเอกมาก สายเปย์ สายป๋า รักเดียวใจเดียวทั้งที่บริบทสังคมจีนโบราณผู้ชายจะมีสามภรรยาสี่อนุถือเป็นเรื่องปกติ
ฯลฯ
แต่จุดต่างระหว่างตัวเอกเป็นผู้ชายฝั่งคุณเจ้าของกระทู้กับตัวเอกเป็นผู้หญิงฝั่งเรา เราว่าน่าจะเป็นเรื่องฮาเร็มค่ะ อาจด้วยค่านิยมสมัยนั้นด้วย ผู้ชายจะเท่าไรก็ได้ แต่ผู้หญิงควรจะมีแค่คนเดียว ฝั่งคุณเลยตู้มออกมาเป็นแนวฮาเร็ม ส่วนฝั่งเราไม่ค่อยพบ ถึงมีก็มีน้อยกว่า
อ๋อง คืออะไรครับ
อ๋องคือยศผู้ปกครองแคว้นครับ
ตอนนี้เราแต่งนิยายมาเฟียฮ่องกงอยู่ พล็อตเรื่องเป็นแนวมิชชั่น คือฝ่ายพระเอกมีภารกิจต้องเอาคัมภีร์ไปคืนวัดเส้าหลิน ส่วนฝ่ายผู้ร้ายต้องการขโมยคัมภีร์ไปขาย
พระเอกเป็นลูกคนรวยเพิ่งเรียนจบใหม่ๆ แต่ในเรื่องดูไม่ค่อยโกงนะ กลับกันออกแนวซื่อบื้อด้วยซ้ำ แถมยังใจร้อน ทำอะไรไม่ค่อยคิดจนทำให้คนรอบข้างเดือดร้อน ที่จริงก็คิดแหละ เพียงแต่ว่าความคิดของตัวละครนี้คือแบบว่า ถ้าฉันตั้งใจจะทำอะไรแล้วฉันต้องทำให้สำเร็จ ใครจะมาห้ามยังไงก็ไม่ได้ ไม่ค่อยฟังเสียงคนรอบข้าง ซึ่งบางทีก็ทำสำเร็จ บางทีก็เสียท่าผู้ร้าย
ผู้ร้ายในเรื่องนี้เป็นแก๊งมาเฟีย มีพวกเป็นร้อย โกงทุกอย่างที่โกงได้ แล้วก็ติดอบายมุข คาแรกเตอร์ของผู้ร้ายก็จะประมาณว่า ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการไม่ว่าจะต้องแลกกับชีวิตคนสักกี่ศพก็ไม่สน สมาชิกคนสำคัญของแก๊งก็เป็นคู่อริของพระเอกด้วยกันทั้งนั้น ที่เราตั้งใจจะแสดงให้เห็นก็คือพระเอกถึงจะไม่ค่อยฉลาดแต่ก็ไม่ขี้โกงเหมือนพวกผู้ร้าย
ในส่วนของนางเอก เป็นหลานสาวอาจารย์ของพวกพระเอก แก่กว่าพระเอกนิดหน่อย กำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก ฐานะทางบ้านก็รวยอยู่แต่บ้านพระเอกรวยกว่า นางเอกของเรื่องนี้เป็นคนฉลาด มีไหวพริบ เก่งทั้งใช้ความคิดทั้งลงไม้ลงมือ ที่สำคัญคือเป็นคนเดียวที่คอยห้ามความคิดพิเรนๆ ของพระเอก แต่ก็ไม่ค่อยจะเชื่ออยู่ดี
ตอนพระเอกเริ่มจีบนางเอกใหม่ๆ ฝั่งนางเอกอาจจะดูเหมือนง่ายไปหน่อย แต่จริงๆ คือมีใจให้ตั้งแต่ตอนนั้น แต่พอเป็นแฟนกันแล้วพระเอกเที่ยวไปโม้ให้คนอื่นฟัง ก็เลยโดนบังคับให้ทำตัวเหมือนเป็นแค่พี่น้องกัน
แล้วก็มีเพื่อนพระเอก 3 คน ที่ตอนหลังกลายเป็นลูกน้อง ที่เราพยายามถอดแบบมาจากกวนอู, เตียวหุย, จูล่ง บางฉากบางตอนเราก็เอายุทธวิธีจากสามก๊กมาปรับใช้บางส่วนเหมือนกัน
โอเค สปอยแค่นี้พอละ ตอนนี้เราเพิ่งแต่งได้ถึงจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด เอาไว้ถ้าว่างเมื่อไหร่แล้วเราจะไปแต่งต่อ
ผมก็เบื่อแนวนี้ครับ ต้องมาเข้าร่างสวะประจำตระกูลอย่างงู้นอย่างงี้ หรือไม่ก็เป็นสวะแต่ได้ของอะไรเทพๆกลายเป็นเทพเฉย แรกๆก็หนุกดีหรอกเจอเยอะๆก็เบื่อ+เอียน(รวมถึงเรื่องจีนๆมันมีแต่น้ำด้วยล่ะ) ผมโคตรฮาเรื่องนึงพระเอกได้ไปพบวรยุทธิ์โบราญเข้าซึ่งมันมีประสิทธิภาพเหนือกว่าของยุคปัจจุบันมาก ทำให้พระเอกชนะตัวโกงหลายต่อหลายคนได้อย่างสบายๆ(แต่ผมอดคิดไม่ได้ว่าฝีมือพระเอกแมร่มก็งั้นๆถ้าตัวโกงมีวิชาระดับเดียวกันเผลอๆตบพระเอกคว่ำง่ายๆไปล่ะ วิชาโบราญโคตรเทพลงไปสู่มือใครไม่ลงไปลงใส่คนที่ไม่ได้โดดเด่นอะไรถ้าไม่มีวิชาพวกนี้ซะงั้น ถ้าลงไปคนเก่งจริงๆนี่เผลอได้โคตรเซียนแห่งยุคซะอีก)
จริงครับ
ถ้ามีคนแบบนั้นจริงๆ ก็คงไม่อยากเจอคนแบบนั้นเท่าไรหรอกนะ
คือรู้ว่าเก่งแต่ทำไมต้องมาบังทางด้วยคือรู้ว่าอยู่หน้าแทนที่จะเดินต่อไปกลับมายืนบังทางกับเราอยู่กับที่ซะงั้น!
ไม่น่าคบจริงๆไม่ได้ต่างจากตัวโกงประกอบเกรด-Bเลย
เอาตามตรงเลยนะ เท่าที่ผมไปเจอมา นิยายจีนที่คนไทยแต่งหรือคนจีนแต่ง แบ่งออกเป็นสองประเภท
1. ถ้าเป็นแนวกำลังภายในอย่างเดียว พระเอกต้องเทพ เก่งเหนือใครในโลก เก่งไปหมดทุกด้านวิชาการ ไม่ว่าจะเป็นปรุงยา... ฝึกวิชา... หลอมอาวุธ... หรือแม้กระทั้งเรื่องบนเตียง ผู้หญิงติดบานเชียว
2. ถ้าเป็นแนวความรัก นางเอกต้องอยู่ในฐานะยากลำบาก แต่กลับอยู่ในตระกูลพวกขุนนาง ไม่มีใครไปเกิดเป็นสามัญชนธรรมดาเลย
อ้อ... เกือบลืม นอกจากนางเอกเกิดมาต้องลำบากแล้ว บางครั้งต้องมาสิงอยู่ในร่างตัวร้ายด้วย
และที่สำคัญ เกือบทุกเรื่อง ต้องมาเข้าสิงร่างคนอื่น จากนั้นเริ่มตำนานบทใหม่ ให้เลื่องลือไปทั่วแผ่นดินว่า ข้าหรือแม่นางผู้นี้ จากขยะประจำตระกูลหรือลูกเมียเก็บก็สามารถเป็นดาวเด่นได้
ถ้ารู้เนื้อหาแบบนี้แล้วยังอยากจะอ่านอยู่อีกไหม ? ถ้ามีใครถามผมแบบนี้ ผมตอบว่า "อ่านเหมือนเดิม"
ฮ่าๆ บ่นเสียดิบดี ที่ไหนได้ก็หนีไม่พ้นกลับมาอ่านเหมือนเดิม ทำไงได้ นิยายที่อยากจะอ่านจริงๆ มันหายาก ไม่ต่างจากงมเข็มในมหาสมุทรเลย ต่อให้หาเจอ มันก็ไม่ใช่ว่าจะได้สมใจหมาย เพราะตัวนักเขียนมักสูญหายไปตลอด จึงต้องไปค้นหานักเขียนท่านอื่นเพื่ออ่านต่อแทน
ส่วนนิยายที่มีโครงสร้างแนวเดิมๆ อย่างที่กล่าวไปข้างต้น บางเรื่องก็เขียนมีเอกลักษณ์แตกต่างจากเรื่องอื่นชัดเจน บางเรื่องก็สนุกไม่เหมือนเรื่องอื่น บางเรื่องก็น่าติดตามทุกฉากทุกตอน
ดังนั้นต่อให้จะมีแต่เนื้อหาเดิมๆ ก็ไม่ใช่ว่าจะน่าเบื่อเสมอไป มันขึ้นอยู่กับการเล่าและการดำเนินเรื่อง จะทำให้น่าติดตามได้แค่ไหน มันก็เหมือนกับไปสั่งอาหารตามสั่ง เคยสังเกตหรือไม่ว่า ทั้งๆ ที่ร้านขายอาหารตามสั่งเหมือนกัน ทำไมร้านหนึ่งถึงมีคนสั่งเยอะ แต่อีกร้านที่อยู่ใกล้ๆ กัน กลับไม่มีใครสั่ง นั่นเป็นเพราะ ความอร่อยครับ นิยายก็เช่นเดียวกัน
อยากลองอ่านนิยายจีนแบบไม่สิงไม่ทะลุมิติไม่มีนางร้ายเลยไหมคะ
ขอยัดเยียดแบบหน้าด้านๆล่ะค่ะ
ช่วยอดทนอ่านและให้คำแนะนำให้ได้ไหมคะ สักสามตอนห้าตอนก็ได้ เราจะได้พัฒนางานต่อไปค่ะ
https://writer.dek-d.com/iya14/story/view.php?id=1676715
ชื่อเรื่อง ศาสตราจันทรา
ขอบคุณค่า
แอบมองของตัวเอง เเบบนี้รึเปล่านะ55
เดี๋ยวว่างจะไปลองอ่านดูนะครับ
ขอลิงก์เลยค่า อยากอ่านจ้า
ขอบคุณมากค่า
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?