Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ช่วยถอดความหมายนี้หน่อยคะ หนํไม่เข้าใจT^T

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีคะ มีเรื่องรบกวนผู้รู้ช่วยหนูถอดความหมายหน่อยคะ หนูไม่เข้าใจจริงๆเป็นการบ้านของหนูเองคะ^•^ยังไงก็ช่วยหน่อยนะคะ

จะควักเอานัยนาออกมาดู ตะคอกขู่คุกถามคำรามรน
ทั้งสองเงือก-กายหมายไม่รอด ถึงม้วยมอดมิให้แจ้งแห่งนุสนธิ์
จึงกล่าวแกล้งแสร้งเสด้วยเล่ห์กล. เธออยู่บนเขาชวางริมทางมา
ข้าจะพาไปจับจงกลับหลัง ให้ได้ดั่งมุ้งมาดปราถนา
ไม่เหมือนคำรำพันที่สัญญา จงเข่นฆ่าเราม้วยไปด้วยกัน
อสุรีผีเสื้อก็เชื่อถือ ยุดเอามือขวาซ้ายให้ผายผัน
เงือกก็พามาถึงได้ครึ่งวัน แกล้งรำพันพูดล่อให้ต่อไป
นางผีเสื้อเบื่อหูรู้เท่าถึง จึงว่า-ตอแหลมาแก้ไข
มาถึงนี่ชี้โน่นเนื่องกันไป แกล้งจะให้ห่างผัวไม่กลัวกู
แล้วนางยักษ์หักขาฉีกสองแขน ไม่หายแค้นเคี้ยวกินสิ้นทั้งคู่
แล้วหลับตามข้ามทางท้องสินธู ออกว่ายวู่แหวกน้ำด้วยกำลัง

จยแล้วคะช่วยแปลหน่อยนะคะ ขอบคุณร่วงหน้าคะ^•^
:-)

แสดงความคิดเห็น

>

2 ความคิดเห็น

ไนท์ 2 ส.ค. 61 เวลา 19:04 น. 1

จึงตรัสว่าตาเงือกมาคอยรับ ช่างสมกับวาจาจะหาไหน

เราล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ เดี๋ยวนี้ไปแรมทางกลางอรัญ

ช่วยเมตตาพาตรงไปส่งที่ พระโยคีมีเวทวิเศษขยัน

กลางคงคาปลาร้ายก็หลายพรรณ จะป้องกันภัยพาลประการใด ฯ

๏ เงือกผู้เฒ่าเคารพอภิวาท ขอรองบาทบริรักษ์จนตักษัย

เสด็จขึ้นทรงบ่าจะพาไป พระหน่อไทให้ขี่ภริยา

อันอำนาจชาติเชื้อผีเสื้อน้ำ ปลาไม่กล้ำกรายกลัวทั่วทิศา

ด้วยกลิ่นอายคล้ายท่านผู้มารดา เมื่อจับข้าข้าจึงอ่อนหย่อนกำลัง

สัตว์ในน้ำจำแพ้แก่ผีเสื้อ เปรียบเหมือนเนื้อเห็นพยัคฆ์ให้ชักหลัง

อย่าเกรงภัยในชลที่วนวัง ขึ้นนั่งยังบ่าข้าจะพาไป ฯ

๏ พงศ์กษัตริย์ตรัสชวนสินสมุทร สอนให้บุตรขอสมาอัชฌาสัย

พระทรงบ่าเงือกน้ำงามวิไล พระหน่อไทยขอสมาขึ้นบ่านาง

เงือกประคองสององค์ลงจากฝั่ง มีกำลังลีลาศค่อยวาดหาง

ค่อยฟูฟ่องล่องน้ำไปท่ามกลาง ลูกสาวนางเงือกงามตามลีลา ฯ

๏ พระโฉมยงองค์อภัยมณีนาถ เพลินประพาสพิศดูหมู่มัจฉา

เหล่าฉลามล้วนฉลามตามกันมา ค่อยเคลื่อนคลาคล้ายคล้ายในสายชล

ฉนากอยู่คู่ฉนากไม่จากคู่ ขึ้นฟ่องฟูพ่นฟองละอองฝน

ฝูงพิมพาพาฝูงเข้าแฝงวน บ้างผุดพ่นฟองน้ำบ้างดำจร

กระโห้เรียงเคียงกระโห้ขึ้นโบกหาง ลอยสล้างกลางกระแสแลสลอน

มังกรเกี่ยวเลี้ยวลอดกอดมังกร ประชุมซ่อนแฝงชลขึ้นวนเวียน

ฝูงม้าน้ำทำท่าเหมือนม้าเผ่น ขึ้นลอยเล่นเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน

ตะเพียนทองล่องน้ำนำตะเพียน ดาษเดียรดูเพลินจนเกินมา

เห็นละเมาะเกาะเขาเขียวชอุ่ม โขดตะคุ่มเคียงเคียงเรียงรุกขา

จะเหลียวซ้ายสายสมุทรสุดสายตา จะแลขวาควันคลุ้มกลุ้มโพยม

จะเหลียวดูสุริย์แสงเข้าแฝงเมฆ ให้วิเวกหวาดองค์พระทรงโฉม

ฟังสำเนียงเสียงคลื่นดังครื้นโครม ยิ่งทุกข์โทมนัสในฤทัยทวี

พอเย็นย่ำค่ำพลบลงโพล้เพล้ ท้องทะเลมืดมัวทั่ววิถี

พระห้ามเงือกสองราด้วยปรานี ประเดี๋ยวนี้ลมกล้าสลาตัน

เห็นละเมาะเกาะใหญ่ที่ไหนกว้าง หยุดเสียบ้างให้สบายจึงผายผัน

เราหนีนางมาได้ก็ไกลครัน ต่อกลางวันจึงค่อยไปให้สำราญ ฯ

๏ ตาเงือกน้ำซ้ำสอนพระทรงศักดิ์ ยังใกล้นักอย่าประมาททำอาจหาญ

นางรู้ความตามมาไม่ช้านาน จะพบพานพากันตายวายชีวัน

ช่วยถอดหน่อยครับพี่ๆ

0
อริสา 12 ธ.ค. 63 เวลา 09:58 น. 2

หน่อกษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม ประไพพักตร์ลักษณ์ล้าล้วนขาคม ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง

0