เคยพัฒนาตัวเองในเรื่องหน้าที่การงานให้ดีขึ้นเพื่อที่จะ..ไปจีบคนที่แอบชอบไหมคะ?

[conanfriend]

เราเป็นผู้หญิงค่ะ เราแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอายุห่างกัน 6 ปี
เรากับพี่เค้าเคยทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน แต่คนละส่วนงาน คนละสถานที่ค่ะ
เรากับพี่เค้าเจอกันไม่ค่อยบ่อยค่ะ บางที่เจอปีละครั้งสองครั้ง มาพักหลังๆได้เจอพี่เค้าอาทิตย์ละครั้ง ครั้งละไม่กี่นาที
เราไม่สนิทกับพี่เค้านะคะ เราคุยกับพี่เค้าคุยกันเหมือนรุ่นน้อง เหมือนแฟนคลับเหมือนคนที่ชื่นชอบเค้าประมานนั้น ทักทายปกติของคนเจอกัน
พี่เค้าเป็นคนที่ดีค่ะ หน้าที่การงานมั่นคง มีความสามารถ เรียนเก่ง การศึกษาดี มีความคิดทัศนคติที่ดี การจัดการเวลาและชีวิตดี ทำงานและธุรกิจหลายอย่าง จนบางทีเราก็ไม่แน่ใจว่าเค้ายังโสด

ส่วนตัวเราทำงานอยู่ในตำแหน่งหนึ่งของบริษัท ซึ่งตำแหน่งที่เราทำอยู่เราประเมินแล้วว่าการเติบโตค่อนข้างน้อย ประกอบกับลักษณะการทำงานและสภาพแล้วล้อมต่างๆที่ทำงานแบบเดิมๆ จังหวะและเวลาอะไรหลายๆอย่างทำให้เป็นอุปสรรค์ไม่สามารถหมุนเวียนงานไปยังตำแหน่งงานอื่น ที่ทำงานไกลบ้านมากทำให้กลับถึงบ้านดึกเฉลี่ยประมานสามทุ่มทุกวัน(จันทร์-ศุกร์) นี่จึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราตัดสินใจลาออกค่ะ 
เราอยากลาออกมาเพื่อพัฒนาตัวเอง หางานทำในตำแหน่งที่เราชอบ สามารถเติบโตและมั่นคง มีเวลาเหลือมาดูแลงานที่บ้านหลังเลิกงาน รวมถึงออกมาเพื่อสะสางวิจัยป.โทที่ค้างอยู่ให้เสร็จด้วย 

เราคิดว่าพี่เค้ากับเราต่างกันค่ะ การใช้ชีวิต กลุ่มเพื่อน ซึ่งบางทีเราก็คิดว่าเราเข้าไม่ถึง แต่พี่เค้าก็ทำตัวธรรมดาและเฟรนด์ลี่ทำให้เข้าถึงได้ (ประมานว่าพี่เค้าคบคนได้หลายแบบค่ะ) พี่เค้าเก่งภาษามาก ส่วนเราแทบไม่ได้เรื่อง การคุยกันเรื่องภาษาต่างประเทศคงคุยกันยากหน่อย การงาน ฐานะดีกว่าเราค่ะ  ชอบเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มีประสบการณ์ และฉลาดในการใช้ชีวิตพอสมควร ในขณะที่เราหน้าที่การงานก็ยังไม่มั่นคง ยังรู้สึกไม่เป็นโล้เป็นพายเท่าไหร่ เรียนก็ไม่ค่อยเก่ง ยังไม่สามารถเป็นที่พึ่งพาของครอบครัวได้ ยังมีนิสัยเด็กๆ 

สำหรับเราพี่เค้าเหมือนเป็นแรงบันดาลใจให้เราพัฒนาตัวเองค่ะ เราไม่กล้าสารภาพ หรือเข้าไปจีบเค้าในตอนที่เรายังรู้สึกว่าตัวเองยังไม่มั่นคงและไม่เหมาะสมกับเค้าเลย ซึ่งก็เป็นอีกส่วนให้เราตัดสินใจออกมาเพื่อทำตามสิ่งที่ตัวเองหวังไว้ เราทรมานใจมากค่ะในการตัดสินใจครั้งนี้ ในเรื่องงานเราไม่รู้สึกกังวลสักเท่าไหร่เพราะเรามั่นใจในการตัดสินลาออก แต่เรื่องที่จะไม่ได้เจอพี่เค้าอีกสักระยะเวลาหนึ่งซึ่งก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ มันทำให้เราเศร้ามาก เราใช้เวลาคิดวางแผนและตัดสินใจอยู่เป็นปี จนเดือนสุดท้ายก่อนจากลาเรารู้สึกเศร้าค่ะ เราบอกพี่เค้าในตอนเดือนสุดท้ายหลังจากยื่นใบลาออกแล้ว บอกเค้าแบบคนที่เล่าให้ฟังเฉยๆนะคะ ไม่ได้แสดงอาการเศร้าต่อหน้าเค้าอะไรขนาดนั้น แต่ลับหลังเค้าเราก็ยังร้องไห้เสียใจค่ะ ความรู้สึกมันทำใจลำบาก เหมือนตัดสินใจครั้งนี้ก็เพื่ออนาคต แต่อีกใจฉันก็จะไม่ได้เจอเค้าอีกเลยนี่มันทรมานจริงๆค่ะ หลังจากเราลาออกมาแล้วประมานครึ่งเดือนเราห้ามใจตัวเองไม่ได้เราเลยทักเค้าไปว่าสบายดีไหม พี่เค้าตอบกลับมาว่าเค้าสบายดี แล้วถามเรากลับเราก็ตอบไปแค่ว่าเราก็สบายดี แล้วพี่เค้าก็ส่งข้อความกลับมาประมานว่าเค้าเหมือนเดิมเสมอครับ เราก็ได้แต่อ่านข้อความที่เด้งขึ้นมาโดยไม่ได้กดเข้าไปดู เพราะเราอยากปล่อยไว้แบบนั้น ข้อความนั้นมันทำให้เรารู้สึกดีนะ เรารู้ว่าเค้าสบายดีเราก็ดีใจแล้ว เราอยากเก็บเวลาของเราไว้แบบนั้น ยังไม่อยากพูดหรือคุยอะไรต่อในขนะที่เรายังทำอะไรไม่สำเร็จ

ปัจจุบันเราลาออกมาเพื่อทำตามเป้าหมายและพัฒนาตัวเองแล้วค่ะ เราหวังว่าสักวันเราจะต้องพัฒนาตนให้ดีขึ้นในระดับที่เราพอใจ แล้วเราจะกลับไปจีบเค้า ไปสารภาพกับเค้าว่าเราชอบเค้าค่ะ (แต่หากว่าเป็นกรณีที่มันอาจสายไปพี่เค้ามีใครหรือแต่งงานแล้วเราก็คงต้องทำใจค่ะ)

เราไม่รู้ว่าเราตัดสินใจถูกไหม นิยามชีวิตคนเรามันสั้นจะทำอะไรก็รีบทำเราก็เคยคิดค่ะ แต่เราไม่กล้าสารภาพจริงๆ

สุดท้ายนี้  มีใครเคยมีประสบการณ์หรือความรู้สึกคล้ายๆเราไหมคะ? 
มีใครทำได้แล้วแล้วกลับไปทำตามหัวใจตัวเองไหมคะ?
หรือมีคำแนะนำอะไรเราบ้างไหมคะ เราพร้อมรับฟังค่ะ ขอบคุณทุกคนนะคะ

Comments

[_pretty_boy_]

ขี้เกียจอ่าน ไม่เคยครับ แต่ต้องทำ จำเป็นมาก

[conanfriend]

ขอบคุณค่ะ

[Ameliey-7993]

เรื่องของหัวใจมันพูดได้ยาก ไม่เท่ากับความรู้สึก

ด้วยตัวเอง เรื่องความรักต้องอาศัยปัจจัยหลายๆ

อย่างมาผสมจนกว่าจะลงตัวค่ะ อย่างน้อยตัวคุณ

จขกท ก็มีความสุขที่ได้รักและรู้จักกับเขาคนนั้น

ไม่ใช้หรือค่ะ

[conanfriend]

ขอบคุณค่ะ

[Arin]

ตอนนี้หนูเหมือนพี่เจ้าของกระทู้เลยค่ะ T^T ชอบคนที่ดีกว่าหลายด้าน แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้างหรอคะ อยากรู้จัง