Give Up The Ghost บุรุษแห่งอันเดธ (ลองเข้ามาอ่านกันดูก่อนนะคะ)

[สร้อยเเสงจันทร์]

 กระดาษแผ่นหนึ่ง
ผ่านกาลเวลามายาวนาน
ถูกจารึกด้วยอักษรโบราณ

“หนึ่งถูกเล่าขาน...
หนึ่งสิ่งที่คงอยู่...
หนึ่งสิ่งห้ามจับต้อง..
หาไม่แล้ว..
.สรรพสิ่งมิอาจคงอยู่...”
...............................................................................................................
เหตุใดท่านถึงมีมันในครอบครอง
“จะไปรู้เรอะ ไปถามปู่แกไป ! ”
...............................................................................................................
 เหมือนจริง...มันเหมือนเหตุการณ์จริงเหลือเกิน
เด็กสาวผู้หนึ่งล่องลอยกลางอากาศ เธอทอดมองลงยังเบื้องล่าง จิตใจหวันวิตก
มันเหมือนเกินไป....
เบื่องล่างมีอสูรมากมาย พวกมันมีขนาดร่างกายที่ต่างกันออกไป
ใหญ่ เล็ก
มันรวมตัวกันในที่แห่งนี้...
เสียงกระซิบแผ่วเบาเอ่ย....ไม่สามารถจับทิศทางได้
ทว่าได้ยิน...
‘ฟราน....’
เด็กสาวไม่เข้าใจ เผยสีหน้างงงวยออกมา
เธอพยายามพาตัวเองเข้าไปใกล้ หากแต่ไม่สามารถทำได้ เธออยู่บนฟ้า
ท้องฟ้าประดับดวงจันทรากลมโต แสงนวลสาดส่องสิ่งมีชีวิตเบื้องล่าง
พวกมัน กำลังรุมล้อม....มนุษย์ผู้หนึ่ง
มนุษย์คนนั้นเป็นบุรุษวัยกลางคน สีหน้าอิดโรยแสดงออกมาให้เห็น
ศีรษะพับลงอย่างอ่อนแรง ดวงตาปิดสนิท
เขาคนนั้นถูกตรึง
ร่างกายของชายกลางคนผู้นี้ตรึงอยู่บนขอนไม้ใหญ่
ลิ่มยักษ์ตอกผ่านร่างผ่ายผอม เลือดแห้งกรังเต็มไปทั่วร่าง
ลมหนาวพาดผ่าน เส้นผมที่ยุ่งเหยิงปลิวไหว
อสูรส่งเสียงร้องโหวกเหวก
พวกมันเต้นร่า มันมีความสุข...
ช่วงเวลานั้นเองพวกมันเริ่มสงบ...เสียงบาดหูเบาบาง
พวกมันค้อมตัว...
ตรงหน้ามนุษย์ที่สิ้นแรง...ปรากฏใครบางคน
เขาคนนั้นไม่ใช่มนุษย์...เป็นอสูร
อสูรที่งดงามกรีดกรายเข้าหามนุษย์ตรงหน้า ดวงตาแดงงามสำรวจมนุษย์อย่างจาบจ้วง
นิ้วเรียวขยับจับคางที่มีเคราเล็กน้อย
เสียงกังวาลชวนขนลุกชันดังขึ้น
“เริ่มได้ ! ”
................................................................................................................
ยินดีที่ได้รู้จักนักอ่านทุก ๆ ท่านนะคะ

ขอฝากน้องใหม่ Give Up The Ghost บุรุษแห่งอันเดธ

ไว้ในอ้อมอกทุก ๆ คนด้วยนะคะ