เดียวดาย
ตั้งกระทู้ใหม่
อยู่เดียวดายกลางสายลมตรอมตรมจิต
เมื่อครุ่นคิดขึ้นมาพาขื่นขม
หัวใจฉันแสนเหงาร้าวระบม
รักไม่สมคิดมาแสนอาลัย
เอาฟ้าห่มข่มอารมณ์ที่ตรมหนาว
เอาหมู่ดาวเป็นเพื่อนเกลื่อนสวรรค์
เอาเรไรหิ่งห้อยร้องซ้องจำนรรจ์
บุปผาพรรณดังนารีมีให้ชม
รำเพยพาผกาชื่นในคืนนี้
อวลฤดีน้องนักหักใจข่ม
ยืนเดียวดายคนเดียวเปรี่ยวอารมณ์
เพียงแหงนชมเดือนสวยยามค่ำคืน
เดือนเจ้าเอ๋ยขออื่นเป็นหมื่นแสน
แทนหม้อข้าวหม้อแกงและแหวนข้า
อยากให้รักสมหวังดั่งอุรา
สมปรารถนาเช้าค่ำทุกวันคืน
ถ้าไม่ได้อย่างสมอารมณ์หมาย
ขอให้ใจและกายจงแข็งแกร่ง
ขอให้แข็งแกร่งเหมือนศิลาแรง
ให้หนักแน่นอย่างหินผาสุราลัย
เมื่อไม่ได้ชิดสมอารมณ์รัก
ขอให้ลูกนั้นไม่รู้จักความรักได้
ไม่ว่าชาตินี้หรือทุกชาติไป
ขอให้กายและใจไร้รักทุกคืนยาม
โดย..นางสาว วิภาวรรณ แหลมทองไทย
3 ความคิดเห็น
สู้ ๆ นะครับ แฮร่...
ขอบคุณค่ะ ไพเราะไหมค่ะ ใจรักการแต่งบทกลอน อยากแต่งนิยายด้วยค่ะ เมื่อก่อนแต่งไว้ พอไม่ว่างเลยลืมรหัสเก่าค่ะ
ถ้าเพราะช่วยโหวตเยอะๆนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
แต่งดีครับ สัมผัสนอกสัมผัสในลงตัว
แต่ตินิดเดียวครับ ถ้ามีสัมผัสระหว่างบทจะเพราะได้กว่านี้
ขอบพระคุณมากค่ะ..ยินดีน้อมรับค่ะ..และแก้ไขขอบกพร่องนะค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?