ขอวิธีบรรยายรูปร่างหน้าตาตัวละครให้อ่านแล้วรู้สึกว่าน่าหลงใหลหน่อยสิค้า
ตั้งกระทู้ใหม่
LUVtalia
19 ส.ค. 61 เวลา 18:10 น.
37,648
views
14 ความคิดเห็น
ประสบปัญหาบรรยายลักษณะตัวละครเหมือนกันเลยค่ะ ส่วนตัวจะเขียนแค่ลักษณะรวมๆไม่เจาะลึกเช่นว่า "ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งบ่งบอกถึงความเป็นชายชาติทหารอย่างเต็มเปี่ยม" และก็จะให้ผู้อ่านจินตนาการต่อเองอ่าค่ะ ฮา
จะหล่อมากหล่อน้อยก็ตามแต่ใจท่านเลย
ปล.ไม่ได้ช่วยเจ้าของมู้เลย =..=;
็ช่วยอยู่น้าแหม่ ขอบคุณจ้า
ส่วนตัวแล้ว ไม่ว่าจะนิยายไทยหรืออังกฤษ ไม่เคยรู้สึกว่าอ่านบรรยายตัวละครแล้วทำให้หลงใหลเลยครับ มันเป็นส่วนประกอบที่ไกลและจางมากๆ
คือส่วนตัวรู้สึกว่า จะผมสีอะไรก็หล่อสวยได้ จะตาสีอะไรก็หล่อสวยได้ จะผิวสีอะไรก็หล่อสวยได้ จะใบหน้ารูปไข่รูปเรียวก็หล่อสวยได้ จะผมหยิกผมตรงผมสั้นผมยาวก็หล่อสวยได้ จะสูงมากสูงน้อย จะโปร่งเพรียว จะล่ำสัน จะรูปร่างแบบไหนก็หล่อสวยได้
และถ้าเจอคำบรรยายว่าหล่อหรือสวย ก็จะรับทราบว่าโอเค หล่อหรือสวยนะ แต่ไม่เคยรู้สึกไปถึงขั้นว่าน่าหลงใหลเลยซักที
จะรู้สึกว่าน่าหลงใหลเมื่ออ่านไปถึงบุคลิก การแสดงออก ความคิดอ่าน ตัวตนของตัวละครครับ โห บางคนนี่ หลงจัดๆ เลย แบบว่าอ่านจบไปสิบปีแล้ว ยังจำไม่ได้ลืม และนิยายเรื่องนั้นอ่านซ้ำทุกสองปี (เคยซ้ำทุกปีแต่รู้สึกมันถี่ไปเลยยืดเวลาให้ตัวเองไปอ่านเรื่องอื่นบ้าง)
ก็จริงแฮะ555...งั้นเราก็ไม่ต้องไปยุ่งกับหน้าตามันมากเหมือนเดิมก็ดีละ เพียงแต่คงต้องกล่าวถึงบ้าง...เคยเขียนเรื่องนึงมาหลายตอนแล้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้้วเพิ่งรู้ทีหลังว่าคนอ่านน่าจะยังไม่รู้หน้าตาตัวละครเลย555
ต้องใช่ The Great Gatsby แน่ ๆ
เอ๊ะ! หรือเปล่า?
แหม่!
หม่ายช่าย555555 เอาอย่่างเรื่องที่แล้วที่เราแต่งละกัน ตอนนั้นเหมือนเราจะเขียนไปสามตอน เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเพิ่งบรรยายลักษณะนางไปอย่างเดียว คือตัวเล็ก....
แล้วจะให้คนอ่านจะจินตนาการยังไงXD
เห็นด้วยกับคุณพีทนะคะ เรามักจะหลงรักตัวละครจากบุคลิก คำพูด นิสัย ความคิด รวม ๆ ก็คือคาแรกเตอร์ของตัวละครมากกว่าทางกายภาพ เพราะต่อให้บรรยายสวยหล่อแค่ไหน ถ้านิสัยไม่โดน อ่านแล้วหลงไม่ลงค่ะ
สิ่งที่จขกทอยากเพิ่มน่าจะเป็นพวกการใช้ภาษาให้สลวย ใช้คำให้หลากหลายมากขึ้นก็ได้ค่ะ
บุรุษหนุ่มผู้หนึ่งสะท้อนเข้ามาในสายตาของเขา ร่างสูงยืนอยู่บนสะพาน วงหน้าของเขาถูกล้อมรอบไปด้วยเส้นผมสีดำเงางามระต้นคอที่ปลิวน้อย ๆ ตามแรงลมที่พัดผ่าน ราวกับถูกสะกดเมื่อพินิจใบหน้านั่นได้อย่างเต็มตา
เครื่องหน้าที่ชัดเจนอย่างกรอบหน้าได้มุมและคิ้วหนาเหนือนัยน์ตาเรียวยาวราวกับเหยี่ยว เห็นแก้วตาสีแดงสดพราวระยับดุจอัญมณีอย่างเลือนลางยามที่ขนตาหนาเรียงเป็นระเบียบหรุบกระพริบ ดูลึกลับแต่สะกดสายตาให้หยุดมอง จมูกโด่งปลายรูปหยดน้ำรับกับริมฝีปากหยักสีแดงซึ่งตัดกับผิวสีขาวซีดโดยสิ้นเชิง เหมือนกับ...แวมไพร์
สำหรับเรากคงเป็นการเปรียบเทียบกับสิ่ง ๆ หนึ่งล่ะมั้ง แต่ของเรามันจะออกแฟนตาซีหน่อยติดสำนวน555
555555 จริงด้วยแฮะ นิยายแฟนตาซีเป็นแบบนี้เยอะเลย^^
ขอยืมได้มั้ยคะฮืออออ
เป็นข้อเสียเปรียบของนิยายเลยครับ คือเราไม่สามารถอธิบายออกมาให้คนอ่านเห็นภาพได้ชัดเหมือนกับที่เราจินตนาการไว้
ต้องไปอาศัย บุคลิก การดำเนินเรื่อง การพูดคุย การขยับตัว อุปนิสัยเวลาเจอกับสถานการณ์ต่าง ๆ หรือความสำคัญของบุคลิกที่มีต่อการดำเนินเรื่อง
ไม่ต้องกังวลกับการบรรยายหน้าตามากนัก เพราะผลงานระดับโลกอย่างแฮร์รี่ ก็ไม่ได้อธิบายหน้าตาละเอียดอะไรเลย แค่พื้นฐานพอให้เห็นภาพกว้าง ๆ แล้วให้คนอ่านไปจินตนาการเอง แล้วไปเน้นหนักที่บุคลิกและการดำเนินเรื่อง ซึ่งจะทำให้ตัวละครเด่นขึ้นมา
ถ้ากลัวคนอ่านไม่เห็นภาพ ใช้ทักษะวาดภาพวาดหน้าตัวละครไปเลยครับ แต่ถ้าไม่มั่นใจ กลัววาดออกมาเป็นปลาทู ก็ไม่ต้องห่วงอะไร อธิบายหน้าตาคราว ๆ ไปก่อนได้ ไม่มีปัญหา คนอ่านเขาสนใจที่เนื้อเรื่องมากกว่าอยู่แล้ว
ไม่เป็นไร วาดได้ นี่รูปโปรไฟล์ก็วาดเองเมื่อสามปีก่อน
ร่างบางมาพร้อมกับสไบสีเขียวแก่ สีของมันเข้มกว่าใบของต้นกล้วยข้างข้างนั่น... ยิ้มวิปริตกับตาถ-ทึง ผมไม่เคยลืมมันได้เลย... ผมหายใจไม่ออก ร่างบางนั่นยืดแขนยาวเหยียดมาบีบคอผมเอาไว้... มือบาง... นิ้วบาง... ผมหมดสติไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้....
น่าหลงใหลมากค่ะ นางตานี
เป็นการถูกฆ่าที่ช่างน่าหลงใหลจริงๆโอ๊ยยยยยยXD
เขาช่างน่าหลงใหล ... จบ
~ รู้ว่าไร้สาระ ข้ามเม้นท์นี้ไปเถอะ
เออ ก็ดีเหมือนกันนะ555
เธอเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าสวยงามเกินจะบรรยาย
ผมชอบใช้ประโยคนี้นะ55 ดูเหมือนลักไก่ดี เอาแค่ให้รู้ว่าสวยมาก ๆ --
เข้าประเด็น ลองใช้พวกโวหารเปรียบเทียบ อุปมาอุปไม อะไรพวกนี้ หรือยกตัวอย่างสถานการณ์ที่ทำให้เห็นภาพ หรือชวนตะลึง ไม่ก็ใช้สภาพแวดล้อมเป็นตัวอธิบายความสวยงามหรือหล่อของตัวละครดูก็ได้นะ
ขอบคุณค่า55555 ลักไก่
สำหรับเราก็คงประมาณนี้แหละค่ะ(เค้าพยายามแล้วน้าาาา)
มู่หรงอวิ๋นในยามนี้สวมอาภรณ์สีแดงประดุจโลหิตที่ปักลวดลายด้วยสีดำดูหรูหราและสง่างาม อีกทั้งมันยังช่วยขับเน้นสีผิวที่ขาวเนียนประดุจหยกของนางให้งดงามเปล่งประกายยิ่งขึ้นไปอีก
ใบหน้างดงามสะคราญโฉมของหญิงสาวกับดวงตาคมกล้าแวววับที่ปรากฏต่อสายตาของทุกคนในยามนี้แทบจะทำให้บุรุษทุกคนยินยอมที่จะสยบอยู่แทบเท้าของนาง ยามนี้ในใจของทุกคนต่างรู้สึกว่าหญิงสาวผู้นี้ช่างสง่างามและแลดูสูงส่งยิ่งนัก
อ่านแล้วมโน ช่างคันยุบยิบหัวใจเหลือคนา บ่งบอกได้ว่านางนั้นงามดุจดั่งนางพญา
สุดยอดเลยอันนี้^^ ขอบคุณค่า
อุ๊ยเขิน
ส่วนใหญ่ผมผลักภาระไปให้ผู้อ่านจินตนาการเอาเองครับ (ฮา)
มีน้อยมากที่จะบรรยาย อย่างตัวเอกก่อนหน้านี้แค่บอกว่าเป็นเด็กติดเกมหัวเกรียน ที่เหลือพฤติกรรมของมันจะบอกเองว่าคนอ่านควรจินตนาการลักษณะหน้าตายังไง? 555+
อันนั้นเข้าใจ แต่มันจะมีบางฉากอ่ะ เวลาพระนางมันเจอกัน แล้วมันเหมือนเวลาหยุดนิ่งไปแวบนึงเพราะรู้สึกสะดุดตากับอีกฝ่ายเป็นพิเศษ...ทีนี้มันก็จะจำเป็นต้องใช้เลย
บรรยายปกติค่ะ ไม่ได้หล่อเว่อวังปิ้งปั้งเหมือนเทพมาจุติ แต่จะมีฉากแบบพระเอกตกหลุมรอยยิ้ม มองปุ๊บหลงปั๊บอะไรประมาณนั้น
ฮิๆๆ^^ ดีจังนะแบบนั้น
ทุกครั้งที่พบเธอ ผมจะเจอรอยยิ้ม ยิ่งถ้าวันไหนเธอแต่งมานิดนิด ยิ้มหวานบวกความมั่นใจนั่นมันทำใจผมเต้นตุบตับตุบตับเสมอ ตาเธอเป็นประกายเหมือนดาวกะพริบบนสวรรค์รัตติกาล ผมอยากยืนจ้องหน้าเธอตลอดไป ไม่อยากไปไหนอีกแล้ว ชีวิตนี้เธอคือความสุขของผม
"เอ๊าเอ๊า ยืนเหม่ออะไร! คนอื่นเขารอคิวอยู่นะ"
ป้าร้านข้าวแกงโวยวายออกมาหลังจากที่ผมเผลอยืนมองหน้าเธอนานเกินไป
ชอบป้าขายข้าวแกงหรอกหรือนี่
แสดงว่าป้าสวย555
หง่า มาช้า อยากมากวนซะหน่อย งุงิ ๆ 5555+
จขกทได้คำตอบแล้วดีใจด้วยน้า ^^
ป.ล.ไม่งั้นจะตอบว่า ใบหน้าอันเย้ายวนผิดมนุษย์มนายิ่งกว่าไปศัลยกรรมที่เกาหลี ใครเห็นเป็นต้องกรี๊ดสลบไร้คำบรรยายนอกจากหล่อมากจนวัวตายควายล้ม... แล้วบอกให้ข้ามความเห็นนี้ไป 555+
ถถถถ เราว่าเราเขียนแบบเดิมของเราล่ะดีละ5555
หารูปพร้อมเครดิตมาแปะเลยครับ และบรรยายตามรูปว่าผมสีอะไรหน้าตาเรียวคมมั้ย ตาสีอะไรใบหน้าเป็นคนนิสัยยังไง
ผมก็พึ่งหัดแต่งนิยายแต่ก็เอาแนวคิดนี้มาจากนิยายหลายๆเรื่องที่อ่านนะครับ ไม่รู้จะช่วยได้ป่าว
สู้ๆครับ
ไม่เป็นไร หาวิธีเขียนดีๆได้แล้วค่าหุๆๆ
แต่ก็ขอบคุณมากนะคะ
เอ.....อาทิเช่น
เพียงคราแรกที่ยลโฉมราวกับต้องมนต์สะกด นางนั้นช่างมีกิริยาอ่อนช้อยทุกย่างก้าว ยามที่ริมฝีปากยกยิ้มหรือแม้แต่วาจาที่อ่อนโยนไปถึงดวงตา แพรผมสีดำหยอกเย้ากับสายลม ผิวกายนวลผ่องราวกับแสงจันทร์ในเทศกาลจงชิว รวมรวมแล้วนางช่างโดดเด่นจนมิอาจถอนสายตาไปจากนางได้
ประมาณนี้แหละค่ะเราเองก็ไม่เก่งเหมือนกัน เรื่องความงามมันขึ้นอยู่กับบุคคลนั้นจะชอบหรือไม่ด้วยนะคะ ไม่ใช่แค่กายงาม แต่อิริยาบถ คำพูด นิสัย ทั้งหมดนี้ทำให้น่าหลงใหลมากกว่าหน้าตาอีกค่ะ
ขออนุญาตนำไปใช้นะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?