ได้เงินไปโรงเรียนไม่ถึง100 จะมีเงินเก็บหลัก 1,000ได้ยังไง???
ตั้งกระทู้ใหม่
2) หาแรงจูงใจหรือแรงบรรดาลใจค่ะ
เริ่มตั้งเป้าหมายการเก็บเงินแบบเบาๆค่ะ
เช่น เหรียญ 5 เหรียญ 10
แบงค์ 20 แบงค์ 50
เดือนๆหนึ่ง เราเก็บ ได้เกือบ1,000
3) พอเริ่มจริงจังกับการเก็บเงินมากขึ้นแล้ว
ถ้าเริ่มรู้สึกว่าการเก็บเงินในแต่วันมันสนุก รู้สึกว่าเงินเริ่มมีค่าให้เริ่มทำ บัญชีรายรับ-จ่ายค่ะ
มีทั้งแบบแอปในโทรศัพท์และแบบสมุดจดใครสะดวกแบบไหนก็ทำ นอกจากทำบัญชี รายรับรายจ่ายแล้ว เราต้องแยกให้เป็นด้วยนะคะ ว่าค่าใช้จ่ายนั้น"จำเป็น" หรือ "แค่อยากได้"
วิธีนี้เราทำตอนได้ค่าขนมเป็นรายวัน
โดยที่ วันจันทร์กับวันศุกร์เราได้ค่าขนม 95บาท
-ค่าข้าวกลางวัน + ข้าวเย็น + ค่าขนม
วันอังคาร พุทธ พฤหัส ได้ค่ขนม 60บาท
-ค่าข้าวกลางวัน + ค่าขนม
วันเสาร์อาทิตย์ ถ้าออกบ้านได้ตังเฉลี่ย 40-60บาท เป็นค่าอาหารกลางวัน
ดังนั้นเฉลี่ยเงินค่าขนมต่อเดือน เราเฉลี่ยไม่ถึง2,000บาทต่อเดือน ไปโรงเรียนแม่ก็ไปส่ง อาศัยไปไหนไปกับเพื่อน ช่วยหารค่าน้ำมันบ้างบางครั้ง น้ำก็ไม่ต้องซื้อแบกจากบ้านไป ข้าวที่โรงเรียนเราก็เริ่มจาก 20-25 วันไหนแม่ทำกับข้าวเยอะๆก็ห่อไป ขยันหน่อยก็ทำกับข้าวเอง ค่าครีมความสวยงามเราก็มีค่ะ ซื้อเฉพาะตอนลดราคาไม่ก็ ครีมเราหมดละมันจำเป็นต้องใช้ เช่น เราผิวแห้งก็ซื้อโลชั่นมาทามาบำรุง
ค่าโทรศัพท์สำหรับเรา เราใช้แบบเติมเงิน งบอยู่ที่40-80บาท เพราะบ้านกับโรงเรียนเรามีWi-Fi freeไปไหนก็อาศัยร้านfree Wi-Fi
ถ้าถามว่าทำไมเรามีเงินเก็บหลัก1,000 ก็เพราะว่าเรามีเป้าหมายในการเก็บเงินเรารู้สึกว่าการเก็บเงินมันเป็นเรื่องสนุกสำหรับเรา สำหรับเราเงินทุกบาททุกสตางค์มันมีค่านะ สำหรับใครที่คิดว่า การออมเงินมันยากไป เราอยากให้คุณลองทำดูก่อน ลองปรับเปลี่ยนวิธีตามความเหมาะสมของคุณ ลองมองว่าการเก็บเงินคือเกมส์คือการแข่งขันกับตัวเองคือเป้าหมายที่เราจะชนะใจตัวเองได้ด้วย
วิธีของเราอาจจะไม่เป็นระบบเท่าไหร่ แต่เราหวังไว้อย่างยิ่งว่า การที่เราสร้างกระทู้นี้ขึ้นมาจะเป็นแรงบรรดาลใจให้ทุกคน เริ่มเก็บเงิน บางคนรายได้เยอะกว่าเราด้วยซ้ำ เราทำได้คุณก็ทำได้ :)
2 ความคิดเห็น
ย้ายห้องดีกว่าไหมคะดูไม่เกี่ยวอะไรกับห้องนักเขียนเลย
เราได้เงินไปรร.-มหาลัยวันละ 20 บาท ค่าข้าว+ค่ารถกลับบ้านเหลือประมาณ 5 บาทค่ะ
แต่ที่รร.มีโครงการให้นักเรียนทำความสะอาดห้องพักครูได้เงินวันละ 15 บาทค่ะ เดือนหนึ่งๆ ทำครบ 20 วันจะได้ 300 บาทค่ะ
แล้วก็หาอะไรทำไปเรื่อยๆ เก็บเงินที่ญาติให้วันพิเศษ ฯลฯ จบม.ปลายมีเงินเก็บเกิน 4 หลักค่ะ
อันดับแรกขออธิบายว่า อาจจะเกิดจากความเข้าใจผิดของหนู ที่เข้าใจว่า คำว่า
"นักเขียนของสัพเพเหระ" มันแปลว่าเรื่องที่เราไว้มาคุยกันทั่วไป
อันดับที่สองขอชื่นชมพี่นะคะ
ที่พี่สามารถเก็บเงินได้เกิน 4 หลักในยุคนั้น
แต่กระทู้ที่หนูตั้งหนูหมายถึงยุคปัจจุบัน
(ซึ่งกำลังศึกษาอยู่มัธยมปลาย)
ข้าวปลาอาหารอาจจะปรับแพงขึ้น
ค่าครองชีพใช้จ่ายต่างๆอาจจะไม่เท่ากัน
จุดประสงค์คืออยากให้คนอื่นมีแรงบรรดาลใจ
ในการเก็บเงิน อยากให้รู้ว่าเงินทุกบาทมีค่า หนูก็เริ่มจากเหรียญบาท เคยมองว่าเหรียญบาทหยอดกระปุกไปเมื่อไหร่จะได้เงินกินขนมสู้ซื้อลูกอมกินวันนี้ดีกว่า ไม่ก็จะเป็นเก็บเงินได้2-3วันมาแงะออกเพื่อให้รู้สึกว่าอีกวันเรามีตังไปซื้อขนมเพิ่มขึ้น
สุดท้ายแบบที่3 ที่บอกไปในกระทู้ มันแค่รายละเอียดเหตุผลว่าที่แม่หนูทำไมแม่หนูจึงให้เงินเท่านี้ ซึ่งบางวันหนูก็ไม่ได้ใช้ทั้งหมด
หนูชอบเข้าร่วมกิจกรรมบางครั้งก็มีข้าวฟรี ไม่ก็เวลาไปช่วยงานครูครูก็เลี้ยงข้าว หนูก็ประหยัดไปอีกมื้อของวัน ไม่บางทีก็ห่อข้าวมาจากบ้าน ห่อแต่ข้าวมาซื้อกับข้าวที่โรงเรียนเฉยๆหนูก็เคยทำค่ะ
ห้องสัพเพเหระ นี้คนมักเข้าใจผิดบ่อยค่ะ คิดว่าเป็นห้องคุยทุกเรื่องแต่ที่จริงมันสังกัดในบอร์ดนักเขียนอีกที ไว้คุยเรื่องอื่นนอกจาก โฆษณา VN กลเม็ดเคล็ดลับอีกที
อ๋อออ....ค่ะ แล้วถ้าแบบนี้เรื่องการออมของหนูควรอยู่ห้องไหนเหรอคะ แล้วย้ายห้องยังไงคะ
แก้ไขแล้วค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ
สวัสดีค่ะ
ได้เงินไปโรงเรียนไม่ถึง100 จะมีเงินเก็บหลัก 1,000ได้ยังไง???
.....
.......
......................
สำหรับใครที่คิดว่า การออมเงินมันยากไป เราอยากให้คุณลองทำดูก่อน ลองปรับเปลี่ยนวิธีตามความเหมาะสมของคุณ ลองมองว่าการเก็บเงินคือเกมส์คือการแข่งขันกับตัวเองคือเป้าหมายที่เราจะชนะใจตัวเองได้ด้วย
วิธีของเราอาจจะไม่เป็นระบบเท่าไหร่ แต่เราหวังไว้อย่างยิ่งว่า การที่เราสร้างกระทู้นี้ขึ้นมาจะเป็นแรงบรรดาลใจให้ทุกคน เริ่มเก็บเงิน บางคนรายได้เยอะกว่าเราด้วยซ้ำ เราทำได้คุณก็ทำได้ :)
เป็นกระทู้ดีๆค่ะ
อ่านแล้ว...พลอยยิ้มกริ่มด้วยความสุข...
เห็นด้วยค่ะว่าการรู้จักที่จะฝึกหัดสะสม อดออมเงินตรานั้นเป็นสิ่งที่ดียิ่งค่ะ
ดีต่อตัวผู้ที่มีความสามารถที่จะสะสม เก็บออมได้...และสำเร็จเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ
หากเราเก็บเงินได้เยอะๆ จากการเก็บออมของเราเองจะเกิดเป็นความภาคภูมิใจ จะเกิดเป็นความรู้สึกว่าตนนั้นปลอดภัย...อย่างแปลกประหลาดด้วยค่ะ
ความรู้สึกรู้สึกเช่นนั้น ที่เกิดขึ้นได้... อาจจะมีสาเหตุมาจากที่ว่าในโลกนี้ ในทุกๆวัน ในการดำรงไปของชีวิตเราๆ...ทุกๆอย่างซึ่งเป็นปัจจัยที่จำเป็นนั้น...ต้องใช้เงิน...ซื้อ...นั้นเอง และ เมื่อเรารู้จักเก็บออม เราก็จะมีเงินเหลือมากพอที่เราจะรู้สึกได้ว่าเราปลอดภัย...ในทุกๆวันด้วยค่ะ
คือเราจะไม่รู้สึกทุกข์ยาก ไม่ขาดแคลน ไม่เดือดร้อน...หากเรามีเงินเก็บสำหรับทุกอย่าง...ที่เราจำเป็นในชีวิตค่ะ
ขอร่วมเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ และน้องๆผู้ที่รักการสะสม และเก็บออมเงินทุกๆคนค่ะ
มีสลึงพึงประจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
จงมักน้อยกินน้อยค่อยบรรจง อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนานฯ.
"สุนทรภู่"
ขอบคุณค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?