กฎเหล็ก 4 ข้อ ที่จะทำให้นิยายแฟนตาซีของเราสมจริงยิ่งขึ้น!
ตั้งกระทู้ใหม่
สวัสดีชาวบอร์ดนักเขียนทุกคนค่ะ เชื่อว่าปัญหาระดับชาติของนักเขียนสายแฟนตาซีส่วนใหญ่นั้นคงอยู่ที่ การจะทำอย่างไรให้เรื่องราวที่เราสร้างขึ้นมานั้นมีความน่าเชื่อถือและสมจริง เพราะนักอ่านส่วนใหญ่เขาก็คงจะมีความคาดหวังกับตัวนักเขียนอย่างเราค่อนข้างสูง บางครั้งก็สูงเกินไปจนนักเขียนอย่างเราตามแทบไม่ทัน วันนี้พี่นัทตี้เลยนำบทความสาระดีๆ จากเว็บไซต์ Signature มาฝากกัน ส่วนจะน่าสนใจ และจะสามารถช่วยเหลือน้องๆ นักเขียนกันได้สักแค่ไหน ลองเลื่อนลงไปอ่านพร้อมๆ กันได้เลยจ้า…
ภาพจาก edvardmunch
ถ้าสมมุติน้องๆ จะต้องเขียนนิยายเรื่องหนึ่งที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับแวมไพร์ น้องๆ ทุกคนคิดว่าการที่จะเป็นแวมไพร์ได้นั้น ควรมีคุณสมบัติ และลักษณะเด่นๆ อะไรกันบ้าง อย่างแรกเลยคงจะหนีไม่พ้น ‘เลือด’ ถูกต้องไหมจ๊ะ? เพราะแวมไพร์ต้องดื่มเลือดเพื่อการมีชีวิตอยู่ อย่างที่สองก็คือ ‘แดด’ เพราะแวมไพร์มักจะปรากฏตัวเฉพาะตอนกลางคืน และที่สำคัญคือกลัวแดดมากกก อย่างที่สามก็คือความเป็น ‘อมตะ’ ถ้าแวมไพร์ที่น้องๆ กำลังจินตนาการกันอยู่ตอนนี้มีคุณสมบัติหลักๆ เป็นสามข้อนี้ พี่ถือว่าน้องๆ ผ่านกฏของการเขียนตัวละครได้คั่นหนึ่งแล้ว ส่วนองค์ประกอบอื่นๆ ที่จะมาเสริมความน่าเชื่อถือและสมจริงของตัวละครแวมไพร์ตัวนี้ ไม่ได้อยู่ที่การจินตนาการของเราเพียงอย่างเดียว เพราะเราต้องศึกษา ลงลึกถึงข้อมูล เพื่อที่จะนำมาประกอบเป็นเหตุผลในการสร้างสรรค์ตัวละครแวมไพร์ของเราให้น่าเชื่อถือ และนักอ่านสามารถสัมผัสกันได้มากที่สุด!
สิ่งสำคัญสำหรับนักเขียนแนวแฟนตาซีในสมัยนี้ก็คือการสร้างความแตกต่าง ซึ่งความหมายที่พี่กำลังหมายถึงอยู่นั้น ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น แวมไพร์ของเขาคนนั้นสามารถโดนแดดได้ แถมตัวยังมีประกายระยิบระยับสวยงาม (คุ้นๆ ไหมว่ามาจากเรื่องอะไร) หรือแวมไพร์บางตัวสามารถกินอาหารของมนุษย์ได้ คือทุกอย่างนั้นคนเป็นนักเขียนอย่างเราสามารถกำหนดได้ สร้างสรรค์ได้เต็มที่เลย เพราะมันคือ ‘จินตนาการ’ แต่สิ่งสำคัญสำหรับการเขียนเรื่องแนวแฟนตาซี เหนือจินตนาการนี้ก็คือ การสร้างความเชื่อให้คนอ่านว่าโลกแห่งจินตนาการที่เราสร้างขึ้นมานั้นมีอยู่จริง และตัวละครที่อยู่ในเรื่องนั้นมีอยู่จริงเช่นเดียวกัน
เอาล่ะ เกริ่นกันมาซะนาน ได้เวลามาทำความรู้จักกับกฎเหล็ก 4 ข้อ ที่จะทำให้นิยายแฟนตาซีของเราสมจริงขึ้นกันแล้ว ไปดูกัน!
1. ทำตัวเองให้คุ้นเคยกับเรื่องที่จะเขียน
ไม่ว่าเรื่องที่เราหยิบมาเขียนนั้นจะห่างจากตัวของเรามากสักแค่ไหน ทางแก้ง่ายๆ เลยก็คือ การทำตัวให้คุ้นชินกับเรื่องที่จะเขียน ทำให้เรื่องนั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันของเรา ใช้เวลาอยู่กับมันให้มากๆ จนข้อมูลทั้งหมดตกผลึก แล้วตอนนั้นความคิดดีๆ ไอเดียแจ่มๆ ก็จะตามมาเอง การหาไอเดีย หาข้อมูลจากการศึกษาผลงานของนักเขียนรุ่นเก่า ก็เป็นอีกหนึ่งตัวช่วยที่ดี ศึกษาดูว่าเขาคนนั้นมีการนำข้อมูลมาใส่ในงานเขียนลึกแค่ไหน เราอ่านแล้วเรารู้สึกเชื่อในเนื้อหาของเขาไหม กฎข้อแรกนี้อยู่ที่การเรียนรู้ของเราล้วนๆ เลยจ้า
2. เตือนตัวเอง หากเรื่องที่เขียนกำลังจะออกทะเล
นักเขียนบางคนอารมณ์ขึ้นจัดเวลาที่เขียนเรื่องแนวแฟนตาซี จนอาจจะหยุดฉุดไม่อยู่ เมื่อเรื่องที่เขียนเริ่มกว้างจนเกือบจะเสียการควบคุม (แหม ก็คนมันเพลินนี่หน่า) ทางแก้ของข้อนี้ก็คือ หากเราเขียนไปได้สักพักให้เราลองหยุดแล้วนำเรื่องที่เขียนอยู่ในตอนนั้นมาอ่านดู หรือให้เพื่อนสนิทช่วยอ่านก็ได้ พอเพื่อนอ่านจบก็ลองถามความเห็นดูว่าเรื่องเป็นยังไง กว้างไปไหม หรือแคบไป หรือกำลังพอดี เพราะถ้ากว้างไป หรือแคบไปเราก็สามารถที่จะแก้ไขในการเขียนครั้งต่อไปได้ แต่ถ้าหากเราเขียนจบรวดเดียวแล้วค่อยมาแก้ พี่รับรองเลยว่าเราจะเหนื่อยกว่าเดิม! เพราะฉะนั้นเขียนแล้วหยุดเป็นพักๆ หยุดเพื่อฟังฟีดแบ็คจากคนรอบข้างจะดีมากๆ เลยจ้ะ
3. จัดระบบความคิดตัวเอง
นักเขียนบางคน ก่อนหน้าที่จะมาเขียนเรื่องแนวแฟนตาซี เขาและเธอคนนั้นอาจจะเคยเขียนเรื่องโรแมนติกมาก่อน เพราะฉะนั้นเมื่อเปลี่ยนมาเขียนแนวแฟนตาซี นักเขียนคนนั้นจำเป็นที่จะต้องปรับระบบการเขียนใหม่ด้วยการจัดระบบความคิดตัวเองว่าเรื่องแบบไหนที่พวกเขาต้องการ และนักอ่านคาดหวังที่จะอ่านจากผลงานของเขา นอกจากจะจัดระบบ วางแผนความคิดแล้ว น้องๆ ต้องไม่ลืมที่จะวางกรอบ ว่าอยากให้เรื่องราวของเราอยู่ในขีดจำกัดประมาณไหน เพื่อกันไม่ให้เรื่องออกนอกทะเลจนคนอ่านเสียอรรถรสไป เพราะฉะนั้นน้องๆ จะเห็นได้ว่าถ้าเราจัดการกับความคิดของตัวเองได้ ทุกอย่างก็จะดำเนินไปในทิศทางที่ดี เรื่องของเราก็จะสนุกและน่าติดตาม ไม่ออกทะเล และไม่พัวพันกับเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องอื่นๆ ที่อาจจะทำให้เส้นเรื่องผิดเพี้ยนไปได้
4. ทำความรู้จักกับกลุ่มนักอ่าน
พี่เข้าใจว่าโลกของการเขียนนั้นเป็นของนักเขียนทุกคน เราสามารถสร้างสรรค์กฏต่างๆ ให้ออกมาตามความต้องการของเราได้ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการรับฟังความเห็นของนักอ่านก็ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน เพราะเราเขียน เพื่อให้คนอื่นอ่าน เราไม่ได้เขียนเพื่อให้ตัวเองอ่าน ดังนั้นการรับฟังและนำมาปรับใช้ถือเป็นสิ่งที่สำคัญเหมือนกัน และสำหรับเรื่องแนวแฟนตาซี คนเป็นนักเขียนก็ควรจะนำเสนอถึงความแตกต่าง เพราะพี่เชื่อว่าคนเป็นนักอ่านเขาล้วนอยากเห็นความแตกต่างในผลงานของเรา แต่ต้องเป็นความแตกต่างที่เชื่อถือได้และมีเหตุผลต่างๆ มารองรับ ไม่ใช่ว่าอยากจะใส่อะไรก็ใส่ จนอาจทำให้เรื่องราวมันผิดเพี้ยน จนกลายเป็นไม่สนุกไปซะนะ
ยังไงพี่ก็หวังว่ากระทู้ในวันนี้คงจะมีประโยชน์กับน้องๆ ชาวบอร์ดนักเขียนกันนะ ไว้เรามาพบกันใหม่ในสัปดาห์หน้า สำหรับวันนี้พี่ต้องไปแล้ว บ๊ายบายจ้า :)
ขอบคุณแหล่งที่มาดีๆ จาก
https://www.signature-reads.com/2017/05/5-rules-keeping-fantasy-fiction-realistic/
หญิงสาวกลุ่มดาวแกะ
12 ก.ย. 61 เวลา 10:18 น.
1,317
views
6 ความคิดเห็น
ขอบคุณค่ะ กำลังเขียนถึงเรื่องแวมไพร์อยู่เลย ขอบคุณมากนะคะ
สวัสดีครับผม Louis Forest ครับ คือผมอ่านแล้วรอบนึงแล้วก็ไปอ่านบทความต้นฉบับตามลิงค์ที่ยกมานะครับ รู้สึกว่าแปลก ๆ ขออนุญาตเปรียบเทียบ อย่างแรกเลยที่เขียนมามี 4 แต่ของต้นฉบับมี 5 ข้อ:
1) Ground Yourself in the Familiar
2) Know When You’ve Gone Too Far
3) Balance Yourself 4) Know Your Readers 5) Paranormal and Sex ผมเองไม่แน่ใจเหตุผลในการลดเหลือสี่ข้อ แต่ก็คงไม่สำคัญกระมัง ที่ว่าแปลก ๆ คือข้อแรกครับ เนื้อหาข้อแรก: ไม่ว่าเรื่องที่เราหยิบมาเขียนนั้นจะห่างจากตัวของเรามากสักแค่ไหน ทางแก้ง่ายๆ เลยก็คือ การทำตัวให้คุ้นชินกับเรื่องที่จะเขียน ทำให้เรื่องนั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งของกิจวัตรประจำวันของเรา ใช้เวลาอยู่กับมันให้มากๆ จนข้อมูลทั้งหมดตกผลึก แล้วตอนนั้นความคิดดีๆ ไอเดียแจ่มๆ ก็จะตามมาเอง การหาไอเดีย หาข้อมูลจากการศึกษาผลงานของนักเขียนรุ่นเก่า ก็เป็นอีกหนึ่งตัวช่วยที่ดี ศึกษาดูว่าเขาคนนั้นมีการนำข้อมูลมาใส่ในงานเขียนลึกแค่ไหน เราอ่านแล้วเรารู้สึกเชื่อในเนื้อหาของเขาไหม กฎข้อแรกนี้อยู่ที่การเรียนรู้ของเราล้วนๆ เลยจ้า
Ground Yourself in the Familiar
Whether writing vampires, shapeshifters, witches, or military experiments gone wrong, make your world recognizable. Even if you write epic fantasy, people need to be able to relate and understand where you are taking them and what they are imagining. Have you ever read a book that had so many made-up words you just gave up reading it? It can happen.
Your characters need to have strength, weaknesses, conflicts, and abilities, and the more people understand what those are, the more they can see themselves in your characters’ shoes. ข้อแรกผมอ่านแล้วมันคนละบริบทคนละเรื่องเลยครับ ไม่ทราบว่ายกมาแบบไหน ผมเข้าใจว่าตั้งใจจะไม่แปลคำต่อคำแต่เอาแค่ความหมายที่เขาจะสื่อก็ผิดแล้วครับ ประโยคสุดท้ายใจความสำคัญไม่ได้ถูกยกมาใช้ ของเขาพุดถึงตัวละครว่าต้องมีอะไรคนถึงจะเข้าใจและอินไปกับเรา ส่วนของเราคุณเสนอว่าเป็นการเรียนรู้ของเราล้วน ๆ มันไปคนละทิศละทางเลยครับ ส่วนข้อ 2,3,4 นั้นสอดคล้องกับต้นฉบับพอสมควร ก็ไม่เป็นไร แค่นี้ล่ะครับผม ขอบคุณครับ
อย่าลืมว่าเด็กดีมีปัญหาสองมาตรฐานกับ nc 18+ จึงไม่เอาข้อ 5 เพราะพูดไปเหมือนเอามีดแทงหลังตัวเอง
ผมไม่อะไรกับข้อ 5 เท่าไหร่ครับ เพราะเอาจริง ๆ ผมว่า ย่อหน้าสุดท้ายของบทความเป็นสรุปที่ไม่ควรข้ามเลยนะ
Your world, your book, your series, your rules. This is your story and you want to enjoy writing it. Rules give readers parameters so they understand and trust that they can feel they are part of the story unfolding. Rules help define your brand in a way. Readers know what to expect and that’s why they keep coming back for more. Now, tell me what rules you feel can be broken or what rules should never be broken! อันนี้ผมว่ามันสอดคล้องกับทุกอย่าง ถ้านักเขียนตั้งกฎตั้งข้อแม้และสร้างสมดุลในเรื่องให้น่าเชื่อไม่ได้ก็ดึงคนอ่านไม่อยู่
สาดห์ ชื่อลูกหลานบ้านไหนเอ่ย
บุพการีช่างตั้งได้เหมาะสมจริงๆ
มีไวรัสแอบแฝง
จริงๆใช้ได้ทุกแนวครับ อยู่ที่รสนิยมความกาวของผู้เขียนต่างออกไป
มัวมากกกกก!!
ชอบ Gif ประกอบมาก ขำดี 5555
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?