วิธีเขียนบทสนทนาตัวละครในนิยาย
ตั้งกระทู้ใหม่
(พระเอก) "จะไปไหน" เสียงทุ้มของชายร่างสูงถามออกมา
(นายเอก) "ผมจะกลับบ้าน" a หันหลังมาและพูดเสียงเรียบ
แล้วพอเราจะพิมพ์บทสนทนาต่อเรื่อยๆใช่มั้ย เราก็จะชอบใช้พวกประโยคแบบว่า
aเอ่ยออกมา,aตอบออกมา,aพูดออกมา แบบนี้ จนเราที่เป็นคนแต่งยังขัดใจอ่ะ
เราเลยอยากมาขอคำแนะนำๆจากทุกคนว่า เวลาเขียนบทสนทนาตัวละคร จะใช่คำพูดประมาณยังไงกันบ้าง
หมูบิน
24 ก.ย. 61 เวลา 11:26 น.
18,001
views
9 ความคิดเห็น
มันเป็นเรื่องที่ต้องสังเกต เก็บเกี่ยวเอาจากนิยายที่อ่าน จากนักเขียนตัวอย่าง
ตามนี้ค่ะ https://writer.dek-d.com/Miran/writer/viewlongc.php?id=1860018&chapter=10
ถ้าคนอ่านโฟกัสได้แล้วว่าใครพูดอะไรไม่ต้องเขียนก็ได้ ถ้ายังโฟกัสไม่ได้ก็ต้องไกด์ให้คนอ่านก่อน แล้วเมื่อไรจะรู้ว่าคนอ่านโฟกัสได้ไม่ได้ ต้องอาศัยประสบการณ์จากการอ่านนิยายของเราเอาว่าตรงไหนควรพอ ตรงไหนควรต่อ แล้วก็พยายามสร้าง voice ของตัวละครให้ชัดเจน สื่อสารลักษณะของตัวละครไปให้ล้อกับลักษณะนิสัยความสนใจบุคลิกภาพและน้ำเสียงไปในบทพูด จะทำให้คนอ่านโฟกัสคำพูดของตัวละครได้ง่ายขึ้นโดยไม่ต้องเติม A พูด, A ตอบ ไปทุกบรรทัด
เราขอแนะนำวิธีการตีเนียน โดยการบรรยายการกระทำของตัวละครต่อหลังจากคำพูดไปเลยค่ะ ง่ายๆแบบนี้แหละ
ตัวอย่างนะ
"นั่นแหนะ"เสียงของรุ่นพี่จอมทะเล้นดังขึ้นข้างๆหูทำเอาฉันสะดุ้งโหยงจนแทบจะทำไพ่หลุดมือ
"คนใจลอยคิดถึงแฟนมันต้องโดนนน!!" ขาดคำถาดแป้งก็ฟาดเข้าหัวฉันฉาดใหญ่ เรียกเสียงฮาครืนจากสามาชิกในชมรมได้เป็นอย่างดี ฉันได้แต่หัวเราะแฮะๆแล้วรีบลงไพ่ไปเพื่อผ่านตาก่อนที่จะโดนถาดแป้งฟาดใส่ข้อหาใจลอยอีกรอบ
ความจริงอ่านิยายเยอะๆช่วยได้ครับ แล้วเลียนแบบเขาเอา
อย่างผมเวลาเขียนก็ใส่ชื่อตัวละครกำกับเอาหยาบๆเลย
"มีพลังแค่นี้แต่คิดจะมาต่อกรกับฉันอย่างงั้นเหรอ?" ดวงตาของฮาฟเฟลเผยความเย้ยหยันออกมาเมื่อใช้มันจ้องไปยังร่างของชายหนุ่มตรงหน้า
พลังที่สุดจะหยั่งของฮาฟเฟลสะกดข่มร่างของซีคไว้จนสั่นสะท้าน
ซีคเอ่ยด้วยปากที่สั่นระทวย "ฉันจะเอาชนะนายไม่ว่าจะต้องตายอีกสักกี่ครั้ง!"
หรือบางทีที่มันเป็นประโยคคุยกันยาวๆ คือผมจะเน้นแค่คุยกัน ไม่ใส่คำอธิบายมากในช่วงที่คุยกันยาวๆ ก็จะหยาบๆอีก
"พลังของนายแค่นี้ชนะฉันไม่ได้" ดวงตาของฮาฟเฟลเผยแววเขาถอนหายใจออกมา
"พวกเรายังสู้กันไม่รู้ผลแพ้ชนะเลย หันหลังกลับมาซะ!" ซีคกะโกนออกมา แม้ร่างกายแทบจะล้มไปนอนกับพื้นแล้วก็ตาม
เห็นดังนั้นฮาฟเฟลก็อดจะมองซีคอย่างลึกล้ำไม่ได้ "นายเอาชนะฉันไม่ได้ มีแค่เจ้าหอคอยเท่านั้นที่สามารถทำแบบนั้นได้"
"อย่ามาดูถูกกันนะ!" ซีคตะโกน
ฮาเฟลส่งยิ้มลาจาก "ขอบคุณที่พยายามทำตามความปรารถนาของฉัน"
กล่าวฮาฟเฟลก็กลายเป็นแสงสว่างหายไป
เชื่อว่าหลายคนงานเขียนไม่มักง่ายเท่าผม 555
ของเราก็ประมาณนี้อ่ะค่ะ
“หลานเฟยรีบพาคุณชายหนีไปไม่ต้องเป็นห่วงข้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับข้าก็ห้ามเจ้าหันหลังกลับมาโดยเด็ดขาด!” สตรีสูงศักดิ์ในชุดอาภรณ์สีม่วงเอ่ยกับองครักษ์ของนางด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ
“ท่านแม่หรงจื่อไม่ไป ท่านแม่ ท่านแม่!” เด็กน้อยวัยห้าขวบหน้าตาน่ารักร้องไห้อ้อนวอนจนเสียงแหบเสียงแห้ง
นางก้มลงมองเด็กน้อยตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่ฝืดเฝื่อน “หรงจื่อแม่ขอโทษที่คงไม่อาจทำตามสัญญาที่ได้ให้ไว้กับเจ้าได้อีกแล้ว แต่เจ้าจงจำเอาไว้เสมอว่าแท้จริงแล้วเจ้าเป็นใคร และมีภาระหน้าที่อะไรรอเจ้าอยู่ หรงจื่อนับจากวันนี้ไปแม่คงไม่อยู่อาจปกป้องเจ้าได้อีกต่อไปแล้ว ดังนั้นนี่คือสิ่งสุดท้ายที่แม่จะทำเพื่อเจ้า”
นางทาบฝ่ามือลงที่หน้าผากของเด็กน้อยตรงหน้าและถ่ายทอดพลังทั้งหมดของนางให้กับเขา แต่ด้วยพลังที่นางได้มอบให้กับเขานั้นมันมากมายมหาศาลจึงทำให้เด็กน้อยตรงหน้าถึงกับสติดับวูบลงไป
“หลังจากนี้เมื่อหรงจื่อพื้นขึ้นมาเขาจะลืมทุกสิ่งทุกอย่างไปจนหมดสิ้น หลานเฟยเจ้าจงดูแลเขาให้ดี”
“รับด้วยเกล้าพ่ะย่ะค่ะ” หลานเฟยตอบรับคำสั่งของนายหญิงด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“รีบไป!!” นางทำท่าทางราวกับว่าต่อให้ต้องตายก็จะไม่ยอมให้ใครแตะต้องบุตรชายของนางโดยเด็ดขาด
ปกติเราจะสลับกันระหว่างเหล่านี้ค่ะ
1. บทสนทนา และต่อด้วยวิธีพูด เช่น เขากล่าว บอก ยอมรับ เห็นด้วย ว่า เอ่ย พูด ตะโกน กรีดร้อง เอื้อนเอ่ย รำพัน ตัดพ้อ ต่อว่า ตำหนิ ติเตียน เยาะเย้ย ประชด และอีกมากมาย
2. บทสนทนา และต่อด้วยการกระทำของตัวละคร เช่น วางหนังสือลงบนโต๊ะ ช้อนสายตามอง จ้องเขม็ง ตบหัว ลูบหลัง พยักหน้า ส่ายหน้า เลิกคิ้ว แสยะยิ้ม อะไรก็ว่าไป
3. บทสนทนา แต่ไม่อธิบายอย่างอื่นต่อ เคาะบรรทัดใหม่เลย ซึ่งแบบนี้เราจะทำติดต่อกันไม่เกินสี่หน และจะใช้กับพวกรูปประโยคที่ไม่แสดงอารมณ์มาก เช่น ใช่ ไม่ ถูกต้อง ผิด
4. บทสนทนา ตามด้วยวลี หรือประโยคที่ก็ให้ความหมายคล้ายๆ 1. กับ 2. แต่รูปประโยคไม่ได้ขึ้นต้นด้วยประธาน
รวมๆ แล้วก็จะประมาณนี้:
คุณนายแก้วมังกรมองหน้าเขาอย่างคาดคั้น "เธอดองนิยายสินะ"
"เปล่าครับ" แม้จะตอบไปเช่นนั้น แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองไหที่ถูกซ่อนไว้มุมโต๊ะ สายตาเลิ่กลั่กอย่างผู้กระทำผิดของเขาคงจะหลอกใครไม่ได้ โดยเฉพาะหญิงตาเหยี่ยวอย่างคุณนายแก้วมังกร
เธอเดินเข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น มือแตะไปยังไหทองคำ และเขาเกือบจะเชื่อจริงๆ ว่าเธอกำลังจะยกมันทุ่มใส่หัวเขา แต่ผิดคาด คุณนายแก้วมังกรทำแค่ส่งยิ้มเยือกเย็นให้ และนั่นน่าหวาดผวายิ่งกว่าการโดนไหทุ่มเสียอีก
"ดีแล้ว อย่าให้ฉันจับได้ล่ะ"
"ครับผม" เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกขณะที่เธอหันหลังและเดินจากไป
มุกนี้ขอซื้อ 555555
ขายค่ะ ถูกๆ ห้าบาทสิบบาท
ของเราก็ประมาณนี้ค่ะ
สมมุติ
"เจ้าเหมียวมานี่เร็ว เมียว เมียว"สมหมายพูดพร้อมกับ เรียกแมว
เจ้าแมวขนฟูสีขาว รีบวิ่งไปหาสมหมายทันที
สมหมายรีบอุ้มตัวแมว และเอามาหยอกล้อเล่นกับแมว
ตย.2
"เธอไปดูหนังกันไหม"แพรวถามขึ้น
"ไปสิไป ฉันก็อยากมาตั้งนานแล้ว"ดาวรีบตกลงทันที
การสนทนาก็ประมาณนี้แหละค่ะ
ไม่จำเป็นต้อง a กล่าว b ตอบ ประกบทุกประโยคสนทนาก็ได้ค่ะ ถ้าเกิดว่าตัวละครในขณะที่คุยกันคุยกันแบบปกติธรรมดาแถมไม่ได้ทำท่าทางอะไรเลย หรือนั่งคุยกันอยู่เฉยๆ แต่ต้นๆ การสนทนาต้องทำให้คนอ่านแยกแยะได้ก่อนว่าประโยคสนทนาไหนเป็นของใคร อาจจะด้วยสไตล์การพูด พูดสั้น พูดยาว พูดเว้นวรรคบ่อย พูดแบบสุภาพ พูดแบบห้วนๆ ประโยคสนทนาสามารถแสดงอัตลักษณ์ของตัวละครแต่ละตัวได้เหมือนกัน
แต่ถ้าฉากนั้นๆ ไม่ใช่แค่การพูดคุยกันธรรมดา ตัวละครน้ำเสียงขึ้นลงตลอด (เช่นอย่างฉากทะเลาะ เถียง ฯลฯ ซีนอารมณ์) บรรยายอารมณ์ร่วมไปด้วยจะดีกว่าค่ะ
ว่าจะลองเขียนยกตัวอย่างดูแต่มันยาวเกินไป เลยตัดสินใจไม่ลง 5555
" ผมเคยได้ยินบทเพลงนั้น " ชายหนุ่มตรงหน้าเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ สายตาของเขามองออกไปนอกหน้าต่างมองดูทิวทัศที่เต็มไปด้วยม่านหมอกและสายฝน " คุณชอบร้องบ่อยๆ ...ที่โลกนู้น "
" ... "
" บทเพลงนี้จะฝังอยู่ภายในใจของพวกเราไปตลอดกาล "
ฉันแหงนหน้าขึ้นมองใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่ม สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเหลือแสน
นั่นเพราะเขากำลังรำลึกถึงอดีต... เรื่องราวแสนโหดร้ายที่เคยลืมเลือนไป
" นายจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น " ฉันเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่ยังคงแหบพล่า ถามพลางรำลึกถึงเรื่องราวในอดีตไปพร้อมกัน " ทำไมพวกเราถึงถูกกักขัง...ทำไม...ถึงรู้สึกหวาดกลัวได้มากถึงเพียงนี้? "
" พวกเราเคยเป็นทาสมาก่อน " ประโยคที่ชายหนุ่มเอ่ยออกมานั้นทำเอาฉันเสียวสันหลังวาบ สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดในน้ำเสียงนั้น " ผมรู้เพียงแค่ว่า...เคยมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับพวกเรา เลวร้ายมากเกินกว่าที่จะหยั่งถึง "
" ... "
" นั่นคือทั้งหมดที่ผมรู้ "
" ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ... บางทีการที่เราจำมันไม่ได้นั่นอาจจะดีกว่า "
" ใช่... น่ากลัวที่ตอนนี้มันกำลังเริ่มเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ "
เราเขียนประมาณนี้อ่ะค่ะ บางทีก็ชอบบรรยายประกบทุกประโยคจนต้องมานั่งแก้เหมือนกัน
สามารถตามอ่านนิยายของคุณได้ที่ไหนหรอครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?