[ชวนคุย] เป็นโรคขี้เกียจสร้างตัวละครอ่ะค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
มีใครเป็นแบบเรามั่งป่าวอ่ะ
กรัสวัน
24 พ.ย. 61 เวลา 18:46 น.
3,282
views
11 ความคิดเห็น
55555..โรคชนิดนี้รักษาได้ง่ายมากกกกกครับ
เพียงแค่เลิกเขียนปุบโรคก็หายปับเลย 55555
ท่าทางจะจริง 55555
ผมไม่เป็นนะแต่ขั้นตอนของการแต่งนิยายขึ้นมาหนึ่งเรื่องของผมมันจะเป็นแนวดังนี้
ลองเขีัยนพล็อตทำโครงเรื่องให้เสร็จก่อนครับ ค่อยออกแบบตัวละครอยากให้ใครรับบทตรงไหนจะดูง่ายกว่าถ้าเราไปกำหนดว่าต้องเป็นตัวนั้นตัวนี้แต่แรก เพราะบางครั้งหลังจากเราทำพล็อตและโครงเรื่องเสร็จแล้วอาจมีบางจุดที่ฉุกใจคิดว่าให้ตัวละครนี้จะเหมาะสมเราก็แก้ได้ ไม่กระทบอะไรเพราะเรายังไม่ได้ออกแบบตัวละครและนิสัยของพวกเขาโดยตรงเพียงคิดคร่าวๆไว้ว่าใครควรรับบทอะไรลางๆเท่านั้น
ในระหว่างวางพล็อตให้เขียนเป็นพวกคำแทนเช่นพระเอก นางเอกไปก่อนประมาณนี้เพราะเรายังไม่ได้ออกแบบตัวละคร จินตนาการมันจะได้ไม่ซ้อนทับกัน
หลังจากเสร็จสิ้นพล็อตก็จัดการกับออกแบบตัวละครก่อนแต่งจริง ทีนี้หากเราดำเนินตามพล็อตก็ไม่ต้องกังวลว่าคาแร็คเตอร์ตัวละครเรามันจะไม่เป็นไปตามที่กำหนดแล้ว ยกเว้นอินดี้อยากหักมุมสดๆแต่งไปแล้วหักห้ามใจที่จะทำร้ายปากกาตัวเองไม่ได้หรือทำร้ายจิตใจผู้ติดตามก็ตามแต่
(แอบซาดิสม์หน่อยๆ)
ปล.ต้องระวังเรื่องพัฒนาการของตัวละครด้วย ใช่ว่าตัวละครในตอนแรกกับตอนท้ายมันจะมีอะไรทุกอย่างเหมือนเดิม
ขอบคุณที่แนะนำคร้า
ด้วยความยินดีครับ
พอดี อารมณ์ติส มีแค่พล็อต จากนั้นด้นไปเรื่อย ....
เคยวางแผนเป็นตอนๆแล้ว...มันไม่ได้ มันไม่ราบรื่น เหมือนเขียนบทให้ต้นไม้
เราเป็นโรคชอบสร้างตัวละคร ต่อให้ไม่ว่างเขียนนิยายก็ขอให้ได้สร้าง Character ออกมาสักตัวสองตัวก็ยังดี
ตรงกันข้ามเลยค่ะ เพราะเราชอบสร้างตัวละครค่ะ สร้างแบบหลายตัวมากเลยค่ะ เพราะเวลาเราจะหยิบใช้ตัวละคร ที่ยังไม่ปรากฎในนิยายของเรา เราสามารถเอามาใช้ ดำเนินต่อได้ค่ะ ไม่ว่าคุณจะยืดเนื้อเรื่องอย่างไร ก็สามารถหยิบตัวละครเหล่านั้น เอามาเขียนต่อเนื้อเรื่องได้ค่ะ 555 ขอบอกตามตรงเลยว่า เราก็ใช้ตัวละครเหล่านั้นยืดเรื่องไปได้อีกค่ะ5555
ผผมทำวิจัยเกี่ยวกับนวนิยายก่อนเริ่มเขียนนิยาย เลยรู้ว่ามันมีแนวทางให้เราเยอะ ง่ายสุดคือวางผังเรื่องก่อน พอเห็นภาพรวมของเรื่องแล้ว เราจะสร้างตัวละครใส่ในเรื่องได้ ผมก็ใช้แนวทางนี้เหมือนกัน
เราเป็นโรคกลัวเขียนไม่จบมากกว่าค่ะ เลยพยายามขยันสร้างตัวละครให้ดีแต่แรก
เราเป็นคนที่โคตรเอาเป็นเอาตายกับการสร้างตัวละครเลยล่ะค่ะ ถ้าสร้างตัวละครไม่เสร็จก็อย่าหวังจะได้ไปทำอย่างอื่น เพราะงี้ถึงเขียนไม่จบสักเรื่อง
แป่ว งั้นอย่าเสียเวลากับตัวละครขนาดนั้นเลยค่ะ เอาแบบที่ทำให้เขียนได้สบายใจ และจบได้บริบูรณ์น่าจะดีกว่าง่ะ
จะพยายามค่ะ ^^
อย่าว่าเเต่คุณเลย เรายังข.ก.คิดเหมือนกัน555+
ต้องมีทั้งบท เนื้อหาลองรับ เเละชื่ออีก
(เขียนตัวละครน้อยๆสบายใจดี ไม่ต้องคิดเยอะ)
ใช่ค่ะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งปูมหลังกับนิสัยนี่อื้มหืม คิดจนปวดหัวเลยทีเดียว 5555
งงครับ แล้วจะเอาที่ไหนมาเขียนนิยาย เขียนอัตชีวประวัติหรือสารคดียังต้องมีการพูดถึงมุมมองของบุคคลเลยครับ และการที่เราเขียนเรื่องตัวเอง ก็เรานี่แหละครับคือตัวละครของเรื่อง ตัวละครนี่โคตรจะสำคัญเลยครับ 555
ฉะนั้น อย่าขี้เกียจไปเลยครับ การสร้างตัวละครก็เหมือนกับการแกะสลักรูปปั้นนั่นแหละ ทำให้มันเข้ารูปเข้ารอยจนในที่่สุดก็เป็นงานชิ้นหนึ่งขึ้นมา แต่การจะสร้างงานให้ดูดี สื่อความหมายได้ชัดเจน ก็ต้องขึ้นอยู่กับตัวผู้เขียนเองด้วยครับ บางทีคุณ จขกท อาจจะยังมิอาจเห็นเสน่ห์ของการสร้างตัวละครมากนัก แต่ขอบอกเลยว่าถ้าเรามีเทคนิคที่ดี บางทีแค่สร้างตัวละครเพียงตัวเดียวก็สามารถเดินเรื่องได้แล้วครับ
ยังไงก็ฝึกฝนต่อไปและเป็นกำลังใจให้ครับ
ขอบคุณค่ะ จะพยายาม
เมื่อก่อนเรานี่คลั่งการเขียนประวัติตัวละครเลยค่ะ
มาเดี๋ยวนี้.. ถ้าพูดถึงขี้เกียจ ขี้เกียจคิดตัวประกอบแหละ 555555 โดยเฉพาะพวกใช้แล้วทิ้ง
เราเป็นพวกขี้เกียจคิดแบ็คกราวให้ตัวละครอ่ะค่ะ เป็นอะไรที่โคตรยาก
คิดแบคกราวเราไม่ค่อยมีปัญหา คิดออกปุบปับนะคะ
เราจะมีกับตัวละครยิบย่อยที่ไม่ใช่ตัวเอก/เดินเรื่อง ตัวสำคัญของเรื่องล่ะค่ะ
โห อยากเป็นแบบนี้บ้างจังค่ะ เพราะขั้นตอนที่ยากที่สุดสำหรับเราก็คือการคิดแบ็คกราวนี่แหละ
เราไม่มีปัญหาเรื่องตัวละคร เพราะชอบวาดรูป ออกแบบตัวละครไว้เยอะค่ะ คิดเยอะสุดก็ตอนตั้งชื่อ 555
เราคิดแบ็คกราวนด์แค่ตัวละครสำคัญๆค่ะ
ถ้าแบคกราวนด์ไม่มีผลต่อเนื้อเรื่องก็ไม่ต้องคิด
ตัวประกอบที่ไม่ได้มีผลต่อเนื้อเรื่องอะไรนักก็นึกหน้าตาไปตอนที่เขียนเลย บางทีไม่มีชื่อด้วยซ้ำ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?