Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

รู้สึกผูกพันกับตัวละครแต่ละตัวที่สร้างขึ้น จนเหมือนลูกรัก

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่

เรากำลังเป็นแบบหัวข้อกระทู้เลยค่ะ ฮา
ทุกตัวละครในเรื่องเหมือนลูกน้อยที่เราเฝ้าเลี้ยงให้เติบโตขึ้นมา พอยิ่งเขียนมาได้กว่าครึ่งทาง
มันก็ยิ่งผูกพันจนมิอาจถอนตัวทีเดียว //ด้วยรักและผูกพัน
ยิ่งเวลานางได้ดี เราปลื้มปริ่ม ซึ้งใจมากๆ ค่ะ แบบดีใจกับนางจริงๆ 
เราบรรยายความรู้สึกไม่ค่อยถูกเท่าไรค่ะ รู้แต่ผูกพันไปแล้ว และปรารถนาดีให้ตัวละครได้พบเจอแต่สิ่งดีๆ
อะไรแบบนี้ละค่ะ

มีใครเป็นบ้างไหมคะ 


แสดงความคิดเห็น

>

9 ความคิดเห็น

Ciel En Rose 4 ธ.ค. 61 เวลา 15:14 น. 1-1

ว้าว คมมากเลยค่ะ บาดกันเลยทีเดียวคุณมิรัน อิอิ


0
4 ธ.ค. 61 เวลา 16:08 น. 2

เป็นเรื่องธรรมดาของนักเขียนทุกคนครับ


แค่จะเกิดขึ้นช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง บางทีมีบทให้จำใจฆ่า ก็ต้องทำใจนานเหมือนกัน

3
Ciel En Rose 4 ธ.ค. 61 เวลา 18:24 น. 2-1

นั่นสิค่ะ ตอนต้องฆ่าตัวละคร คงเสียใจสุดซึ้ง

ปล.สวัสดีค่ะท่านหลับปุ๋ย แอบดีใจที่ได้พบคนเก่าๆ ><

0
Ciel En Rose 4 ธ.ค. 61 เวลา 18:25 น. 3-1

เราต้องเป็นแบบท่านแน่ๆ เลยค่ะ เมื่อเขียนจบ 555

0
Ciel En Rose 4 ธ.ค. 61 เวลา 18:26 น. 4-1

มันใช่อ่ะ ใครจะทำอะไรนางไม่ได้ ยกเว้นคนเขียน55555

0
MeowDreamMaker 4 ธ.ค. 61 เวลา 18:25 น. 5

เป็นค่ะ ไม่ใช่แค่นิยายด้วยนะคะ กับการวาดมังงะก็เป็น

บางทีเรื่องจบแล้วคนแต่งไม่ยอมให้จบ ไปทำ Side Story หรือภาคพิเศษให้เขาอีกแน่ะ

คุณแม่ปล่อยวางไม่ได้ ฮาาาา https://www0.dek-d.com/assets/article/images/sticker/jj-13.png

1
Ciel En Rose 4 ธ.ค. 61 เวลา 18:32 น. 5-1

ตอนนี้ก็เริ่มวางแผนจะเขียนตอนพิเศษแล้วละค่ะ วางไม่ลงจริงๆแหละค่ะ มันรักและผูกพันไปแล้ว5555

0
peiNing Zheng 5 ธ.ค. 61 เวลา 00:07 น. 6

เคยเป็นเมื่อในอดีต มาตอนนี้ ปล่อยวางค่ะ 


ยิ่งรักยิ่งมีอัตตา ยิ่งมีอัตตา ยิ่งโกรธหากใครมาแตะ ยิ่งโกรธยิ่งมีอคติ ยิ่งมีอคติ ยิ่งไม่ฟัง


แล้วแบบนั้นเมื่อไหร่ถึงจะก้าวหน้า


เราอาจไม่ได้ชอบเขียนนิยาย แต่มันก็กลั่นมาจากความคิดตัวเอง โอกาสเกิดอัตตาสูงมาก ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นนิยาย ตัวละครที่ตัวเองสร้าง พยายามถอยห่างและวางเฉยเหมือนเป็นงานชิ้นหนึ่งที่ทำพอค่ะ เมื่อใจเป็นกลาง จะมองอะไรได้ดีขึ้น

1
Ciel En Rose 5 ธ.ค. 61 เวลา 10:57 น. 6-1

เป็นข้อคิดที่ดีมากๆ ค่ะ จะปล่อยวางให้เป็นงานเขียนเรื่องหนึ่งบ้างนะคะ^^

0
jesjournal90 5 ธ.ค. 61 เวลา 10:29 น. 7

เราเรียกลูกทุกตัวค่ะ แต่ก็ไม่ได้ใจดี พล็อตยังไงตามนั้น เป็นแม่ที่ลูก ๆ น่าจะขยาด 5555

1
คะน้าตัวน้อยตัวนิดน่าดูยูฮูวู้ฮู 5 ธ.ค. 61 เวลา 14:50 น. 8

ลูกรักที่เลี้ยงมาแบบสปาต้า ถีบลงเหวตั้งแต่ตอนแรกเลยทีเดียว

เกิดเป็นตัวละครเรา...น่าสงสาร

1