ปัญหาโลกแตกของคนเบื่อง่าย

[ItsFreakingCool,man!]

เราเป็นคนเบื่อง่าย ปัญหาที่มักพบบ่อยคือ เวลาทำกิจกรรมอย่างเดียวเป็นระยะเวลานานๆ พอทำไปได้สักพักก็จะหมดความสนใจ 
คิดว่าตัวเองไม่น่าจะเป็นสมาธิสั้น แต่เป็นเพราะนิสัยของเราที่ชอบหาความตื่นเต้น พอมาอยู่ท่ามกลางสิ่งแวดล้อมที่เนิบๆเรียบๆแล้วเบื่อ ทำงานง่ายที่ไม่ท้าทายความสามารถก็เบื่อ อยากทำเขี่ยๆให้เสร็จเร็วๆ จะได้ทำสิ่งที่น่าสนใจกว่า
ช่วงนี้แอคทีฟเป็นพิเศษ นอนดึก ตื่นเช้าแต่ก็ยังสดชื่น ระหว่างวันก็หากิจกรรมทำไม่ให้ตัวเองอยู่ว่างๆ ก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลย แต่พออยู่ในช่วงที่มีกิจกรรมทำน้อย ทำงานง่ายๆ ต้องรอนานๆกลับเบื่อ 
ใครเป็นแบบนี้บ้าง มีวิธีแก้ยังไง ขอคำแนะนำด้วยจ้า 

Comments

[G.Tenju]

มีหลักๆก็สองตัวเลือก

1. หางานที่มันเอื่อกับการค้นพบเรื่องแปลกใหม่ได้ทุกวัน

2. ดัดสันดานตัวเองให้ทำงานเดิมซ้ำๆจนเป็นโปรด้านนั้น

ข้อสองแล้วแต่เลยว่าเราคิดว่ามันเป็นข้อเสียหรือเปล่า

อย่างผมเองก็เป็นพวกเพื่อง่าย ไม่ค่อยชอบทำอะไรซ้ำ

เลยกลายเป็นพวกที่ทำได้หลายอย่างแต่ไม่เก่งจริงสักอย่าง

ส่วนวิธีดัดสันดานที่ว่าก็ง่ายๆ (ผมจำมาจาก ดร. วรภัทร์ ภู่เจริญ)

ให้หัดทำกิจกรรมอะไรสักอย่างที่ทำซ้ำๆได้หลายรอบเป็นประจำ

มันคือการฝึก วินัย/ใจ/อดทน/สติ/สมาธิ เรียกได้ว่าครอบครุมมากๆ

เช่น หัดสวดมนต์ 108 จบ

อิติปิโสวิเสเสอิ อิเสเสพุทธะนาเมอิ อิเมนาพุทธะตังโสอิ อิโสตังพุทธะปิติอิ = 1 จบ

ไม่ต้องเกี่ยวกับบุญกุศลอะไรเลยก็ได้ แค่ท่องให้จบทุกวันตามที่กำหนดไว้

มันคือการฝึกจดจ่อกับสิ่งที่เรากำลังทำ คนจะทำอะไรแบบนี้ได้ต้องมุ่งมั่นจริงๆ

เพราะเราจะมีความคิดแว๊บเข้ามาตลอดว่า "เบื่อ/ซ้ำซาก/ทำไปทำไมวะ"

อะไรทำนองนี้อยู่ตลอด ซึ่งนั่นเรียกได้ว่าขาดสติ (ความคิดฟุ้งซ่าน) โฟกัสงานไม่ได้

อาจารย์ท่านใช้วิธีนี้ในการฝึกคน ให้กลายเป็นคนคุณภาพเอาไปพัฒนาประเทศ (จริงจัง)

และเป็นหนึ่งในความลับที่ครูบาอาจารย์ชั้นครูแอบซ่อนเอาไว้ให้คนฝึกพัฒนาตัวเอง

[ItsFreakingCool,man!]

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ

อ่านไม่ค่อยอินเท่าไร เพราะไม่ได้นับถือพุทธ

สิ่งที่เป็นปัญหาอีกอย่างคือเป็นคนที่ไม่ได้ยึดติดกับสิ่งใดเลย

เมื่อก่อนเป็นคนตั้งใจ มีเป้าหมายชัดเจน ก็รู้สึกว่าใช้ชีวิตคุ้ม ได้ผลตอบรับที่ดี

แต่ต่อมา อาจจะหนักเกินไปจนร่างกายรับไม่ไหว ก็เลยลดลงมา ไม่ต้องเต็มที่เหมือนเมื่อก่อน

จากที่ทำ90% ตอนนี้เหลือ70-80% ก็เลยดูโล่งๆ

ตอนนี้เอาสุขภาพไว้ก่อน แต่ก็รู้สึกเบื่อที่ตัวเองทำอะไรไม่เต็มที่เหมือนเมื่อก่อน

[G.Tenju]

ที่จริงมันคือทำอะไรก็ได้ครับ แค่ต้องเป็นรูปแบบเดิมซ้ำๆ นานๆ

มีรูปแบบชัดเจนที่เราห้ามดัดแปลงระหว่างทำ ถ้าคิดสดๆตอนนี้ก็

- พับกระดาษเป็นรูปดาว 100 ดวงทุกวัน

- คัดตัวหนังสือตัวเดียว 100 ตัวทุกวัน

- เคี้ยวหมากฝรั่ง 300 ครั้ง โดยห้ามเปลี่ยนแผ่นหรือเติม

จุดประสงค์คือให้เราฝึกโฟกัสกับการทำสิ่งเดิมนั่นแหละ

ทำอะไรก็ได้ที่ความคิดเราจะวอกแวก แล้วต้องรู้ทันความคิด

โยนความคิดไร้สาระทิ้ง แล้วกลับมาทำต่อจนกระทั่งครบจำนวน

มันคือศาสตร์ Mindfulness ครับ เป็นวิทยาศาสตร์ในคราบศาสนา

ส่วนใหญ่ผมศึกษามาจากแนวคิดของนิกาย Zen

ยกตัวอย่างเช่น ที่นายบอกว่าไม่ยึดติดนั่นมันก็ถูกสำหรับนาย

แต่ในสายตาผมก็มองเห็นได้ในอีกรูปแบบนึง (ไม่มีใครผิดหรือถูก)

เพราะนายมองว่าไม่อิน เพราะไม่ได้นับถือพุทธ = นั่นก็ยึดติดแล้ว

มองว่าทำงานง่ายที่ไม่ท้าทายความสามารถก็เบื่อ = นั่นก็ยึดติดแล้ว

ยึดติดตามอารมณ์ ว่าต้องอิน ต้องชอบ ต้องแปลกใหม่ถึงจะน่าทำ ประมาณนั้น

และการยึดติดกับแค่ว่าชอบหรือไม่ชอบ สำหรับผมถือว่ามันเป็นการปิดกั้น

ปิดกั้นที่จะพบประสบการณ์ใหม่ๆ การเรียนรู้ใหม่ๆ การสร้างผลงานแบบใหม่

(ในขณะเดียวกัน มันก็ทำให้หลุดจากการฝึกเรื่องเดิมซ้ำๆด้วย เพราะมองหาสิ่งใหม่)

สุดท้ายก็มีเป้าหมายเดียวกัน ไม่ต่างกัน ถึงที่หมายได้เหมือนกัน แค่เดินกันคนละทาง

[SITDEW]

จขกท. เคยเล่นเกมบ้างหรือเปล่า

[ItsFreakingCool,man!]

เคยบ้างค่ะ แต่ไม่จริงจัง