ความรู้สึกท้อตอนเขียนนิยายแล้วไม่มีใครอ่าน แก้ยังไง
ตั้งกระทู้ใหม่
เราเชื่อว่าทุกคนต้องเคยแน่ๆ แล้วทุกคนผ่านมันมาได้ยังไงเหรอ?
คือตอนนี้เราท้อมากเลยจนพาลทำให้เสียความมั่นใจไปด้วยว่านิยายของเรามันไม่สนุกหรือเปล่า
กลัวว่าจะสนุกคนเดียวอะไรทำนองนี้อะคะ
เพื่อนๆคนไหนมีคำแนะนำดีๆแนะนำกันมาได้เลยนะคะเราอยากอ่านความคิดเห็นเพื่อนๆมากเลย
jibzsmilesmile
12 ธ.ค. 61 เวลา 23:39 น.
2,954
views
17 ความคิดเห็น
เดินเข้ามาส่องแล้วก็เดินออกไปเงียบ ๆ...(กลัวเหยียบกับระเบิด)
ทางแก้ของเราคือ อัพนิยายทุกวัน อัพบ่อยๆ วันละหลายๆ ครั้งยิ่งดีค่ะ
บางทีคนอ่านเขาอ่านแต่ไม่ค่อยคอมเม้นท์ก็ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องตกใจ เพราะเป็นเรื่องปกติของพวกเรามือใหม่ หรือแม้แต่รุ่นพี่ที่เก่งๆ ก็เจอค่ะ อัพต่อค่ะ มันต้องมีสักครั้งที่เขามาเม้นต์ให้ ถ้านิยายเราสนุกโดนใจ หรือมีอะไรให้ลุ้น ให้อิน ถูกจริต หรือไม่ก็ขัดใจ เขาจะเม้นต์ให้เองค่ะ แต่ถ้าเขาคอมเม้นท์ให้แล้วเราขยันตอบ ขยันคุยบ้าง อันนี้ก็ช่วยได้นะคะ ตอนแรกเราก็จะเขินๆ หน่อยเวลาจะตอบ ไม่รู้จะคุยอะไร เขียนแล้วลบๆ แต่พอทำบ่อยๆ เดี๋ยวมันจะสนุก เหมือนคุยกับเพื่อน เม้าท์เรื่องละครหรือหนังที่เราดูด้วยกัน แต่หนังที่ว่าเราเป็นคนแต่งเอง
ถ้าเรามั่นใจว่ามันสนุก ก็ต้องเขียนต่อไปค่ะ ถ้าเรื่องนี้เขียนจบยังไม่มีใครยอมเม้นต์ให้อีกก็ให้มันรู้ไป ว่าเรื่องหน้าจะไม่มีใครอ่านหรือเม้นต์เลย 555
เลิกท้อแล้วลองเอาวิธีนี้ไปทำดูนะคะ
อันที่จริงยอดเม้น ยอดวิว ยอดแฟน มากหรือน้อยมันไม่ใช่ตัวชี้วัดว่านิยายเรื่องนั้นจะสนุกหรือไม่สนุก มันอยู่ที่ความชอบมากกว่านะคะ อย่ายึดติดมาก ทำในสิ่งที่เรารักให้ดีที่สุดแล้วสักวันจะมีคนมองเห็นและรักในสิ่งที่เราทำเอง
เป็นกำลังใจให้นะคะ
อันนี้เราเข้ามาให้กำลังใจล้วนๆเลยนะคะ อ่านกระทู้นี้แล้วนึกถึงตัวเองเมื่อก่อนเลย ... ตอนนั้นลงแล้วเงียบมาก เหมือนไม่ค่อยมีใครเข้ามาอ่านเลยค่ะ ท้อมาก ... วันๆคิดอยู่อย่างเดียวว่าทำไมยอดวิวน้อย กดดูซ้ำๆอยู่นั่น (เดี๋ยวนี้ก็เป็นค่ะ 555)
สิ่งที่ควรทำนะคะ ... หาแรงบันดาลใจค่ะ เอาสิ่งที่เรารู้ เราอิน เราอยากเขียน มาลองเกลาดูค่ะ อย่างสมมติว่าแนวหน่วงๆหน่อยก็ลองอ่านทวนดู ถ้าอ่านแล้วรู้สึกหน่วงจริงก็อาจจะผ่านไปขั้นแรก ... น่าจะลงได้แล้ว
ทีนี้ถ้าพูดถึงไม่มีคนอ่าน ... ก็อย่างเพิ่งหมดกำลังใจนะคะ ... สำหรับเรา มีคนอ่านคนเดียวที่มาเม้นและรอ เรายังรู้สึกดีมากๆเลยล่ะค่ะ
แม้จะคนเดียว หรือน้อยคน แต่ถ้าตั้งใจไปเรื่อยๆมันก็จะพัฒนาไปได้เอง
ปล. แนะนำให้เขียนแนวที่ถนัดจริงๆนะคะ มันจะลื่นไหล การใช้ภาษามันจะถูกแนวด้วย ... ที่สำคัญพยายามอย่าให้มีคำผิดค่ะ ถ้ามีมาก คนอ่านสะดุดก็จะเลิกอ่านไปเลย ...
สู้ๆนะคะ
จากคนที่เริ่มนับหนึ่ง จนตอนนี้ติดท็อปไฟว์แล้วค่ะ
เราก็เป็น ...อย่าไปยึดติดค่ะ
ทำสงครามกับตัวเอง ...แต่งยังไงให้สนุก ให้จบ ด้วย ...ดีกว่าค่ะ
โทษตัวเองครับ นิยายไม่มียอดวิวเพราะไม่มีคนบอกแบบปากต่อปาก เพราะว่ามันไม่สนุก
นิยายมียอดวิวไม่มีคอมเม้น เพราะเขียนให้คนอ่านมีส่วนร่วมไปกับเรื่องราวไม่ได้
โทษตัวเองแล้วก็หาทางแก้ไขที่ตัวเอง
แรง แต่โดนใจ
เฉียบขาด!
นิยายผมก็ไม่มีคนอ่านเช่นกันครับ แต่ที่ยังเขียนอยู่ทุกวันนี้ โดยไม่ท้อ คงเป็นเพราะความต้องการที่จะเขียนต่อมันมีสูงล่ะมั้งครับ
เป็นพวกเดียวกับเราเลยค่ะ เราไม่สนใจคนอ่านเลยค่ะ ว่าจะมีคนมาอ่านไหม แต่เรามีเป้าหมายเดียวเท่านั้น ก็คือ แต่งตามความชอบของเรา อย่างเดียวค่ะ โดยไม่สนไม่แคร์ทั้งสิ้นนั่นเอง นอกนั้นก็ผลพ่วงพลอยได้ค่ะ อิอิ
เรายังรออ่านอยู่นะ (ฮ่า)
เหมือนกันเลยค่ะ เราก็เขียนไปเรื่อย ๆ อยากอัปเมื่อไหร่ก็อัป มีคนอ่านก็ดีไม่มีก็ไม่ได้ว่าอะไร จบเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นไม่รีบ หุหุ
แฮะๆๆ คุณอลิส หัวเราะหุหุแล้ว เราก็ต้องหัวเราะ แฮะๆๆเช่นกันค่ะ
ดีที่ไม่มีใครโผล่มา อุ๊ยๆๆๆๆๆ
เล่นตามเสียงสายหรือคะ คุณมิรันนนนน
นั้นสินะคะ เกือบลืมไปแล้วว่ากำลังทำในสิ่งที่ชอบ ฮือ
ลองเขียนอ่านคนเดียว ไม่ต้องลงออนไลน์แล้วผ่านมันไปให้ได้จนเขียนจบดู ถ้าผ่านมาได้ก็จะไม่ต้องกลัวเรื่องแบบนี้อีก
แต่นั้นเป็นคนละเรื่องกับการพัฒนาผลงานนะ
สำหรับเรานะคะ ถ้าท้อคือทำใจก่อนเลย จากนั้น เราเขียนใหม่ไปเรื่อย ๆ ค่ะ
ท้อมากมากมากก็พักก่อน จากนั้นก็เขียนใหม่ อ่านเยอะ ๆ ลองเขียนใหม่ซ้ำ ๆ ย้อนกลับไปอ่านตอนที่เคยแต่งบ่อย ๆ
สู้ๆนะคะ
เรื่องทุกอย่างมีเหตุผลในตัวของมัน
ควรจะปรับแก้นิยายของตัวเองค่ะ ขอคำแนะนำดีๆ จากคนรอบตัวมาแก้ไขผลงาน พัฒนาให้ดีขึ้น พล็อตก็เป็นปัจจัยสำคัญเช่นกัน ไม่เว้นแม้แต่วิธีจัดหน้านิยาย ถ้าจัดได้เละเทะก็เป็นการไล่คนอ่านทางอ้อม ลองสังเกตุดีๆ แล้วแก้ไขมันค่ะ
นิยายเรื่องล่าสุดที่เขียน มีจำนวน 10 ตอน ยอดวิวตอนล่าสุด 4 ข้อมูล ณ เด็กดี
สาเหตุและปัญหาที่คนเข้ามาอ่านน้อย
1. จำนวนตอนยังน้อยอยู่บางคนชอบอ่านรวดเดียว
2. เป็นภาค 2 ซึ่งถึงจะบอกว่าไม่อ่านภาคแรกก็เข้าใจ แต่บางคนก็ยังเกิดกังขาในใจแล้วคิดหนักพอควร
3. เราพบว่านักอ่านจะเหลือไว้ ไม่อ่านอ่านตอนล่าสุด เพราะตอนก่อนล่าสุดยอดวิว x2 อาจจะเหลือทิ้งไว้กันลงแดง
4. ไม่ได้โฆษณา
5. เราไม่ได้โปรโมท เราแอ๊บอยู่จึงไม่สามารถโปรโมทในเฟซตัวเองหรือตามกลุ่มต่างๆ ได้ กระทั่งในบอร์ดนักเขียนก็เกรงใจจะเข้าไปกินที่โปรโมทเขา
6. เราไม่ได้เล่นกลยุทธ์ในการโปรโมท ตอนนี้รู้แต่ทำไม่ได้ ability ตัวเองไม่พอ
โปรโมทนิยายอย่างไรดี
https://writer.dek-d.com/Miran/writer/viewlongc.php?id=1860018&chapter=14
7. ไม่ใช่แนวตลาด
8. ตั้งใจเขียนด้วยภาษาประดิษฐ์+ภาษาลิเก บางคนอาจจะไม่ชอบ
9. เราไม่ใช่สายสุขนิยม
10. ไม่ได้เขียนนิยาย NL แต่เป็น LGBTQ
11. เราเขียนสนองนี๊ดตัวเอง เขียนไว้ให้ตัวเองอ่าน คนอื่นมาตามอ่านถือเป็นผลพลอยได้
12. เห็นแบบนี้ ที่ Tunxx มีคนกดหัวใจ ที่ Readxxx ก็มีคนกดโหวตให้
13. ทำไมเราต้องหยุดเขียนกับแค่ไม่มีคนอ่าน เราเป็นคนอ่านและแฟนพันธุ์แท้คนแรกนิยายตัวเองเชียวนะ ถ้าไม่เกรงใจจะกดเฟบเองแล้วนะ
14. เอาเวลาปลูกต้นท้อไปปลูกต้นกล้าแล้วรอดูว่ามันจะโตเป็นต้นอะไร จะเป็นแค่ถั่วงอก ถ้ามันโตได้ก็ยังน่าภูมิใจนิ
ปล. เคยสั่งของเล่นประมาณชุดปลูกต้นไม้ไม่ต้องรดน้ำของจีนมาเล่น คือมีขวดน้ำมีเชือกเพื่อที่ไม่ต้องรดน้ำตลอด ปรากฏว่าเจอหนูไปทำแตกซะ เราเลยเอาพีชมอสที่มีเมล็ดไปทิ้งที่กระถางต้นไม้หน้าบ้าน ตอนนี้ ณ หน้าบ้านกรุงเทพ มีต้นน้องสตอเบอร์รี่อยู่ด้วยในกระถางพี่วาสนา ถ้าเขาได้พยายามที่จะเติบโต ทำไมจะต้องไปหยุดเขาล่ะ
ชอบข้อ 13 ค่ะ 555
นอกเหนือจากเป็นคนอ่านที่ดีของนิยายตัวเอง ก็อยากกดเฟบนิยายตัวเองมาก ๆ ค่ะ อยากมีโมเมนต์คลิกเข้าไปดูเวลานิยายตัวเองแจ้งเตือนบ้าง
เราก็อยากเฟบค่ะ แต่เกรงว่าถ้ามีคนเข้ามากดเฟบดูเห็นชื่อเราเขาคงคิดว่า อินักเขียนนี่เป็นอัลไลมากไหม
เรา..พวกเดียวกันค่ะ ...(^^)
ชอบข้อ13มากเลยขอบคุณนะคะ
ถามกับตัวเองก่อน แต่งนิยายเพราะอะไร?
ถ้าแต่งเพราะชอบจริงๆ ก็แต่งต่อไปเถอะค่ะ
แต่งตอนนี้ที่ยังแต่งได้อยู่ ดีกว่าตอนที่ร่างกายแต่งไม่ไหวแล้ว
ส่วนเรื่องความเป็นนิยายยอดนิยม เม้นท์ถล่ม วิวกระจาย
มันมีช่วงจังหวะของมันอยู่ ความสำเร็จไม่ได้เกิดขึ้นแค่พริบตาเดียว
นิยายทุกเรื่องมันมีคุณค่าในตัวของมันเอง ไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง
ซึ่งในยุคปัจจุบัน นิยายที่สร้างพื้นที่บนสื่อได้ จะได้รับความสนใจก่อน
ตอนนี้ เราเองก็แต่งเอง อ่านเองอยู่เนี่ย สนุกอยู่คนเดียว
แต่ถ้ามีคนอื่นมาร่วมสนุกด้วย เราก็ยินดี มีแรงกระตุ้นมากขึ้น
ให้คิดเสียว่ามันเป็นประสบการณ์อย่างหนึ่งค่ะ เขียนแล้วไม่มีคนอ่าน ไม่มีเม้นท์ วิวกระดิกราวหอยทากเดิน อย่าไปพูดถึงยอดเฟบ เราเชื่อว่าเป็นกันทุกคน และจะยังคงเป็นจนกว่าเจ้าตัวจะหาวิธีแก้ไขให้นิยายที่เขียน "สนองนี๊ด" คนอ่านได้
เราบอกตัวเองว่านิยายที่เราเขียนจะไม่มีประโยชน์อันใดเลย หากว่ามันไม่ตอบโจทย์อะไรสักอย่าง แม้กระทั่ง "สนองนี๊ดตัวเอง" ถ้าเราไม่มีความสุขที่จะเขียนแล้วก็จงหยุด
ถ้าคุณอยากได้การตอบรับอันล้นหลาม ยอดต่างๆ พุ่งกระจาย คุณจงเขียนให้สนองนี๊ดคนอ่านเยอะๆ
แต่ถ้าคุณอยากอินดี้คุณก็เขียนสนองนี๊ดตัวเองต่อไป จุดนี้ห้ามท้อถ้านิยายมีแต่ความวังเวง
ที่บอกได้เพราะวังเวงเหมือนกัน 5555 (ในเลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่)
เราลองมาหลายวิธีแล้วค่ะ เขียนเองอ่านเอง ไม่เอาลงเวปเพื่อที่จะตรวจทานให้มันดีที่สุด สุดท้ายก็เอามาลงเวปแล้วก็กลับไปวังเวงเช่นเดิม จะเขียนกี่เรื่องๆ ก็เป็นแบบนั้นเพราะไม่ชอบทำอะไรเหมือนชาวบ้านเขา แต่พอทีเขียนประชด คนอ่านกลับชอบซะงั้น
สุดท้ายจึงมาคิดได้ว่า "มันก็คือประสบการณ์นั่นแหละค่ะ"เจ็บซ้ำๆ จะได้ชิน หากไม่เลิกไปเสียก่อนวันหนึ่งคงจะเป็นวันของเราบ้าง
เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ประสบการณ์เพิ่มพูนขึ้นในทุกๆ ตัวอักษรที่พิมพ์ค่ะ
จากเพื่อนร่วมชะตากรรม
เราจะประเมินคู่แข่งในหมวดเดียวกันก่อนว่าสู้ได้ไหม
=>ถ้าได้ไปต่อ
=>ถ้าไม่ได้ เราจะลบทิ้งแล้วไปคิดพล๊อตมาใหม่ เราเป็นคนไม่ดันทุรัง ไม่คิดว่าจะแจ้งเกิดแจ้งดับด้วยการเขียนนิยายเพียงเรื่องเดียว
วนไปค่ะ
ทริคคือ ถ้าพอถูไถสู้ได้ ลองทำตามแบบที่คห. อื่นแนะนำ คือขยันอัพ ขยันลง อัพให้ได้มากกว่าวันละหนึ่งครั้ง อัพจนกระดิ่งหมด ฯลฯ
ขอให้คุณโชคดี55
มีการดูแบบนี้ด้วยเหรอคะ คุณสมเหมียววว
เด็กดีคือห้องทดลองของเราเองค่ะ 55
อ๋อ แบบนี้นี่เอง เจ๋งเบ้ง
โจทย์คือ นิยายเราก็ไม่ได้แย่นะ ทำอย่างไร มีวิธีใดบ้างที่เราจะมียอดวิวยอดเฟบเยอะๆ ก็เลยหาวิธี ลองผิดลองถูกมาเรื่อยๆค่ะ ก็สนุกและท้าทายดี55
ปัญหาส่วนตัวคือ...
แบบรู้นะแต่ไม่ทำ...
... AKA ขี้เกียจ
เพราะความขี้เกียจนี่ไง ถึงได้ไม่ไปไหนไกลสักที //ถีบกระเด็นออกไปไกล ย้ากกกก! ตู้มมม!
ใครจะแข่งกันก็แข่งไปเพราะเราอยู่สายชิลล์ค่ะ ^^
แบบว่ารู้อยู่แก่ใจว่าทำยังไงคนอ่านถึงจะเยอะ แต่...ไม่ทำ ความขี้เกียจมันมีมากกว่า อิอิ
มีเราติงต๊องคนเดียวใช่ป่ะ คงไม่มีใครติงต๊องเท่าเราแล้วล่ะเนอะ
เราแค่เผือกเรื่องนั้นเรื่องนี้บ่อยๆ พอทำตามมันได้จริง เลยทำเรื่อยๆ อะค่ะ55
วิธีเรียกความมั่นใจคือ ถามตัวเองก่อนว่าอยากเขียนเพราะอะไร สำหรับเรานะเราอยากเขียนเพราะเราชอบเขียนนิยาย มันเป็นการปลดปล่อยอารมณ์ ความรู้สึกและความคิดของเรา ทำให้คลายเครียด ดังนั้นต่อให้ไม่มีคนอ่านเราก็จะเขียนต่อ เพราะปกติก็เขียนไว้อ่านเองอยู่แล้ว เป็นกำลังใจให้นะ แดะตามไปอ่าน
แงง ขอบคุณนะคะ
วิธีแก้เรานะคะเลิกแต่งค่ะ แง้ อันนี้หมายถึงตัวเอง ท้อมากท้อไม่ไหวแล้ว55555555555555555
แต่ก็นั่นแหละ บ่นร้อยรอบสุดท้ายก็นั่งจับคอมพิมพ์ลง word อยู่ดี ;;
รู้สึกท้อมากกว่า ที่มีคนอ่าน แต่ไม่มีปัญญาแต่งให้ทันในเวลาที่ตั้งปนิธานไว้
ยอมรับว่ากดดันจริงๆ T T
กลัวว่าเขาจะเลิกอ่าน กลัวว่าเขาจะติว่าตอนใหม่สนุกน้อยลง
ปล.ผมผ่านหัวข้อที่ จขกท. เจอมาแล้ว
และต่อมา จขกท.จะเจอแบบผมแน่ๆ ขั้นต่อมาของมันน่ะนะ
เหมือนกันเลยค่ะ ก็รู้ว่ามีคนรออ่านแต่ร่างกายมันไม่ไหวก็ได้แต่ปล่อยให้เขารอกันไป นักอ่านส่วนมากถึงกับต้องดองกันเอาไว้เป็นสิบยี่สิบตอนแล้วค่อยมานั่งอ่านทีเดียวย้อนหลังเพราะว่ากลัวค้าง
เราไม่กลัวเขาจะเลิกอ่านนะ แต่ก็แอบเครียดเหมือนกันที่ต้องปล่อยให้เขารอนาน ๆ ยังดีที่คนอ่านเขาค่อนข้างเข้าใจ
ใช่ครับ ไม่มีใครชอบรอ ผมว่าคุณเองก็เข้าใจจุดนี้ดี
ความกดดัน ความขี้เกียจ และท้อ
มันมากกว่าตอนไม่มีคนอ่านเยอะ จำได้ว่าตอนนิยายวังเวง ไม่มีคนคาดหวังเนี่ย โคตรชิว 555+
ของเราคือโดนคาดหวังมาตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงทุกวันนี้ นิยายไม่เคยเงียบเลยทั้ง ๆ ที่เราลงช้ามาก แต่คนอ่านส่วนใหญ่ก็มีมารยาทดีมากไม่เคยตามทวงในหน้าหลักนิยายเลย แค่ข้อความลับมาหาเป็นระยะเท่านั้น
ป.ล.เอาจริง ๆ นะ ในตอนตอนหนึ่งถ้ามีคนอ่านสัก 100-200 เราก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ
เหมือนกับที่เราแต่งในแอปๆนึงเลยค่ะ นักอ่านนิสัยดีกันมากเราสอบเขาก็เข้าใจ แต่บางทีก็กลัวจะทำให้เขาผิดหวัง เง้อ
นักเขียนหน้าใหม่เขียนมาได้สองสามเดือน
เรื่องแรกตอน 50+ คนติดตาม 400 คน วันดีคืนดีมานั่งอ่านนิยายตนเองในมุมมองคนอ่าน
ถึงมองเห็นข้อผิดพลาด
1.บรรยายเวิ่นเว้อ สถานที่ อาภรณ์ การพรรณนายิบย่อยมากเกินไป
2.สำนวนอ่านแล้วเรียบเรียงใจความไม่ได้ [ตอนนี้ก็เป็น 5555. พยายามเขียนแค่ละตอนให้ดีขึ้น ปรับเปลี่ยน]
3.คำผิดที่เยอะเกินไป
4.เนื้อเรื่องขาดจุดสนใจหลัก เช่น ปม ความหลังตัวละคร
5.ตอนเขียนนิยายเหมือนหลุดไปในโลกตนเองมือลั่นเขียนทุกอย่างลงไป แต่ไม่เคยอ่านนิยายตัวเองในมุมคนอื่นเลย
6. ความเชื่อมันในความคิดว่าดี ถึงทำให้มองไม่เห็นจุดบอด
การเขียนนิยายเป็นอะไรที่ใช้มากกว่าจินตนาการ 555555
สรุป ลองจินตนาการตนเองในฐานะผู้อ่าน แล้วอ่านนิยายตัวเองดู
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?