จงบอกสิ่งที่เปลี่ยนไปในตัวคุณตั้งแต่เป็นนักเขียน
ตั้งกระทู้ใหม่
Uzumaki Tom
15 ธ.ค. 61 เวลา 12:25 น.
2,500
views
20 ความคิดเห็น
สะกดภาษาไทยดีขึ้นค่ะ
ก่อนหน้านี้ถ้าไม่ได้เขียนนิยาย แทบไม่มีโอกาสเขียนภาษาไทยเลยค่ะ
เหมือนกันเลยครับแต่ก็มีพิมพ์บ้าง//จับมือครับ
เป็นคล้าย ๆ กับคุณจขกท เลยค่ะ
แต่ที่เปลี่ยนไปมากที่สุดก็คือ..... ขอบตา ค่ะ
(ดำเชียว...เป็นหมีแพนด้า)
แย่เลยนะครับ ยังไงก็สู้ๆครับ
เหมือนกันเลยค่ะ^^5555
การใช้ภาษาไทษดีขึ้นและเขียนคำผิดน้อยลงค่ะ
เหมือนกันเลยครับ//จับมือ
รู้สึกเพ้อเจ้อมากขึ้นค่ะ บางทีก็ยืนพูดคนเดียว.. (ในสายตาคนอื่นน่ะนะ แต่สำหรับเราคือกำลังสมมุติเหตุการณ์ในฉากนิยายอยู่ต่างหากเล่า)
เคยเหมือนกันครับถึงขนาดเพืีอนบอก-บ้าเหรอ
ที่เปลี่ยนก็คงเป็นในหัวมีภาพในจิตนาการมากขึ้นละมั้งคะ เเต่ก่อนมันไม่ได้เป็นหนักขนาดนี้เเต่ตอนนี้มีมาทุกๆนาทีเลยค่ะ หัวว่างเมื่อไหร่ภาพนิยายของตัวเองมันจะขึ้นมาเป็นฉากๆเลย555+
เหมือนกันครับ//จับมือ
รู้สึกถึงพลังอันยิ่งใหญ่ค่ะ ที่ทำให้เราเปลี่ยนตัวเองได้ จากคนไม่รู้เท่าทัน กลายเป็นคนรู้เท่าทันคน จะเรียกว่า เฉลียวฉลาดขึ้น ก็ว่าได้ บังเอิญว่าเรา ชอบอ่านหนังสืออยู่แล้ว ก็เลยไม่ยากเลย ที่จะเปลี่ยนมาเขียนบ้าง เราชอบภาษาไทยอยู่แล้วค่ะ เราเลยสนใจในการเขียน และการอ่าน ถึงแม้ว่าภาษาอื่นๆไม่ได้เก่ง หรือไม่ได้เก่งแม้กระทั่งเลขคณิตก็ตาม เราชอบภาษาไทยมากเลยค่ะ แต่ถ้าเป็นภาษาจีน เราพอไหวนะ จากที่เคยเรียนมาบ้างแล้ว เราก็รู้สึกว่าชอบค่ะ เพราะมันอ่านง่ายดี เขียนง่ายดี โดยเฉพาะพินอิน เราชอบค่ะ แต่ตัวเขียนนี่ ขอบอกเลยว่า ยากเหมือนกันนะคะ กว่าจะขีดเป็นหนึ่งได้ ก็ต้องขีดเส้นเยอะพอสมควร เหมือนกันค่ะ แฮะๆ //แอบมาบ่นด้วย อิอิ
เหมือนกันเลยครับ ผมนี่ถนัดภาษาอังกฤษครับส่วนไทยนี่ก็ได้เรื่อยๆครับ
อืม อย่างนี้นี่เอง
แนวคิด สภาพอารมณ์ความรู้สึก การสังเกต ใจเย็นขึ้น และอีกหลายๆอย่างที่เกี่ยวกับจิตใจ
การเขียนทำให้เรามีความอดทนสูงขึ้นนะผมว่า
อันดับแรก เกี่ยวกับเรื่องสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์ หลังจากมาเขียนนิยายและเปิดขาย ทำให้รู้ว่ากว่าผลงานแต่ละชิ้นจะออกมาได้ มันเหน็ดเหนื่อยขนาดไหน การโหลดฟรีหรือการก็อบไปเผยแพร่แบบไม่เสียตัง มันทำร้ายคนสร้างผลงานขนาดไหน เมื่อได้มาทำงานจึงได้รู้ และพยายามใช้ของถูกลิขสิทธิ์ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
อันดับสอง ได้เรียนรู้เกี่ยวกับความอดทนว่า การจะประสบความสำเร็จได้นั้น จะอดทนเพียงอย่างเดียวไม่ได้ จะต้องใช้หัวคิด ความคิดสร้างสรรค์รวมไปถึงเทคนิควิธีการด้วย จึงจะประสบความสำเร็จ บื้อเขียนแบบตอนตัวเองเป็นหน้าใหม่ มีแต่จะทำให้คนเขาไม่อ่าน
อันดับสาม เวลาเสพสื่ออะไรก็ตาม ความคิดมุมมองจะต่างออกไป แต่ก่อนดูเพื่อความสนุกอย่างเดียว ตอนนี้ต้องคิดด้วยว่าทำไม อะไร เพราะเหตุใด และจะใช้ได้ยังไงกับนิยายตัวเอง รวมไปถึงการวิเคราะห์ว่าเขาดีตรงไหน ไม่ดีตรงไหน ดีได้ยังไง ไม่ดีได้ยังไง เวลาดูหนังหรือการ์ตูนเรื่องหนึ่งจบ ก็จะคิดเกี่ยวกับมันนานเป็นพิเศษ
สี่ ห้า หก ขี้เกียจเขียน เพราะการเปลี่ยนแปลงบางอย่างไม่ได้ไปในทางที่ดีขึ้น
ท่านเองก็มารึเนี่ย!!! ฮาตรงสี่ห้าหกขี้เกียจเขียนมากเลยครับ55
คลายเครียดค่ะ ได้ปลดปล่อยสิ่่งที่คิดออกไป ได้เข้าใจความร๊้สึกของตัวเองมากขึ้นด้วย
เหมือนกันเลยครับ
นอนหลับยากขึ้นครับ เพราะพลอตใหม่ๆมันผุดในหัวเวลาจะนอน
จะเรียกว่าดีขึ้นไหมล่ะครับ?
ดีครับ ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ได้ความเครียด+กดดันแถมด้วย เฮ้
ลำบากแย่เลยนะครับ สู้ๆนะครับ
ตั้งแต่เริ่มเขียนมา...
เรื่องแรก เฮ้ย ! นี่เราถนัดแนวดราม่า ไปรุ่งวุ้ย นักอ่านร้องไห้กันบาน
ต่อมาเปลี่ยนมาเป็นแนวโรตี เฮ้ย ! ไปรุ่งวุ้ย นาทีนี้อารมณ์จันทร์ดาราขึ้นวุ้ย โอ้ว แม่บุญเรือง ข้าจะเอาน้ำแข็งลูบหลังให้เอง
ต่อมาเขียนแนวสยอง เหตุใดมันกลายเป็นแนวตลกไปได้หนอ ? เออเอากับมัน ฮาดีไปอีกอย่าง
สรุปแล้วเขียนมาหลายแนว รู้สึกว่าตัวเองมีหลายอารมณ์ เปลี่ยนไปมากเลย
โลกส่วนตัวสูง..จากที่ปกติสูงอยู่แล้ว..ขึ้นมากกกกกก
ทุกวันนี้ก็แทบจะไม่ได้พูดกับใครอยู่แล้วค่ะ555
พูดกับตัวเองหรือ หรือว่าเจ้านายที่มีสี่ขาของตัวเอง
เจ้านายเอาแต่นอนเพราะอากาศเย็น กับตัวเองก็คงไม่พูดเดี๋ยวเขาจะหาว่าเป็นบ้า นั่งวาดรูปอย่างสงบรอวันขึ้นเขียงผ่าคออย่างเดียวเลยค่ะตอนนี้
แล้วนี่อยู่กับใครหรือคะ หรือว่าคนเดียว เศร้าใจแย่เลย
อยู่แมวค่ะ แฟนไปธุระที่ตจว. กลับดึก ๆ
อื้มหืออ ทิ้งแฟนตัวเองได้ไงเนี่ย น่าจะพาไปออกเที่ยวด้วยนะเนี้ย
เราไม่ไปเองค่ะชอบอยู่บ้าน ขากลับแค่หิ้วของกินกับมาฝากเยอะ ๆ ก็พอละ อย่าลากเราออกจากฐานลับเลย
ไม่ไปเปิดทัศนียภัคบ้างล่ะคะ เราจะได้รู้สึกสดชื่นด้วย และอีกอย่างควรออกไปข้างนอกบ้างนะคะ ไม่งั้นสุขภาพก็จะแย่ลงนะ
เดินไม่ไหวสู้ไม่ไปซะยังดีกว่าค่ะ เดี้ยง ๆ แบบนี้ลำบากคนอื่นเขา อีกอย่างคือช่วงนี้หมอสั่งให้นอนเยอะ ๆ ด้วย ต้องเตรียมร่างกายก่อนผ่าตัดหลังปีใหม่น่ะค่ะ
ขอให้การผ่าตัดลุล่วงไปด้วยดีนะคะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ
ขอบคุณค่ะ
จ้าาาา
สิ่งที่เปลี่ยนไปตั้งแต่เป็นนักเขียน
รู้สึกช่างสังเกตขึ้นค่ะ(หรือขี้เผือกก็ไม่รู้5555) ชอบมองทุกอย่างแล้วเก็บรายละเอียดสิ่งต่างๆรอบตัว
เผื่อจะมีประโยชน์ในการแต่ง แล้วก็รู้จักฟังมากกว่าพูดเพราะบางทีก็ได้เรียนรู้ทัศนคติที่แตกต่าง
หรือแปลกใหม่ของใครหลายคน บางทีก็รู้เรื่องบางเรื่องหรือเรื่องทั่วไปที่คนเค้าไม่รู้กันหรือมองข้าม
เพราะเขียนนิยายต้องหาข้อมูลตลอดเวลา ไม่มั่นใจคำไหน ประโยคไหนตั้งแต่เรื่องเล็กไปจนเรื่องใหญ่
ก็ต้องเสิร์ชเพื่อความชัวร์ ไปๆมาๆอะไรก็ไม่รู้ประดับหัวไปหมด555
- มองเห็นคุณค่าและขอดีของตัวเองเพ่ิ่มขึ้น
- มีความมั่นใจในตัวเองเพิ่มขึ้น
- ช่างแม่งกับเรื่องเล็กน้อยๆ มากขึ้น
- ในเย็นมากขึ้น
- เวลาตัดสินใจอะไรมีการวางแผนมากขึ้น
- คุยกับคนมากขึ้น
ผมมีพรสวรรค์มาตั้งแต่เด็ก คำไหนอ่านเปร่งเสียง
ได้ถูกต้อง แต่สมัยก่อนฝีมือการเขียนของผม ไม่
เอาอ่าว คำไหนที่ทุกคนว่าถูกต้อง เพราะผมเป็น
คนช่างสังเกตไปอ่านเจอสะดุดตาเห็นได้เลยทันที
ส่วนฝีมือของผม ยังไม่สามารถตามสายตาของผม
เลย เพราะเวลาเขียนบางประโยคผมก็เขียนผิด
ตกหล่นบ้าง ชึ่งผมเคยนั้งฝึกกรรมฐานสายปู่มัน
เวลาที่ผมเคยเขียนผิด ผมมักเศร้าใจ แทนที่หัวใจ
จะปล่อยวาง บางครั้งถ้าในหนังสือพิมพ์ตกบาง
ผมต้องพยายามทำใจ ว่าไม่มีอะไรเพอร์เฟค ไป
ทุกอย่างครับ
ชึ่งทำให้ผมเปิดใจในการถ้าทำพลาด หมั่นพยา
ยามปรับปรุงแก้ไข เท่าที่ทำได้ครับ
*แก้ไขคำผิด "ทัน" ก่อนคำว่า "เลย" ครับ
บางครั้งที่ผมคิดว่าการมีความสามารถ แทน
ที่เป็นผลดี กลับนำแต่เรื่องแย่ เข้ามาแทน
เพราะถูกหลายๆ คนเพ่งเล็ง ทำให้ผมรู้สึก
ไม่สบายใจครับ
จากที่เคยแต่งกลอนได้ง่ายๆ แค่ได้หัวข้อก็แต่งได้จนจบ ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว จากที่เคยกลัวการเขียนเรียงความมากๆ ตอนนี้ขอแค่ได้หัวข้อก็เขียนได้จนจบ ชิส์
จากปกติที่ชอบอ่านอย่างเดียว พอได้พลิกบทมาเป็นคนเขียนด้วยกลายเป็นว่า วางมือไม่ลงเลยค่ะ ทุกปี ตั้งแต่ม.1-ม.6 (ปัจจุบันอยู่ม.6 ค่ะ) ต้องได้เขียนสักเรื่อง จบไม่จบไม่รู้ ต้องมีอันได้เขียน ปีที่แล้วกับเทอมแรกของม.6 แต่งจบไปสองเรื่อง รู้สึกภูมิใจมาก
จากเด็กสอบตกภาษาไทย3ปีรวดสมัยม.ปลาย ตอนนี้เก่งภาษาไทยขึ้นเยอะเลยล่ะ55+
และกลายร่างเป็นครูภาษาไทยเบอร์สอง หงุดหงิดเวลาเห็นเพื่อนเขียนงานผิด กลายเป็นคนกรองคำประจำกลุ่ม
ความมโนเพิ่มขึ้นค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?