จะเขียนบทยังไงไม่ให้ดูน้ำเน่า

[S3RS]

ผมสงสัยอีกแล้วครับ...อีกแล้วครับ...
การเขียนบทของฉากที่มีความหมาย และเป็นฉากที่จะทำให้ตัวละครพัฒนานั้นต้องทำให้ตัวละครประสบปัญหา แล้วให้ตัวละครเหล่านั้นก็ต้องก้าวข้ามปัญหานั้นไป จากนั้นก็พัฒนาทั้งพลัง บุคลิค และความสัมพันธ์ ใช่มั้ยครับ?
แต่
บางครั้งบทพูด หรือฉากต่างๆมันดูน้ำเน่ามากเลยครับ ผมควรจะทำยังไงเพื่อหลีดเลี่ยงเหตุการณ์แบบนั้นไม่ให้มันเกิดขึ้นในนิยายของผมเหรอครับ?

Comments

[NamChickz]

อย่าโยนขยะลงน้ำครับ ช่วยได้เนอะ

#ไม่ใช่เเล้ว 555+

ผมว่าเกี่ยวกับบทพูดครับส่วนใหญ่ ต้องดูบทพูดว่าช่วงนั้นตรงกับช่วงเวลาไหน มันเกี่ยวกับตัวละครด้วย ที่ตัวละครนั้นพูดออกมาเเล้วจะเข้ากับคาเเรคเตอร์ไหม ถ้าเเบบพระเอกโง่เเล้วพูดคำสวยรู้เกินความรู้ก็ดูน้ำเน่าไม่เเพ้กันครับ

ดูช่วงอายุของคนพูด ยุคสมัย เเละความรู้ความสามารถของคนพูด = สร้างบทพูดที่เป็นธรรมชาติได้ไม่น้ำเน่าเกินไปครับ

[S3RS]

ความเป็นธรรมชาติของบทพูด ซึ่งต้องเหมาะกับสถานการณ์และตัวละครที่พูด สินะครับ

แต่ไม่ว่ายังไงก็รักษาแหล่งน้ำในชุมชนให้ดีด้วยนะครับ(...เดี๋ยวนะ)

[ท้องฟ้าฤดูใบไม้ผลิ]

บทพูดค่ะ และการบรรยายความคิดค่ะ

ถ้าไม่อยากให้น้ำเน่า ต้องอย่าให้ฟุ้งหรือหวานเลี่ยนจนเกินไป

เช่น การพร่ำบอกรัก พูดความรู้สึกออกมาหมดไส้หมดพุง เอะอะก็ร้องไห้ เสี่ยงต่อความน้ำเน่าสูงมาก

วิธีแก้ ปรับบทพูด บรรยายความรู้สึก เปรียบเปรย พร้ำเพ้อ ให้น้อยลง แล้วหันมาบอกด้วยภาษากายแทน

มันอาจยาก แต่จากโปรไฟล์ คุณน่าจะดูเมะญี่ปุ่นใช่ไหมคะ ทำตัวเป็นคนญี่ปุ่นค่ะ พูดน้อย รู้สึกร้อยบอกแค่ห้าสิบ ทำตัวซึน หน่อย

เช่น

"ผมรักคุณมากรู้ไหม" อาจเหลือแค่ "เธอสำคัญกับฉันนะ"

"คิดถึงมาก" เหลือแค่ "อยากเจอ"

ที่เหลือก็อาศัยการกระทำแทนคำพูดค่ะ

[S3RS]

การกระทำ > คำพูดสินะครับ

จะจำไว้ครับ

ขอบคุณที่สละเวลาครับ

[ปล่อยอึ่ง]

การกระทำ = คำพูด

เวลามีอะไรกันบนเตียง

เขาพูดอะไรกันบ้างนะ

[ฮาแมะจัง]

อันนี้น่าจะเป็นเรื่องของการตีความก็ได้มั้ง ว่าเน่า/ไม่เน่า

อยู่ที่ว่าผู้อ่านมองมุมไหน หรือ จขกท รู้สึกแบบไหนเมื่อเขียนงานออกมาแล้ว

อย่างบางคนชอบอ่าน แนวตบจูบ (สมมุติ) อ่านแล้วรู้สึกชอบ ก็เลยไม่ว่าเน่า

บางคนไม่ชอบอ่าน แนวตบจูบ พออ่านเจอ เลยไม่ชอบ ก็เลยจัดว่าเน่า ประมาณนี้

อย่างตรงนี้ที่ จขกท รู้สึกว่า "บางครั้งบทพูด หรือฉากต่างๆมันดูน้ำเน่ามากเลยครับ" อาจจะเป็นเพราะว่า จขกท ยังไม่พอใจหรือรู้สึกตงิดๆอะไรบางอย่าง ณ จุดนั้นก็ได้

คิดว่า ให้ จขกท ค่อยๆทวนค่อยๆปรับไปขอรับ

งานของเรา เรารู้สึกได้ เราก็ปรับปรุงได้เหมือนกัน ไม่มีเน่าหรอกขอรับ อย่ากังวล

"ผมควรจะทำยังไงเพื่อหลีดเลี่ยงเหตุการณ์แบบนั้นไม่ให้มันเกิดขึ้นในนิยายของผมเหรอครับ?"

จขกทรู้สึกได้อย่างนี้ก็ดีแล้วขอรับ ไม่น่าห่วง เพราะว่าเรายังสามารถ รีไรท์ได้ งานเรา ขัดเกลาทั้งตัวเรา แล้วก็เนื้อหาไปด้วย ยิ่งทำยิ่งเข้าใจ ยิ่งชอบทำ ยิ่งไม่ต้องกังวล ส่วนทางเลี่ยงหามีไม่ มีแต่ไรท์ทุกคนต้องเจอช๊อตนี้ (คิดว่าหนา)

สรุป แวะเข้ามาให้กำลังใจกันเบาๆ (แต่เอาซะหลายบรรทัดเลย 555)

โลกนิยาย มันเป็นโลกที่โอเวอร์ เกินจริง ไม่เหมือนจริง หรือจะไม่สมเหตุสมผลบ้างก็ได้ ใครจะทำไม จินตนาการใครจินตนาการมัน เพราะอย่างงี้เราถึงได้อ่านเรื่องสนุกๆของคนอื่นเขา เพราะเรื่งแบบนี้มาไม่มีที่ไหนอีกแล้วบนโลกใบนี้ (หลุดโลก 555) ขอแค่เขียนแล้ว คนอ่านรู้สึกสนุกก็พอ แล้วแต่กลุ่มคนอ่านโลด

อย่างบางคนชอบวาย บางคนชอบข้ามโลก บางคนชอบหลุดไปในเกมส์ บางคนชอบจีบหนุ่ม บางคนชอบเวทมนต์ บางคนชอบเหนือมนุษย์ บางคนชอบฮ่องเต้ฮองเฮา โอย แพล่มเยอะ

แบบว่า นิยายมันมีหลายแนวอะจะ เปิดกว้างมาก แค่เขียนที่อยากเขียน แล้วค่อบกลับมาทวในใหม่ก็น่าจะช่วยได้เนอะ สู้ๆจ้า แค่นี้แล เลิกแพล่มและ บาย

[ก็แค่คนป่วย]

กรณีแบบของเราคือเน้นการแสดงออกมากกว่าคำพูดค่ะ

[White Frangipani]

สวัสดีค่ะ

จะเขียนบทยังไงไม่ให้ดูน้ำเน่า

จริงสินะ จะทำอย่างไร จึงจะไม่ให้เกิดเป็นนิยายนํ้าเน่า...

หรือจะทำอย่างไร จึงจะไม่เขียน หรือบรรยายออกมาเป็นฉาก หรือเหตุการณ์ที่ให้ความรู้สึกว่าเป็นนํ้าเน่า

คือจริงแล้วหัวข้อของประเด็นของคุณนี้ แท้จริง คุณกล่าวถึง...หรือตั้งเป็นคำถาม เพื่อถามเพื่อนๆเกี่ยวกับเทคนิคการเขียน หรือเทคนิคการบรรยาย หรือเทคนิคการใช้คำ หรือเทคนิคการวางพล็อต หรือเทคนิคการวาดเรื่อง...แบบนั้นนะคะ

คือจริงแล้วประเด็นของหัวข้อของคุณนี้แท้จริงคุณถามถึงเทคนิค...การเขียนอย่างไรถึงจะไม่ดูเป็นนิยายนํ้าเน่า แบบนั้นนะคะ

เม้นต์นี้ เป็นของนักเรียนหัดเขียนนะคะ คือกำลังตั้งใจหัดเขียนด้วยเช่นกันค่ะ

และถือโอกาสเข้ามาอ่าน...เพื่อร่วมเรียนรู้ไปด้วยอีกคน

และก่อนอื่น ก่อนที่จะเข้าใจ...คำถามของคุณซึ่งเป็นโจทน์ได้ นั้นก็ต้องเข้าใจในโจทน์ หรือต้องทำความเข้าใจในหัวข้อของประเด็นก่อนอื่นใดเป็นสำคัญนะคะ

จึงต้องยํ้าๆ เพื่อตีความ...ในหัวข้อประเด็นซึ่งเป็นของคุณค่ะ

(เป็นคนที่เข้าใจอะไรๆได้ยากมากๆค่ะ ฮื้ออ ต้องขออภัยที่ต้องลากยาว เพื่อความเข้าใจนะคะ)

โอเคนะคะ ขอนุญาตร่วมฝึกคิด ฝึกเขียน เรียนรู้การที่จะเข้าใจในเทคนิคไปด้วยคนค่ะ

จะลองๆฝึกทำแบบฝึกหัด ด้วยการลองช่วยตอบคำถามของคุณนะคะ

ผมสงสัยอีกแล้วครับ...อีกแล้วครับ...

การเขียนบทของฉากที่มีความหมาย และเป็นฉากที่จะทำให้ตัวละครพัฒนานั้นต้องทำให้ตัวละครประสบปัญหา

คำอธิบายของคุณในวรรคบนนั้น...คิดว่าน่าจะใช่นะคะ

คือถูกต้องค่ะ น่าจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้วค่ะ

 แล้วให้ตัวละครเหล่านั้นก็ต้องก้าวข้ามปัญหานั้นไป จากนั้นก็พัฒนาทั้งพลัง บุคลิค และความสัมพันธ์ ใช่มั้ยครับ?

ใช่ค่ะ น่าจะเป็นแบบนั้นด้วยเช่นกัน...

หากแต่อีกนัยหนึ่ง...คนเขียน นักเขียนก็มีทางเลือกอีกมากมายที่อาจจะต้องการให้เขาตัวละครนั้นๆ

(เช่นตัวละครเอก)เป็น

ยกตัวอย่าง...นะคะ เช่นเขาตัวละครดังกล่าวนั้นมีปัญหาที่คุณต้องการให้เกิด...เป็นเรื่องราว หรือเพื่อให้เป็นปม...หรือดราม่า...คุณก็เขียนไป...ตามที่คุณต้องการเลยค่ะ

เช่น...ให้เขาตัวละคร ตัวนั้นๆ(อาจจะเป็นพระเอกเลยก็ได้ค่ะ)โง่ดักดาน ชนิดไม่เงิบ ไม่เงย ไม่ยอมแหงนหน้าดูท้องฟ้า ติดที่จะก้มหน้าติดดิน

คือเขาไม่สามารถผ่านพ้นปัญหาแห่งความโง่เขลาของตนได้...จึงเกิดเป็นตัวละครที่ดูคล้ายจะมีความโง่เขลา เต่าตุ่นเป็นธรรมชาติของเขาไป...คือจริงแล้วเขาโง่จริง เป็นธรรมชาติ แบบนี้คุณก็สามารถบรรยายให้เกิดเป็นคาแร็คเต่อร์ให้กับตัวละครได้ หรือสร้างเป็นลูกเล่นที่มีเหตุผลได้ โดยที่ไม่ดูเป็นนํ้าเน่านะคะ

(พระเอกเกิดมาโง่เขลา ดักดาน เรื่องนี้ไม่นํ้าเน่าอย่างแน่นอนค่ะ5555)

และเหตุเช่นนี้ เรื่องราวแบบนี้...อาจจะดูเป็นการหักมุมสุดๆ5555 จากเรื่องที่เดินมาจากเรื่องราวที่มีสาระ แต่จบลงด้วยแบบคอมเมดี้...คือจริงแล้วตัวละคร ปัญญาอ่อน...คือความโง่เขลา นั้นคืออาการของคนที่ไม่มีสติ ไม่มีปัญญาที่จะสามารถพัฒนาได้ แบบนั้นนะคะ

(นักอ่านอาจจะรู้สึกช็อค หรืออาจจะชอบ หรือไม่ชอบเรื่องราวแบบนี้ก็เป็นได้ บางคนอาจจะสงสารพระเอกนํ้าตาเล็ต บางคนอาจจะปาหนังสือ สาเหตุเพราะความแปลกใหม่ เพราะจริงแล้ววัฒนธรรมการเขียนคุณพระเอกนั้นต้องเก่ง เลิศเลอ เพอร์เฟคเนาะ แต่เรื่องนี้หักมุมสุดๆ ไม่นํ้าเน่า หรือไม่ซํ้าแนวใครๆได้แน่ๆ อาจจะเป็นการเขียนที่เขียนจากความกล้า...ของนักเขียน ซึ่งความกล้าของนักเขียนนี้ แท้จริงคือคุณค่าแห่งศิลปะที่เขามีอยู่ค่ะ)

ทั้งหมดที่ยกตัวอย่างมานี้...ซึ่งเป็นอะไรที่ไม่ไร้สาระ หรือไม่นํ้าเน่า แต่อย่างใดนะคะ

หากแต่ในเรื่องราวคุณอาจจะเขียนให้อีกตัวละครมากมาย ช่วยเข็นเค้า...คือเข็นตัวละครดังกล่าวนั้น ซึ่งมีเหตุการณ์เกิดขึ้นได้มากมาย...เป็นเรื่องราว ที่สนุกบ้าง ซีเรียสบ้าง ตลกบ้าง ดราม่าบ้าง มืนมนบ้าง...หากแต่ตอนสุดท้าย ก็เข็นไม่ขึ้น...เพราะในความเป็นจริงโดยธรรมชาติ ตัวละครตัว(คือคุณพระเอกนะคะ)นั้นมีความโง่เขลา เบาปัญญาเป็นธรรมชาติของเขา.. ซึ่งเหตุการณ์แบบนนี้ก็ไม่นํ้าเน่านะคะ

ตราบใดที่เรื่องราวมีเหตุผลรองรับ...และมีการเผยปมได้...ให้เห็นชัดเจนด้วยนั้นไม่ใช่เรื่องนํ้าเน่าค่ะ

แต่

บางครั้งบทพูด หรือฉากต่างๆมันดูน้ำเน่ามากเลยครับ ผมควรจะทำยังไงเพื่อหลีดเลี่ยงเหตุการณ์แบบนั้นไม่ให้มันเกิดขึ้นในนิยายของผมเหรอครับ?

คือเจ้าของเม้นต์เข้าใจว่า...เทคนิคการเขียนต่างๆนั้นหากมีเหตุผลรองรับได้ดี ชัดเจน ไม่มีเรื่องใดที่ไร้สาระ หรือเป็นอะไรที่นํ้าเน่า แต่อย่างใดนะคะ เจ้าของกระทู้

เพราะจริงแล้วทุกๆอย่าง...สามารถเกิดขึ้นได้จริง...ค่ะ บนโลกนี้ หรือที่เกี่ยวกับคนค่ะ

คนในที่นี้หรือก็คือตัวละคร(เอก)นะคะ ในความจริงเหตุการณ์มากมาย ทั้งที่แปลก และแหวกแนว แปลกประหลาดสำหรับหลายๆคน หรือไม่ นั้นแท้จริงเกิดขึ้นได้ในคนค่ะ

หากแต่คุณที่คิดว่านิยาย หรือการบบรรยาย หรือการเล่าเรื่อง การวางพล็อต ของคุณเองที่นํ้าเน่า...ซึ่งคนอ่านเขาอาจจะไม่รู้สึกแบบนั้นก็เป็นได้ค่ะ คนอ่านนะคะเขาทั้งหลายมีอารมณ์ ความรู้สึกต่อเหตุการณ์ต่างๆ แตกต่างกันไปได้นั้นก็เป็นความจริงนะคะ

คือคุณต้องมีความเชื่อมั่นในตัวของคุณเองนะคะ

แนะนำคุณว่า ขอให้คุณจงมีความเชื่อมั่นในตัวคุณเอง...และจงศรัทธาในงานเขียนของคุณเองก่อนอื่นใด...คือกุญแจสำคัญที่คุณจะสามารถเขียนได้ด้วยความสุขค่ะ

เพราะจริงแล้วกระทู้นี้ มีแบ็คกราวน์เป็นของคุณเอง ซึ่งเกิดจากความรู้สึกที่ว่า...งานเขียน หรือเทคนิคการเขียนของคุณนั้นอาจจะไม่ดีพอ...แบบนั้นนะคะ

สู้สู้นะคะ

เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ

[MikerYotsuba'N]

อ่านไลท์โนเวล เยอะๆ ห้ามอ่านนิยายที่ตนคิดว่าน้ำเน่า ควรอ่านนิยายญี่ปุ่นดีกว่า สนุกกว่าด้วย

ถ้าผมเจอนิยายน้ำเน่าผมจะปิดทิ้งทันที โดยไม่สนว่าเรื่องมันจะ..........

ปล.ผมก็เขียนนิยายยุ ลอกญี่ปุ่นมาเต็ม555