รู้ไหม(บ่น) พวกต่างโลกมากมาย ทำไมถึงเกลื่อนตลาดไปทั่ว เเล้วดรอปกันง่าย (โคตร)
ตั้งกระทู้ใหม่
ผมอ่านเเนวต่างโลกมาเยอะ จนพอเดาพล็อตได้หลายทาง เเต่ทำไมคนส่วนมากถึงชอบดรอปเเนวนี้กันเยอะ ถึงจะมีผู้เเต่งไม่ซ้ำหน้ากันก็ตาม?
ส่วนสำคัญของการดรอปผมให้ นิยายของผู้เเต่ง เเต่งเพื่อใครครับ
สำหรับผมต่างโลกส่วนใหญ่ที่ใส่พลังโกงๆให้พระเอก เนื้อเรืองมันดูสวยหรูไปครับ เหมือนผมเห็นตัวเขาเป็นตัวละครหลักซะเอง
หลักการที่ทำให้ไม่ชอบ
1.การเลือกคู่รักครับ
-อารณม์เเบบคนในต่างโลก เขาไม่สนหน้าตากันบ้างเหรอครับ ทำไมถึงทำให้ตัวเอกไปเจอพวกคนดีง่ายจังครับ พบกันนี้ตรงสเปคกันเลยเหรอ อันนี้ก็ขัดเหมือนกัน พระเอกหน้าตาเฉิมๆ นี้หาสาวสวยง่ายจังนะ
2.ความสมจริง
3.สูตรสำเร็จรูป
-ผู้เเต่งที่ไม่มีไอเดียเเปลกใหม่ก็จะงัดมุกเดิมๆมาใช้ ซึ่งมันเห็นเเล้วก็เบื่อเหมือนกัน ไอเดียใหม่ๆ ไม่ค่อยพามันไปในทางใหม่ เราจะเจอเเต่การเขียนเเบบเดิมๆ ไม่ใช่สไตล์เเบบใหม่ที่ทำให้เราได้รับความบันเทิงในรูปเเบบใหม่
ตัวอย่างที่เกลียดเลยคือระบบสเตตัส
-อันนี้ไม่ใช่ไม่ดีนะครับ เเต่มันก็ดีในหลายๆมิติ การที่มีสเตตัสเข้ามาเกี่ยวมันก็ไม่ได้เกลียดนะ เพราะมันทำให้เรารู้ว่าตัวละครเก่งเเค่ไหน โดยไม่ต้องอธิบายเยอะ
เเต่ที่ทำให้เกลียดก็คือการให้สเกล
สเตตัสที่มากเกินไปก็น่าเบื่อที่จะจำ ตัวเลขนับวันยิ่งเวอร์ขึ้นเรื่อยๆ ถ้าการทำให้สเตตัสในการเเสดงเปลี่ยนเป็นเเบบอื่น ที่ไม่เน้นตัวเลขยาวเยียดไม่น่าจดจำได้ จะดีต่อผู้อ่าน เเละสร้างความสนใจในอีกรูปเเบบด้วย
สำหรับไอเดียใหม่ๆ ต่างโลกผมชอบของริมุรุมากครับโดยเฉพาะการตั้งชื่อ เรื่องนี้น่าสนใจที่นำไอเดียพื้นๆ มาทำใหเ้ป็นจุดน่าสนใจในเรื่อง การตั้งชื่อเเล้วเพิ่มพลังให้พวกพ้องทำให้เป็นความคิดที่น่าสนใจเเทนการเก็บเลเวลไปวันๆ ดูเเล้วน่าสนใจให้ความสนุกดี
4.การอธิบาย
การเเต่งเเนวเเฟนตาซีหรือต่างโลกต้องอธิบายให้ภาพเด็ดขาด -พวกนิยายเน็ตที่อธิบายเห็นภาพบลาๆ ก็ยากที่อยากอ่าน ผมก็เบื่อเหมือนกัน เขียนสั้นๆ ใครจะไปรู้ว่าเมิงอยู่ที่ไหน
#อันนี้เป็นเเค่กระทู้บ่นไม่มีอะไรพิเศษมากมาย อย่าดราม่านะ ส่วนใหญ่ผมก็ทำในหัวข้อที่กล่าวมาทั้งหมดเหมือนกัน ผมก็ชอบเเต่งนิยายเเฟนตาซีเหมือนกันเพราะมันน่าตื่นเต้นดี ซึ่งที่ผมชอบเเต่งเเนวนี้เพราะผมอยากลองไปดูต่างโลกว่าเป็นยังไงเหมือนกัน ส่วนใหญ่ก็ขายฝันเเหละ นิยายพวกนี้ เเต่คนจะดรอปหรือไม่ดรอปก็ขึ้นอยึ่กับความชอบของพวกเขา กระทู้ทำมาเพื่อบนเฉยๆไม่มีอะไรมาก
NamChickz
6 ม.ค. 62 เวลา 23:58 น.
2,066
views
11 ความคิดเห็น
พูดถึงนิยายแนวต่างโลกนี่ ที่จริงก็เขียนอยู่เหมือนกัน
ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยอ่านนิยายแนวนี่้สักเท่าไหร่ แต่เน้นอ่านมังงะมากกว่า ซึ่งกวาดสายตาเยอะมากทั้งที่แบบมี LC ของไทย และเพจสแกน เพื่อเก็บข้อมูล และอ่านเอาเพลินด้วย
บางทีพอมาจิ้ม ๆ ดูใน dek-d แล้วดูคอมเม้นต์ประกอบแล้ว ก็รู้สึกเห็นความแตกต่างเหมือนกันนะ
ว่ากันว่าส่วนหนึ่งของนิยายบ้านเราจะติดลูกผสมจากทางนิยายจีนมาพอตัว พวกล้างแค้น พวกโหด พวกสเกลพลังก็ด้วย (แต่อันหลังนี่น่าจะได้อิทธิพลมาตั้งแต่สมัยแนวเกม ออนไลน์ล่ะ จนยุคนี้จะนิยมพวกแต๊บ พวกขโมยพลังมากกว่า และมุกคลาสสิคก็คือการ 'กิน')
แต่พวกแนวต่างโลกที่ดัง ๆ หรือมีคนอ่านเยอะ ๆ นี่ผมว่าจุดขายเขาชัดเจนมาก
แล้วพลังเทพทั้งหลายเป็นเพียงแค่การปูทางส่วนหนึ่ง ไม่ใช่ทั้งหมด จะสังเกตหลายเรื่องเทพมาก แต่แทบไม่ได้เอามาอวด หรือเอามาเป็นเป้าเลย เผลอ ๆ จะพยายามปกปิดด้วยซ้ำ เพื่อจะได้ใช้ชีวิตให้แนบเนียนที่สุด
ไม่งั้นก็เอามันให้สุดทางไปเลย ขายปริศนา ขายไอเดียว่าจะผลักดันโลกไปทางไหน ทำนองนั้นเลย
แต่พวกนี้ก็มักมีความกาวมาตัดอารมณ์ หรือเพิ่มจุดขายเรื่องความฮาอีกทางหนึ่ง
หรือถ้าจะฮาเร็มก็เน้นไปเลยเช่นกัน
อนึ่ง... แต่ถึงจะฮาเร็ม ตัวละครก็ค่อนข้างมีอิมแพค มีเหตุมีผล มีปม มีเคมีระหว่างกัน มีการปักธงด้วยน่ะนะครับ
ช่วงหลังก็เริ่มจะมีแนวสร้างโลก แนวบูรณะ แนวเอาความรู้ไปพัฒนาอีกโลก
มีการปรับห้วงอายุ มีการสลับเพศ สร้างจุดขายเพิ่มอีก
แต่ก็เช่นกันว่าเรื่องที่ติดตลาดจริง ๆ จะค่อนข้ามมีธีมเรื่อง หรือมีพล็อตที่ชัดเจนในตัวเองและขายได้
คำถามคือแล้วนิยายกลุ่มตลาดบ้านเราล่ะ... มีความหนักแน่นในจุดขายเรื่องตัวเองพอหรือยัง?
เพราะจำนวนไม่น้อยของมือใหม่จะแต่งเพราะอยากแต่ง อยากลองวิชา อยากลองขยี้พล็อตที่ชอบดูบ้าง แต่การดึงโน่นนี่นั่นมา โดยที่จุดขายไม่ชัดเจน สุดท้ายนิยายจะสร้างความแตกต่างไม่ได้ครับ แล้วสุดท้ายพวกที่เอามานั่นล่ะที่อาจจะฉุดเอา... เพราะมันตีกันเองจนหาเป้าเด่นสุดไม่ได้ครับ
แต่ก็ล่ะนะ...
นิยายอ่านฟรีมันก็ก้ำกึ่งอยู่ระหว่างผลงานเต็มใจนำเสนอ กับงานเขียนเอาสนุก มีไฟก็ลุย เบื่อก็หยุดน่ะนะครับ...
อยากให้บ้านคัดคนเเต่งนิยายเเนวนี้บ้างเหมือนกันครับ เพราะผมโคตรเอียนชื่อญี่ปุ่นเลย
เรื่องของผมไม่มีสเตตัสครับ ถึงมีมันก็ยังไม่ใช้อยู่ดี เรื่องของผม ไม่ใช่จะเจอแต่ตัวดีๆครับ โดนตื้บในสภาพปางตายมา3ครั้งแล้ว ที่เจอตัวดีๆเพราะโชคมันบัค ครับ เวลาเจอผญ ไม่ใช่เจอปุ๊บรักปั๊บ
ดีเเล้วครับ อย่าเดินตามสมารท์โฟนเลย
55555 สมาร์ทโฟนมันโกงเกินครับ
สมาร์ทโฟนนี่ถึงขั้นเอือมระอาเลยครับ มิอาจสรรหาคำมาพรรณนาความรู้สึกได้หมด
สมาร์ทโฟนมันทำไมเหรอคะ? หรือว่ามันแพงไป (หรือว่าไม่เกี่ยวกับเรื่องราคา)
มันเป็นนิยายของJapanครับองค์ราชินี ตอนนี้มีอนิเมะเเล้วหาดูได้ครับ
ชื่อว่า Isekai wa Smartphone to Tomo ni.
ผมจะสรุปย่อๆ เพื่อท่านให้ครับ
ความดังของเรื่องนี้ดังในหมู่โอตาคุมาก เรื่องการที่ตัวเอกมีเส้นทางเเบบเอื้อหนุน ที่ไม่ว่าทำอะไรก็จะสบายไปหมด มีการใช้โทรศัพท์เพื่อดพเิ่มความสะดวกสบายให้ตัวเอง สร้างฮาเร็มได้ โดยเเค่เจอสาวๆ + ช่วยพวกเธอก็พอ เป็นชีวิตที่ขายฝันของผู้เขียนเเบบเห็นได้ชัดครับ
อ๋อ แบบนี้นี่เอง
เรื่องของเรื่องคือ สมาร์ทโฟนเป็นแค่ที่ทับกระดาษ เพราะพระเอกแก้ปัญหาด้วยพลังเวทล้วนๆ และเนื่อเรื่องวนเวียนแค่หาเมียครบทั้ง 9 จบ
นี่ก็เขียนแนวต่างโลกอยู่ค่ะ ประเด็นเรื่องดรอป สำหรับคนอื่นเราไม่รู้ แต่สำหรับเราถ้าจะดรอปก็สองเหตุผล หนึ่งคือตัน ทั้งตันพล็อตและตันแบบเขียนไม่ออกทั้ง ๆ ที่รู้ว่าจะเขียนอะไร สองคือปัญหาส่วนตัว เช่นติดธุระหรือป่วย แต่จริง ๆ ช่วงเขียนแรก ๆ ก็แอบท้อจนอยากหยุดเขียนเพราะไม่มีคนอ่านเหมือนกันนะ ถถถถ
คนส่วนใหญ่ อาจไม่เคยเห็นของแปลกใหม่ก็ได้นะคะ ดูสิทุกวันนี้ ยังพล็อตซ้ำๆเดิมๆอยู่เลยค่ะ จึงไม่มีใครเห็น ของแปลกใหม่ อะไรใหม่ๆให้พวกเขาได้เขียนกัน จึงมีแต่ของเดิมๆ มุขเดิมๆ ที่พวกเขาเขียนกันมานั่นแหละ ก็เหมือนกับเรา ที่เห็นมีแต่พวกกระแส ตามกระแสอะไรแบบนี้น่ะค่ะ(อันนี้ไม่ได้ว่าอะไรนะ)ยกตัวอย่างให้เห็นๆกันไป
ว่าเราเองก็ไม่เคยเห็นของใหม่หรือมุขใหม่ ให้เล่นกันเลย นี่แหละค่ะ
อยากได้มุกใหม่ๆ บ้างเหมือนกัน
นักอ่านเขาได้อ่านมาก ๆ ก็เลยอยากลองเขียนนิยายดู
ผลออกมาก็จะประมาณนี้แหละ
จะให้นั่งคิดพล็อตนิยายที่หลบความจำเจทุกอย่างมันก็ยากเกินไป (ยากเวอร์เลยละ) ก็เลยเอาที่คุ้น ๆ นี้แหละ
หาฮาเร็มง่าย ๆ ตัวเองเก่งไว้ก่อนจะได้ตบตัวร้ายง่าย ๆ ไม่ต้องคิดหาวิธีปราบ หรือนั่งวางสมดุลให้ปวดหัว
เขียนขำ ๆ เอามันส์ เอาสนุก สนองจินตนาการที่ล้นปรี่
คือเหตุผลหลักที่นิยายแนวแฟนตาซีมันหาเพชรยาก
เพราะการคิดพล็อตนิยายที่แตกต่าง ยาก ถึงยากที่สุด ตัวคนเขียนหน้าใหม่จะต้องนั่งคิดนานเป็นเดือนหรือเป็นปีจึงจะเจอพล็อตแบบว่าสักเรื่องหนึ่ง ซึ่งจะทำให้หมดไฟเขียนกันพอดี เอาที่มันหยิบจับง่ายนี่แหละสะดวกดี
อันนี้มีส่วนถูกครับ การที่เก่งไว้ก่อนมันจะไม่ได้มีปัญหาอะไร เเต่พอกาลเวลาผ่านไปมันจะถึงจุดตันที่เราอ่านเเล้วจะเบื่อทันทีครับ
เเต่ถ้าเรื่องสเกลเวอร์เเล้วเห็นคุมได้ดีคงเป็นพี่โล้นหมัดเดียวจอด เฮียเเกออกมายากยิ่งกว่าหาเพชรเสียอีก ยิ่งมาตบพวกที่มันสเกลพลังสูงๆ เเบบที่เราอวยกันนักหนา ยิ่งมันให้น่าติดตามครับ
เขียนแนวต่างโลกแล้วจบแล้ว มีสเตตัสนิดหน่อยแต่ไม่ค่อยเยอะแล้วเจาะจงเป็นตัวเลขเลเวลเท่าไหร่ แต่มาอ่านหลายๆ กระทู้เรื่องสเตตัสแล้วก็นึกครึ้มอยากจะรื้อรีไรท์เรื่องแรกไปเขียนเอาแบบแฟนตาซีสมัยเก่าเลยไม่มีค่าสเตตัสอะไรทั้งนั้น ส่องความสามารถกันไม่ได้ ไม่มีตัวเลขใช้วัดค่า การประเมินความสามารถใช้สู้กับลูกแก้วระบุประเภทพลังเพียวๆ ก็น่าสนใจดี
/แพลนไว้แล้วนอนแผ่ ถ้าปรับไปเขียนแบบสมัยเก่าก็น่าสนุกดีนะแต่คงต้องรื้อจนกลายเป็นรีไรท์เวอร์ชั่นคนละพล็อตแหงๆ 555555 #จดไว้เดี๋ยวไปทำ เหมือนไฟจะลุกโชน...
ลุยเลย ไฟมาต้องรีบใส่ฟืน
อ่านกระทู้นี่ละ รู้สึกใช่ในหลายๆ เรื่อง เคยอ่านเรื่องแฟนตาซีนะคะ แต่ด้วยความที่เหมือนๆ กันเลยกลายเป็นไม่ใช่แนวที่อ่านแล้วตอนนี้
ไม่ได้เหมารวมไปซะหมด เรื่องดีๆ มีแบบแผนเราก็ชอบ มีความสมเหตุสมผล มีเอกลักษณ์ ที่มากกว่าชื่อเรื่อง แต่พระเอกเก่งก็ขอเหตุด้วย หากว่าเมพอย่างไร้เหตุ..... ขอข้ามไปละกัน
เหมือนเรื่องแฟนตาซีของเราเอง คือย้อนไปยุคสมัยวิกตอเรีย ต้องเรียนรู้ทุกอย่างใหม่หมด ทั้งวิถีชีวิต สังคม ค่านิยม บลาๆๆๆๆ ที่ต้องเอามาแต่งให้เข้ายุคนั่น สเตตัสไม่มีทางที่จะมีเพราะตอนนั้นเทคโนโลยียังไม่ก้าวหน้ามากขนาดนั้น แล้วไม่อยากทำด้วย ใช้การบรรยายสอดแทรกข้อมูลเป็นส่วนใหญ่
(สรุปได้ว่านินายที่เราแต่งก็เฉพาะกลุ่มค่ะ ไปว่าคนอื่นไม่ได้คนละรสนิยม)
คือพูดง่ายๆ เลยว่า นิยายเรื่องหนึ่งไม่ได้จะทำออกง่ายๆ นะคะ มันต้องมาความคิดสร้างสรรค์จากเราเอง ค้นคว้า วางแผน
แต่ถ้าแนวอินดี้หรือสายกาว เราไม่ว่าว่าถ้าเขาตั้งใจให้เป็นงั้นนะคะ แต่ตั้งใจแต่งแฟนตาซีจริงๆ ก็คิดไตร่ตรองให้ดีมีข้อมูลรองรับค่ะ ใครที่กำลังแหวกแนวออกเหมือนเราก็ สู้ๆ นะคะ
เฉียบ!
มีไอเดียมาเสนอครับ ยกให้เลย ผมไม่สนหรอก
ตัวเอกเป็นเด็กติดเกม ติดนิยาย หรือติดอะไรก็แล้วแต่ เบื่อครอบครัว เบื่อโลกของตัวเอง ทุกๆ วันเอาแต่เพ้อว่าอยากจะข้ามไปอีกโลกหนึ่งเหมือนในนิยายแฟนตาซี จึงพยายามหาทางที่จะข้ามไปอีกโลกหนึ่งให้ได้ เขาใช้เวลาตามหาทางที่ว่าอยู่หลายครั้งหลายครา ในที่สุดก็สามารถข้ามไปได้ แต่แล้วก็ต้องพบว่ามันไม่สวยหรูอย่างที่คิด ทุกอย่างเลวร้ายไปหมด จนต้องหาทางกลับโลกเดิมบองตัวเอง แล้วกลับไปใช้ชีวิตในแบบเดิมของตัวเอง แต่ว่ามีความคิดที่เปลี่ยนไป
เนื่อเรื่องไม่ต้องยาวมาก สัก80-100หน้ากระดาษA4ก็พอ หรือแล้วแต่เลย ครึ่งแรก ปูปัญหาของตัวเอก แล้วให้พระเอกหาวิธีที่จะข้ามโลก จะวิทย์หรือไสยก็เอามาหมด ในระหว่างนั้นก็หาอุปสรรคต่างใส่เข้าไปด้วย จนสามารถเข้าไปในอีกโลกได้ จะกลายเป็นครึ่งหลัง ให้เขาได้เจอสิ่งทีาวาดฝันไว้เล็กน้อย แล้วหักมุมว่าจริงๆ แล้วมันโหดร้ายกว่านั้น ถูกเยียดหยาม ถูกตามล่า เกือบตาย เจอสัตว์ประหลาด พยายามหาทางเอาตัวรอด หาทางกลับบ้าน พอกลับมาได้ เรื่องก็ใกล้จบ แล้วก็หาทางจบสวยๆ ให้ตัวเอก
ผมว่าแบบนี้ยังไม่เคยมีใครทำนะ ถ้ามี ก็คงถูกเขียนจนเป็นที่ฮือฮาแล้วล่ะ เพราะมันแปลก มีหลากหลายอารมณ์ถ้าคนเขียนฝีมือดี จนมันดูน่าสนใจ
หืม น่าสนใจดีนะ เนื้อเรื่องให้เราคิดได้ทั้งดี เเละร้าย เเบบนี้เขาเรียกว่าดาร์กเเฟนตาซีครับ ผมก็ชอบเเนวนี้นะ ถ้าเเต่งก็เเต่งได้นะ อาจจะเล่นปมพระเอกเพิ่มต่อก็ได้ เช่นครอบครัวอะไรงี้ น่าสนใจเีครับ เเต่ผมยังเเต่งเรื่องไหนไม่จบเลย คงอีกยาวถ้าจะเเต่งดาร์กเเฟนตาซี (เเต่ไอเดียดีนะ)
งั้นคุณก็จดเอาไว้คร่าวๆสักหน้ากระดาษก็ได้ เดี๋ยวจะลืมซะก่อน
นี่เป็นไอเดียที่ดีมั้ย ผมก็คิดว่างั้นนะ มีหลายคนบอกว่ส ไอเดียดีๆ แบบเนี้ย อย่าเอาไปบอกให้ใครรู้ง่ายๆ เดี๋ยวเขาจะลอกหรือดัดแปลงไปเป็นของตัวเอง ซึ่งมันก็จริง แต่มันดันติดตรงที่ผมเพิ่งเข้าวงการ เลยยังไร้ความสามารถอยู่พอตัว อีกอย่าง แนวนี้มันก็ไม่ใช่แนวที่ผมถนัดด้วย และที่สำคัญผมมีโครงเรื่องนิยายที่เรียงคิวให้ผมเขียนอีกตั้งหลายเรื่องแน่ะ เลยยังไม่ได้สนใจจะเอาไอเดียตรงนี้มาเขียนเท่าไหร่ ผมเลยยกให้เลย แล้วรออ่านดีกว่า จัดไปอย่าให้เสีย 3-4ปี น่าจะได้อ่านแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ
ว่างๆ จะลองเเต่งดูนะ กลิ่นดราม่ามันช่างหอมหวาน
ก็คล้าย ๆ มังงะ MÄR อิทธิฤทธิ์พิชิตมายา นะ
หืม อะไรแนวๆ นี้เคยถูกทำเป็นมังง่ะมาแล้วเหรอครับ ไม่เคยรู้มาก่อนเลย
ช่างมันครับ ไม่ต้องสนใจ เราคิดของเราเองได้ ไม่ได้ลอกใครมา แค่เขาคิดได้ก่อนเราเท่านั้นเอง แถมมังง่ะกับนิยายมันก็คนละอย่างกันด้วย เราเพียงแค่หาเนื้อเรื่องที่ไม่ซ้ำกับเขาก็พอแล้วครับ จัดไป
MAR การ์ตูนไปต่างโลกที่ถูกลืม
ต้องเข้าไปดูสักหน่อยแล้ว
ผมว่าอ่านใน Dek-D ต้องอดทน ค้นไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะเจอที่พอใจหรือมีเอกลักษณ์โดดเด่น ถ้ายังหาไม่เจอก็บุกน้ำลุยไฟไปต่อที่ fiction log หรือธัญวลัยด้วยเลยอะไรทำนองนั้น สายฟรีต้องลุย !
นี่เข้ามาส่อง+เก็บข้อมูลได้อย่างเดียวเลยอ่ะ ส่วนตัวไม่ได้แต่งแนวนี้ แต่ง Dark Fantasy แต่ถ้าให้นึกถึงความแฟนตาซีต่างโลกที่ว้าว ! ผมนึกออกแบบด่วน ๆ แค่หนังเรื่องนี้อ่ะ The matrix สามภาค+The animatrix (หนังสั้น 9 เรื่อง เป็นเรื่องราวที่เกี่ยวข้องกับ The matrix) ชอบทั้งพล็อตและตัวละครหลาย ๆ ตัว
ชอบ the matrix++++
The Imaginarium of Doctor Parnassus
เคยดูหรือยังครับ ผมชอบมาก
ไม่เคยดูเลยครับ แต่ส่อง Trailer แล้วชอบนะ จะว่าไปก็นึกออกอีกเรื่องหนึ่งคือ Oz the great and powerful แล้วก็พ่อมดออซ (ฉบับนิยาย) สองเรื่องนี้ก็นับว่าเป็นต่างโลกที่ทำได้ดีเยี่ยมเลย
ประเด็นสำคัญจริงๆคือพอคนไทยติดเทรนด์ไหนแล้วมักจะไม่สนใจแนวอื่นเลยครับ ผมเห็นนิยายดีๆหลายเรื่องอยู่ที่ไม่ใช่แนวต่างโลกแต่ไม่มีคนให้ความสนใจเลย พูดตรงๆคือสงสารคนแต่งมาก แถมไม่รู้คิดไปเองรึเปล่าคือนิยายแนวนี้ตอนนึงสั้นมากๆคือแบบโคตรสั้น (สั้นจนคนชินในระดับที่ว่าอ่านนิยายที่ยาวประมาณยุคก่อนแล้วบอกว่ายาวเกินขี้เกียจอ่านอะ) คือจะแต่งแนวต่างโลกก็ไม่มีไครว่าหรอกแต่ผมว่าคนอ่านน่ะเปิดรับแนวอื่นน้อยจริงๆ เอาจริงๆมันก็เป็นอย่างนี้ตั้งแต่ยุคโรงเรียนเวทย์มนต์ ออนไลน์แล้วแหละแต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ผมรู้สึกว่าหนักเท่าครั้งนี้
โคตรสั้นเห็นด้วย อีกอย่างบางเรื่องดำเนินเรื่องเร็วชิบผาย เมื่ออ่านฉากตัดวิดีโอไม่ผิด
ย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตนี่นับไหมอะ?
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?