Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ทางของผม ผมเลือกเอง

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
ผมมาเพื่ออยากระบายความในใจบางอย่าง (เหตุผลของคนอย่างผม)

วันหนึ่ง เป็นช่วงสอบกลางภาค ผมเป็นคนที่สงสัยอยู่ตลอด ว่าเรียนหนักไปเพื่ออะไร จนวันนั้นผมก็คิดบางอย่างได้

" ถ้ามันดีจริง ๆ ทำไมทุกคนถึงยังต้องดิ้นรน ? " 
เคยสงสัยกันไหมครับ ทำไม ทำไมต้องลอกกัน คำตอบ เพื่อให้ผ่านวิชานั้น เพื่อให้ไม่ติดศูนย์ เพื่อให้ได้เกรดดี ๆ

แล้วทำไมเราถึงอยากได้เกรดดี ๆ กัน ในเมื่อเราก็รู้อยู่แก่ใจว่า ถึงเราได้เกรดดีแค่ไหน แต่ยังไงเราเองก็ไม่ได้เก่งหรือถนัดวิชานั้น ๆ เลย 

" เกรดนักเรียนมันอ่อนแอมาก " 
ปล่อยเด็กลงบ่อ โยนความรู้ลงไป ให้เด็กตะเกียดตะกาย ขึ้นมาจากหลุม ระบบการศึกษาไทยควรภูมิใจ ที่ทำให้เด็กเอาตัวรอดได้ แต่โดยวิธีใดล่ะ เราต่างก็เคยเห็นนะครับ กลุ่มนักเรียนที่เกาะความสำเร็จคนอื่น ไม่ว่าจะเด็กไม่เก่ง เด็กไม่เอาการเรียน เด็กไม่เอาไหน หรืออาจจะเป็นคุณหรือตัวผมเอง

"  ผู้ใหญควรภูมิใจ "
นักวิทยาศารตร์เช่น อัลเบิร์ตไอน์สไตน์ คิดค้น ทฤษฎีสัมพัทธภาพ , ไอแซก นิวตัน คิดค้น แรงโน้มถ่วง , ชาลส์ ดาร์วิน คิดค้น ทฤษฎีวิวัฒนาการของสิ่งมีชีวิต และอื่น ๆ แต่คุณขาดกลุ่มคนเหล่านี้ไปได้ไง กลุ่มคนที่ถูกชมเมื่อทำได้ดี กลุ่มคนที่ถูกด่าเมื่อทำมันแย่ นักเรียนครับ นักเรียนคืออัจฉริยะที่คุณอาจจะไม่รู้ เรามักจะมีมุกติดมากกันในกลุ่ม เช่น เรียนเยอะขนาดนี้ให้จบไปเป็นนักวิทยาศาสตร์เหรอ ? รู้ขนาดนี้จะให้ฉลาดกว่าอัลเบร์ตเหรอ ? นี้อยากให้จบไปทำงานหรือ คิดค้นทฤษฏีล่ะ ? ใช่ครับ นักเรียนต้องเรียนรู้เนื้อหาทั้งหมดที่มีการคิดค้นมา ทั้งที่มันไม่จำเป็นเลย หรืออาจจะเป็น แต่เเค่อะไรพวกนี้ไม่ถูกยอมรับกันสำหรับนักเรียนส่วนมาก

" ทำไมนักเรียนถึงยังต้องโหยหาวิธี มากกว่าสนุกไปกับมัน "
เรามักจะมีวิชาที่ไม่ชอบกันครับหรืออาจจะชอบเเหละแต่เรียนยากหรือที่เห็นกันบ่อยคือไม่ชอบไม่รู้เรื่องแต่ยังต้องเรียน ทำไมการศึกษาต้องใส่เนื้อหาที่ไม่สันทัดต่อนักเรียนมา ในเมื่อโรงเรียนก็บอกอยู่แล้วว่าเป็นสถานศึกษาสำหรับนักเรียน แน่ใจเหรอครับ ? ว่าไม่ได้สำหรับผู้ที่ประสบความสำเร็จในด้านนั้น ๆ แต่ทำไงได้ ในเมื่อเขาเอามาให้เราก็ต้องเรียน มันเป็นโชคดีของคุณครับ ถ้าคุณชื่นชอบและถนัดหรือไม่ได้ชอบแต่ถนัด แต่สำหรับคนยที่ไม่ได้เลยล่ะจะทำไง
ลอกครับ ทางเลือกง่ายสุดเพื่อเกรดเฉลี่ย หลายคนมักจะเป็นกันเป็นวิธีมารตฐานที่นักเรียนส่วนใหญ่จะใช้ เรียนเพื่อเข้าใจหรือเรียนเพื่อให้ผ่าน ไม่มีใครตอบได้ดีสุดเท่าตัวคุณ

" บ่อเหรอกระจอกไป ต้องทรงตัวข้ามตึก "
ผมไปคุยกับคนนึงมาครับ เขาเป็นผู้ใหญ่ เขาบอกว่า " การศึกษาก็ไม่ได้ต่างจากการต้องเดินทรงตัวข้ามเชือกเพียงเส้นเดียวข้ามตึกที่มีกองหนังสือคอยถ่วงสมดุล " ยังไงน่ะเหรอ 
ตึกสองตึก แทน เริ่มเรียน ถึง เรียนจบ แล้วยังไงล่ะ ?
เราจะต้องทรงตัวข้ามครับหรือเรียนให้จบนั้นเอง โดยมีไม้ทรงตัวอยู่ทว่า มีกองหนังสืออยู่งั้นเหรอ คุณจะต้องสมดุลครับ ถ้าเกิดคุณเก่งวิชานึงเข้ามาก ๆ แต่ที่เหลือไม่ได้เรื่องเลย ก็จะมีน้ำหนักเพียงข้างเดียว ทำไงต่อล่ะถ้าปล่อยไปก็ร่วงต้องหามาเพิ่ม เราเจออีกวิชาเรียนรู้เรียนเข้าใจตั้งไว้อีกข้าง ทุกอย่างสมดุลดีแล้วครับ ทว่าปัญหามันเริ่มขึ้นเเล้ว มันจะมีวิชาที่เราไม่ได้ต้องการแต่มันจะมาคอยถ่วงน้ำหนักทำให้เราจะหนักยิ่งขึ้นอีกทั้งมันเพิ่มแค่ทีละข้างเราก็ต้องหามาเพิ่มอีกเพื่อให้มันสมดุล เราทำแบบนี้ล่ะครับ ไปเรื่อย ๆ จนมันหนักไหล่เรา ที่เหลือเราก็ต้องประคองมันไปให้จบแล้วยังไงน่ะเหรอ หลายคนอาจสงสัยแล้วเราจะไปรับเพิ่มทำไมล่ะ

" คำคอบ เพราะ อนาคต "
เราจะไปเอามันมาเพิ่มทำไมล่ะในเมื่อมันจะยิ่งหนักและไม่สมดุล แล้วคุณจะเรียนเยอะไปทำไมล่ะ ถ้าเกิดคุณข้ามเชื่อกเส้นนั้นได้เเล้ว สมมุติคุณข้ามด้วยหนังสือสองเล่มที่ทำให้คุณสมดุล จะมีคนชมคุณ แต่ก็จะมีคนบอกว่าอ่อก็เก่งนี่ หรืออาจจะบอกว่าแค่นี้มันเด็กน้อย คนกลุ่มนี้ล่ะครับที่คนที่บ้านมักจะบอกว่าเรียนสูง ๆ ได้งานดี ๆ ตอกย้ำคุณ กลับกันถ้าคุณข้ามมาด้วยหนังสือมากมาย ทุกคนจะชืนชมคุณ แล้วคนกลุ่มนั้นก็จะบอกกับคนที่ที่ข้ามมาด้วยสมุดเล็กน้อย ว่า " ในเมื่อมีคนอื่นที่แบกมาได้เยอะกว่า ทำไมจะต้องชื่นชมคนที่แบกมาเพียงนิดเดียว นี้แหละครับความเป็นจริง ในเมื่อมีเด็กนักเรียนตั้งหลายคนที่ทำได้ดีกว่าทำไมถึงต้องสนใจคนที่ทำมันได้เพียงเพราะตัวเองพอใจ

 
ผมก็แค่ระบายตามที่คิดน่ะครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่าผมก็สอบ ๆ ไปเป็นวิชาเลขที่ผมไม่ถนัดและไม่ชอบเอามาก ๆ  ทำยังไม่เสร็จแต่ก็ไม่ทำต่อเพราะทำไม่เป็นเเล้ว ก็นั่งคิดเรื่อยเปื่อย ระหว่างนั้นเวลาก็ผ่านไปเรื่อย ๆ ก็นั่งคิดวน ๆ ในว่า ทำไมเด็กต้องลอกล่ะ ให้ได้เกรดดี ๆ ไง ก็แปลว่าการศึกษาที่ผมอยู่ก็เเค่เรียนรู้เพื่อสอบอย่างงั้นเหรอ เด็กถึงต้องเอาตัวรอดไง ทำไมเป็นก็ลอกซะเลย ผมก็ทำแบบนั้น ก็เลยคิดอีกซะว่า ในเมื่อมันเป็นแบบนี้เเล้วอะ ทำไมการศึกษาถึงยังต้องหวังเกรดเฉลี่ยเด็กที่ไม่รู้เลยว่าจำนวนของคนทุจริตเป็นเท่าไหร่ มันก็น่าคิดนะ

ผมเป็นคนนึงที่ตัวเองเก่งภาษามาก จนสามรถคุยกับคนต่างชาติได้เป็นเรื่องปกติอาจมีติดขัด เพื่อน ๆ ก็มองว่าเก่งสุดยอดเลยเพื่อนหลายคนยกย่อง ทว่าตัวผมเองมันก็คือเรื่องทั่วไปผมก็เลยน้อยใจ ผมคิดขึ้นว่า สิ่งที่ผมเก่งทุก ๆ คนก็ทำได้คนที่พูดภาษาอังกฤษเก่ง ๆ มีถมเถไปอ้าว ทำไมผมคิดงั้นอะ ? เก่งภาษาออกจะดี
น้อยใจคนอื่นเหรอ น้อยใจเพื่อนที่ชมเหรอ น้อยใจคนเก่งกว่าเหรอ ป่าวครับ

" ผม น้อยใจ การศึกษา "
ผมมักจะถูกชมอยู่เรื่อย ๆ ทุกครั้งที่ได้โชว์ทักษะภาษา (แล้วมันแย่ยังไงอะ?)
แต่วิชาที่การศึกษาดันเป็นการคำนวณที่ผมไม่ชอบเลย นึกดูสิครับ คนเก่งคำนวณกว่าดูจะมีอนาคตมากกว่าภาษา
เพราะคำว่า เกรดเฉลี่ยไง

ผมก็เเค่นักเรียนคนหนึ่งที่ออกมาระบายในสิ่งที่ตัวเองคิด ผมคิดว่าหลายอย่างที่กล่าวมามันเป็นปัญหาของนักเรียนที่มีกันเยอะไป เป็นเรื่องปกติ ที่สักพักการศึกษาก็จะปัดออก ขอบคุณครับผม 

แสดงความคิดเห็น

>

1 ความคิดเห็น

Tha12308 11 ม.ค. 62 เวลา 14:15 น. 1

เรียกว่าการศึกษาหมาหางด้วน มีภิกษุรูปหนึ่งได้พูดไว้เมื่่อหลายปีก่อน เป็นการศึกษาที่เน้นคะแนนสูงๆให้มากกว่าคุณธรรม จริยธรรม เมื่อนักเรียนเหล่านี้จบออกมาก็จะมาเน้นด้านตัวเลขจำนวนเงินมากๆ เป็นเรื่องการให้ค่าวัตถุนิยมอย่างเดียว การลอกการบ้านก็คือการทุกจริตในการทำงานนั่นเอง เห็นเป็นเรื่องปกติธรรมดา การแก้ไขก็คงมาแก้ที่ตัวเราเอง ไม่ทำตามค่านิยมแบบนั้น ซึ่งตัวเราเองบางครั้งก็สู้ระบบแบบนี้ไม่ไหว ก็ต้องออกไปศึกษาด้วยตนเอง หรือหาชุมชน,กลุ่มที่มีความคิดแบบเรา จะได้มีพลังและแนวร่วมในการต่อต้านเรื่องเหล่านี้ มันเป็นแบบนี้มานานแล้วครับ

1
AnubisType 13 ม.ค. 62 เวลา 22:19 น. 1-1

จะบอกว่าโรงเรียนเป็นแค่ธุรกิจก็ไม่ผิดเลยครับ

0