น้องสาวร้องเพลงทุกวัน
ตั้งกระทู้ใหม่
แรกๆเราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่ด้วยความที่นอนห้องเดียวกัน และนางหยิบมาเล่นทุกวัน
รำคาญเสียงน้อง แต่ก็ไม่กล้าบอกตรงๆ เห็นใจในความพยายาม นางฝึกร้องมาเกือบๆ5เดือน
เลยทดลองเอาอูคูเลเล่น้องไปซ่อนค่ะ นางหยุดร้องเพลงไปวันเดียว วันต่อมาก็หาเจอ
เราควรทำไงดี จะบอกว่าร้องไม่เพราะก็กลัวน้องเสียใจค่ะ
น้องเด็กศิลป์
13 ม.ค. 62 เวลา 20:01 น.
2,558
views
9 ความคิดเห็น
อืม.ม.ม...คุณเป็นพี่ที่แปลกดี...ไม่ชอบที่น้องมีความสุข...
จะปฏิเสธว่าไม่ใช่???...แค่รำคาญเสียง???....ใครไม่เจอไม่รู้...ว่างั้น???
...คุณเล่นอุคร้องเพลงอยู่กับบ้านคุณไม่ชอบ...ไม่มีความสุข...
...คุณอยากให้น้อง...ไปเล่นไกลๆตา...ชิทแชทไร้ประโยชน์...หรือไปขลุกตามร้านเกมส์...จะดีกว่า???
...ไม่เป็นที่รำคาญของใคร...???
...ไม่ร่วมสนุกไปกับน้องล่ะ...ขอเพลงบ้าง...คุณร้องน้องเล่นบ้าง..ไรเงี๊ยะ...อยากรักษาระยะห่างความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว...
...ถ้ากับคนนอกครอบครัว...อย่างเพื่อน..แฟน...คุณสามารถร่วมไร้สาระได้อย่างไม่รำคาญและจำกัดเวลา???...
...ไม่ค่อยเข้าใจความคิดคุณนะ...
ไม่ได้บอกว่า ไม่ชอบให้น้องมีความสุข ค่ะ
เราแคร์ความรู้สึกนาง ไม่เคยบอกว่าห้ามร้องเพลง
แต่ร้องทุกวัน เรารำคาญไม่ได้หรอ? มันไม่เกี่ยวกับความเป็นพี่น้องเลย
คุณทรมาน รำคาญ .... ความทรมาน รำคาญ นั้นมาจากไหน...อ้อ...มันมาจากเสียงร้อง...เสียงร้องมาจากไหน...อ้อ...มันมาจากน้องนี่เอง....
...มันเกี่ยวกับพี่น้องมั๊ย???...ไม่รู้สิ...มันเป็นปัญหาระหว่างใครกับใครล่ะ...
...สำหรับน้องคุณ..เค้าคิดว่าไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น...
...กลายเป็นว่า...มีแต่คุณที่คิดว่ามีปัญหาเกิดขึ้น...
...ที่คุณเอาอุ๊คไปซ่อน...คือคุณต้องการหยุดความรำคาญสำหรับคุณ...
...ขณะที่คุณเรียกมันว่าความรำคาญน้องคุณเรียกมันว่าความสุข...
...ถ้าคุณหยุดความสุขสนุกสนานของน้องได้...ก็เท่ากับ...คุณหยุดความน่ารำคาญลงซะได้...
...คุณบอกแคร์ความรู้สึกนางและคุณไม่เคยห้ามน้องร้อง...
...ในขณะเดียวกันคุณ...ก็ได้พยายามไม่ให้น้องได้ร้องเพลงและเล่นอุ๊คมาแล้ว...โดยพยายามเอามันไปซ่อนไว้เสีย...และน่าจะหาวิธีใหม่ๆ...มาหยุดความสุขของน้องคุณอีก...และคุณก็จะมาบอกว่าคุณแคร์และไม่ได้ห้ามอีก...
...นี่แหละที่บอกว่า...แปลกและไม่ค่อยเข้าใจความคิดคุณ...อ่ะ
ผมว่าคุณเข้าใจความหมายที่เจ้าของโพส
พยายามจะสื่อผิดนะ ไม่ได้ไม่อยากให้น้องมีความสุข แต่แค่รู้สึกทรมาณกับคนในครอบครับมันก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องผิดที่ควรประนามขนาดนั้นเลยนี่ อย่างนั้นถ้าผมถูกพี่สาวกดขี่เอารัดเอาเปรียบ ผมควรยอมเพราะพี่สาวมีความสุขอย่างนั้นหรอ?
ไม่ว่าจะคนใกล้ชิดหรือขนาดพ่อแม่ก็ตาม อย่างน้อยก็ต้องเคารพพื้นที่ส่วนตัวและความรู้สึกกันบ้าง
ครับ...เข้าใจ...ว่าแคร์ความรู้สึก...แต่ก็อยากให้น้องเลิกเล่นไม่ใช้เร๊อะ...เพราะรำคาญเสียงที่เข้ามารบกวนพื้นที่ส่วนตัวและโลกส่วนตัว...แต่จะทำไงได้ละในเมื่อความจำกัดของบ้านเอง...เลยทำให้ต้องแชร์ห้องอยู่ด้วยกัน...
แล้วคุณถูกกดขี่มั๊ยละ...ถ้าถูกกดขี่คุณจะยอมมั๊ยละ...
การเล่นอุ๊คแล้วร้องเพลงวันละประมาณ 1 ชม...เป็นการกดขี่งั้นเร๊อะ...
งั้นเวลาแห่งความสุขประมาณวันละ 1 ชม.ของน้องมันคงจะสร้างความรำคาญ...และเป็นความรำคาญที่กดขี่พี่สาวมากทีเดียว...และพี่สาวก็แคร์ความรู้สึกมากและไม่ได้ห้ามร้อง...เพียงแต่ต้องหาวิธีเพื่อจะหยุดความสุขนั่นซะ...โดยการนำเจ้าอุ๊คตัวแสบไปซ่อนซะ...
เพราะการร้องเล่น...เช่นนั้น...มันทำให้พี่สาวสูญเสียความสุขไปถึงวันละประมาณ 1 ชม.
...ปัญหาเรื่องนี้...มันอยู่ที่ทางบ้าน...ไม่สามารถแยกห้องให้ทั้งสองคนได้..เลยต้องอยู่ร่วมห้องกัน...
...หากแยกห้องกันอยู่มันก็จบ...แต่มันทำไม่ได้...เพราะความสามารถที่จะจัดสรรทรัพยากรของทางบ้านแต่ละคนต่างกัน...
...พื้นที่ส่วนตัวอะไร...ในเมื่อใช้พื้นที่ร่วมกัน...สำหรับคนน้อง...เค้าไม่คิดว่าเกิดปัญหาอะไรขึ้นทั้งนั้น
...ถึงเวลา...ก้คว้าอุ๊คหยิบหนังสือเพลงมาเล่น...ผ่านไปซักชั่วโมงพอเจ็บนิ้วและเบื่อพอแล้ว...ก็เลิก...ในความคิดคนน้องมีแค่นั้น...ไม่ได้คิดว่าใครรู้สึกยังไง...
...คนที่รู้สึกกลับเป็นคนพี่ที่รู้สึกรำคาญยังไงละ...ไม่รู้จะหาวิธียังไง...เลยมาตั้งกระทู้ประมาณว่าตัวเองเป็นพี่สาวที่แคร์มาก...แต่ทนช่วงเวลาประมาณ 1 ชม. นั้นไม่ไหว...ทุกคนมาช่วยกันจัดการให้หน่อยเถอะ...
งั้นประเด้นของเรื่องคืออะไร...
1. น้องเล่นอุ๊คประมาณวันละ 1 ชม. อย่างพยายามและมีความสุข
2. พี่สาวผู้แคร์ความรู้สึกของน้อง รำคาญกับช่วงเวลาประมาณ 1ชม.นั้น ทนไม่ไหวไม่มีความสุขและต้องการความสุขกลับคืนสู่โลก(ถ้าทนไหวคงไม่เกิดกระทู้ขึ้น) โดยขจัดช่วงเวลานั้นของน้องซะ (และเคยลองแล้วด้วยความรู้สึกแสนแคร์)
3. วิธีดังกล่าวไม่ได้ผล เลยมาตั้งกระทู้หาความคิด กำจัดช่วงเวลาประมาณ 1 ชม.ของน้องนั่นซะ
4. ไม่ได้ไม่อยากให้น้องมีความสุข แต่ ต้องการหยุดกิจกรรมที่น้องมีความสุข ??? ไม่เข้าใจว่าต้องการยังไงกันแน่งั๊ย
วิธีแก้ละ???
1. ก็แยกห้องซะสิ (ทำไม่ได้เพราะข้อจำกัดของทางบ้าน)
2. งั้นก็บอกไปตรงๆสิว่า หนวกหูรำคาญ (ทำไม่ได้ เพราะแคร์น้องม๊ากมาก)
3. ........... (เว้นไว้รอผู้สันทัดกรณีมาตอบ)
...
ขออนุญาติขำได้มั้ยคะ555555555555555
ลองบอกน้องเชิงแกล้งๆดูมั้ยคะ แบบ "เห้ย! เหยียบอะไรป่ะ เหมือนได้ยินเสียงหอน55555555" หรือถ้าตัวเองร้องเพลงเพราะก็บอกให้น้องเล่นอูคูเลเล่ ละตัวเองเป็นคนร้องดูสิคะ ถ้าไม่ได้จริงๆก็.. หนีออกจากห้องตอนน้องร้องเพลงต่อไปค่ะ5555555555
ถ้าให้เดาก็คือไม่ค่อยสนิทกับน้องรึเปล่าคะ
เรากับน้องสาวห่างกัน6ปี แต่สนิทกันพอตัวเลยค่ะ เวลาน้องสาวทำอะไรที่ดูน่ารำคาน เราก็แอบๆแซวแกอ้อมๆเอา ก็มีงอน มีง้อกันบ้าง
ไม่จำเป็นต้องดึงบทเครียดประมาณ ร้องเพลงไม่น่ารำคาน เลิกเหอะ อะไรให้มันดูตึงก็ได้ แกล้งหยอกแทนก็ได้ แบบ ร้องเพลงไม่ได้ปรึกษาหูคนฟังเลยนะ อะไรประมาณนี้ก็ได้ ดูซอฟๆลงมาหน่อย
อีกอย่างอย่ากลัวที่จะให้น้องเจอกับความผิดหวังเลยค่ะ ต่อให้ไม่ใช่คุณที่ทำให้เขารู้สึกผิดหวัง ยังไงซะวันนึงเขาก็ต้องกับความผิดหวังอยู่ดีนะคะ
**ปล.คุณพ่อก็ร้องเพลงคาราโอเกะทุกเปิดไมค์ด้วย แม่กับน้องเราก็ด่าทุกวัน แอบหนีไปขี่รถแถวก็มี แต่พ่อก็ยังยืนยันว่าจะร้องต่อไปค่ะ รอเกษียณจะได้ไปไมค์ทองคำ55556555555**
ตอบส่วน ปล.
เอ้า...ไม่รู้ว่าคุณพ่อก็ "สายเกะ" เหมือนกัน ม่ายงั้นชวนตั้งกลุ่มตั้งนานแบ้ววว..
โถ่วววว...คอเดียวกันแท้ๆ...เสียงเราก็โหยหวน...หยอกซะเมื่อไหร่...ไม่อยากคุย...
...ยังไง...อยากนัดประชันเงาเสียงกับคุณพ่อสักงาน...ไม่รู้พอไหวมั๊ย...55556555555**
พ่อบอกตลอดว่า เดี๋ยวนี้เราไม่รู้แมวมองจะมาเมื่อไหร่ เผื่อวันไหนฟลุ๊คผ่านบ้านแล้วได้ยินเสียงพ่ออาจจะทาบทามไปก็ได้ ถึงตอนนั้นก็อย่าเสียใจนะ 555555555555
เงิ่ม.ม.ม...ถึงขนาดเผื่อความเสียใจเลยหราาาาา...
ถ้างั้น...ขอกักตน...ฝึกเค้นพลังเสียงให้สะเทือนตับพอจะข่มคุณพ่อได้แบ้ว...รับรองแวะไปขอปะทะด้วยสัก 8-9 กระบวนเพลงเด้อ.อ.อ.อ...
บอกให้น้องไปเล่นที่อื่นได้มั๊ยคะ อ้างว่าจะอ่านหนังสือหรืออะไรที่ต้องใช้สมาธิก็ว่าไป 55
ให้น้องไปเรียนร้องสิ แล้วจะร้องดีขึ้นนะ
อันนี้น่าสนใจ 555
ขอบคุณคำแนะนำดีๆทุกคอมเม้นท์เลยค่ะ
เสพดราม่ากันแต่พอดีเนอะ เยอะไปก็อันตรายต่อสมองค่ะ
รับแซร่บ...ลวกเพี๊ยะ
คุณกังฟูเก็บกดรึป่าวwaka แลดูเหมือนคนจิตๆใช้คำพูดแบบ เอิ่ม.... จขกท ไม่ต้องไปใส่ใจกังฟูหรอกค่ะ ถ้าเวลาน้องคุณเล่น คุณก็อาจออกมาทำกิจกรรมอะไรนอกห้องหรือเดินเล่นสักพัก คิดซะว่าออกมาเดินยืดเส้นยืดสายเนอะ
ไม่คิดมากค่ะ ตั้งแต่ตั้งกระทู้ต้องรู้อยู่แล้วว่าอาจจะมีทั้งความเห็นเชิงบวก-เชิงลบ เปิดให้ทุกคนแสดงความคิดเห็น เราได้แต่อธิบาย เขาจะคิดยังไงสุดท้ายเราเชื่อว่า เขาไม่ได้รู้จักเราดีพอค่ะ
ก็สงสัยตัวเองอยู่...คำพูดคำจาเลยดูเป็นตรรกะเกิ๊น(เสียงสูง)...เพราะยังไงซะ...ต้องมีผู้สันทัดกรณีท่านอื่นๆ...มาช่วยปลุกปลอบใจอยู่แบ้วววว...
พาน้องไปเรียนร้องเพลงคะ จะได้มีที่ซ้อมและพัฒนาเป็นหลักเป็นแหล่ง บอกปัญหาว่าบางทีเราก็อยากอยู่เงียบๆ ตั้งกฎตั้งเวลาฝึกซ้อม เพลงเพราะยังน่ารำคาญในยามที่เราไม่อยากฟังเลยคะ
ของอย่างนี้ปรับกันได้ครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?