มีเด็กคนหนึ่งเกาะราวรถอยู่ตรงทางขึ้น บนหน้าจอมือถือในมือขอเธอแสดงแอพพิเคชั่นสำหรับจดโน๊ตที่กำลังใช่จดเนื้อหานิยายตอนต่อไป ซึ่งแต่งไปได้ครบตอนแล้ว
และเธอว่าจะตรวจคำผิดอีกรอบหนึ่ง ก่อนจะเอาลงเว็บ
ด้วยความปวดตา เด็กคนนั้นก็เลยกดบันทึกเนื้อหาทิ้งเอาไว้แต่ไม่ได้กดออกจากแอพ เพราะคิดว่าจะพักสายตาแปบเดียวแล้วมาแต่งเรื่องอื่นๆที่ดองเอาไว้ต่อ
เธอมองวิวข้างทางที่รถสองแถวผ่านไปเรื่อยๆอย่างเหม่อลอย โดยไม่รู้ว่ามือที่ถือโทรศัพท์อยู่นั้นไปกดโดนปุ่ม delete เข้า
พอเด็กคนนั้นหงายหน้าจอขึ้นมาเพื่อจะแต่งเรื่องอื่นต่อ ก็มีหน้าต่างเด้งขึ้นมาถามว่า Yes - No
ไม่รู้ว่าต้องเอ๋อหรือเบลอขนาดไหน มือถึงได้กดคำว่า Yes ไปโดยไม่คิดอะไร
พอรู้สึกตัวอีกที--- โฟลเดอร์ที่เก็บเนื้อเรื่องและพล็อตก็หายไปแล้ว และเนื่องจากว่ามันเป็นแอพที่โหลดมาทำให้ไม่สามารถกู้คืนเนื้อหาทั้งหมดที่ลบออกไปได้
สิ่งเดียวที่ทำได้ตอนนั้นคือ "ช็อก"
ตอนที่ใช้เวลาแต่งมาสองอาทิตย์กว่าๆหายไปในพริบตา...
จบ...
เรื่องเล่านี้สอนให้รู้ว่าก่อนะกดตกลงอะไร ต้องดูให้ดีๆก่อน
3 ความคิดเห็น
หลอนโคตรๆ ค่ะ ดีนะเราทำบน Google.doc ไม่ก็ word บน one drive ลบแอบยังไงก็ยังมีข้อมูล
สงสัยต้องเปลี่ยนไปแต่งในนั้นบ้างแล้วล่ะค่ะ555
อ่านแล้วช็อกแทนเลยค่ะ เราชอบแต่งนิยายในบันทึกของมือถือตอนอยู่บนรถเมและต่อด้วยบีทีเอส แล้วจังหวะที่ต้องลงรถก็กดออกโดยไม่ได้กดบันทึกก่อน ความรู้สึกตอนนั้นคือ... 2ชั่วโมงที่ฉันหมกมุ่นอยู่กับมัน... ไร้ความหมาย...
นี่แค่หายไปตอนเดียวยังหน้าซีดไปซักพักเลยค่ะ แล้วถ้าหายไปทั้งเรื่องเลยคงจะช็อกมากๆแน่ๆ
ช็อกสุดๆเลยค่ะ T^T
เราเคย แต่งในมือถือตอนที่มันดึกๆ...แล้วง่วง มือถือหล่น .....มันไปหมดเลยที่พยายามเขียนตลอดวัน
ทำอะไรไม่ได้ เขียนใหม่ ใช่ว่าจะได้คุณภาพ และอารมณ์เดิม
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า SAVE บ่อยๆ / ถ้าง่วงก็ไปนอน ....ทำอะไรไม่ได้เหมือนกันค่ะ
แต่ บ่นมา....อ่านได้
555ไม่ต่างกันเท่าไหร่ค่ะ แต่นี่โชคดีที่มีระบบเซฟอัตโนมัต..