ซิ่วกสพท62รอบ2 ท้อจังค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
คิดว่าที่มันคุมไม่ได้ รู้สึกมันเป็นปัญหาขึ้นมา เพราะใกล้สอบค่ะ ช่วงนี้อ่านหนังสือไม่รู้เรื่องเลยค่ะ มันวอกแวก ในหัวคิดแต่เรื่องทำพ่อแม่เสียใจ ไม่มีความรับผิดชอบ แค่หน้าที่ อนาคตของตัวเอง ยังทำไม่ได้เลย กลัวที่สุดคือคนที่หวังในตัวเรา จะผิดหวังกับเราอีกแล้ว โอกาสที่เราได้มา เราจะทำพังด้วยมือของเราอีกแล้วหรอ ร้องไห้จนตาบวมไปหมดแล้วค่ะ ปวดหัวมากๆด้วยค่ะ จนไม่มีสมาธิไปเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราไม่เป็นหนักขนาดนี้ค่ะ เรารู้ค่ะว่าเราต้องอยู่กับปัจจุบัน สิ่งที่เราคิดตอนนี้มันคืออนาคตที่ยังไม่มาถึง แต่มันห้ามความคิดตัวเองไม่ได้นี่สิคะ จริงๆเราตั้งใจแล้วค่ะว่าหลังสอบเสร็จเราจะลองไปหาหมอ เพราะ เราเคยมีความคิดลบๆ กังวล แล้วก็ชอบคิดมากค่ะ แอบเป็นปัญหาอยู่ก่อนด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เรากำลังขอให้ตัวเองอดทนให้มันจบก่อน อีกเดือนกว่าๆค่ะ เราอยากได้คำแนะนำ เราไม่รู้แล้วจริงๆว่าเราควรจัดการอารมณ์ตัวเองยังไงค่ะ ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ ถ้าเราพิมพ์ผิด อ่านไม่รู้เรื่อง เว้นวรรคผิด วกวน หรือ ไม่ถูกใจใครก็ขออภัยล่วงหน้าค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านรับฟังกันนะคะจากใจเลยค่ะ
ปล.ส่วนมากเราจะอยู่คนเดียวค่ะ เราซิ่วอยู่บ้านนะคะ จะเรียกบ้านก็ไม่ถูก เราย้ายออกมาอยู่หอกับพี่ค่ะ นานๆทีพ่อแม่จะมาหาค่ะ
ขอโทษนะคะ ถ้าพิมพ์ยาวเกินไป จริงๆอยากระบายมากกว่านี้อีกค่ะ แต่เกรงใจ ขอบคุณนะคะที่รับฟังเรา
เด็กมีฝันที่ยังไปไม่ถึง
28 ม.ค. 62 เวลา 20:39 น.
2,366
views
7 ความคิดเห็น
หยุดอยู่บ้าน อ่านหนังสืออย่างเดียว จะมีความกดดันมากกว่า เรียนมหาลัยด้วย เตรียมสอบ กสพท.ด้วย เพราะเมื่อทุบหม้อข้าว อ่านหนังสืออย่างเดียวแล้ว ยังทำไม่ได้ จะยิ่งกดดันมากกว่า การเรียนมหาลัยไปด้วย ซิ่ว กสพท.ไปด้วย ซึ่งจะไม่มีความกดดันอะไรเลย ถ้าสอบไม่ติด กสพท. ก็ไม่เสียหายอะไรเลย เรียนที่เดิมปี 2 ต่อไปได้เลย ถ้าสอบติดแพทย์ กสพท.ก็โชคดี ได้ไปเรียนแพทย์ที่ใหม่ ลาออกจากที่เดิม มีบางคนทำเกรดที่เดิมดี ประมาณ 3.5 ขึ้นไป ยังเสียดายเกรดดีๆ เหมือนกัน
เท่าที่ได้อ่านข้อมูลข้างบน ตอนนี้หนูกำลังเกิดความเครียดสะสม ถ้าถึงช่วงสอบ อาการอาจจะรุนแรงมากขึ้น ขอแนะนำให้รีบไปปรึกษาจิดแพทย์ แพทย์เฉพาะทาง โรงพยาบาลใหญ่ๆ เช่น จุฬา ศิริราช รามา ฯลฯ โดยด่วน
การไปหาจิตแพทย์ ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร อาจารย์จิตแพทย์ส่วนใหญ่จะใช้วิธีพูดคุยกับเรา ให้เราเล่าความกังวล ความเครียด อะไรที่อยู่ในใจ อาจจะใช้เวลาพูดคุยประมาณ 3 ชั่วโมง จิดแพทย์จะพิจารณาวิเคราะห์ วินิจฉัยว่า จะต้องกินยาหรือไม่ ถ้าต้องกินยา ยาจะไปช่วยปรับสารเคมีในสมองให้สมดุลกัน คลายความกังวล ความเครียดจะลดน้อยลง และมีความอยากอ่านหนังสือเพิ่มมากขึ้น
แต่ถ้าไม่ใช่ช่วงเตรียมตัวสอบ และมีอาการเครียดน้อย ไม่รุนแรง จิดแพทย์อาจจะใช้วิธีพูดคุยให้ผ่อนคลายพื่อการรักษา หรือให้ไปเที่ยวพักผ่อน สบายอารมณ์ ออกกำลังกาย ดูสิ่งบันเทิง ให้ออกจากวงจรเดิมๆ สภาพแวดล้อมเดิมๆ โดยไม่ต้องกินยา
สรุป ให้รียไปพบ ปรึกษาจิตแพทย์โดยด่วน หากปล่อยไว้ อาการอาจจะรุนแรงมากขึ้น จะยิ่งอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง ทำข้อสอบไม่ได้ ไม่มีผลดีแต่ประการใด
หมายเหตุ ที่แนะนำไป แนะนำเพียงสั้นๆ อยากรู้อะไร ถามเพิ่มเติมมาได้อีก ยินดีตอบให้
รบกวนขอเมลคุณกัลย์ได้มั้ยคะ เรื่องซิ่วกสพท. เพราะเช็คแจ้งเตือนที่เมลตลอดค่ะ
@คุณกัลย์ ตอนนี้หนูจะซิ่วกสพทค่ะ แต่เหลือเดือนนิดๆซึ่งใกล้เข้ามามากแล้ว ตัดสินใจดรอปมาซิ่วตอน3เดือนก่อนสอบ แต่รู้สึกเราใช้เวลาไปไม่คุ้มเลย ตอนนี้เลยอยากเริ่มต้นใหม่ขอกำลังใจ คำแนะนำจากคุณกัลย์ค่ะ เซ็งตัวเองมากบางวันก็ไม่ขยันไม่จริงจังเลยทั้งที่ใกล้สอบแล้ว หนูเป็นพวกชอบให้มีคนติวให้แบบเรียนพิเศษเลยวางแผนว่าจะทำโจทย์1เดือนก่อนสอบ gatpatคงไม่ได้ทุ่มมาก เพราะแค่กสพทก็ไม่ทันแล้ว ตอนนี้เบื่อมาก เคยปลงว่าจะซิ่วเป็นปีที่2คือปีdek63 แต่ก็ไม่อยากทำให้ที่บ้านผิดหวัง อยากติดปีนี้เลย คะแนนสัก62 แพทย์ตจว.ที่คะแนนไม่สูงมากก็ยังดี ปวดหัวไม่สบายบ่อยมากเลยค่ะช่วงนี้ อยากขยันสม่ำเสมอได้แบบคนอื่น
ขอบคุณคุณกัลย์มากๆนะคะ ที่เข้ามาตอบ คำแนะนำของคุณกัลย์เป็นประโยชน์มากค่ะ หนูกดดันมากจริงๆค่ะ ชีวิตหนูไม่เคยรู้สึกแย่เท่าช่วงเวลานี้เลยค่ะ หนูตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะลองไปหาจิตแพทย์ค่ะ หนูจะสู้และก็ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้ค่ะ ขอบคุณมากจริงๆนะคะ อย่างน้อยการที่มีคนเข้ามาอ่าน มาคอมเมนต์ ทำให้หนูรู้แล้วค่ะว่า หนูไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้แล้ว ขอบคุณมากๆนะคะ
ตอบ 1-1 ไม่มีเมลส่วนตัว ให้ถามในนี้ได้เลย จะได้เป็นประโยชน์แก่เด็กทั่วๆไป ด้วย
ตอบ 1-2 ให้ทำเท่าที่จะทำได้ ถามคนที่อ่านหนังสือมาทั้งปี ไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลยว่า พร้อมหรือยัง ทุกคนก็ตอบว่ายังไม่พร้อม ให้เดินสายกลาง อย่าไปอัดตอนใกล้สอบ เดี๋ยวจะหลุดโลก จะแก้ไขยาก ถ้าสมองชำรุดแล้ว ต้องแก้ไขอย่างเดียว เด็กที่เรียนพิเศษเก่ง จะสู้เด็กที่อ่านหนังสือเก่งไม่ได้ เพราะเด็กที่อ่านหนังสือเก่ง จะเข้าใจได้ด้วยตนเอง ไม่ต้องมีใครเคี้ยวก่อนป้อน เด็กอ่านหนังสือเก่ง เคี้ยวเอง กินเอง รู้รสชาดเอง ย่อมดีกว่า ถ้าทำคะแนน กสพท.รวมได้ 62 ถือว่ามีโอกาสลุ้นแพทย์ระดับล่างๆ แต่ไม่ใช่ ทำได้ง่ายๆ ขึ้นอยู่กับข้อสอบออกง่าย หรือ ยาก ถ้าข้อสอบออกง่าย คนอื่นๆก็ได้คะแนนมากเหมือนกัน เช่น ปี 60 คะแนนเฟ้อมาก คะแนน 62 ยังหลุดเลย ไม่ติดแพทย์ กสพท. อะไรเลย ขอให้ทำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ดีกว่า ผลจะเป็นอย่างไร ชั่งมัน แล้วแต่ดวง
ตอบ 1-3 สมองเด็ก และจิตใจเด็ก แต่ละคนไม่เหมือนกัน เด็กบางคนขยันตอนใกล้ อ่านทั้งวัน ทั้งคืน ไม่มีเวลาพักผ่อน ไม่มีเวลากินข้าว กินแค่กาแฟ แต่สุขภาพจิตไม่เป็นอะไร(แบบนี้ไม่ดี)
แต่เด็กบางคนทำแบบเดียวกัน เครียดจนหลุดโลกเลย ต้องหาหมอแก้ไข
เด็กบางคน หยุดอยู่บ้าน อุตส่าห์ อดทน อ่านหนังสือมาทั้งปี วันสอบทำข้อสอบเลขไม่ได้ ออกจากห้องสอบเจอหน้าพ่อแม่ ร้องไห้โฮไม่อายใครเลย
เด็กบางคน หยุดอยู่บ้าน อุตส่าห์ อดทน อ่านหนังสือมาทั้งปี วันสอบทำข้อสอบไม่ได้ เครียดมาก เก็บกดไว้ในใจ ไม่ระบายออกมา จนมีอาการซึมเศร้า ต้องรักษา
ถ้าตัดสินใจจะไปหาหมอแน่นอนแล้ว ก็ควรปรึกษาพ่อแม่ ให้รับรู้ด้วย จะได้ช่วยกันรักษาสภาพจิตใจ ไม่ซ้ำเติม ถ้าพ่อแม่ไม่รู้เรื่อง คิดว่าเราปกติ ใส่ทับถม เยาะเย้ย เราเต็มที่ แย่แน่
@คุณกัลย์ คิดว่าจะดีมั้ยคะถ้าต้องเสียเวลาซิ่ว2ปีถ้าทำตามฝันอยากเป็นหมอสำเร็จ คือพ่อแม่ทางบ้านโอเค แต่คนอื่นๆรอบข้างกดดันมากเลย ทำให้เราเครียดสะสมซึ่งเป็นผลเสียมากๆ หนูมองว่าเสียเวลาแค่สองสามปี มันน้อยมากเทียบกับอาชีพที่ต้องทำทั้งชีวิต พอจะซิ่ว เพื่อนที่เรียนมหาลัยปี2แล้วก็เหมือนไม่ค่อยสนับสนุน จนบางทีคิดว่าไม่น่าบอกเค้าเลยว่าจะซิ่ว เหนื่อยมากๆเลยค่ะ จะมายุ่งอะไรนักหนาทั้งญาติด้วยเวลาเห็นเราไม่ค่อยเข้าเรียนมหาลัย อยากทำให้ได้สักตั้ง ตอนนี้เหลือแค่เดือนเดียวเองค่ะ ปล.ขอบคุณคุณกัลย์สำหรับคำแนะนำเรื่องกสพทมากๆ อ่านแล้วรู้สึกเป็นกำลังใจมากๆค่ะ
@คุณกัลย์
รู้ว่าเครียด อดทนไว้นะครับ
อย่ากดดัน ตนเองมาก
ลูกชายผมก็ซิว กสพท เหมือนกัน เมื่อ 3 ปี ที่แล้ว
และไม่สอบไม่ติด สุดท้ายก็ใช้คะแนนเก่า ในการเลือกมหาลัย เลือกที่เรียน
ถึงมันจะไม่ใช่ทางที่ฝัน แต่ก็ยังดีที่มีโอกาส ขอให้กำลังใจสู้ๆๆๆ
ค่อยๆ คิด ถึงเวลาตอนนั้น ค่อยตัดสินใจ
ตอนนี้ ต้องปล่อยวางนะ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาตอบ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยนะคะ ลูกคุณพ่อเก่งมากๆเลยค่ะ ที่ผ่านมันมาได้ หนูก็จะต้องผ่านมันให้ได้เหมือนกันค่ะ หนูจะสู้ค่ะ แล้วก็จะพยายามปล่อยวาง อย่างที่แนะนำหนูมาด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้ค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ
ขอให้กำลังใจในฐานะของคนเป็นแม่ อยากจะบอกว่าลูกยิ่งเครียดยิ่งกดดัน คาดหวังกับตัวเอง อยากทำให้คนในครอบครัวสมหวังมากเท่าไหร่ คนเป็นทุกข์ที่สุดคือคนเป็นพ่อเป็นแม่ ปี 60 ลูกชายสละสิทธิ์แพทย์รับตรง ด้วยคาดหวังว่าจะติดทันตแพทย์แต่คะแนนหลุดที่จุดทศนิยม ลูกเสียใจมาก แม่ก็เสียใจ ที่ทำได้คือกอดลูกและบอกไม่เป็นไร แม่เป็นกำลังใจให้เสมอ ในที่สุดลูกตัดสินใจเรียนเภสัช ม.รัฐ เหตุผลอย่างที่คุณกัลย์บอก กลัวซิ่วอยู่บ้านจะยิ่งกดดันตัวเองเพราะเพื่อนๆได้ที่เรียนกันหมด เรียนเภสัชโดยไม่ drop มาปี 61 ลูกตัดสินใจไปสอบตามความฝันอีกครั้ง เลือกทันตแพทย์ 4 อันดับรอบกสพท. และติดอันดับ 1 ในที่สุด สิ่งที่อยากจะบอกหนูคือ อย่ากดดันตัวเอง ถ้าปีนี้ไม่ติดอย่างที่หวัง แต่ยังมีฝันที่จะสู้ ค้นหาตัวเองอีกที ปีนึงที่ซิ่วอยู่บ้าน หนูรับความเครียด ความกดดันที่อยู่กับตัวเองได้แค่ไหน หรือจะลองหาที่เรียนในสายวิทย์หรือสายสุขภาพ ปีที่ลูกสอบลูกได้คะแนน 65.××ทั้งๆที่ไม่ได้ไปติวที่ไหน แต่เค้าบอกว่าจากที่เรียนเภสัชได้ความรู้เพิ่มเติมและทำคะแนนเคมีกับชีวะได้สูงขึ้นมาก ..คนเป็นพ่อแม่ไม่มีใครซ้ำเติมหรืออยากให้ลูกเสียใจ พ่อแม่ยินดีและให้กำลังใจกับลูกเสมอ ทำใจให้สบาย ทำให้ดีที่สุด ไม่มีใครสมบูรณ์ 100% ขอแค่ตั้งใจ มุ่งมั่นเชื่อว่าหนูจะประสบความสำเร็จในที่สุด เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณมากๆนะคะที่เข้ามาตอบหนู คุณแม่เป็นแม่ที่น่ารักมากเลยค่ะ เข้าใจลูกดีจังค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำด้วยนะคะ หนูกลับไปแก้ไขในอดีตไม่ได้แล้ว แต่หนูจะเก็บมันไปใช้ในอนาคตนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยนะคะ หนูจะตั้งใจ อดทน เข้มแข็ง แล้วก็ทำมันให้ดีที่สุดนะคะ จะพยายามไม่กดดันค่ะ ไม่อยากให้พ่อแม่หนู ไม่สบายใจเรื่องหนู ขอบคุณอีกครั้งนะคะ
เราก็เป็นเด็กซิ่วที่เครียดมากๆเหมือนกันค่ะ ไม่รู้จักแนะนำจขกทยังไงเหมือนกัน แต่อยากให้กำลังใจนะคะ อาจจะต้องลองคุยลองระบายหรือปรึกษากับใครซักคนดู อาจจะไม่ต้องเป็นครอบครัวก็ได้ ถ้าไปคุยกับแพทย์ได้จะยิ่งดีเลยค่ะ อย่างน้อยก็ได้สบายใจขึ้นเนอะ เราเป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาตอบเรา ขอบคุณกำลังใจที่มีให้ด้วยนะคะ เราตัดสินใจแล้วค่ะว่าจะไปหาแพทย์ตอนนี้ทำนัดเรียบร้อยแล้วค่ะ
ในฐานะ ที้เป็นเด็กซิ่วเหมือนกัน 2 ครั้ง อยากเล่าละกันว่าปีที่แล้วเราก็ลนช่วง 1 เดือนสุดท้ายแอบร้องไห้เกือบทุกวัน ปวดหัวข้างเดียว เพราะกดดันตัวเองมากๆคิดว่ายังไงก้ต้องได้ ขนาดเราไปเรียนที่มอนะ ตอนนั้นคิดว่าตัวเองก็น่าจะเข้าข่ายซึมเศร้า แต่ไม่ได้ไปหาหมอ จนวันสอบปรากฏว่าทำข้อสอบไมได้เลย เป็นหวัด ปวดหัวไม่ได้นอน สุดท้ายผลคือไม่ติดเหมือนเคย ปีนี้เราก็เปลี่ยนใหม่คือเราคิดว่าถ้าได้ก็ถือว่าโชคดี แต่ถ้าไม่ได้ชีวิตก็ต้องมีทางอื่นให้เดิน มันก็ช่วยให้ปีนี้เครียดน้อยลงบ้าง ทุกครั้งที่คิดว่าตัวเองจะไม่ได้ก็จะเปลี่ยนไปคิดว่าเราแค่ทำมันให้ดีที่สุดก็พอ ก็คือทำและทำอย่างเดียว การที่เราไม่ลงมือทำมันจะทำให้เราห่างจากความสำเร็จ อาจจะไม่ได้เป็นคนเก่งที่มาแนะนำ แต่ไม่อยากให้เครียดจริงๆมันส่งผลเสียกับร่างกายจิตใจ เราพอเข้าใจสถานการณ์ที่จขกทเป็น สู้ๆน้า
ขอบคุณนะคะที่เข้ามาแนะนำกัน เราจะพยายามไม่กดดันตัวเองนะคะ จะลองไม่คาดหวังมากจนเกินไป ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความเข้าใจนะคะ สู้ๆนะคะ ปีนี้ขอให้สมหวังนะคะ ให้สมกับความพยายามนะคะ
เราก็ซิ่วปีนี้เป็นปีที่2เหมือนกัน เราเป็นเหมือน จขกท.ทุกอย่างเลย มันเครียดมากจริงๆตอนแรกๆเรามีไฟอ่านสุดๆ มีแรงอยากทำให้มันดี แต่พอเวลาผ่านไปมันก็มีความเครียดสะสมเรื่อยๆทำให้เราได้คิดทบทวนอะไรหลายๆอย่างจนเรารู้สึกว่าเราไม่อยากเป็นหมอแล้วหรือบางทีเราอาจจะไม่ได้อยากเป็นจริงๆตั้งแต่แรกก็ได้ จนตอนนี้เราก็มีคณะที่เรารู้สึกชอบแล้ว เราอยากเป็นกำลังใจให้ จขกท.นะ อย่ากดดันตัวเองมากจนเกินไป สู้ๆเราจะต้องผ่านมันไปให้ได้ เราทำได้ อีกนิดเดียว อดทนไว้ฮึบๆๆ สู้ๆๆ ขอให้ทำได้สำเร็จนะคะ
ขอสอบถามคุณกัลย์ค่ะ เครียดมากๆ ซิ่วกสพท เหมือนจะไม่ติดอีกครั้ง ตอนนี้อยากฆ่าตัวตายมากค่ะ เบื่อชีวิต ผิดหวังกับตัวเองมากที่จัดสรรไม่ดี เรียนอยูุ่จุฬา บัญชีค่ะ อุตส่าห์ดรอปมาแล้วตอนช่วงมกรา ก็ยังทำตามฝันไม่ได้ เหนื่อยถ้าต้องกลับไปเรียนคณะเดิมทรมานมากๆ ทำให้ทางบ้านผิดหวังด้วย เสียเงินเรียนพิเศษก็เยอะ สุดท้ายจะไม่ติด อ่านไม่ทัน บางวิชายังไม่แตะทั้งๆที่จะสอบแล้ว รู้สึกไม่มีประโยชน์ในชีวิต ไม่รู้จะอยู่ไปทำไมแล้วค่ะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?