"เมื่อPowerคือทุกอย่าง" //คิดยังไงกบนิยายEdgy
ตั้งกระทู้ใหม่
ไม่ว่าการจะเป็นผู้นำหรือยึดครองโลกเอาจริงๆนะ 'กาใช้กำลังเป็นวิธีของคนมักง่าย' ผมอดรู้สึกไม่ได้ว่ามันเป็นยังงั้นจริงๆ เพราะทุกตัวละครดูจะจงรักภักดีในตัวละครอย่างไม่มีเหตุผล แถมเห็นพร้อมต้องกันไม่ว่าจะทำเรื่องชั่วช้าขนาดไหน คือจะไม่มีตัวเอกที่เป็นสายยึดครองโลกคนไหนคิดจะใช้สันติบ้างเหรอ?
หรือตัวละครสาวๆอะไรก็ตามแต่Powerก็คือปัจจัยหลักที่ทุกคนเริ่มหลงรักตัวเอก คือผมว่ามันง่ายไป อาจจะบอกว่าต้องนานแค่ไหน? ผมตอบตรงๆว่ามันยังไม่พอ จะช่วยเหลือหรืออะไรแต่มันไม่ค่อยจะหนักแน่นเท่าไร เหมือนมาไม่ทันเมื่อปีสองปีก่อน ที่นางร้ายพึ่งมาช่วงใหม่ๆ ไม่ใช่ว่าจำเป็นต้องตัวร้ายนะ แต่หมายถึงการปักธงมิดด้าม(อธิบายแบบง่ายๆเห็นหลายคนไม่เข้าใจ ปักธงคือเหตุการของตัวละครที่จะมีโมเมนต์อะไรบางอย่างต่อตัวบุคคล แต่ในที่นี้คือการสร้างสัมพันธุ์ความรัก คือต้องเคยอ่านจะรู้ว่ามันรุนแรงมาก ขนาดที่สามารถเปลี่ยนแง่มุมตัวละครได้ ปัจจุบัน(แล้วก็พวกต่างโลก)=ไม่มี <พอเข้ากระทู้ใหม่เหมือนผ่านมา10ปีแล้วขนาดอีโม,จูนิเบียวยังไม่รู้จัก>) คือปฏิสัมพันธ์ต้องดีจริงครับ
คือมันเป็นเรื่องของจิตใจของคนๆหนึ่ง ถ้าพวกหล่อนชอบคุณเพราะพลัง แล้วหากตัวละครคุณไร้พลังเขาจะเป็นอะไรได้มากกว่านั้น คือมันเหมือนกับการนำเสนอตัวตนของคนๆนั้นๆไม่ใช่สิ่งนอกกายเขา
แน่นอนว่าหัวข้อนี้จะไปเกี่ยวข้องกับหัวข้อที่2ที่เป็นผลถัดมา
Edgy
แน่นอนว่าเมื่อความเก่งของตัวละครคือสิ่งที่ทุกคนชอบ กลายเป็นปัจจัยทุกอย่างของเรื่อง เพราะงั้นการจะมีความคิดที่ว่า'จะยังไงก็ได้' จึงเกิดสิ่งนี้ขึ้นมา .. เอาสะใจไว้ก่อน พลังที่มาจากคดโกงมายังไงก็ได้เพราะPowerคือทุกอย่างของเรื่อง เพราะงั้นมีพลังยังไงก็ถูกต้อง คือสามารถรับรู้ได้ว่านักเขียนต้องเป็นเด็กร้านเกมแน่นอน1,000,000%
คิดยังไงกัยสังคมของนิยายแฟนตาซีในปัจจุบันครับ
ดีออกลูกพ่อ
14 ก.พ. 62 เวลา 17:37 น.
1,613
views
11 ความคิดเห็น
จะว่าไป... การเน้นขายพลัง ผมว่าก็เหมือนกับดักนิยายไปแล้วนะ
นิยายสนุกหรือที่นิยมได้รับการยอมรับหลายเรื่องอาจเน้นพลังเวอร์วังอลังการ แต่ถ้ามาดูจุดขายล่ะก็ มันไม่ได้อยู่ที่เสนอความเทพตัวละครไปวัน ๆ
แต่จะมีเป้าหมายชัดเจน จะล้างแค้นก็ว่าไป จะเน้นคอมเมดี้จากรีแอ็กชันก็ทำไป (พล็อตหลังนี้ดูจะนิยมพอตัวกับการที่ผู้อ่านเห็นอาการตกใจแบบตลกๆ จากบุคคลรอบตัวเอก)
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเจอมาหลายเรื่องที่ตัวเอกเทพคือ... เขาค่อนข้างกั๊กพลังนะ คืออย่างน้อยก็ไม่เอามาอวดส่งเดช แบบกวัดแกว่งอาวุธล่อสายตาชาวบ้านแน่
พลังมีไว้เพื่อตบเกรียนครับ หรือถ้าเจอพวกอ่อนแอกว่า ๆ มายียวน ก็จะมีวิธีแกล้งแต่พองาม (แต่อ่วมแน่ๆ สำหรับตัวป่วน)
พลังของตัวเอกจะเทพและเด่นขึ้นก็ต่อเมื่อมีตัวร้าย หรือศัตรูมาโชว์เหนือก่อน อาจไปเล่นงานเพื่อนหรือลูกน้องตัวเอง แล้วจากนั้นพอตัวเอกออกโรง ทุกอย่างก็จบ แถมจบแบบชิล ๆ ด้วย
ของแบบนี้ผมว่าต้องมีชั้นเชิงการปล่อยของสักหน่อย
บางเรื่องที่ตัวเอกฉลาดแกมโกงยิ่งแจ่มเลย
ที่ผมว่ากับดักมันก็อยู่ตรงที่ว่านี่ล่ะ
พออ่านแล้วรู้สึกว่ามันเท่ มันเทพ มันย่อยง่าย บางทีก็อาจมองข้ามไปว่ากว่าจะออกมาอร่อยแบบนี้เขาปรุงหลายวิธี ใช้หลายเครื่องปรุงอยู่น่ะนะ ไม่ใช่จู่ ๆ ก็เอามายำเลย
ถ้าเลียนแบบโดยที่ผสมไม่ดี มันก็จะออกมาแบบเละๆ เบียวๆ เอ็ดจี้ทำนองที่ว่าล่ะครับ
ก็จริงเมื่อไม่สามารถควบคุมสเกลพลังแล้วหรือบ้างเจ้าตะไม่คุมเลยดีกว่า มันจะกลายเป็นประมาณนั้นครับ
แหม ส่วนสูงเพิ่มขึ้นกี่เซ็นครับนั่น เหยียดซะตัวยาวเลย
ก็ไม่นะครับ
แล้วคิดยังไงกับEdgy
ผมว่าเขาก็พูดด้วยเหตุผลดีนะครับ ไม่ได้เห็นว่าจะเหยียดอะไรตรงไหน
อ้อ ลืมอ่านร้านเกมข้างล่าง จบเลย 5555
เราก็เคยเขียนนะ พวกเก่งหรือไม่เก่งน่ะ เราแค่ลองเขียนดูสักเรื่องค่ะ พอเราเขียนตัวเอกไม่เก่ง ก็โดนว่านั่นว่านี่ สารพัด คือกะจะให้ตัวละครเก่งให้ได้ประมาณนั้น ซึ่งเราก็เพิ่งแต่งเพิ่งเคยเขียนมาก่อน ก็เท่านั้นเอง ไม่มีประสบการณ์ให้ตัวเอกเก่งไปซะทุกอย่าง ก็เลยโดนว่าเฉยเลย โดนว่าสารพัด (จากที่เราเคยแต่ง แต่ตอนนี้ไม่นิยมแต่งแล้วค่ะ )เพราะเราแต่งไม่เก่งพอ ให้ถูกใจคนอ่าน และไม่ถนัดการแต่งด้านนี้ด้วย เราจึงถอยห่างออกมาดีกว่า
เคยลองแต่งในแฟนตาซีเรื่องหนึ่งแล้วจะมีคอมมเม้นพวกหนึ่งมาไซโครว่าต้องเก่ง ต้องฮาเร็ม นะ
เอาซะลืมเลยว่าใครเป็นคนเขียน
เราก็ว่างั้นแระค่ะ เยอะมากเลยแหละ คอมเม้นที่ว่าเรา ไม่เติมทรูให้ตัวเอกงั้นงี้ ไม่เอาฮาเร็มบ้างล่ะ หรือไม่ก็ว่าเราเป็นในๆประมาณนี้น่ะค่ะ เราเลยเลิกเลย เลิกแต่งนิยายแนวนี้เลย ปัจจุบันนี้ เราก็ไม่โต้ตอบอะไรนะคะ ปล่อยให้เขาบ่นไป ถ้ากรณีมีคำหยาบขึ้นมา เราก็จะลบทิ้งคอมเม้นทันที ไม่ต้องพูดอะไรมากมาย
พูดกลางๆ คือ คนเขียนแต่ละคนก็เขียนดีที่สุดในมุมตัวเอง ซึ่ง ดี ในทรรศนะของคนเขียนประเภทนี้อาจหมายถึงสนุก มันส์ น่าติดตาม มันก็เป็นเรื่องที่ทำได้ แม้ในทรรศนะของคนอื่นๆ จะมองว่ามันไม่เพียงพอ หรืออาจถึงขั้นไม่จำเป็น
ก็ไม่ได้บอกตรงไหนว่าแย่เลยครับ แค่กำลังจะบอกว่าความเก่งเริ่มมีอิทธิพลกับเนื้อเรื่อง
แต่ก็จริงครับ เขียนเพราะอยากเขียนไม่ได้เขียนเพราะมีคนบังคับ
หัวหน้าชอบบอกบ่อยๆว่า คุณต้องมีพาวเวอร์นะ ไม่งั้นคุมลูกน้องไม่ได้
ทีแรกผมก็ไม่เข้าใจ ขณะขับรถกลับบ้านเลยคิดได้ ขนาดพวงมาลัยยังมีพาวเวอร์เลย ทำไมอย่างอื่นจะมีไม่ได้
นิยายก็เช่นกัน
เออ... Powerในที่นี้คือ พลัง อำนาจ หรืออื่นๆ เพราะมันจำกัดความลำบากครับ มันมีพวกตัวละครแบบเทพในรูปแบบยังอื่นแต่ความหมายเดียวกันประมาณที่เขียนไป
หรือถ้าจะสื่ออีกแบบ ผมไม่ได้หมายถึงไฟในการเขียนหรือสปิริทนะ..
แต่ไม่ขัดสัทธาคุณหรอกครับ ความชอบแต่ละคนต่างกัน ไม่ชอบต่างกัน
ผมว่าผมไม่เหยียดนะ ผมมีเหตุผลเป็น108 ที่กล่าวว่าเหตุผลนั้นมันใช้ไม่ได้ครับ ผมว่าตัวเองประนีประนอมสุดแล้วในความคิดตัวเอง
ช่วงนี้พบปัญหาว่า เวลาเล่นมุกแล้วคนอื่นไม่เข้าใจว่าเรากำลังเล่นมุกอยู่
ก็มันแป็ก มุขไม่ฮาพาเครียด ...
เราช่วยสอนเอาไหม แต่ไม่เก่งนะ เพราะเป็นนัก(ฝึกหัด)ในการหยอดมุขอ่ะ
อย่าเลยครับคุณเบลล่า
ขอล่ะ ผมไว้ล่ะ
ถึงกับขอร้องกันเลยเชียว ไม่เอาก็ได้ งั้นไปล่ะ
กลับไปคุยกันทางนู้นเลยไป อย่าไปรบกวนเค้า
อะไรที่คุณว่ามานี่ ผมไม่เคยเจอนะ เอ่อ หมายถึงไม่เคยอ่านน่ะ แต่ก็เคยดูอนิเมะอยู่ แต่มันก็อันเดียวกันนั่นแหละ แค่ภาพเคลื่อนไหวกับตัวหนังสือ
ด้วยรสนิยมส่วนตัวแล้ว ผมชอบพลังระดับกลางๆ แต่สามารถเอามาพลิกแพลงจนเทพได้ ไม่ใช่ระดับสูง แต่กั๊กพลังไว้แค่ระดับกลาง ถ้าระดับต่ำ แล้วพลิกแพลงจนถึงระดับกลางได้นี่ก็น่าสนอยู่
ประมาณว่า สมมติว่าเจอกับตัวร้ายเก่งๆ ล่ะ จะทำไง มันก็ต้องงัดพลังออกมาทั้งหมดไม่ใช่รึ ถ้าเกิดตัวร้ายมันเก่งกว่านั้นล่ะ ก็ตรงนี้ที่อยากให้งัดสมองออกมาใช้บ้าง ชิกะมารุในนารูโตะนั่นล่ะ เป็นตัวอย่างชั้นดี
หืม! ลืมตอบเผลอข้าม! ทำไมตอนแรกเห็นแต่คนข้างล่างเมื่อกี้!(??)
ก็ประมาณนั้นครับ แต่คิดซะว่าไอโกงที่ว่านี้ตัวละครมัน-มากๆจนไม่รู้จะพูดยังไง บางอันก็หยาบคายมาก จำได้ว่ามีอันหนึ่งเอาน้ำร้อนไปราดใส่เด็กผู้หญิงเพราะชาไม่อร่อย แล้วเขียนกำกับว่าสนุกเอ๋ย น่าหัวเราะเอ๋ย ทำนองนั้นครับ อ่านแล้วรู้สึกไม่รู้จะพูดยังไงกับคนเขียน..
Dark wannabeสุดๆ คือครบสูตรสำเร็จนิยายดาร์กกระทู้นั้นเลยครับถ้าจิตนาการไม่ออก มันเลวร้ายมาก ไม่ใช่ว่าดาร์กนะแต่ไม่อยากเรียกว่านิยายเลย
เหมือนกับที่เมื่อก่อนที่มีท่านหนึ่งที่สิงในกระทู้นิยายพูดบ่อยๆว่าจะ 'ถ้าไม่สงสารนักอ่าน ก็สงสารตัวละครบ้าง'
ตอนแรกผมก็งงเหมือนกัน หืม? เผลอข้ามผมไปได้ไง ฮ่าๆๆ
บางที ถ้าไม่รู้จะเมนท์อะไร ก็ข้ามๆ ไปละกัน
ชอบมาก สงสารตัวละคร
เดิบโตมากับเกมและการ์ตูนโชเน็น พลังมันก็ต้องมีไว้ เพื่อจะได้พิชิตศัตรูได้
อยากจะบอกว่า แต่ละที่แต่ละเว็บ มีแนวทางความฮิตแตกต่างกัน
ฝรั่งอาจจะไม่ค่อยชอบพวกมีพลังมากในนิยาย แต่ถ้าเป็นพวกคอมมิค พวกซุปเปอร์แมนหรือทอร์ อันนี้ก็ฮิตได้เช่นกัน ในนิยายจะไม่ค่อยเห็นพวกพลังมากมายเท่าไหร่
ทางฝั่งเรา จีน ญี่ปุ่น ไทย ตัวละครเก่ง คือตัวละครที่น่าติดตาม น่าอ่าน คือความเห็นของนักอ่านส่วนมาก
ส่วนเรื่องความรักที่ตัวละครหญิงมีต่อตัวเอกง่ายเกินไป อันนี้ต้องพูดยาวหน่อย แต่คร่าว ๆ เพื่อให้เข้าใจว่าทำไมตัวละครหญิงส่วนใหญ่จึงเป็นอย่างนี้ ก็เพราะนักเขียนส่วนมาก เขาเขียนเอาสนุก เขียนเพราะอยากเขียน ไม่ได้วางแผนจริงจังสมบูรณ์แบบอะไรขนาดนั้น ก็แค่คนอยากลองวาดภาพ ละเลงพู่กันไปเรื่อย ๆ ให้ออกมาสวย ไม่ได้ยึดหลักอะไร วาดเล่น ๆ เขียนเล่น ๆ ก็แค่นั้นเอง
เด็กร้านเกมเขียนนิยายแล้วมันเป็นยังไงหรือ?
เด็กติดเกมและชอบแต่งตัวละครบ้าพลังคนนี้สงใส
หมายถึงEdgyครับ
Edgy ประมาณแบบขมขืนผู้หญิงไม่ผิดฆ่าคนไปหมด ข้าคือเจ้าโลก เอาสะใจเข้าว่าตรรกะชั่งมัน มันคือความถูกต้องคิดต่างคือโลกสวยคือโง่
ผมว่าต้องเคยเจอบ้างแหละครับ
คิดว่านิยายมันสนุกนะ คนถึงอ่าน ไม่สนุกเขาก็ไม่อ่าน รสนิยมไม่ตรงกัน ประสบการณ์ต่างกัน ก็มีผลต่อความสนุกของแต่ละคน คำถามประมาณนี้มีทุกยุค คิดอย่างไรกับนิยายยาโอย คิดอย่างไรกับนิยายตบจูบ คิดอย่างไรกับละครไทย แล้วก็ไปสรุปที่ความตื้นเขินของคนอ่าน อ้าว คนอ่านผิดอีกที่ชอบ
โทษคนอ่านทุกอย่าง
นิยายEdgy ภาษาชาวบ้านแปลว่านิยายเห่อหม๐ย
ถ้าเบื่อพวกบ้าพลัง
ลองดู Log horizon ก็ได้ มีทั้งเมะและนิยาย
เราคยดูเมะ แต่แค่ภาคแรกนะ
พระเอกเก่งแบบธรรมดา ๆ แต่ใช้ฉลาดและเป็นจอมวางแผน ออกการเมืองหน่อย ๆ ด้วย ไม่บ้าพลังสู้อย่างไร้เหตุผล
ไม่รู้ภาคหลัง ๆ เป็นไงมั่งละ ดีอยู่เหมือนเดิมป่าว ใครก็ได้มาสปอยล์หน่อย
พล็อตแฟนตาซีมักจะมาพร้อมกับการต่อสู้ ผู้แต่งย่อมคนต้องการให้ตัวเอกของตนเข้าถึงพลังด้วยวิธีต่างๆ มีทั้งที่ค่อยๆได้มาแบบมีเหตุมีผลมีความพยายามหรือไม่ก็โกงเอาหน้าด้านๆ แต่ยังไงตัวเอกก็ต้องเทพอยู่ดี (ก็ตัวเอกนี่เนอะ) ทุกคนอยากเห็นตัวเอกเทพ ถ้าช้าเกินไปก็จะมีเสียงกระซิบว่าเมื่อไหร่จะเทพสักที มันเป็นกระแสไปแล้วช่วยไม่ได้
พอเทพแล้วก็ใช้กำลังแก้ปัญหาทุกอย่าง
พออีเว้นหมดก็ตัดจบ แต่งกับคนในฮาเรมหรือคู่ของตน
นับรวมตัวประกอบล้านศพที่มีชื่อโหลๆถูกฝังรวมกัน เปิดเรื่องใหม่
ตัวเอกที่ถูกอนุโลมให้ไม่ต้องเทพก็ได้ ทำตัวฟุเฮะฟุมิ้วไปวันๆก็พอ
1. สาวดุ้น
2. โลลิ
3. ผู้ชายที่หลายเป็นผู้หญิง
ผมนี่มองเห็นด้านมืดในตัวผู้อ่านเลย
น่าเจ็บปวดแต่ในนิยายหลายเรื่องผู้หญิงจะใช้สมองแก้ปัญหามากกว่าผู้ชาย
ส่วนผู้ชายใช้กำลัง (หรือสิ่งที่ผู้แต่งเรียกว่าแผนการ) แก้ปัญหาและเก็บสาวๆเข้าฮาเรม
ที่จริงมันก็แล้วแต่คนแต่งด้วยล่ะนะ
ก็ดีนะ
ถ้าถามผมล่ะก็ ทำอาหารก็ต้องเริ่มจากเมนูง่ายๆก็ถูกแล้ว แล้วผมก็ชอบอะไรที่ทำง่ายๆแต่อร่อย
เชพไม่ต้องใส่ถุงมือก็ได้ ไม่ต้องใส่หมวกหรือผ้ากันเปื้อนก็ได้ ไอลงไปในอาหารบ้างผมก็ไม่ว่า
(ดึงผมหยิกของเชพผมตรงออกจากจานแล้วกล่าว)
สำหรับการแสวงหาอาหารชั้นเลิศมันก็คงต้องใช้ทุนทรัพย์ร่วมด้วย นานๆทีทำอาหารง่ายๆมาแบ่งกันกินเวลาว่างๆมันก็สนุกดีอยู่หรอก แต่ก็อยากให้มีคนเลี้ยงเนื้อย่างบ้างล่ะนะ (ฮา)
ขอนอกเรื่องนิส ตัวเล็กตัวใหญ่นี่เกิดจากอะไร? เหยียดคนจนหรือเปล่าครับหรือว่าไม่ได้ล็อกอิน
ไอลงไปในอาหาร ผมว่ารับไม่ได้นะ ไม่อร่อยยังพอทน แต่ไม่สะอาดเนี่ย อาหารเป็นพิษนะ เป็นโรคทางกระเพาะได้เลยนะ เผลอๆได้โรคติดต่อมาอีก จะยัดอะไรลงไปต้องคิดมากๆหน่อยครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?