เคยอายสำนวนการเขียนตนเองไหมคะ และรู้สึกขอบคุณนักอ่านมากมาย
ตั้งกระทู้ใหม่
จนอยากเอาปี๊บคลุมหัว รู้สึกว่าภาษาวกวนมาก ทั้งคำพูดและการบรรยายเลยค่ะ แถมบางครั้งยังเขียนรายละเอียดผิดอีก เหอๆ
พอมารีไรท์ ความคิดแรก คือ ขอบคุณนักอ่านมากๆ ค่ะ
ที่อ่านภาษามือใหม่แบบเราได้ ไม่รู้จะขอบคุณอย่างไรเลยแหละค่ะ คงบอกได้เพียงว่าจะทำให้ดีที่สุด เพื่อตอบแทนนักอ่านทุกท่านค่ะ^^
แล้วทุกท่านเคยอายสำนวนการเขียนของตนเองไหมคะ
27 ความคิดเห็น
ก็สู้ๆ นะครับ ถ้าชอบก็เขียนเลย
ขอบคุณมากค่ะ^^
เคยครับ บ่อยด้วยแต่ก็ไม่เคยถอยครับ
สู้ๆ เช่นกันนะคะ
ถ้าอาย ไม่เคยอาย หน้าหนาเท่าตอม่อรถไฟฟ้า #ผิด
ตัวเราไม่ได้สำนวนดี แต่สิ่งที่เราทำเต็มที่สุดปัญญาของเราในช่วงเวลานั้นๆ ไม่เคยทำให้เราอายในสำนวนตัวเอง
แต่เรื่องขอบคุณนักอ่าน แค่กราบเบญจางคประดิษฐ์ยังนับว่าน้อยไปด้วยซ้ำ มุดหัวลงธรณีได้คงทำค่ะ ไม่รู้จะแสดงความขอบคุณยังไงให้ยิ่งไปกว่านี้ เพราะคอยช่วยหลายเรื่อง เขียนผิดก็บอก ภาษาแปลกก็แจ้ง คำอธิบายประหลาดก็คอยติง
ไม่เคยอายที่มันแย่เพราะมันดีขึ้นได้ตราบเท่าที่ยังมีนักอ่านน่ารักคอยบอกกล่าวค่ะ
ใช่เลยค่ะ กราบเบญจางคประดิษฐ์ให้นักอ่านก็ยังไม่พอ
ถ้าไม่ได้นักอ่านทุกท่านช่วยแก้ไข สำนวนเราคงไม่ดีขึ้นจริง ๆ ละค่ะ //กราบงามๆ
ถ้าถามว่าอายไหมก็คงอายอยู่
แต่ถ้าจะให้เราเปลี่ยนให้เขียนแบบคนอื่นที่เขาสำนวนดีๆ บรรยายยืดๆ เยอะๆ เราคงทำไม่ได้เหมือนกัน ถนัดรวบรัด กระชับ ฉับไวมากกว่าอะค่ะ55
คุณชิเอล ก็ลองเขียนหลายแบบๆดู ต้องเจอสไตล์ของตัวเองแน่นอน สู้ๆค่า
ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ สักวันต้องเป็นวันของเรา อิอิ
จะพยายามหาสไตล์ตนเองให้เจอค่ะ
ป.ล. ท่านสมเหมียวเขียนเรื่องไหมบ้าง อยากอ่านอีก
ตอบแทนคุณแพน มีอีกภาคจากเรื่องเดิมไงคะ
ของคุณสมเหมียวต้องไปขุดหาเอาค่ะ เก็บเงียบยิ่งกว่าแผนที่สมบัติลับ ขนาดเรายังต้องตามไปอ่านแบบเงียบ ๆ เลย
ช่าย ขนาดงอกภาคใหม่ก็ไม่ยอมบอก แต่คนอ่านและติดตามเยอะเหมือนเดิมสมเป็นเจ้าแห่งกลยุทธ์
ขอบคุณค่ะ จะแอบเข้าไปอ่านบ้าง^^
อีกอย่างรู้ตัวว่าเขียนไม่ค่อยดี
เลยไม่ค่อยอยากให้อ่านอะค่ะ
แต่เดี๋ยวเขียนเสร็จให้หมดก่อนว่า แปลงเป็นเอ5 แล้วได้กี่หน้า ค่อยรีไรท์ทีเดียว
ขอวาร์ปหน่อยได้ไหมคะ อยากลองอ่านของคุณสมเหมียวบ้างอ่ะ
ขอลิงก์ด้วยคนค่ะ อิอิ
ก็ต้องขอบคุณทุกคนที่แวะไปอ่านยอดพุ่งทะยานร้อยกว่าเลยทีเดียว
แอบมาเนียนๆ ยังขนาดนี้ถ้าแปะจริงจะขนาดไหนนี่ 55
บอกชื่อเรื่องมาหน่อยได้ไหมคะ คืออยากอ่านมากมาย
เราหาลิงก์ไม่เจอแล้วง่า
ไม่บอกเคอะ
อิอิ
ของแบบนี้มันต้องพึ่งโคนันค่ะ555
เดี๋ยวเรามาเล่นปริศนาคำทายกันค่ะ
ทุกท่านพร้อมไหมคะ
เราแวบไปตำมาแล้วเจ้าค่ะ55555555
ขอเคลียร์งานก่อนแล้วจะไปอ่านนะคะ อิอิ
ไม่มีโคนัน มีแต่ โคโรโวเก้
ขอทุกท่านมาร่วมเสพความเสื่อมร่วมกัน เยห์ เย...
https://youtube.com/watch?v=YdzefJpX3H8
รู้สึกไม่น่ากดไปดูเลย55555
เก๊าชอบบบบบ
เป็นอะไรที่คลายเครียดดีมาก
สำหรับเรานะ55
แวบไปอ่านมาแว้วว5555
ขอขงเบ้งกับจูล่ง เราชอบสองตัวละครนี้มากก5555
เรามันหลงตัวเองค่ะ
อ่านที่ตัวเองเขียนทีไรเคลิ้มทุกที บางทีพอทิ้งไว้นานๆ กลับไปอ่านก็ตกใจตัวเองว่าตอนนั้นอะไรเข้าสิงให้เขียนออกมาเนี่ย!!!
ป.ล. เคลิ้มเฉพาะอันที่เราเขียนด้วยสำนวน (ที่เราชอบเรียกว่า) ลิเก อันอื่นก็ไม่ค่อยเท่าไรนะ แค่อืม...อ่านรู้เรื่อง อ่านลื่นไม่ติดขัดก็พอ
เราว่าลองฝึกเขียนหลายๆ แบบสนุกมากค่ะ ตอนเขียนคุณฉงนศรีเราเขียนสำนวนนิยายไทยยุคหม่อมแม่สาวๆ แล้วเนื้อเรื่องมันออกเสียดสีนิด ออกมาแล้วรู้สึกสนุกดี เขียนไปขำไป
หนีความจริง แพร๊บ55
ถถถ เคยส่งรวมอัลบั้ม 'บั้นท้าย'คอร์กี้ไปให้เจ๊ที่เคารพค่ะ เจ๊สวดกลับมาทันทีว่า แกส่งอะไรมาให้ช๊าน ส่งรูปตรูดหมามานี่นะ !!!
เราบอกว่า ก็คอร์กี้ใครเขาถ่ายหน้ากันล่ะ เน้อ
เราไปเจอ น้องทริปเปิ้ลคอร์กี้มาน่ารักมากกกก
เจ้านายน้องใจดีมาก ให้น้วยได้ด้วย
เราเลยถามว่าน้องตัวนี้ทำไมขนยาว เป็นลูกครึ่งหรอ เจ้านายตอบว่า ไม่ได้ผสมอะไร แต่เรียกว่า พลัฟฟี่คอร์กี้ อะค่ะ55
งุ้ยฟลัฟฟี่จริงๆ น่าน้วยมาก
เราเคยไปศูนย์สิริกิติ์ตอนมีงานอื่นร่วมกับ Pet Expo มีคนพาคอร์กี้มาหลายคู่แถมใส่ชุดเจ้าหญิงให้อีก น่ารักมาก
ขอบคุณนะคะ เราจะลองเขียนหลาย ๆ แบบดู
หน้าน้องเซกซี่มาก ๆๆ 555
แต่ละตัวน่ารักน่ากอดมากค่ะ อิอิ
อิจฉาคนที่สามารถพูดำนี้ได้ ถึงจะพูดว่าหลงตัวเอง แต่ฝีมือเขาก็คู่ควรนี่นา
ฝึกฝนเท่านั้นค่ะ เขียนทุกวัน เขียนให้เหมือนเป็นกิจวัตรที่ต้องเขียนค่ะ
ลองเอาเขียนไดอารี่ แล้วเปลี่ยนสำนวนการเขียนเล่าชีวิตประจำวันทุกวันสิคะ
หรือไม่ก็นึกเรื่องสั้นมาสักเรื่อง แล้วเขียนต่างกันหลายๆ สำนวน
ตามกลิ่น ความปุกปุยเข้ามา
โบราณเขาว่าไว้ "อายครูไม่รู้วิชา อายสำนวนภาษาไม่มีบุตร" นะครับ
สู้ ๆ นะครับ
เดี๋ยวนะคะ มันแปลกๆ ไปจากที่เคยเจอมานิดนึงนะคะ
มันเหมือนสั่งชานมไข่มุก แล้วได้ชานมลูกนิมิต (แล้วตรูจะกินยังไง??? )
ขอบคุณค่ะ แต่คำคมท่านมันพิลึก ๆ รึเปล่าคะ555555
@คุณมิรัน เพิ่งเคยเห็นไข่มุกเม็ดเท่านี้ เง้อ! กินไงล่ะเนี่ย55
ตัดต่อป่ะนิ5555555555555555555555555 โคตรใหญ่
แหม่ขนาดก๋วยเตี๋ยวยังทำได้เลย555
นั่นชาไข่มุกหรือขอบฟ้าเหตุการณ์ของหลุมดำครับ ถ้าจะทำใหญ่ขนาดนี้
ไม่เคยนะ ปกติก็ทำให้ออกมาดีที่สุดเท่าที่อยู่แล้ว เราเน้นสำนวนกระชับแต่ไหลลื่น นักอ่านแทบไม่ติงเรื่องสำนวนเราเลย เราเคยตั้งกระทู้ถามเผื่อจะลองเปลี่ยนแนวการเขียน แต่สุดท้ายก็พบว่าแบบที่เป็นอยู่ดีที่สุดสำรับเราแล้วค่ะ มันเป็นสไตล์เราไปแล้ว
ยินดีด้วยค่ะที่พบสไตล์ตนเอง เรากำลังหาตัวตนการเขียนของตนเองอยู่ค่ะ อิอิ
อายเหรอไม่มีหรอก ขนาดผลงานที่เขียนครั้งแรกยังคิดว่าวิเศษล้ำ อัจฉริยะแห่งวงการวรรณกรรมถือกำเนิดแล้ว กว่าจะรู้ว่าจูนิเบียวก็ตอนมาอ่านนิยายจริง ๆ
เรานึกว่าเป็นคนเดียว พอโตแล้วย้อนมาอ่าน...ตอนนั้นตรูเบียวมากกก
ยกมือว่าเคยเป็นค่ะ เบียวสุด ๆ ไปเลย5555
สารภาพครับ ผมด้วย55555555555555555555555
ฮ่าฮ่าฮ่า...//ยกมือปิดหน้าเมื่อนึกถึงมัน
เราแค่คิดว่า...."ตอนนั้น...คิดอะไรอยู่วะ ...เขียนได้ไง "
แปะมือ บางทีเราก็เป็น 55555
ไม่อายเลย...เพราะคนที่เขียนตอนแรกๆเป็นฝาแฝด..มิใช่กระผมน๊า!....ผมไม่เขียนแบบนั้นหรอก!..
เอ๋? แฝดในกระจกปะค่ะ5555
มีเขินๆ เหมือนกันค่ะ แต่ก็ยังเขียนต่อไป ปัจจุบันก็ยังมั่นใจว่าเราพัฒนาขึ้นแล้ว ไม่รู้ว่าอีกหลายปีข้างหน้ากลับมาอ่านงานตอนนี้จะเขินอยู่ไหม ฮา
สู้ๆ ค่ะ เราเขินมากจนต้องพยายามหาเวลามาแก้ไขค่ะ==!
ครับผม คิดแล้วคิดอีกว่าเป็นอะไร แก้แล้วแก้อีก
เราก็แก้แล้วแก้อีกเหมือนกัน สู้ๆ นะคะ
เคยยยยยยยยยยย ฮือ แล้วพอทิ้งช่วงนานๆ กลับมาอ่านนิยายที่คิดว่าจะเขียนต่อของเราละมันแบบ สำนวนมันไม่เหมือนเดิมมมมมมม ต่อไงดี รีไรท์ดีมั้ย อะไรแบบนี้ ;-;
สู้ ๆ ค่ะ เรากำลังจะนำเรื่องเก่ามารีไรท์อยู่ค่ะ
เขียนเสร้จภูมิใจ กลับมาอ่านใหม่แทบลบเรื่องทิ้ง
ชั้นเขียนอะไรลงไป
ผมด้วย เครียดเลย
ใช่เลยค่ะ เราเป็นประจำที่อยากลบทิ้ง กับบางทีรู้สึกว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ เขียนอะไรลงไป555
คิดเสียว่ามันเป็นสไตล์เฉพาะตัวค่ะ (ฮ่า)
เราจะคิดแบบที่คุณอลิสชี้แนะค่ะ555555
งานเก่าๆ นี่ เห็นทีไรอยากเอาปี๊บคลุมหัวทุกงานเลยค่ะ ฮ่าาาาา
ทั้งงานเขียน งานวาดเลย
ปัจจุบันยังเป็นอยู่กับนิยาย กลับมาอ่านทีไรอยากรีไรท์ทุกรอบ
แต่ติดที่หัวยังตันค่ะ ปล่อยไว้ก่อน เข้าไหไปก่อนนะลูกกกก (เฮ้ย?)
// ยกมือไหว้นักอ่านและลูกเพจที่รักยิ่งท่วมหัวเลยค่ะ
ขนาดงานง่อยๆ พี่ๆ น้องๆ ยังมาเยี่ยมอ่านกัน ฮืออออ ซาบซึ้งงงงง
อยากเอ่ยปากทวงจังเลยค่ะ แต่ติดว่าเราเองก็ยื่นใบลาว่าติดสอบ ฮาาา
อะเจ๊ยยยยยยย!!
ขอทิชชู่ซับเหงื่อค่ะ วันนี้อากาศร้อนจังเลยนะคะ แหะแหะ
งานวาดไม่ง่อยมั้งคะ สวยขนาดนั้น อิอิ^^
เพราะงานง่อยมาก ก็ไม่กล้่าเอาออกสาธารณะค่ะ... ฮ่าาา
เอ๊ยยยย! เอาความจริงไปพิมพ์ทำไม
เรื่องจริงสำหรับคนวาดคือ งานที่เผยแพร่นั้นคือคัดมาแล้ว...
อย่างงานสีน้ำ อ.บอกว่า ถ้าเป็นภาพถ่าย จะมองไม่เห็นจุดบกพร่องในภาพหรอก แต่ถ้าแสกนแล้วไม่ลดความละเอียดเห็นแน่ว่าตรงไหนที่สีช้ำ ฯลฯ
ค่ะ ... ตามตรงคือ งานที่เผยแพร่เป็นงานที่คนวาด "พอรับได้" ค่ะ 5555
รับไม่ได้คงไม่ปล่อยออกอะค่ะ มันเหมือนตราบาปชีวิต
ที่บอกแบบนี้เพราะว่าเคยพลาดแล้วสมัยเด็กๆ ค่ะ
เรามั่นใจอะไรหนักหนาก็ไม่รู้ ไปวาดภาพให้เพื่อน แจกค่าาา แถมอัดพลาสติกให้อย่างดี
ผ่านมาร่วมสองทศวรรษ ++ คุณเพื่อนเอามาโพสต์ FB ให้เห็นทั่วหล้า
โหย เจ้าประคุณรุนช่อง นี่มันบลัฟกันชัดๆ แง้!!
อายยยยยยยยแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี พิกลพิการ ตาก็แอบเหล่ มือโตเท่าใบตาล นี่มันอสุรกายหรือนีแอนเดอร์ทัล ?? อยากจะโชว์ Before - After มันก็ฟ้องความชราไปค่ะ 5555+
ส่วนนิยาย ตอนนี้คิดแค่ว่าเขียนภาษาคนให้ตัวเองอ่านรู้เรื่องไปก่อน โอกาสรีไรท์ยังมีค่ะ เอิ๊กๆ.... อายไหมก็อาย แต่คนอ่านน้อย ความอายก็ย่อมน้อยเป็นธรรมดาค่ะ มันดีตรงนี้แหละ แฮร่...
อย่าไปอายเลยค่ะ จริง ๆ พอเริ่มมองเห็นความผิดพลาดในชิ้นงานที่ทำไปแล้วมันก็บ่งบอกว่าฝีมือเราก้าวหน้าขึ้นนะคะ
เห็นข้อผิดพลาดตลอด แต่แก้ไม่ได้สักที ก็ช้ำอีกแบบค่ะ ....เง้ออ
คงไม่มีอะไรนอกจากถึก ฝึกปรือต่อไป
แบบนี้เราต้องพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสค่ะ นำข้อผิดพลาดเรามาทำให้เป็นจุดแข็งค่ะ
ขอบคุณมากค่ะคุณ dontworry
จะนำข้อบกพร่องมาแก้ไขอย่างทุกท่านว่าค่ะ สู้ๆ นะคะ^^
สู้ๆ เช่นกันค่ะ จริงๆ เราเองก็แค่มองข้อผิดพลาดของตัวเองออกเล็ก ๆ น้อย ๆ เองค่ะ
แต่เรื่องจะแก้ไขให้สมบูรณ์แบบในทันทีทันใดก็คงไม่ได้
บางอย่างถึงจะกังวลมากไปใช่ว่าจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ซะเมื่อไหร่
เรามองไว้สูงได้ แต่เราก็ก้าวไปได้ทีละก้าวค่ะ ค่อยสั่งสม เรียนรู้ ฝึกฝน และแก้ไขกันไป
ของบางอย่างต่อให้ไม่ได้สมบูรณ์ที่สุด มันก็มีเสน่ห์ในเวลาของมันค่ะ
อ่านแล้วได้กำลังใจเลยค่ะ ชอบที่ว่าไม่สมบูรณ์แต่ก็มีเสน่ห์
เราอาจติดเรื่องความสมบูรณ์แบบมากเกินไป จนลืมดูเสน่ห์ระหว่างทาง ขอบคุณที่ทำให้คิดได้ค่ะ^^
เป็นค่ะ ไม่ใช่คนเก่งภาษาไทยอยู่ด้วย แต่อยากเขียนนิยายเพราะอยากเขียนเฉยๆค่ะ ภาษาก็เลยจะไม่ได้เลิศเลอ
อ่านทีไรก็จะดูตลกทุกทีค่ะ อีกอย่างไม่ได้เป็นคนอ่านหนังสือแปลด้วย จะอ่านก็คือเจ้าของภาษาไปเลยจีน อังกฤษ
ภาษาไทยคือแบบ........ต้องเปิดgoogleหาคำสะกดด้วยค่ะ ละอายใจยิ่งกว่า
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ ^^
เมื่อก่อน (คือหลังจากที่เขียนเรื่องแรก ๆ แนวทดลองไป) ก็เป็นครับ สำนวนประหลาดมากชนิดว่าคนไม่น่าจะอ่านได้ 5555 หลัง ๆ มานี้ก็พยายามปรับอยู่ครับทว่าก็ยากน่าดู 5555
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ ค่ะ^^
ถ้าอายก็คงไม่ได้เขียนฮะ (ฮา)
เขียนไปเถอะถ้าเขียนแล้วฝีมือดีขึ้น แต่ถ้าเขียนแล้วรู้สึกว่าฝีมือมันแย่ลงก็อีกเรื่องนึง (เหมือนผมในปัจุบันนี้ 555)
ซะงั้นอ่า คุณno one know ฝึกเขียนบ่อย ๆ ต้องดีขึ้นสิคะ อิอิ
ปกติก็น่าจะเป็นแบบนั้น แต่ปัญหาคือแทบไม่ได้เขียนเลยน่ะสิ ช่วงนี้ติดเกมหนักมาก งานก็เยอะเพียบ ข้ออ้างเยอะแยะไปหมดเลย (ฮา)
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?